چرا غذا در فرودگاه‌ها گران است؛ پشت پرده قیمت‌های نجومی

صدای چرخ‌های چمدان روی زمین صیقلی ترمینال، همهمه مسافران و اعلام شماره پروازها؛ این سمفونی آشنای هر سفری است. اما یک نت همیشه در این ارکستر، ناکوک و آزاردهنده به گوش می‌رسد؛ صدای صندوق فروشگاهی که برای یک بطری آب ساده یا یک فنجان قهوه، مبلغی باورنکردنی از شما طلب می‌کند.

پس از عبور از گیت بازرسی، شما در منطقه‌ای محصور هستید که انتخاب دیگری جز تسلیم شدن به قیمت‌ها ندارید؛ حسی شبیه به یک گروگان‌گیری مودبانه.

این یک تجربه جهانی است. از فرودگاه لاگواردیا در نیویورک تا فرودگاه اسلو در نروژ، مسافران با ابروهای بالا رفته به منوها خیره می‌شوند. اما این گرانی سرسام‌آور، یک توطئه ساده برای خالی کردن جیب مسافران نیست، بلکه نتیجه‌ شبکه‌ای پیچیده از هزینه‌های پنهان و آشکار است که در نهایت، روی قیمت آن ساندویچ بی‌کیفیت یا یک بطری آب‌معدنی کوچک سرشکن می‌شود.

اولین و مهم‌ترین دلیل، هزینه اجاره فروشگاه‌های داخل فرودگاه است. فرودگاه‌ها املاک و مستغلات درجه یک به حساب می‌آیند. رقابت برای به دست آوردن یک غرفه کوچک در سالن انتظار، شبیه به مزایده‌ای برای یک قطعه زمین در مرکز شهری معروف است. کسب‌وکارها نه تنها باید اجاره ماهانه بپردازند، بلکه درصدی از فروش خود را نیز به مدیریت فرودگاه می‌دهند. برای مثال، در فرودگاه بین‌المللی پورتلند، فروشندگان یا باید حداقل ۸۰ دلار برای هر فوت مربع اجاره بدهند یا بین ۱۰ تا ۱۸ درصد از کل فروششان را به فرودگاه واگذار کنند؛ البته هر کدام که بیشتر باشد! این هزینه سنگین مستقیم به قیمت نهایی محصول منتقل می‌شود.

دلیل بعدی، تدارکات و حمل‌ونقل است. فرودگاه‌ها معمولا خارج از محدوده تحویل معمول تامین‌کنندگان قرار دارند. کامیون‌های حمل بار باید از ایست‌های بازرسی امنیتی عبور کنند و برای پارک کردن هزینه‌های گزافی بپردازند. این دردسرها باعث می‌شود تامین‌کنندگان برای تحویل کالا به فرودگاه، هزینه بیشتری دریافت کنند. از طرفی، فضای انبارداری در فرودگاه بسیار محدود و گران است. به همین دلیل، فروشگاه‌ها یا باید برای فضای بیشتر هزینه کنند یا مجبور به دریافت محموله‌های کوچک و متعدد در طول هفته شوند که هر دو گزینه، هزینه‌ها را بالا می‌برد.

حفظ کارمندان در فرودگاه یک چالش بزرگ است. شیفت‌های کاری نامنظم، از صبح خیلی زود تا پاسی از شب، بسیاری را فرسوده می‌کند. هزینه‌های رفت‌وآمد به فرودگاه که اغلب دور از مرکز شهر است، برای کارمندان بالاست. حتی هزینه پارکینگ ماهانه برای کارمندان در فرودگاهی مثل سیاتل می‌تواند به ۷۵ دلار برسد. این نرخ بالای جابجایی نیرو به معنای هزینه‌های مداوم برای آموزش نیروهای جدید و بررسی‌های امنیتی است که این مخارج اضافی نیز به قیمت تمام‌شده کالا اضافه می‌شود.

شاید فکر کنید فروشندگان می‌توانند هر قیمتی که دلشان خواست تعیین کنند، اما این‌طور نیست. بسیاری از فرودگاه‌ها سیاستی به نام «قیمت‌گذاری خیابانی» (street pricing) دارند. این سیاست به فروشگاه‌ها اجازه می‌دهد محصولات خود را فقط درصد مشخصی گران‌تر از شعبه‌های خارج از فرودگاه بفروشند. برای مثال، در فرودگاه اوکلند این سقف ۱۰ درصد بالاتر از قیمت معمول است. این قانون از گرانی بی‌رویه جلوگیری می‌کند، اما هزینه‌های سرسام‌آور فعالیت در فرودگاه همچنان قیمت‌ها را بالا نگه می‌دارد.

با وجود همه این‌ها، راه‌هایی برای دور زدن این هزینه‌ها وجود دارد.

بطری آب خالی به همراه داشته باشید: پس از عبور از گیت بازرسی، می‌توانید آن را از آب‌سردکن‌های فرودگاه پر کنید و از پرداخت هزینه برای آب نجات پیدا کنید.

خوراکی‌های مجاز بیاورید: خوراکی‌های بسته‌بندی‌شده و خشک مانند شکلات، آجیل یا گرانولا بار معمولاً مجاز هستند و می‌توانند شما را تا رسیدن به مقصد سیر نگه دارند.

از سالن‌های استراحت ویژه استفاده کنید: اگر کارت اعتباری خاصی دارید یا عضو باشگاه مشتریان ایرلاین‌ها هستید، ممکن است به سالن‌های استراحت دسترسی داشته باشید که در آن‌ها غذا و نوشیدنی رایگان سرو می‌شود.

سفر بعدی، وقتی به منوی کافه فرودگاه نگاه کردید، به یاد داشته باشید که پشت قیمت آن قهوه، داستانی از اجاره‌های سنگین، لجستیک پیچیده و چالش‌های انسانی پنهان شده است. شاید این آگاهی، تلخی آن قیمت را کمی برایتان کمتر کند.