میدان فردوسی در دهه ۴۰ مانند امروز یکی از مهم‌ترین فضاهای شهری و فرهنگی تهران بود؛ هم به‌دلیل موقعیت جغرافیایی‌اش و هم به خاطر نقش نمادینی که تندیس فردوسی در نقطه مرکزی این میدان قرار داشت؛ اما تندیس فردوسی در میدان فردوسی سه‌بار تغییر کرده است؛ نخستین تندیس فردوسی در سال ۱۳۲۴ از سوی پارسیان هند به ایران اهدا و در میدان فردوسی نصب شد. این تندیس که شاعر را در حالت نشسته نمایش می‌داد، تا سال ۱۳۳۸ در میدان قرار داشت و پس از جابه‌جایی، امروز در محوطه دانشکده ادبیات دانشگاه تهران نگهداری می‌شود.
تندیسی که در این عکس دیده می‌شود در سال ۱۳۳۸ در میدان فردوسی نصب شد و این‌بار در حالت ایستاده بود و به دستان هنرمند «غلامرضا رحیم‌زاده ارژنگ» ساخته و در میدان نصب شد. این تندیس به‌مدت بیش از یک دهه نماد میدان فردوسی بود و بسیاری از تصاویر ثبت‌شده از تهران در دهه ۴۰ با همین مجسمه شناخته می‌شود. تندیس فعلی میدان فردوسی هم اثر «ابوالحسن صدیقی» از برجسته‌ترین مجسمه‌سازان ایران جایگزین تندیس پیشین شد.