ترس در دل آسمان؛ با خطرناک‌ترین تله‌سیژها و تله‌کابین‌های جهان آشنا شوید
تله‌سیژها و بالابرهای اسکی همیشه بخشی از لذت روزهای برفی بوده‌اند و صعود آرام میان کوه‌ها و مناظری که تا افق کشیده می‌شوند همه را به وجد می‌آورد؛ اما گاهی ارتفاع زیاد، کابل‌های نازک و نبود نرده ایمنی باعث می‌شود این لذت به تجربه‌ای دلهره‌آور تبدیل شود. برخی از این مسیرها در شرایط باد شدید یا مه غلیظ، قلب اسکی‌بازان را به تپش می‌اندازند. در ادامه با هشت تلهسیژ، تله کابین و بالابر اسکی آشنا می‌شویم که جزو ترسناک‌ترین‌ها در جهان هستند. (Outdoors)
تلهسیژ سیلورتون؛ کلرادو، آمریکا
برای تجربه مسیرهای حرفه‌ای در کوه «سیلورتون» (Silverton) باید ابتدا سوار صندلی‌های دوبل تلهسیژ، آن هم بدون نرده ایمنی شوید. این بالابر تا ارتفاع سرسام‌آور ۳٬۷۴۹ متر بالا می‌رود و شیب آن حدود ۵۵ درجه است. مسیر پرشیب و طولانی، باعث می‌شود حتی حرفه‌ای‌ترین اسکی‌بازان هم پیش از رسیدن به قله، ضربان قلبشان بالا برود. صندلی‌های ساده و بدون حفاظ، حس معلق‌بودن بر فراز کوه را تشدید می‌کنند.
تلهسیژ مدونا ۲؛ ورمانت، آمریکا
تلهسیژ «مدونا ۲» (Madonna II) در تفرجگاه «اسماگلرز ناچ» (Smugglers’ Notch) لقب «تسخیرشده» گرفته است. معمولاً مه غلیظی سراسر مسیر را می‌پوشاند و زمین زیر پای اسکی‌بازان کاملا از دید پنهان می‌شود. عبور از میان سکوت و تاریکی مه، شبیه به سفری در داستان‌های ارواح به نظر می‌رسد. بسیاری از مسافران می‌گویند حس گم‌شدن در میان ابرها از هر سراشیبی خطرناک‌تر است.
تلهکابین پیک‌تو‌پیک؛ ویسلر، کانادا
مسیر تلهکابین «پیک‌تو‌پیک» (Peak 2 Peak) تقریبا سه کیلومتر طول دارد و رکورد بلندترین فاصله میان دو دکل در جهان را به دست آورده است. ارتفاع این تلهکابین از کف دره، به ۴۳۵ متر می‌رسد و کل مسیر ۱۱ دقیقه طول می‌کشد؛ هرچند بسیاری می‌گویند که این ۱۱ دقیقه تمام‌نشدنی به‌نظر می‌رسد. کابین‌های شیشه‌ای در میانه راه چنان در هوا معلق می‌شوند که هر لرزش کوچک باد، ضربان قلب را بالا می‌برد.
تله کابین پنکن‌بان؛ مایرهوفن، اتریش
کابین‌های مدرن تلهکابین «پنکن‌بان» (Penkenbahn) چشم‌اندازی خیره‌کننده از دره‌ای برفی ارائه می‌دهند؛ اما بادهای شدید منطقه تجربه‌ای آرام را به لحظاتی پراضطراب تبدیل می‌کنند. ارتفاع مسیر در بلندترین نقطه به ۲٬۰۹۵ متر می‌رسد و تاب‌خوردن‌های مداوم کابین در باد، هرچند ایمن، حسی شبیه بازی با سرنوشت دارد. بسیاری از مسافران هنگام وزش باد شدید ترجیح می‌دهند چشم‌هایشان را ببندند.
تلهسیژ آلپوریس؛ آلپ دوئز، فرانسه
تلهسیژ «آلپوریس» (Alpauris) که به «صندلی ترس» معروف است، در ابتدا آرام حرکت می‌کند؛ اما ناگهان از دل تونلی کوتاه خارج می‌شود و مانند ترن هوایی به‌سمت دره سقوط می‌کند. مسیر سپس دوباره به‌سوی پیست اسکی بالا می‌رود. این تغییر ارتفاع ناگهانی، ترکیبی از هیجان و ترس مطلق ایجاد می‌کند. حتی تماشای این مسیر از پایین برای بسیاری نفس‌گیر است.
تله کابین تیتلیس روتر؛ انگلبرگ، سوئیس
تلهکابین گردان «تیتلیس روتر» (Titlis Rotair) در عرض پنج دقیقه تا ارتفاع ۳٬۰۲۴ متر بالا می‌رود و در مسیر، ۳۶۰ درجه می‌چرخد. منظره باشکوه آلپ زیر پایتان گسترش می‌یابد؛ اما چرخش آرام کابین در ارتفاع بالا، حالتی از سرگیجه و اضطراب ایجاد می‌کند. مسافران هم‌زمان مجذوب منظره و نگران تعادل خود هستند.
تلهسیژ هاچی‌کیتا؛ هیوگو، ژاپن
صندلی‌های تلهسیژ پیست «هاچی‌کیتا» (Hachi Kita) بسیار باریک و کم‌عرض هستند و نبود نرده ایمنی، هر حرکت کوچکی را خطرناک می‌کند. توصیه می‌شود که هنگام سوارشدن کاملا بی‌حرکت بمانید. سادگی ساختار و وزش باد سرد کوهستان، احساسی از تنهایی و ترس در دل مسافران ایجاد می‌کند.
تلهسیژ اسنوکت تریپل؛ نیوهمپشایر، آمریکا
تلهسیژ «اسنوکت تریپل» (Snowcat Triple) یکی از دلهره‌آورترین وسایل حمل‌و‌نقل در جهان است. در سال ۲۰۲۲، یکی از صندلی‌های این بالابر به‌دلیل نقص فنی، پس از برخورد با دکل اول از کابل جدا شد. سقوط سه‌متری منجر به آسیب‌دیدگی شدید اسکی‌باز انجامید. هرچند سیستم حرکت تلهسیژ بعدا بازبینی شد، این حادثه در ذهن بسیاری از گردشگران باقی مانده است.
تله‌سیژها و تله‌کابین‌ها نشان می‌دهند که مرز میان هیجان و ترس گاهی بسیار باریک است. هر صندلی و کابین، داستانی از دل طبیعت وحشی و قدرت انسان برای مواجهه با ترس را روایت می‌کند. شما نیز از دیدگاه خود درباره این تله‌سیژها با کجارو بگویید.
منبع عکس کاور: Glacier | عکاس:نامشخص
