در نزدیکی شهرستان شیرگاه مازندران منطقه‌ای بسیار خوش آب و هوا و سرسبز به نام جنگل لفور واقع شده که بسیاری آن را به خاطر سد البرز (لفور) می‌شناسند. در ادامه سفرنامه کوتاه ما در بازدید از این منطقه و آبشار بسیار زیبای گزو را مطالعه می‌کنید.
آبشار گزو ۵۳ متر ارتفاع دارد
آبشار گزو از ارتفاع ۵۳ متری درون دره‌ای به‌شکل U می‌ریزد که در زیر آن حوضی از آب زلال تشکیل شده است. لذت ایستادن نزدیک آن و خیس شدن از شبنم‌های حاصل از پودر شدن آب قابل وصف نیست و قطعا اگر سفر ما در فصل تابستان انجام می‌شد امکان آب تنی مختصری هم فراهم بود. وقتی پس از پیاده‌روی حدودا دو کیلومتری و کم کردن حدوداً ۳۰۰ متر ارتفاع از پارکینگ امامزاده گزو وارد دره منتهی به آبشار می‌شوید صدای آب‌های خروشان روحتان را نوازش می‌دهد و مجبورتان می‌کند تندتر و حتی خطرناک‌تر قدم بردارید!
گیاهان و خزه‌ها در تلاشی نافرجام برای پوشاندن کامل صخره‌های دیواره‌های سنگی، سبب چند برابر شدن زیبایی این دره و آبشار شده‌اند.
برای رسیدن به این منطقه برنامه‌ای سه روزه تدارک دیده بودیم و قرار بود روز اول به‌سمت سد لفور (سد البرز) برویم و در روستای شرقلات کلبه روستایی کرایه کنیم و شب را در آنجا به استراحت بپردازیم و صبح روز دوم پس از صرف صبحانه به‌سمت امامزاده گزو حرکت کنیم و پس از بازدید از آبشار، به روستا بازگردیم. برای روز سوم هم قرار بر این بود که از آبشارهای هفت تیر کن در نزدیکی منطقه لفور بازدید کنیم که متاسفانه شرایط جوی این امکان را به ما نداد.
صبح روز پنچشنبه، ۲۳ دی‌ماه ۱۳۹۵ با همراهی ۸ نفر از دوستان و ۳ دستگاه اتومبیل دو دیفرانسیل از جاده فيروزكوه به‌سمت قائمشهر حرکت کردیم. در پمپ بنزین پل سفید برای آخرین بار باک‌های بنزین را پر کردیم و به‌سمت روستای جوارم راهی شدیم. از روستای جوارم به‌سمت سد لفور رفتیم و با عبور از جاده خاکی نسبتا مناسبی به طول تقریبی ۱۵ کیلومتر به جاده آسفالته در سمت شمالی سد البرز رسیدیم. ناهار را در کنار این سد با منظره‌ای چشم‌نواز خوردیم و با ادامه دادن مسیر به‌سمت غرب سد به روستای شرقلات و کلبه روستایی گرم و صمیمی‌مان رسیدیم و شب را کنار بخاری هیزمی سپری کردیم.
راه طولانی برای رسیدن به آبشار گزو باعث شد تا صبح ساعت ۶ از خواب بیدار شوم و کمی لوازم را مرتب کنم تا دوستان هم سر قرار ساعت ۷ بیدار شوند. پس از خوردن صبحانه در حیاط کلبه روستایی، بالاخره ساعت ۱۰ صبح مسیر حدودا دو ساعته به‌سمت امامزاده گزو را شروع کردیم. ۴۰ کیلومتر جاده خاکی که در بعضی مناطق بسیار صعب العبور بود. با پارک کردن اتومبیل ها در پارکینگ امامزاده مسیر پیاده‌روی آغاز شد.
هرگز بدون جی‌پی‌اس یا راهنما برای دیدن این منطقه اقدام نکنید!
این را بگویم که هرگز بدون جی‌پی‌اس یا راهنما برای دیدن این منطقه اقدام نکنید. طبیعت با اینکه بسیار زیبا و دلنشین است، می‌تواند خیلی خطرناک و خشمگین باشد و گم شدن در این منطقه شاید عواقب خوبی به‌دنبال نداشته باشد. مسیر پیاده‌روی را با کمک جی‌پی‌اس ادامه دادیم و بعد از ۳۰۰ متر کم کردن ارتفاع و پیمودن دو کیلومتر راه به آبشار فوق‌العاده گزو رسیدیم. حدود یک ساعت و نیم به عکاسی و لذت بردن از این دره و آبشار زیبایش مشغول شدیم و سپس به‌سختی از آنجا دل کندیم و مسیر بازگشت را شروع کردیم.
هربار که به مناطق مختلف ایران سفر می‌کنم بیشتر متوجه این موضوع می‌شوم که ایران فوق‌العاده است. این کشور زیبا پر از پتانسیل برای گردش، ماجراجویی، کسب علم و تجربه، جذب توریست و... است. کاش قدرش را بیشتر بدانیم و تلاش کنیم سرمایه‌هایمان را تا حد امکان در سرزمین خودمان استفاده کنیم. اول ایران را بگردیم!
برای دیدن تصاویر بیشتر از طبیعت زیبای ایران به صفحه اینستاگرام من مراجعه کنید.