چرا گردشگران داخلی با وجود تخفیف، تمایلی به رفتن به هتل ها ندارند؟
ورود آموزش و پرورش و در سال جدید استفاده از واحدهای اقامتی غیر مجاز که در اصطلاح به «خانه‌های امن» معروف هستند، حضور این رقبای غیررسمی یکی از مهم‌ترین دلایل آسیب به فعالیت اماکن اقامتی رسمی است.
به نظر می‌رسد با وجود اینکه معاون گردشگریسازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری از افزایش ۲ درصدی اقامت گردشگران نوروزی در هتل‌ها، ۱۳ درصدی در هتل آپارتمان‌ها و ۱۱ درصدی در مهمان‌پذیرها در مقایسه با نوروز ٩٥ و کاهش اسکان در کمپینگ‌ها، مدارس آموزش و پرورش و مسافرخانه‌ها خبر میدهد. هتلداران و صاحبان اقامتگاه‌های رسمی کشور همچنان نسبت به وضعیت موجود گلایه‌مند هستند.
محمدعلی فرخمهر در این خصوص به می‌گوید:
تخفیف‌های ی برای هتل‌های تهران که از سال ۹۳ هر ساله اعمال شده، در مجموع تاثیر مثبتی در پر شدن تخت‌های هتلی در تعطیلات نوروز داشته؛ اما متاسفانه این تاثیر با یک روند کاهشی مواجه بوده است؛ به این معنا که در سال ۹۳ تا ۹۶، ضریب اشغال هتل‌ها به ترتیب ۵۸، ۴۸، ۳۵ و ۲۶ درصد ثبت شده است.
رواج استفاده از واحدهای اقامتی غیر مجاز و حضور رقبای غیررسمی، از مهم‌ترین دلایل آسیب به فعالیت اماکن اقامتی رسمی است
ورود آموزش و پرورش و در سال جدید، شهرداری را به این حوزه از دلایل عدم دستیابی به خروجی مطلوب در نتیجه اعمال تخفیف‌های قیمتی در پر شدن هتل‌ها عنوان می‌کند.
بسیاری از خانواده‌های ایرانی و حتی گردشگران خارجی ترجیح می‌دهند با اختصاص هزینه‌هایی حتی به مراتب بیشتر، در خانه‌ها و ویلاهای استیجاری که با قوانین مشخصی اداره نمی‌شوند، اقامت کنند.
فرخمهر، رئیس اتحادیه هتل‌ها و مراکز اقامتی استان تهران می‌افزاید:
ماندن در این اقامتگاه‌ها از آنجایی که به افراد آزادی عمل بیشتری میدهد مورد توجه بسیاری از مسافران بوده و به همین دلیل در سال‌های اخیر ایجاد چنین خانه‌هایی رواج بسیار یافته است. خانه‌مسافرها هم به نوعی در به وجود آمدن این وضعیت دخیل بوده و از این‌رو، اساسنامه آنها نیازمند تجدیدنظر است.
از این رو تمام اقامتگاه‌ها باید از شرایط یکسان برخوردار باشند و باید همچون هتل‌ها و مسافرخانه‌ها دارای تابلو بوده و امکان سرکشی از آنها در هر ساعت از شبانه روز مهیا باشد.
به اعتقاد کارشناسان اما علاوه‌بر عوامل مدیریتی و قیمتی، بخشی از عدم گرایش ایرانی‌ها به استفاده از خدمات هتلداری، می‌تواند جنبه فرهنگی داشته باشد. اسماعیل قادری تشریح می‌کند:
جامعه ایران یک جامعه درون‌گرا است و اثر این ویژگی روانشناختی در گردشگری، انتخاب مقصد و محل اقامت مرتبط با آن قابل مشاهده است. به این معنا که مسافران و گردشگران داخلی به اقامت در مکان‌هایی تمایل دارند که با ویژگی روانشناختی آنها سازگار باشد و فضا و محیط اقامتگاه باید تداعی‌کننده محیط زندگی و خانه باشد.
در نتیجه ساختار فیزیکی و مقرراتی هتل‌ها کمتر با این شیوه رفتاری سازگاری دارد و از این‌رو، سایر اقامتگاه‌های رسمی و غیررسمی مانند مدارس، حسینیه‌ها، ورزشگاه‌ها، چادرها، ویلاها و خانه‌های شخصی در مقایسه با هتل‌ها از اقبال بیشتری در بازار مواجه شده‌اند.
