۱۰ شهر اروپایی که دیگر طاقت گردشگر ندارند؛ از شهر ما برو بیرون!
رشد بی‌رویه گردشگری، بسیاری از محبوب‌ترین شهرهای اروپا را به مکان‌هایی شلوغ بدل کرده که در آن‌ها زندگی روزمره برای ساکنان تقریبا غیر ممکن شده است؛ به‌عنوان مثال با افزایش نرخ اجاره‌بها، خانواده‌هایی که نسل‌ها در محله‌های خود زندگی کرده‌اند، ناچار به ترک خانه‌هایشان شده‌اند. همچنین فروشگاه‌های محلی یکی‌یکی بسته می‌شوند و جای خود را به مغازه‌های فروش سوغاتی و کافه‌ها می‌دهند؛ کافه‌هایی که پاسخگوی نیاز جامعه نیستند و اغلب برای عکاسی مورد استفاده قرار می‌گیرند. در این فهرست با ۱۰ شهر اروپایی آشنا می‌شوید که ساکنان آن‌ها دیگر تاب خیل عظیم گردشگران را ندارند.
ونیز
ونیز که با عنوان «شهر روی آب» شناخته می‌شود، سالانه میزبان بیش از ۲۵ میلیون گردشگر است؛ در حالی که تنها حدود ۵۰ هزار نفر در این شهر ساکن هستند. تصور کنید هر روز ۵۰۰ غریبه وارد محله شما شوند؛ این موضوع می‌تواند به شدت کلافه کننده باشد. در این شهر، کشتی‌های کروز هزاران گردشگر را به‌طور هم‌زمان در خیابان‌های باریک و تاریخی پیاده می‌کنند؛ معابری که هرگز برای چنین جمعیتی ساخته نشده‌اند. به‌همین خاطر انجام کارهای ساده روزمره مثل رفتوآمد، برای مردم به کاری دشوار تبدیل می‌شود. مردم ونیز حتی در خرید مایحتاج روزانه خود نیز دچار مشکل شده‌اند.
ساکنان ونیز با کنایه می‌گویند برای پیدا کردن راه خود در میان انبوه گردشگران، حتی در حیاط خانه هم به جی‌پی‌اس نیاز دارند.
بارسلونا
دیوارنویسی‌هایی با مضمون «گردشگران به خانه برگردند» در بارسلونا، حکایت شهری را روایت می‌کنند که تاب‌آوری‌اش در مقابل گردشگران به پایان رسیده است. بسیاری از محله‌ها در بارسلونا به مناطق اجاره کوتاه‌مدت تبدیل شده‌اند و ازاین‌رو بسیاری از افراد مجبور هستند که محله‌های خود را ترک کنند و به حاشیه شهر بروند. میدان‌های بارسلونا که زمانی قلب تپنده زندگی اجتماعی بودند، حالا به محل جشن و خوش‌گذرانی گردشگران بدل شده‌اند؛ گویی که بارسلونا را به تصرف خود درآورده‌اند. به‌همین‌خاطر نیز مردم برای بازپس‌گیری فضاهای عمومی، مقابل نمادهای شهر گرد هم می‌آیند و تجمع اعتراضی برگزار می‌کنند.
اکنون صدای کشیده شدن چمدان‌ها روی سنگفرش‌ها، به موسیقی ناخوشایندی در بارسلونا تبدیل شده است و به مردم یادآوری می‌کند که در تصمیم‌گیری‌های شهری، به نیازهای گردشگران بیشتر از خواسته‌ها و رفاه مردم بومی توجه می‌شود.
آمستردام
مرکز شهر آمستردام چنان از گردشگران پر شده است که مردم این شهر در فصل‌های شلوغ از رفتن به آنجا خودداری می‌کنند و آن را مثل منطقه‌ای آلوده می‌پندارند که باید با احتیاط از آن عبور کرد.
مسیرهای کانال آبی در آمستردام، روزگاری آرام و خلوت بودند؛ اما حالا قایق‌های گردشگری در کانال‌ها موجب ترافیک و ازدحام شده‌اند. موج‌های ناشی از این قایق‌ها نیز به مرور به پایه‌های تاریخی ساختمان‌های چند صد ساله آمستردام آسیب وارد می‌کنند.
لیسبون
در کوچه‌های قدیمی محله «آلفاما» (Alfama) در لیسبون، اکنون بیشتر از صدای مردم پرتغالی، صدای مردمانی با زبان‌های خارجی به گوش می‌رسد. در واقع ساکنان قدیمی این منطقه به‌دلیل گرانی و تغییرات ناشی از گردشگری مجبور به ترک محله‌های خود شده‌اند. گردشگران دیگر به فرهنگ لیسبون توجه نمی‌کنند و تنها برای ثبت عکس‌های اینستاگرامی به‌دنبال مکان‌های زیبای این شهر هستند. خانه‌های سنتی «فادو» (Fado) که زمانی محل تجمع مردم برای شنیدن موسیقی محلی و آشنایی با فرهنگ بود، تغییر کاربری داده‌اند و از آن‌ها به‌عنوان رستوران استفاده می‌شود؛ رستوران‌هایی که اصالت این شهر را به تصویر نمی‌کشند و تنها برای سرگرمی گردشگران طراحی شده‌اند.
تراموای شماره ۲۸ که یک خط تراموای تاریخی و محبوب در شهر لیسبون محسوب می‌شود، دیگر وسیله‌ای برای رفتوآمد ساکنان محسوب نمی‌شود و بیشتر به جاذبه‌ای گردشگری تبدیل شده است؛ به‌طوری که مردم محلی برای سوار شدن در تراموا مدت زمانی طولانی در ایستگاه‌ها منتظر می‌مانند و گردشگران با ازدحام در واگن‌ها، صرفا برای دیدن مناظر شهر سوار واگن‌ها می‌شوند و مقصد مشخصی ندارند.
دوبروونیک
خیل عظیم گردشگران در «دوبروونیک» (Dubrovnik) باعث شده است که بناهای تاریخی این شهر دچار آسیب شوند. در این شهر ظرف چند ساعت، تعداد گردشگران سه برابر ساکنان اصلی می‌شود و به‌همین‌خاطر عبور از کوچه‌های باریک برای مردم دشوار شده است. دوبروونیک به‌عنوان یکی از اصلی‌ترین لوکیشن‌های سریال «بازی تاج و تخت» مورد استفاده قرار گرفت و به‌همین‌خاطر نیز گردشگران زیادی برای تماشای لوکیشین‌های سریال و عکاسی به این شهر سفر می‌کنند.
اکنون تعداد کمی از بومیان در دوبروونیک زندگی می‌کنند؛ نگاه گردشگران به آن‌ها و زندگی روزمره‌شان باعث شده است که تصور کنند اشیایی در موزه هستند که در معرض نمایش قرار دارند.
سانتورینی
«سانتورینی» (Santorini)، این جزیره آتشفشانی، در برخی روزها تا ۱۵,۰۰۰ مسافر کشتی تفریحی را می‌پذیرد، در حالی که جمعیت ساکنان دائمی آن تنها ۱۵,۰۰۰ نفر است. در واقع هر روز صبح جمعیت این جزیره دو برابر می‌شود و تا شب دوباره کاهش می‌یابد. تماشای غروب آفتاب در روستای «اویا» (Oia) یکی از محبوب‌ترین جاذبه‌های سانتورینی است که این موضوع باعث تجمع بیش از حد و خطرناک مسافران در این منطقه می‌شود؛ جمعیت به قدری افزایش می‌یابد که گردشگران برای عکاسی از دیوار خانه‌های مردم بالا می‌روند و زباله‌های زیادی از خود برجای می‌گذارند.
انبوه گردشگران منابع آب سانتورینی را نیز به مرز کمبود رسانده است. همچنین به دلیل خیل عظیم مسافران، خودروهای امداد به سختی می‌توانند از معابر شلوغ عبور کنند و به مقصد برسند. هرچند زلزله‌های اخیر این منطقه باعث شده است که از تعداد گردشگران کاسته شود.
فلورانس
در فلورانس، آثار رنسانسی به جای آنکه با دقت و احترام دیده شوند، صرفا به پس‌زمینه‌ای برای عکاسی تبدیل شده‌اند. در این شهر ساکنان باید برای عبور از پیاده‌روها با گروه‌های گردشگری رقابت کنند و یک پیاده‌روی ساده به کاری پیچیده و خسته‌کننده بدل شده است. پل تاریخی «پونته وکیو» (Ponte Vecchio) در ساعات اوج شلوغی چنان پر از جمعیت می‌شود که مسئولان شهری به فکر ساخت مسیر یک‌طرفه برای عابران هستند تا از ازدحام جلوگیری شود.
کارگاه‌های سنتی هنرمندان محلی در فلورانس زیر فشار اجاره‌های بالا و رقابت با فروشگاه‌های سوغاتی از بین رفته‌اند. در فروشگاه‌های جدید اجناس کارخانه‌ای با برچسب صنایع‌دستی فلورانسی عرضه می‌شوند؛ اتفاقی که ریشه‌های هنری شهر را کمرنگ کرده است.
بروژ
«بروژ» (Bruges) که خود را به‌عنوان شهری قرون وسطایی و افسانه‌ای معرفی می‌کند، اکنون مشکلات زیادی را از سر می‌گذارند. ساکنان بروژ می‌گویند که این شهر به پارکی تفریحی تبدیل شده است که مردم احساس می‌کنند در آن زندانی هستند و زندگی روزمره‌شان مانند برنامه‌ای نمایشی در معرض دید گردشگران و عکاسان است. خیابان‌های باریک و سنگفرش این شهر مملو از جمعیت هستند و مغازه‌های سنتی قلاب‌بافی جای خود را به فروشگاه‌های توریستی داده‌اند که برای آن‌ها تنها پول اهمیت دارد.
رم
مرکز تاریخی شهر رم در طول روز برای ساکنانش قابل‌دسترسی نیست؛ چون گردشگران و دست‌فروش‌ها، فضای زیادی را اشغال می‌کنند و به مردم اجازه رفتوآمد راحت را نمی‌دهند. اکنون بناهای باستانی این شهر تبدیل به محلی برای پیک‌نیک شده‌اند و پس از رفتن گردشگران، زباله و خسارت زیادی به جا می‌ماند. به همین دلیل، شهرداری محدودیت‌هایی برای خوردن و آشامیدن نزدیک این بناهای تاریخی وضع کرده است تا از تخریب بیشتر جلوگیری کند.
محله‌های نزدیک جاذبه‌های دیدنی در رم، دیگر جای خانواده‌ها نیستند و بیشتر خانه‌ها در این محله‌ها به‌صورت کوتاه‌مدت به گردشگران اجاره داده می‌شوند؛ در واقع این خانه‌ها به هتل‌های غیررسمی تبدیل شده‌اند و به قوانین جامعه توجه نمی‌کنند.
پاریس
برخی مناطق پاریس مثل «موزه» شده‌اند؛ چراکه دیگر محله‌های مناسبی برای زندگی بومیان پاریس نیستند و از آن‌ها به‌عنوان جاذبه دیدنی استفاده می‌شود. محله «سن ژرمن» با بسته شدن کسب‌وکارهای سنتی که توان پرداخت اجاره‌های بالا را ندارند، اصالت خود را از دست داده است. ایستگاه‌های مترو نزدیک جاذبه‌های مهم شهر پاریس، به مسیرهایی پر از ترافیک تبدیل شده‌اند. در واقع در نزدیکی این ایستگاه‌ها مسافرانی با چمدان‌های بزرگ درحال رفتوآمد هستند که زندگی روزمره مردم را با اختلال مواجه کرده‌اند. (msn)
آیا شما تاکنون به شهرهای شلوغ سفر کرده‌اید؟ به نظر شما چگونه می‌توان انبوه گردشگران را در شهرها مدیریت کرد؟ خوشحال می‌شویم تجربه‌ها و نظرهای خود را با ما و همراهان کجارو به اشتراک بگذارید.
منبع عکس کاور: سایت venice.baglionihotels.com؛ عکاس: نامشخص (ونیز)