میدان انقلاب امروز برای همه ما تداعیکننده بوق ممتد ماشینها، صفهای طولانی اتوبوس و پیادهروهای مملو از کتاب و دانشجو است. اما تصویری تاریخی، تمام این ذهنیت را بهکلی به چالش میکشد و بیننده را در بهت فرو میبرد.
در این قاب تاریخی، با فضایی روبهرو هستیم که تقریبا هیچ شباهتی به وضعیت فعلی ندارد؛ گویی دریچهای به طهران قدیم باز شده که در آن خبری از ترافیک سرسامآور و ساختمانهای بلندمرتبه نیست و آسمان شهر هنوز پیدا است.
این عکس یادآور دورانی است که این نقطه از شهر، نه بهعنوان یک گره ترافیکی، بلکه بهعنوان یک میدان شهری با هویت بصری متفاوت شناخته میشد. فضای باز، معماری متناسب با جمعیت آن روزگار و آرامشی که در تصویر موج میزند، حسرت یک نوستالژی شیرین را در دل زنده میکند.
شما چه خاطرهای از میدان انقلاب دارید؟ فکر میکنید تغییر چهره تهران به نفع زیبایی شهر بوده یا هویت آن را از بین برده است؟ برایمان بنویسید.
