فراتر از یک مقصد گردشگری؛ این مکان‌ها روح شما را لمس می‌کنند
برخی مکان‌های زمین با ظاهری شگفت‌انگیز و زیبا، به گردشگران انرژی مثبت می‌بخشند. این فضاها تنها مقصد گردشگری یا آثار تاریخی نیستند، بلکه نقطه تلاقی دانش باستانی، شگفتی طبیعی و خلاقیت انسانی هستند. قدم زدن در این سایت‌ها حس ورود به دنیایی متفاوت را ایجاد می‌کند و باعث می‌شوند که احساس کنید در سرزمینی جادویی قدم گذاشته‌اید. در ادامه شما را با ۱۰ جاذبه گردشگری خارق‌العاده ثبت شده در یونسکو مثل شهر باستانی ماچو پیچو،معابد آنگکور وات و شهر پترا آشنا خواهیم کرد که خاطره بازدید آن‌ها، از ذهن هیچ گردشگری پاک نخواهد شد.
شهر باستانی ماچو پیچو؛ پرو
شهر گمشده «اینکاها» (Incas) یعنی «ماچو پیچو» (Machu Picchu) در «پرو» (Peru) در ارتفاع ۲٬۴۲۹ متری از سطح دریا قرار دارد و جنگلی ابری آن را احاطه کرده است. این شهر باستانی ساختار سنگی شگفت‌انگیزی دارد. در این اثر باستانی بلوک‌های عظیم گرانیتی چنان دقیق کنار هم قرار گرفته‌اند که حتی تیغه یک چاقو هم بین آن‌ها جا نمی‌گیرد. هنگام طلوع خورشید، نور آفتاب زیبایی و شکوه سازه‌های باستانی را به شکل خارق‌العاده‌ای نمایش می‌دهد.
مجموعه معابد آنگکور وات؛ کامبوج
مجموعه معابد «آنگکور وات» (Angkor Wat) در «کامبوج» (Cambodia) در ۱۶۲ هکتار جنگل قرار دارند. نقش برجسته‌های سنگی موجود در این معابد، داستان‌ها و مفاهیم مربوط به کیهان‌شناسی هندو و بودایی را به تصویر می‌کشند. معبد اصلی آنگکور وات شبیه یک کوه ساخته شده از سنگ ماسه‌ای است و پنج برج آن نماد قله‌های «کوه مرو» (Mount Meru) هستند که در اسطوره‌های هندو مرکز جهان محسوب می‌شود. در «معبد تاپروم» (Ta Prohm) درختان عظیم و ریشه‌های آن‌ها با سازه‌های باستانی ترکیب شده‌اند و جلوه‌ای خاص دارند. این مکان در واقع ترکیبی از معماری باستانی و طبیعت بکر است.
شهر پترا؛ اردن
«شهر پترا» (Petra) که با نام «شهر رز» (Rose City) نیز شناخته می‌شود، در اردن، درون صخره‌های قرمز سنگی واقع شده است و جلوه‌ای شبیه به ساخته‌های جادوگران باستان دارد. وقتی بازدیدکنندگان از «تنگه باریک سیق» (Siq) در این شهر عبور می‌کنند، با منظره غیرمنتظره یعنی ساختمان خزانه‌داری روبه‌رو می‌شوند؛ ساختمانی با ارتفاع ۴۰ متر و تزیینات «هلنیستی» (Hellenistic) که چشم هر بیننده‌ای را به خود جلب می‌کند. هنگام عصر، نور آفتاب بر سطوح صورتی و نارنجی صخره‌ها می‌تابد و چهره‌ای جذاب به شهر می‌بخشد.
استون هنج؛ انگلیس
سازه «استون هنج» (Stonehenge) در انگلستان، دایره‌ای سنگی با قدمت نزدیک به ۵٬۰۰۰ سال است که هنوز بازدیدکنندگان را شگفت‌زده می‌کند. سنگ‌های بزرگ آن طوری کنار یکدیگر قرار گرفته‌اند که با خورشید و ماه هم‌راستا باشند. در این بنا از سنگ‌های «سارسن» (Sarsen) استفاده شده است که آن‌ها حدود ۲۵ تن وزن دارد و از فاصله ۳۲ کیلومتری به این مکان آورده شده‌اند. در انقلاب تابستانی، خورشید دقیقا از پشت یکی از سنگ‌های بزرگ و معروف این سازه یعنی «سنگ پاشنه» (Heel Stone) طلوع می‌کند و هزاران نفر برای دیدن آن به این مکان می‌آیند.
جزیره ایستر؛ شیلی
«جزیره ایستر» (Easter Island) در شیلی، با فاصله حدود ۳٬۷۰۰ کیلومتر از نزدیک‌ترین خشکی مسکونی، یکی از دورافتاده‌ترین جزایر مسکونی جهان است. این جزیره میزبان ۸۸۷ مجسمه «موآی» (Moai) است که با سرهای بزرگ و چهره‌های جدی، جلوه‌ای از تمدنی هستند که از بین رفته است. بازدیدکنندگان اغلب احساس می‌کنند که مجسمه‌ها در حال تماشای آن‌ها هستند. بزرگ‌ترین موآی وزنی حدود ۸۲ تن دارد و ارتفاع آن ۱۰ متر است. ساخت این مجسمه‌ها با وجود نبود زبان نوشتاری، چرخ و حیوانات بزرگ، توانایی شگفت‌انگیز ساکنان قدیمی جزیره را نشان می‌دهد.
صومعه مون سن میشل؛ فرانسه
«مون سن میشل» (Mont-Saint-Michel) در فرانسه، جزیره‌ای است که دو بار در روز به دلیل جزر و مد دریا تغییر شکل می‌دهد و صحنه‌ای طبیعی و چشمگیر خلق می‌کند. «صومعه گوتیک» (Gothic Abbey) روی این جزیره به‌گونه‌ای ساخته شده است که هنگام مد، گویی روی آب شناور است. وقتی از پایین جزیره وارد صومعه می‌شوید، هر طبقه یا بخش عبادتی شما را به سمت بالاتر هدایت می‌کند و در نهایت به کلیسای اصلی می‌رسید که در مرتفع‌ترین قسمت صومعه قرار دارد. وقتی مه موجود در اقیانوس اطلس جزیره و صومعه مون سن میشل را می‌پوشاند، صحنه‌ای سحرآمیز خلق می‌شود.
معبد بوروبودور؛ اندونزی
«بوروبودور» (Borobudur) در اندونزی بنای عظیم بودایی است و به شکل ماندالای سنگی سه‌بعدی دیده می‌شود. این بنا دارای ۹ سکو است که آن‌ها روی یکدیگر قرار گرفته‌اند. هر طبقه شامل گالری‌هایی با صفحه‌های حجاری شده، می‌شود که آن‌ها داستان‌هایی را از متون مقدس بودایی روایت می‌کنند و بزرگ‌ترین مجموعه کامل حجاری‌های بودایی جهان را تشکیل می‌دهند. بوروبودور ۲٬۶۷۲ صفحه حجاری شده و ۵۰۴ مجسمه بودا دارد. تماشای طلوع خورشید و منظره آتشفشان‌های جاوای مرکزی از تراس‌های بالایی معبد، تجربه‌ای فراموش‌نشدنی خواهد بود.
بنای نیوگرنج؛ ایرلند
«نیوگرنج» (Newgrange) در ایرلند، مقبره نوسنگی بسیار قدیمی محسوب می‌شود که از استون‌هنج و اهرام مصر قدیمی‌تر است. این اثر سنگی و دایره‌ای، ۸۵ متر قطر و ۱۲ متر ارتفاع دارد و راهرویی در آن ساخته‌اند که به اتاقی صلیبی شکل درون تپه می‌رسد. در روز انقلاب زمستانی، نور خورشید فقط به مدت ۱۷ دقیقه از حفره‌ای کوچک که در بالای این سازه قرار دارد وارد اتاق می‌شود و آن را روشن می‌کند؛ چنین اثری دانش دقیق نجومی و ریاضی نیاکان را نشان می‌دهد.
شهر باستانی باگان؛ میانمار
«باگان» (Bagan) در میانمار، پایتختی باستانی بود که بیش از ۱۰٬۰۰۰ معبد و «پاگودای» (Pagoda) بودایی داشت. اکنون حدود ۲٬۲۰۰ معبد در این شهر باقی مانده‌اند. این معابد شبیه هم نیستند و هر کدام سبک معماری متفاوتی دارند که نشان‌دهنده سلیقه پادشاه یا حامی ثروتمندشان هستند. ساخت این مجموعه حدود ۲۵۰ سال طول کشیده است. پرواز صبحگاهی با بالن در این منطقه، چشم‌انداز کامل و جادویی دشت معابد را به گردشگران نشان می‌دهد. معابد باگان طوری طراحی شده‌اند که اگر در آن‌ها تنها باشید و نجوا کنید، صدای شما بلندتر به گوش می‌رسد و این موضوع باعث تجربه احساس معنوی خاصی می‌شود.
شهر باستانی چیچن ایتزا؛ مکزیک
«چیچن ایتزا» (Chichen Itza) در مکزیک، دانش نجومی «مایاها» (Maya) را نشان می‌دهد؛ خصوصا این دانش در «هرم پله‌ای کوکولکان» (Pyramid of Kukulcan) کاملا مشهود است. ارتفاع این هرم تقریبا به ۳۰ متر می‌رسد و در مجموع ۳۶۵ پله روی آن وجود دارد که آن‌ها نماد روزهای سال خورشیدی هستند. در روزهای خاص اعتدال بهاری و پاییزی، وقتی خورشید در زاویه مشخصی می‌تابد، نور و سایه‌های ایجاد شده روی راه‌پله شمالی در هرم پله‌ای کوکولکان، به‌گونه‌ای کنار هم قرار می‌گیرند که تصویری شبیه یک مار روی هرم شکل می‌گیرد. این شهر باستانی علاوه‌بر دانش نجومی، ترکیبی از مهندسی و مذهب فرهنگ مایاهای باستان را به تصویر می‌کشد.
مایل هستید که کدام جاذبه معرفی شده را در فهرست سفر خود قرار دهید؟ خوشحال می‌شویم نظرهای خود را با ما و همراهان کجارو به اشتراک بگذارید.
منبع عکس کاور: سایت msn.com؛ عکاس: نامشخص (صومعه مون سن میشل؛ فرانسه)
