شهر سپیدپوشان؛ نگاهی انسانی به زندگی بیوه‌های هندی
در دل شهر مقدس «ورینداوان» (Vrindavan) در هند، جایی که باورهای دینی ریشه عمیقی دارند، هزاران زن بیوه در شرایطی خاص و اغلب نادیده گرفته شده زندگی می‌کنند. آنان که در پی مرگ همسران خود از سوی خانواده و اجتماع طرد شده‌اند، اغلب در فقر، تنهایی و انزوا به سر می‌برند؛ اما در دل این تاریکی، نوعی همبستگی و خواهرانگی پنهان شکل گرفته است.
این تصاویر که با نگاهی بی‌قضاوت و سرشار از احترام به سوژه‌ها ثبت شده‌اند، لحظات ساده اما پرمعنایی از زندگی این زنان چون عبادت‌های دسته‌جمعی، غذا خوردن در کنار یکدیگر و لحظاتی از خنده و آسایش در جمع‌های کوچک را نشان می‌دهند. رنگ سفید لباس‌های آنان که نماد بیوگی در سنت‌های هندو است، در تضاد با چهره‌هایی قرار می‌گیرد که گاه به آرامش رسیده‌اند؛ گاه در فکر فرو رفته‌اند و گاه، لبخندهایی کم‌رنگ اما واقعی بر لب دارند.
برخی از این زنان به مراکز خیریه یا خانه‌های جمعی پناه آورده‌اند؛ جایی که امکان معاشرت و حمایت عاطفی را فراهم می‌کند. حضور سازمان‌های حمایتی در کنار مراسم معنوی و مذهبی، به آن‌ها فرصتی دوباره‌ای برای یافتن معنا، احترام و تعلق خاطر داده است.
این مجموعه عکس، تنها یک گزارش تصویری نیست؛ بلکه روایت عمیق و تاثیرگذاری از تقاطع سنت، طرد و همبستگی زنانه در دل یکی از کهن‌ترین تمدن‌های جهان است. نگاهی که ما را دعوت می‌کند تا فراتر از کلیشه‌ها ببینیم و انسانیت را حتی در خاموش‌ترین گوشه‌های جهان باز شناسیم. (guardian)
از بیوه‌های ساکن ورینداوان چیزی شنیده بودید؟ درباره آن چه فکر می‌کنید؟ لطفا کجارو و کاربران آن را نیز از نگاه و نظر ارزشمند خود مطلع سازید.