زیباترین جزایر ایتالیا برای سفر تابستانی؛ از سیسیل تا کاپری
زیباترین جزایر ایتالیا ترکیبی از زندگی آرام و معماری حساب‌شده‌اند. فرهنگ کافه‌نشینی و شب‌زنده‌داری، بخشی جدانشدنی از زندگی در این جزایر است. معماری این جزایر در کنار زندگی روزمره مردم و چشم‌اندازهای طبیعی، صحنه‌هایی تماشایی می‌آفریند. از چشمه‌های آب گرم گرفته تا صومعه‌های قرون‌وسطایی، مقاصد جزیره‌ای ایتالیا تجربه‌های متنوعی را پیش روی مسافران می‌گذارند که همگی در یک نکته مشترکند: «معماری در هماهنگی با طبیعت؛ نه در تقابل با آن.»
در ادامه به ۱۰ جزیره زیبای ایتالیا را در دریای مدیترانه معرفی می‌کنیم که مقصدی جذاب برای سفرهای تابستانی هستند. (AD Middle East)
لوانزو
«لوانزو» (Levanzo) کوچک‌ترین جواهر مجمع‌الجزایر «اگادی» (Aegadian Islands) است؛ جزیره‌ای آرام و بدون خودرو با نماهای عسلی‌رنگ و پنجره‌هایی آبی که به دریای زلال مدیترانه گشوده می‌شوند. میانگین دمای لوانزو در ماه اوت به ۲۹ درجه می‌رسد و با بیش از ۳۰۰ روز آفتابی در سال، نور طبیعی مناسب برای تحسین معماری مینیمالیستی جزیره فراهم است. ظاهر ساده خانه‌های ماهیگیری سنتی، به همان ظاهر گذشته حفظ شده است. امکانات رفاهی جزیره تنها شامل سه رستوران و چند ساحل است که فضایی ساده و دور از ازدحام گردشگران ایجاد کرده‌اند.
سالینا
«سالینا» (Salina) با تنها ۲,۵۰۰ نفر جمعیت، نگینی سرسبز در مجمع‌الجزایر «آئولین» (Aeolian) است. دامنه‌های زمردین جزیره خانه‌هایی از سنگ روشن را در بر گرفته‌اند که ریشه در بستر آتشفشانی دارند. بوتیک‌هتل‌های جزیره سالینا نمونه‌ای از مهمان‌نوازی مجلل در جزیره‌اند. خیابان‌های باریک، فروشگاه‌های صنایع دستی و تراس‌های سنتی، تصویری اصیل از زندگی محلی ارائه می‌دهند.
سیسیل
«سیسیل» (Sicily) که نامش با مافیا گره خورده است، با معماری منحصربه‌فرد خود، داستانی جذاب روایت می‌کند. حاکمیت اعراب بین سال‌های ۸۲۷ تا ۱۰۹۱ میلادی، اثری عمیق بر چهره معماری جزیره گذاشت که امروز به‌عنوان میراث جهانی یونسکو شناخته می‌شود. در بخش جنوبی جزیره، دره معابد به چشم می‌خورد که ۱,۳۰۰ هکتار وسعت دارد و هشت معبد از دوران یونان باستان را در خود جای داده است.
ساردینیا
«ساردینیا» (Sardinia) با وسعت ۲۴,۰۰۰ کیلومتر مربع و تنها حدود ۱٫۶ میلیون نفر جمعیت، سرزمینی بکر است که در آن شیوه‌های سنتی ساخت‌وساز در کنار شهرسازی مدرن ادامه یافته‌اند. هویت فرهنگی مستقل ساردینیا در معماری آن نیز دیده می‌شود. بیش از ۷,۰۰۰ برج باستانی که بین سال‌های ۱۹۰۰ تا ۷۳۰ پیش از میلاد ساخته شده‌اند، هنوز در چشم‌انداز جزیره باقی است. قلعه‌ای تاریخی در «کالیاری» (Cagliari)، ساحل صورتی «اسپیاجا رزا» (Spiaggia Rosa) و کارگاه‌های صنایع دستی بخشی از تجربه‌های فرهنگی و طبیعی جزیره‌اند.
پروچیدا
«پروچیدا» (Procida)، جزیره‌ای کوچک با مساحت تنها چهار کیلومتر مربع است. ۱۰,۰۰۰ نفر ساکن این جزیره‌اند که در خانه‌های پاستلی‌رنگ زندگی می‌کنند. با وجود توجه فرهنگی، جزیره همچنان هویت اصیل خود را حفظ کرده و بیش از ۸۰ درصد مردم در صنایع دریایی مشغولند. کلیساهای باروک، کاخ‌های رنسانسی و صومعه‌های قرون‌وسطایی در کنار بوتیک‌هتل‌های مدرن، جلوه‌ای چندلایه از تاریخ و زندگی امروز را پدید آورده‌اند. نزدیکی به ناپل و امکانات حمل‌و‌نقل آبی مطلوب، پروچیدا را به مقصدی جذاب برای لذت بردن از معماری و غذاهای دریایی بدل کرده است.
کاپری
جزیره «کاپری» (Capri) از دوران امپراتوری روم مرکز ساخت کاخ‌ها بوده است. امروز هم بافت تاریخی بدون خودرو و خیابان‌های باریک قرون‌وسطایی، پر از فروشگاه‌های لوکس و تراس‌های پرگل، جذابیت خاص خود را دارد. میدان کوچک و مشهور جزیره همچون تئاتری روباز عمل می‌کند و بهترین مکان برای تماشای زندگی روزمره است.
ایسکیا
«ایسکیا» (Ischia)، جزیره‌ای آتشفشانی در نزدیکی ناپل، به‌عنوان خواهر کمترشناخته‌شده کاپری شناخته می‌شود. هر بخش از این جزیره داستان معماری متفاوتی روایت می‌کند که از کاخ‌های باشکوه تا خانه‌های ماهیگیران با سقف‌های گنبدی را شامل می‌شود. انرژی زمین‌گرمایی جزیره، ۳۳ مرکز آب‌درمانی را با چشمه‌های طبیعی آب‌گرم را شکل داده است که ایسکیا را به مقصدی سلامت‌محور برای طرفداران اسپا تبدیل می‌کند.
پونتزا
«پونتزا» (Ponza) جزیره‌ای هلالی‌شکل با خانه‌های رنگارنگ در امتداد بندر است که تا دامنه‌ها بالا می‌روند و منظره‌ای منحصربه‌فرد ایجاد می‌کنند. غارهای دستکند و تونل‌های باستانی که در دل سنگ‌های آتشفشانی تراشیده شده‌اند، از جاذبه‌های جزیره پونتزا محسوب می‌شوند. سواحل بکر و صخره‌های سفید که در غروب می‌درخشند، محیطی آرام برای خانواده‌های ایتالیایی و علاقه‌مندان به غواصی فراهم می‌کنند.
بورانو
«بورانو» (Burano) با وسعت کوچک خو،د تنها ۲۰ دقیقه زمان برای پیاده‌روی کامل می‌طلبد؛ اما در همین اندازه محدود، دنیایی رنگارنگ از معماری را به بازدیدکنندگان ارائه می‌دهد. از قرن شانزدهم میلادی، این جزیره مرکز جهانی تولید تورهای سوزنی بوده است و هنوز هم این سنت ادامه دارد. برخلاف ونیز شلوغ، بورانو فضایی اصیل از زندگی تالابی را حفظ کرده است و رستوران‌های سنتی جزیره، غذاهای دریایی تازه سرو می‌کنند.
استرومبولی
«استرومبولی» (Stromboli) با سواحل سیاه‌رنگ و روستاهای سفید، جلوه‌ای باشکوه از جزیره‌ای آتشفشانی ارائه می‌دهد. خانه‌های سفیدرنگ اطراف بندر با دیوارهای ضخیم و سقف‌های مقاوم برای مقابله با زلزله ساخته شده‌اند. خیابان‌های باریک از دریا تا قله آتشفشانی کشیده شده‌اند. تعداد محدودی هتل و رستوران در کنار دسترسی منظم با قایق‌های تفریحی، باعث شده است تا جزیره با وجود استقبال گردشگران ماجراجو، همچنان چهره بکر و خشن خود را حفظ کند.
آیا جزایر و سکونتگاه‌های تالابی ایتالیا در دریای مدیترانه شما را نیز مجذوب کرد؟ اگر تاکنون به ایتالیا سفر کرده‌اید، نظر و تجربه‌های خود را با ما و سایر کاربران کجارو به اشتراک بگذارید.
منبع عکس کاور: italia.it | عکاس: نامشخص (جزیره پروچیدا)
