آلکاتراز، زندانی تاریخی با فرارهای مشهور

زندان آلکاتراز که در جزیره آلکاتراز در خلیج سانفرانسیسکو قرار دارد، از سال ۱۹۳۴ تا ۱۹۶۳ معروف‌ترین زندان آمریکا با بیشترین امنیت بود و آخرین ایستگاه برای اصلاح‌ناپذیرترین زندانیان کشور به حساب می‌آمد. آلکاتراز امروزه به‌جای اسکان مجرمان سرسخت، پذیرای گردشگران از سراسر جهان است؛ در واقع این زندان در سال ۱۹۷۳ به‌ موزه تبدیل شد و به‌عنوان یکی از بهترین جاهای دیدنی سانفرانسیسکو، سالانه بیش از ۱٫۴ میلیون بازدیدکننده دارد. در اینجا می‌توانید از یک زندان بدنام بازدید کنید و در عین حال برخی از باشکوه‌ترین مناظر منطقه خلیج سانفرانسیسکو را به نظاره بنشینید.

در طول ۲۹ سال فعالیت زندان آلکاتراز، ۳۶ نفر در ۱۴ تلاش جداگانه اقدام به فرار از آن کردند. شاید مشهورترین فرارها مربوط به چهار نفری باشد که ۶ ماه را صرف حفر تونل با قاشق کردند. آیا آن‌ها موفق شدند از یکی از بدنام‌ترین زندان‌های جهان فرار کنند و دهه‌ها با عنوان فراری تحت‌تعقیب به زندگی خود ادامه دهند؟ برای اطلاع از سرنوشت این زندانیان و آشنایی بیشتر با آلکاتراز، ادامه مقاله را از دست ندهید.

هرآنچه باید درباره زندان آلکاتراز بدانید:

• زندان آلکاتراز کجاست؟
• آیا زندان آلکاتراز واقعیت دارد؟
• داستان‌ های فرار از زندان آلکاتراز
• مشهورترین مجرم‌ های آلکاتراز
• دانستنی‌ های جالب درباره زندان آلکاتراز
• وضعیت فعلی زندان آلکاتراز
• آیا امکان بازدید از آلکاتراز وجود دارد؟

زندان آلکاتراز کجاست؟

• آدرس: آمریکا، ایالت کالیفرنیا، خلیج سانفرانسیسکو، جزیره آلکاتراز (مشاهده روی نقشه)
• وب‌سایت: www.nps.gov

_{منبع عکس: گوگل مپ (عکاس: Amit Mishra)}

زندان آلکاتراز در جزیره آلکاتراز قرار دارد که در خلیج سانفرانسیسکو در کالیفرنیای آمریکا واقع شده است.

دسترسی به زندان آلکاتراز

دسترسی به جزیره آلکاتراز فقط از طریق کشتی میسر است و برای رزرو بلیط آن باید به سایت www.cityexperiences.com مراجعه کنید. سایر سفرهای دریایی خلیج ممکن است شامل سفری به اطراف آلکاتراز باشد؛ اما به شما اجازه نمی‌دهند در جزیره پیاده شوید. کشتی‌ها از «اسکله ۳۳» (Pier 33) در سانفرانسیسکو به‌سمت جزیره آلکاتراز حرکت می‌کنند.

آیا زندان آلکاتراز واقعیت دارد؟

_{منبع عکس: history.co.uk (عکاس: ناشناس)}

بله، واقعیت دارد. آلکاتراز، زندانی برای مجرمانی بود که از پیروی از قوانین و مقررات کشور آمریکا خودداری می‌کردند؛ افرادی که خشونت‌طلب و خطرناک تلقی می‌شدند یا احتمال فرارشان از زندان وجود داشت.

یک زندانی در آلکاتراز چهار حق داشت؛ غذا، پوشاک، سرپناه و مراقبت‌های پزشکی. هر خدمات دیگری امتیاز محسوب می‌شد و زندانیان یاد می‌گرفتند که چگونه امتیازاتی مانند کار، مکاتبه و ملاقات با اعضای خانواده، دسترسی به کتابخانه زندان و فعالیت‌های تفریحی (نقاشی، موسیقی و...) را به دست آوردند. هنگامی که مقامات زندان احساس می‌کردند، زندانی دیگر تهدیدی برای زندان و زندانیان نیست و می‌تواند از قوانین پیروی کند، معمولا پس از میانگین پنج سال حبس در آلکاتراز این امکان وجود داشت که برای پایان دوره محکومیت خود به زندان دیگری فرستاده و پس از آن آزاد شود.

داستان‌ های فرار از زندان آلکاتراز

_{منبع عکس: cityexperiences.com (عکاس: ناشناس)}

در تاریخ ۲۹ ساله آلکاتراز، ۱۴ تلاش برای فرار وجود داشته است که حدود ۲۳ نفر زنده دستگیر شدند؛ ۶ مرد مورد اصابت گلوله قرار گرفتند و زنده نماندند و دو مرد در تلاش برای شنا در جریان‌های شدید خلیج غرق شدند. پنج نفر از جمله برادران انگلین و موریس (معروف‌ترین فراریان زندان) مفقود باقی ماندند.

آلکاتراز در یک جزیره قرار دارد و از آنجا که دمای آب در خلیج سانفرانسیسکو بسیار سرد و جریان آب شدید است، فرار از زندان از طریق شنا در این آب‌ها تا حد زیادی غیرممکن بود. ضمن اینکه کوسه‌ها، صخره‌های تیز و نگهبانان پرشمار از موانع دیگر فرار از آلکاتراز محسوب می‌شدند.

نبرد آلکاتراز

_{منبع عکس: nps.gov (عکاس: ناشناس)}

یکی از خشونت‌آمیزترین تلاش‌ها برای فرار از آلکاتراز در ماه مه ۱۹۴۶ رخ داد و بسیاری از مورخان آن را مهم‌ترین رویداد در تاریخ ۲۹ ساله جزیره به‌عنوان ندامتگاه فدرال یاد می‌کنند.

یک سارق بانک از کنتاکی به نام «برنارد پل کوی» (Bernard Paul Coy) که در حال گذراندن ۲۶ سال حبس به‌دلیل سرقت مسلحانه در زندان آلکاتراز بود، با پنج همدست خود یک برنامه فرار هوشمندانه ریخت. محکومان در طی برنامه‌شان کاملا مسلح شدند و توانستند ۹ نگهبان غیرمسلح را به گروگان بگیرند؛ اما نقشه فرار آن‌ها خیلی زودی به بن‌بست خورد؛ زیرا نتوانستند کلید قفلی را پیدا کنند که به حیاط تفریحی منتهی می‌شد. تلاش برای این فرار خشونت‌آمیز که به نبرد آلکاتراز معروف شد، دو افسر و سه زندانی فراری را به کشتن داد و حدود ۱۸ افسر را مجروح کرد. دو فراری دیگر نیز دستگیر و سپس اعدام شدند.

فرار سال ۱۹۶۲

_{منبع عکس: nps.gov (عکاس: ناشناس)}

فرار از زندان آلکاتراز در ژوئن ۱۹۶۲ تلاش برای گریختن از زندانی با امنیت بالا و غیرقابل‌فرار بود. چهار زندانی تصمیم گرفتند که در دیوار سلول‌های خود تونل بزنند؛ یک قایق بسازند و از طریق دریا از جزیره فرار کنند. «فرانک موریس» (Frank Morris) و دو برادر «جان انگلین» (John Anglin) و «کلارنس انگلین» (Clarence Anglin) در شب ۱۱ ژوئن ۱۹۶۲ پس از ۶ ماه آماده‌سازی دقیق موفق به فرار شدند؛ اما نفر چهارم شانس فرار پیدا نکرد. برخی تصور می‌کنند که این فرار نقش مهمی در تعطیلی زندان آلکاتراز در کمتر از یک سال بعد داشته است.

_{منبع عکس: latimes.com (عکاس: ناشناس)، تصویر سه فراری آلکاتراز همراه با تصاویر احتمالی آن‌ها در سالمندی}

در اوایل صبح روز ۱۲ ژوئن ۱۹۶۲، نگهبانی که به‌طور معمول وظیفه سرشماری را بر عهده داشت، با سه زندانی مواجه شد که ظاهرا هنوز در سلول‌های خود خواب بودند. این نگهبان خیلی زود پی برد که سرهایی مصنوعی جای سر مجرمان قرار دارد. این سرها از پاپیه ماشه رنگ‌آمیزی‌شده (مخلوط صابون، خاک، دستمال توالت و خمیر دندان) ساخته شده بود و موهای طبیعی داشت که زندانیان از آرایشگاه زندان جمع‌آوری کرده و روی سر چسبانده بودند. نگهبان آژیر هشدار را به صدا درآورد و سرپرست زندان بلافاصله موضوع را به مقامات ایالتی و فدرال و همچنین ارتش آمریکا اطلاع داد و عملیات جست‌‌وجو آغاز شد.

نگهبانان در سلول‌ مجرمان فراری به دریچه‌های هوا در دیوارهای بتنی به ضخامت ۲۰ سانتی‌متر مشکوک شدند و با بازکردن آن‌ها دریافتند که مجرمان پشت دریچه‌ها را با قاشق‌های مسروقه از سالن غذاخوری بزرگ‌تر کرده‌‌ و تونل زده‌اند. زندانیان از این تونل به راهروی تاسیسات در پشت سلول‌ها رسیدند و با استفاده از لوله‌ها به‌عنوان پله به بالای دیوار پشتی سلول‌ها رفتند. سپس از یک لوله تهویه بزرگ کمک گرفتند و خود را به پشت بام ساختمان رساندند. در ادامه از روی لوله‌ای که در بیرون ساختمان قرار داشت، به پایین (ارتفاع ۱۵ متری) سر خوردند. سیم‌های خارداری دور زندان کشیده شده بود و در نتیجه آن‌ها چاره‌ای جز بریدن بخشی از سیم‌ها را نداشتند. فراریان پس از عبور از خاکریز شیب‌دار، به ساحل رسیدند. اقدام بعدی آن‌ها برای فرار همچنان نامشخص است.

_{منبع عکس: i0.wp.com (عکاس: ناشناس)}

از زمانی که آلکاتراز در سال ۱۹۳۴ به زندان فدرال تبدیل شد، هیچ‌کس نتوانسته بود با موفقیت از آلکاتراز فرار کند. به همین دلیل، زندانیانی که سابقه موفق فرار از زندان داشتند یا برای فرار تلاش کرده بودند، اغلب از زندان‌های دیگر به آلکاتراز فرستاده می‌شدند. این سه فراری همین وضعیت را داشتند و در سوابق زندان موریس، رهبر گروه، از او به‌عنوان «هنرمند فرار» یاد شده بود. او هوش بالایی داشت و برنامه‌اش شامل شنایی دشوار در آب سرد و جریان شدید خلیج می‌شد. ایده او ساخت یک قایق بادی با چسباندن بارانی‌های لاستیکی بود که از مغازه زندان به سرقت برده بودند. جزئیات زیادی از این فرار را «آلن وست» (Allen West) برملا کرد؛ زندانی دیگری که با آن‌ها مشارکت داشت، اما نتوانست به موقع از سلول خود خارج شود و به دیگران بپیوندد.

موریس برای اینکه سروصدای کندن تونل توجه کسی را به خود جلب نکند، شروع به نواختن آکاردئون در ساعت موسیقی زندان می‌کرد. هنگامی که آن‌ها توانستند از تونل‌ها عبور کنند، یک کارگاه موقت در سطح خالی بالای سلول‌ها راه‌اندازی کردند و ابزار لازم برای فرار را در آن قرار دادند. ضمن اینکه ساخت قایقی از ۵۰ کت بارانی و جلیقه‌های نجات لاستیکی نیز در همین محل انجام شد و وست نقش پررنگی در این فعالیت‌ها داشت. به باور ماموران، زندانیان دستورالعمل‌ تهیه جلیقه نجات و قایق را از مجلات زندان پیدا کرده‌ بودند. آن‌ها همچنین ابزاری شبیه پریسکوپ برای زیرنظرگرفتن نگهبانان در هنگام کار، پاروهای چوبی و وسیله‌ای برای بادکردن قایق را ساختند. 

_{منبع عکس: nps.gov (عکاس: ناشناس)}

جای شکی نیست که موریس و برادران انگلین از جزیره آلکاتراز فرار کردند؛ اما کسی نمی‌داند که آیا آن‌ها با موفقیت به خشکی رسیدند یا خیر. تکه‌هایی از تجهیزات لاستیکی آن‌ها در نزدیکی جزیره آنجل پیدا شد که زمانی به‌عنوان ایستگاه مهاجرت به کار می‌رفت و ظاهرا مقصد بین‌راهی زندانیان بود. به گفته وست، فراری‌ها قصد داشتند از جزیره آنجل تا شهرستان مارین در کالیفرنیا را شنا کنند و سپس لباس‌های جدیدی را از یک فروشگاه خرده‌فروشی بدزدند؛ هرچند چنین سرقتی هیچ‌گاه گزارش نشد. برخی حدس می‌زنند که این افراد قبل از رسیدن به ساحل مرده‌اند؛ اگرچه هیچ جسدی در خلیج پیدا نشد و این احتمال وجود دارد که جسد آن‌ها در اثر جریان خلیج به خشکی رفته باشد.

سال‌ها بعد یک قاچاقچی مواد مخدر ادعا کرد که مجرمان را بلافاصله پس از فرارشان به مکزیک برده است؛ همچنین می‌گفت که در سال ۱۹۷۵ یک بار در ریودوژانیرو با آن‌ها برخورد کرده است. 

_{منبع عکس: nps.gov (عکاس: ناشناس)}

در سال‌های پس از فرار ظاهرا چندین بار گزارش‌های از مشاهده مجرمان و دریافت پیام‌هایی از آن‌ها مطرح شد. اعضای خانواده و همکاران سابق زندانیان فراری نیز ادعاهایی از زنده‌بودن آن‌ها را برای رسانه‌ها مطرح کردند. اداره تحقیقات فدرال با وجود شک و تردیدها، پرونده مزبور را در سال ۱۹۷۹ بست و به این نتیجه رسید که این سه نفر در خلیج غرق شده‌اند؛ با این وجود، خدمات مارشال‌های ایالات متحده اعلام کرد که به تحقیق درباره سرنوشت این افراد ادامه می‌دهد تا زمانی که دستگیر شوند یا مشخص شود که مرده‌اند یا به سن ۹۹ سالگی رسیده‌اند. در واقع، سال ۲۰۳۰ مهر پایانی بر این تعقیب‌وگزیر خواهد بود؛ اما شاید این ماجرا زودتر به سرانجام برسد؛ چراکه آزمایش دی‌ان‌ای می‌تواند نشان می‌دهد که آیا زندانیان در آمریکای جنوبی صاحب فرزند شده‌اند یا خیر.

داستان فراریان زندان آلکاتراز به‌حدی جذاب و پرطرفدار بود که در سال ۱۹۷۹ فیلمی با عنوان «فرار از آلکاتراز» با بازی «کلینت ایستوود» (Clint Eastwood) در نقش فرانک موریس ساخته شد.

مشهورترین مجرم‌ های آلکاتراز

_{منبع عکس: youtube.com (عکاس: ناشناس)}

چندین جنایتکار سرشناس مانند «آل کاپون» (Al Capone)، «جورج کلی» (George Kelly) معروف به «کلی مسلسل» (Machine Gun Kelly)، «آلوین کارپیس» (Alvin Karpis) و «آرتور داک بارکر» (Arthur Doc Barker) در آلکاتراز حضور داشتند؛ اما اکثر ۱۵۷۶ زندانی آن مجرمان معروفی نبودند.

آل کاپون از معروف‌ترین خلافکارهای آمریکایی بود که سردمدار جرایم سازمان‌یافته از جمله قتل، فروش مواد و اسلحه در آمریکا به حساب می‌آمد. او در زندان آلکاتراز به‌حدی رفتار مناسبی پیدا کرد که به او اجازه نواختن ساز در گروه موسیقی زندان داده شد.

«رابرت استرود» (Robert Stroud) یکی دیگر از مجرمان معروف آلکاتراز بود که با فیلم «پرنده‌باز آلکاتراز» محصول سال ۱۹۶۲ مشهور شد. او که به جرم قتل غیرعمد در زندان بود، در سال ۱۹۱۶ با چاقو حمله مرگباری به یک نگهبان کرد و به اعدام محکوم شد؛ اما حکم او به حبس ابد در زندان انفرادی تغییر یافت. استرود شروع به مطالعه بیماری‌های پرندگان، نوشتن و تصویرسازی دو کتاب و پرورش قناری و پرندگان دیگر در سلول خود کرد. در سال ۱۹۳۱ به او دستور داده شد که پرندگان خود را رها کند و در طول ۱۷ سال حضور در آلکاتراز از داشتن هرگونه پرندگان منع شد. فیلم پرنده‌باز آلکاتراز که نامزدی جایزه اسکار را در کارنامه خود دارد، با الهام از رابرت استرود ساخته شد؛ اما تا حد زیادی ساختگی و دور از واقعیت بود.

دانستنی‌ های جالب درباره زندان آلکاتراز

تاریخچه زندان آلکاتراز

_{منبع عکس: nps.gov (عکاس: ناشناس)}

جزیره آلکاتراز در سال ۱۷۷۵ توسط ستوان «خوان مانوئل دی آیالا» (Juan Manuel de Ayala) مورد کاوش قرار گرفت و از آنجا که پوشش گیاهی کمی داشت و فقط محل زندگی پرندگان دریایی بود، آن را «جزیره پلیکان‌ها» نامید. همچنین این جزیره ۹ هکتاری به‌دلیل قرارگیری در وسط خلیج سانفرانسیسکو بعدها با نام «صخره» و «جزیره صخره‌ای» نیز شناخته می‌شد.

فانوس دریایی آلکاتراز در سال ۱۸۵۴ آغاز به کار کرد تا اولین فانوس دریایی در سواحل کالیفرنیا باشد. پس از آن ساختمان‌های دیگری مانند سربازخانه و اسلحه‌خانه در این جزیره ساخته و اولین یگان دائمی ارتش در سال ۱۸۵۹ در آنجا مستقر شد. این جزیره در سال ۱۸۶۱ برای محل نگهداری از مجرمان نظامی مورد استفاده قرار گرفت. جزیره آلکاتراز در سال ۱۹۰۷ به‌عنوان شعبه زندان نظامی آمریکا در اقیانوس آرام تعیین شد.

زندان آلکاتراز از سال ۱۹۳۴ تا ۱۹۶۳ به زندان فدرال تبدیل شد و برای نگهداری از برخی از خطرناک‌ترین زندانیان غیرنظامی به کار رفت. اگرچه امکان زندانی ۴۵۰ مجرم در آلکاتراز وجود داشت، در این بازه زمانی بیش از ۲۵۰ زندانی را در آن نگه نمی‌داشتند. در نهایت، ضرورت انتقال آب شیرین به جزیره آلکاتراز و خروج پسماندها از آن، فرسودگی ساختمان‌ها و هزینه‌های بالا باعث شد که جزیره در سال ۱۹۶۳ متروکه شود.

_{منبع عکس: nps.gov (عکاس: ناشناس)}

گروهی از بومیان آمریکا در ماه مارس ۱۹۶۴ مدعی مالکیت این جزیره شدند؛ این ادعا به‌موجب معاهده‌ای مطرح شد که به سرخپوستان اجازه می‌داد، مدعی مالکیت هر زمینی شوند که توسط دولت اشغال نشده بود. آن‌ها فقط برای چند ساعت آلکاتراز را گرفتند. مردم بومی از جمله اعضای جنبش سرخپوستان آمریکا در نوامبر ۱۹۶۹ مجددا جزیره را به اشغال خود درآوردند و خواستار صدور سند جزیره شدند. آن‌ها در آلکاتراز ماندند تا اینکه در ژوئن ۱۹۷۱ با اجبار مارشال‌های فدرال چاره‌ای جز ترک جزیره نداشتند.

حقایق جالب درباره زندان آلکاتراز

بلوک ها و سلول های زندان

_{منبع عکس: i0.wp.com (عکاس: ناشناس)}

۳۳۶ سلول در بلوک B و C وجود داشت که ظاهرا در ابتدای تاسیس ۳۴۸ سلول بود؛ اما با نصب پلکان در انتهای هر بلوک، ۱۲ سلول حذف شد. ۳۶ سلول مجزا و ۶ سلول انفرادی در بلوک D قرار داشت. دو سلول در انتهای بلوک C به‌عنوان سرویس بهداشتی نگهبانان استفاده می‌شد. سلول‌های بلوک A در موارد نادری برای مدت کوتاهی به کار می‌رفت؛ زمانی که زندانی به انزوای کامل در سلول انفرادی نیاز نداشت؛ اما باید از سایر زندانیان جدا می‌شد. طبق سوابق، فقط دو زندانی پس از شورش‌ سال ۱۹۴۶ در زندان و در طول محاکمه برای قتل دو نگهبان، در این محل نگهداری شدند. به‌غیر از این مورد، این بلوک برای انبار به کار می‌رفت.

هر سلول زندان در بلوک B و C دارای ابعادی به طول و عرض ۳×۱٫۵ و مجهز به سینک کوچک با آب سرد، تخت‌خوابی کوچک و توالت بود. سلول‌های بلوک D جادارتر بودند؛ اما محبوبیت زیادی نداشتند؛ زیرا زندانیان به‌صورت ۲۴ ساعته در آن‌ها نگهداری می‌شدند و فقط یک بار در هفته و به‌تنهایی امکان حضور در حیاط را داشتند.

ملاقات زندانیان

هر زندانی در طول ماه اجازه یک ملاقاتی داشت که باید مستقیما توسط سرپرست زندان تایید می‌شد. در طول ملاقات، هیچ تماس فیزیکی مجاز نبود و طبق قوانین زندانیان اجازه نداشتند در مورد مسائل مربوط به زندگی در زندان صحبت کنند. زندانیان از طریق اینترکام (نوعی دستگاه ارتباط صوتی) با شخص بازدیدکننده صحبت می‌کردند و یک افسر در اکثر مواقع مکالمات را زیر نظر داشت. هرگونه رفتار نامناسب در طول ملاقات‌ها منجر به از دست‌دادن امکان ملاقاتی یا سایر امتیازات می‌شد.

خانواده نگهبانان

در کل سال‌های فعالیت زندان حدود ۳۰۰ غیرنظامی در آلکاتراز زندگی می‌کردند که شامل زنان و کودکان می‌شدند. ساختمان‌هایی برای اسکان خانواده‌ها در جزیره وجود داشت و آن‌ها می‌توانستند از امکاناتی مانند سالن بولینگ و فروشگاهی کوچک استفاده کنند. مسئول زندان نیز در خانه بزرگی در مجاورت زندان زندگی و از زندانیان با سوابق خوب برای نظافت و آشپزی استفاده می‌کرد.

خانواده‌ها بیشتر خرید خود را از شهر انجام می‌دادند؛ به‌خصوص که قایق زندان روزانه ۱۲ بار به «اسکله خیابان ون نس»‌ (Van Ness Street Pier) در سانفرانسیکو می‌رفت.

مزایا و معایب زندان آلکاتراز

_{منبع عکس: nps.gov (عکاس: ناشناس)}

«ویلی رادکای» (Willie Radkay) که هم‌بندی «کلی مسلسل»، از زندانیان بدنام، بود، داشتن سلول شخصی را یک مزیت بزرگ نسبت به سایر زندان‌های فدرال می‌دانست. او همچنین اظهار داشت که کارکنان در اکثر مواقع با زندانیان محترمانه رفتار می‌کردند؛ اگرچه به‌ندرت با آن‌ها وارد صحبت می‌شدند. علاوه بر این، غذاهای زندان جزو بهترین غذاها در کل سیستم زندان‌های آمریکا بود و دوره حبس خود در آلکاتراز را بهتر از هر زندان دیگری به حساب می‌آورد. به‌طور کلی، برخی از زندانیان شرایط داخل آلکاتراز را جذاب‌تر از سایر زندان‌های فدرال می‌دانستند و تعدادی از آن‌ها درخواست کرده بودند که به آنجا منتقل شوند.

موضوع رایجی که اکثر زندانیان از آن گله می‌کردند، قانون سکوت بود که در اواخر دهه ۱۹۳۰ متوقف شد. در سال‌های اولیه آلکاتراز، زندانیان اجازه نداشتند با یکدیگر صحبت کنند؛ مگر در طول وعده‌های غذایی و زمان تفریح که بلامانع بود. برخی از زندانیان معمولا آب توالت‌های خود را تخلیه و یک سیستم ارتباطی ابتدایی از طریق لوله‌کشی فاضلاب ایجاد کرده بودند تا با یکدیگر صحبت کنند. این قانون بسیار سختگیرانه بود و زندانیان حتی برای تخلف جزئی از آن تنبیه می‌شدند.

یکی دیگر از معایب زندان، هوای سرد همیشگی در جزیره بود. اکثر زندانیان بر این باور بودند که سلول‌های طبقات بالاتر به‌لطف وجود تماشای منظره بیرون و هوای گرم‌تر، طرفداران بیشتری دارد.

اعدام زندانیان

آلکاتراز فاقد امکانات لازم برای مجازات اعدام بود و زندانیان برای اجرای حکم اعدام در اتاق گاز به زندان ایالتی سن کوئنتین (San Quentin) منتقل می‌شدند.

تعداد زندانیان و زمان محکومیت

_{منبع عکس: nps.gov (عکاس: ناشناس)}

بیشترین تعداد ثبت‌شده زندانیان آلکاتراز ۳۰۲ نفر و کمترین تعداد ۲۲۲ نفر بوده است. میانگین تعداد زندانیان در طول ۲۹ سال فعالیت آن به حدود ۲۶۰ نفر می‌رسید. درمجموع تقریبا ۱۵۷۶ مرد در آن زندانی بودند.

به‌طور متوسط زمان حبس در آلکاتراز حدود هشت سال بود. مجرمان هرگز به گذراندن دوره زندانی خود در آلکاتراز محکوم نمی‌شدند و معمولا به‌دلایل مختلف آن‌ها را از زندان‌های دیگر آمریکا به این محل می‌فرستادند. از بین کل زندانیان فقط دو نفر بودند که پس از حبس، مستقیما از زندان آلکاتراز آزاد شدند.

علت تعطیلی آلکاتراز

_{منبع عکس: nps.gov (عکاس: ناشناس)}

زندان آلکاتراز به‌دلیل افزایش هزینه‌ها و وضعیت بد و فرسوده ساختمان‌ها و تجهیزات تعطیل شد؛ در واقع به‌عنوان گران‌ترین زندان کشور به حساب می‌آمد و مشخص شد که سایر زندان‌ها می‌توانند با هزینه کمتر، خدمات آلکاتراز را انجام دهند. آلکاتراز به‌حدی مخروبه شده بود که برای زندانیان و کارکنان ناامن محسوب می‌شد و سیستم برق می‌توانست فاجعه‌آفرین شود. یک شرکت ارزیابی به این نتیجه رسید که تعمیرات آلکاتراز بیش از ۴,۰۰۰,۰۰۰ دلار هزینه دارد و نزدیک به پنج سال طول می‌کشد تا زندان به حالت استاندارد بازگردد. به این ترتیب، پس از دو دهه بررسی هزینه‌های عملیاتی و شیوه‌های حبس، زندان آلکاتراز در روز پنجشنبه، ۲۱ مارس ۱۹۶۳ برای همیشه تعطیل شد.

سیاه چال در آلکاتراز

قلعه‌ای متعلق به قرن نوزدهم در جزیره آلکاتراز وجود داشت که ارتش برای محافظت از خلیج از آن استفاده می‌کرد. بعدها زندان آلکاتراز روی بقایای آن ساخته شد. مجموعه‌ای از سلول‌ها در زیر بلوک A قرار داشت که به «سیاه‌چال اسپانیایی» (Spanish Dungeon) معروف بود. این سلول‌ها عمدتا در دوران زندان نظامی مورد استفاده قرار می‌گرفت. در اواخر دهه ۱۹۳۰ ادعا می‌شد که گاهی اوقات سلول‌های سیاه‌چال برای زندانیان غیرقابل کنترل به کار می‌رود. بسیاری از افسران نیز شنیده‌ بودند که برخی از زندانیان خاطی برای مدت کوتاهی با دستبند به میله‌های سیاه‌چال بسته می‌شدند.

وضعیت فعلی زندان آلکاتراز

_{منبع عکس: گوگل مپ (عکاس: Sir Guro Swamy)}

آلکاتراز در سال ۱۹۷۲ به‌عنوان بخشی از «منطقه تفریحی ملی گلدن گیت» معرفی شد؛ منطقه‌ای که شامل مناطق مهم زیست محیطی و تاریخی اطراف خلیج سانفرانسیسکو می‌شود. این زندان در سال ۱۹۷۳ با کاربری موزه فعالیت خود را از سر گرفت و در سال ۱۹۸۶ در میان جاذبه‌های ملی گنجانده شد. زندان آلکاتراز از جاهای دیدنی سانفرانسیسکو محسوب می‌شود که سالانه بیش از ۱٫۴ میلیون گردشگر دارد.

آیا امکان بازدید از آلکاتراز وجود دارد؟

بله. جزیره آلکاتراز توسط سازمان «خدمات پارک ملی» (National Park Service) اداره می‌شود و بازدید از آن از طریق تورهای مختلف امکان‌پذیر است.

تورهای آلکاتراز

_{منبع عکس: cityexperiences.com (عکاس: ناشناس)}

وب‌سایت «www.cityexperiences.com» امکان بازدید از آلکاتراز را به چهار روش برای علاقه‌مندان فراهم کرده است:

• تور روزانه آلکاتراز
• تور شبانه آلکاتراز
• تور پشت صحنه
• تور آلکاتراز و جزیره آنجل

تور روزانه آلکاتراز

در تور روزانه آلکاتراز امکان سفر رفت‌وبرگشت به جزیره و همچنین بازدید از نمایشگاه دائمی «زندان بزرگ: حبس انبوه در آمریکا» را خواهید داشت که داستان سیستم زندان آمریکا را از طریق تجربیات زندانیان سابق، دانشمندان و مدافعان عدالت جنایی روایت می‌کند. در حال حاضر ۲٫۳ میلیون نفر در پشت میله‌های زندان آمریکا هستند که این تعداد زندانی بیش از هر کشور دیگری در جهان است.

_{منبع عکس: parksconservancy.or (عکاس: نمایشگاه)}

با تور روزانه به فضاهای تاریخی روباز مانند «میدان عقاب» (Eagle Plaza) با تیرک بلندی مزین به پرچم آمریکا، «حیاط تفریحی»، «سالی‌پورت» و باغ رز دسترسی خواهید داشت. همچنین می‌توانید از ساختمان جدید صنایع بازدید کنید که نمایشگاه جذابی به مناسبت بزرگداشت پنجاهمین سالگرد اشغال آلکاتراز توسط بومیان آمریکا را در خود جای داده است. در ادامه از زندان، ساختمان ۶۴، خانه رئیس زندان، برج آب و باشگاه افسران بازدید خواهید کرد.

تورهای رایگانی در داخل جزیره آلکاتراز برگزار می‌شود که برای بازدیدکنندگان تورهای روزانه در دسترس است. تور از اسکله شروع می‌شود و سپس با صعود از تپه، به زندان می‌رسد. افرادی که علاقه زیادی به تاریخ آلکاتراز دارند و از به اشتراک‌گذاری دانش خود لذت می‌برند، به‌صورت داوطلبانه از موضوعات مختلفی مانند فرارها، زندانیان مشهور و قلعه آلکاتراز به بازدیدکنندگان می‌گویند.

• فعالیت کشتی‌ها در تور روزانه: کشتی‌های آلکاتراز از اسکله ۳۳ هر ۳۰ یا ۶۰ دقیقه از ساعت ۸:۴۰ تا ۱۳:۳۵ (در پاییز و زمستان ۲۰۲۳) به‌طرف جزیره حرکت می‌کنند که این ساعات بسته به فصل تغییر می‌کند و هر ۳۰ یا ۶۰ دقیقه یک‌بار برمی‌گردند. کشتی‌ها در تورهای روزانه بهار و تابستان در هفت روز هفته خدمات‌رسانی می‌کنند و امکان استفاده از آن‌ها از جمعه تا دوشنبه از ساعت ۹:۳۰ تا ۱۸، سه‌شنبه و چهارشنبه از ساعت ۱۰ تا ۱۵ و پنجشنبه از ساعت ۱۰ تا ۱۸ وجود دارد. آخرین کشتی در ساعت ۱۸:۳۰ (۶ ماه اول سال) و ۱۶:۲۵ (۶ ماه دوم سال) آلکاتراز را به‌سمت اسکله ترک می‌کند. هر سفر حدود ۱۵ دقیقه طول می‌کشد.

تور شبانه آلکاتراز

_{منبع عکس: alcatrazlighthouse.org (عکاس: ناشناس)}

تور شبانه شامل کشتی رفت‌وبرگشت به جزیره آلکاتراز، توضیحات شخص راهنما درباره جزیره در زمان کشتی‌سواری، تور صوتی، بازدید از نمایشگاه‌ها و تورهای دارای راهنما می‌شود. همچنین برخلاف تور روزانه، با این تور یک دور ویژه در اطراف جزیره می‌زنید و از صحبت‌های راهنما روی کشتی استفاده خواهید کرد.

در بازدید عصرگاهی خود که حدود سه ساعت طول می‌کشد، می‌توانید از غروب خورشید لذت ببرید که با چشم‌انداز پل گلدن گیت بسیار زیباتر می‌شود. خورشید تا حدود ساعت ۲۰:۳۰ در اواسط تابستان غروب نمی‌کند؛ بنابراین در چند ساعت اول نور کافی برای کاوش در جزیره و بازدید از بخش‌هایی مانند گالری اسلحه در طبقه دوم زندان را دارید که در تور روزانه امکان آن وجود ندارد. در ادامه می‌توانید داستان‌های جالبی درباره تاریخ و ساکنان جزیره بشنوید و از گفتگوهای مورخان متخصص بهره‌مند شوید که هر شب شامل موضوعات مختلفی است.

• فعالیت کشتی‌ها در تور شبانه: کشتی‌ها در تور شبانه آلکاتراز از سه‌شنبه تا شنبه در ساعت ۱۷:۵۵ و ۱۸:۳۰ از اسکله ۳۳ خدمات‌رسانی می‌کنند. در نهایت نیز می‌توانید با کشتی‌های ۲۰:۴۰ یا ۲۱:۲۵ به اسکله برگردید. در فصل زمستان فقط یک تور شبانه وجود دارد که از سه‌شنبه تا شنبه در ساعت ۱۵:۵۰ انجام می‌شود و برگشت آن ساعت ۱۸:۴۰ است.

تور پشت صحنه

_{منبع عکس: گوگل مپ (عکاس: Brett Bullen)}

در تور پشت صحنه، مناطقی را می‌شد که در دسترس عموم مردم نیست. در یک ماجراجویی با راهنما، به یک گروه ۳۰ نفره یا کمتر می‌پیوندید تا اطلاعاتی از گذشته جذاب جزیره به دست آورید. تونل، زندان زیرزمینی و باغ‌هایی با مناظر دیدنی گوشه‌ای از جاذبه‌های تور پشت صحنه هستند. کشتی رفت‌وبرگشت به جزیره آلکاتراز و بهره‌مندی از راهنمای شخصی (به زبان انگلیسی) برای ۱٫۵ تا دو ساعت از دیگر مزایای این تور ۴٫۵ ساعته است.

• فعالیت کشتی‌ها در تور پشت صحنه: کشتی‌ها از سه‌شنبه تا شنبه در ساعت ۱۴:۱۵ (فصل زمستان ۲۰۲۳) به‌سمت جزیره می‌روند. برنامه تابستانی تور پشت صحنه از سه‌شنبه تا شنبه ساعت ۱۶:۲۰ و ۱۶:۵۰ از اسکله ۳۳ آغاز می‌شود و می‌توانید با کشتی‌های ساعت ۲۰:۴۰ یا ۲۱:۲۵ به اسکله برگردید.

تور آلکاتراز و جزیره آنجل

در بهار ۲۰۲۳ تور آلکاتراز و جزیره آنجل در دسترس نیست.

بلیط آلکاتراز

بلیط‌های جزیره آلکاتراز را می‌توانید به‌صورت آنلاین از سایت «www.cityexperiences.com»، تلفنی یا از باجه بلیط اسکله ۳۳ آلکاتراز خریداری کنید. برای اطلاع از هرگونه تغییر در قیمت‌ بلیط و ساعت بازدید نیز حتما به سایت ذکرشده سر بزنید؛ به‌خصوص که قیمت و ساعت بر اساس فصل و روز‌های خاص تفاوت دارد. از آنجا که تقاضا برای بازدید در ایام تابستان و تعطیلات بسیار زیاد است و تورها اغلب از یک هفته قبل به فروش می‌رسد، باید از قبل اقدام به خرید بلیط کنید. باجه بلیط اسکله در کل هفته از ساعت ۹ تا ۱۷ باز است.

ساعت کاری آلکاتراز

_{منبع عکس: cityexperiences.com (عکاس: ناشناس)}

جزیره آلکاتراز در روزهای یکشنبه و دوشنبه از ساعت ۹ تا ۱۸:۳۰، سه‌شنبه تا شنبه از ساعت ۹ تا ۲۱:۳۰ باز است. آلکاتراز همه‌روزه به‌جز کریسمس، روز Thanksgivingو روز سال نو فعالیت می‌کند. هنگام حضور در جزیره می‌توانید تا زمان حرکت آخرین کشتی، به گشت‌وگذار بپردازید. کشتی‌ها به موقع حرکت می‌کنند و زمان حرکت روی بلیط درج شده است. تردد کشتی‌ها در طول روز هر نیم‌ساعت یک بار است که ساعت آخرین حرکت از جزیره بسته به فصل تغییر می‌کند. به‌طور کلی، سفر به جزیره، کاوش در آن و بازگشت از طریق کشتی به اسکله ۳۳ را می‌توانید در مدت‌زمانی بین ۲٫۵ تا سه ساعت انجام دهید.

جاهای دیدنی آلکاتراز

_{منبع عکس: گوگل مپ (عکاس: Rafael Paes)}

هنگامی که به جزیره رسیدید، در اسکله یک معرفی کوتاه درباره آلکاتراز انجام می‌شود که افراد ناشنوا می‌توانند از صحبت‌های راهنما با زبان اشاره آمریکایی (ASL) استفاده کنند. تراموایی در این محل فعالیت می‌کند که بازدیدکنندگان دارای اختلالات حرکتی را تا زندان می‌برد. فاصله اسکله تا زندان حدود ۴۰۰ متر است و از آنجا که زندان در بالای جزیره قرار دارد، رسیدن به آن تقریبا معادل بالارفتن از ساختمانی ۱۳ طبقه است. در ساختمان سه طبقه زندان آلکاتراز یک آسانسور برای دسترسی به طبقه دوم وجود دارد. 

_{منبع عکس: cityexperiences.com (عکاس: ناشناس)}

برای بازدید از محل اسکان خانواده‌ نگهبانان که به ساختمان ۶۴ معروف است، باید از اسکله حدود ۳۰ متر سربالایی بروید. در داخل ساختمان یک تئاتر، نمایشگاه و کتابفروشی وجود دارد. برخی دیگر ترجیح می‌دهند تا از مناطق لانه‌سازی پرندگان دریایی بازدید کنند؛ به بخش‌های مختلف جزیره سر بزنند یا فانوس دریایی آلکاتراز را ببینند که اولین و قدیمی‌ترین فانوس دریایی در ساحل غربی آمریکا است. از دیگر مکان‌های محبوب در فضای باز می‌توان به نیروگاه، برج آب، برج مراقبت و ویرانه‌های تالار اجتماعی اشاره کرد.

سالی ‌پورت

«سالی‌پورت» (Sallyport) یکی از جاهای دیدنی آلکاتراز و قدیمی‌ترین ساختمان پابرجا در جزیره حساب می‌آید که دو دروازه آن ورود به قلعه قرن نوزدهمی آلکاتراز را ممنوع می‌کردند. اولین افراد نظامی در سالی‌پورت زندانی شدند.

ساختمان جدید صنایع

_{منبع عکس: nps.gov (عکاس: ناشناس)}

«ساختمان صنایع اصلی» (Model Industries Building) امنیت بالایی برای نگهداری از زندانیان نداشت و از همین رو، اداره زندان‌ها اقدام به احداث «ساختمان جدید صنایع» (New Industries Building) کرد. این ساختمان درست قبل از ورود آمریکا به جنگ جهانی دوم در سال ۱۹۴۱ به بهر‌ه‌برداری رسید.

باغ‌ های رز

آلکاتراز که یکی از بدنام‌ترین ندامتگاه‌های جهان بود، به‌عنوان مکانی برای مجازات زندگی شناخته می‌شد؛ اما به محلی برای رشد زندگی تبدیل شد. اکنون حدود ۱۵۰ سال می‌شود که گل‌های رز و پیچک‌ها در چندین هکتار آن گسترده شده است.

حیاط تفریحی

_{منبع عکس: ویکی پدیا (عکاس: Radomianin)}

«حیاط تفریحی» (Recreation Yard) حیاطی بود که زندانیان آلکاتراز در فاصله سال‌های ۱۹۳۴ تا ۱۹۶۳ از آن استفاده می‌کردند. زندانیان می‌توانستند در این حیاط بازی‌هایی مانند بیسبال، سافت‌بال و سایر ورزش‌ها و همین طور بازی‌های فکری مانند شطرنج انجام دهند.

امکانات آلکاتراز

• سرویس غذا فقط در کشتی در دسترس است و هیچ‌گونه رستوران یا کافه‌ای در جزیره فعالیت نمی‌کند. مناطق پیک نیک فقط در اسکله تعیین شده است.
• یک سرویس بهداشتی در اسکله و مجاور زندان وجود دارد.
• در اسکله یا جزیره هیچ فضایی برای نگهداری از چمدان‌ها وجود ندارد. کوله‌پشتی‌های استاندارد در کشتی‌های آلکاتراز سیتی کروز و هنگام بازدید از جزیره آلکاتراز مجاز است. بازدیدکنندگانی که دارای چمدان یا بسته‌ها و کیف‌های بزرگ هستند، نمی‌توانند سوار کشتی‌ شوند یا از جزیره آلکاتراز دیدن کنند و وجه بلیط به آن‌ها بازپرداخت می‌شود.
• تراموا تقریبا دو بار در ساعت از اسکله به زندان و دو بار در ساعت نیز از زندان به اسکله حرکت می‌کند و بهترین گزینه برای جابه‌جایی در آلکاتراز به حساب می‌آید؛ هرچند اولویت با کسانی است که مشکلات جسمی و محدودیت‌های حرکتی دارند.

شرایط بازدید از آلکاتراز

_{منبع عکس: cityexperiences.com (عکاس: ناشناس)}

• هر فردی که بلیط جزیره آلکاتراز را خریداری می‌کند، باید کارت شناسایی عکس‌دار همراه خود داشته باشد. فتوکپی پاسپورت به‌عنوان جایگزین شناسنامه نیز پذیرفته می‌شود.
• اگر به‌دنبال تهیه بلیط به‌صورت حضوری هستید، حتما زودتر به اسکله ۳۳ بروید؛ زیرا کشتی‌ها سر ساعت حرکت می‌کنند و در صورتی که دیر برسید باید ۳۰ دقیقه برای کشتی بعدی منتظر بمانید.
• در نظر داشته باشید که بیشتر جاده‌ها و مسیرهای پیاده‌روی در سراسر جزیره شیب زیادی دارند و باید جانب احتیاط را رعایت کنید. جاده‌ها و گذرگاه‌ها عریض هستند و مکان‌های متعددی برای توقف در طول مسیر به‌منظور رفع خستگی و تماشای مناظر اطراف وجود دارد. کفش‌های ورزشی راحت، انتخابی عالی برای بازدید از آلکاتراز محسوب می‌شوند.
• آب‌وهوا در آلکاتراز غیرقابل پیش‌بینی است و بنابراین حتما چند لایه لباس بپوشید و یک لباس گرم همراهتان باشد.
• افراد زیر ۱۸ سال مجاز به بازدید از جزیره آلکاتراز نیستند؛ مگر اینکه با یک فرد بالغ ۲۱ ساله یا بزرگ‌تر همراه شوند. افراد زیر سن قانونی هنگام بازدید از جزیره آلکاتراز، حضور در اسکله ۳۳ و سوارشدن به کشتی باید همیشه در کنار بزرگسالان باشند. کودکان زیر ۱۲ سال نمی‌توانند در «تور پشت صحنه» (Behind The Scenes Tour) حضور پیدا کنند.
• همراه‌داشتن دوچرخه، اسکیت بورد، اسکیت رولر بلید و اسلحه در اسکله ۳۳ آلکاتراز، کشتی‌ و جزیره ممنوع است.
• مکان‌های مختلفی در جزیره وجود دارد که به‌دلیل لانه‌سازی انواع پرندگان دریایی، در فصول خاصی از سال به روی عموم بسته می‌شود.

بهترین زمان بازدید از آلکاتراز

_{منبع عکس: گوگل مپ (عکاس: Mino Vlb)}

برای اینکه در آلکاتراز با ازدحام گردشگران مواجه نشوید، بازدید خود را در دو هفته اول نوامبر (اواسط تا اواخر آبان)، دو هفته اول دسامبر (اواسط تا اواخر آذر) و هر زمانی در طول ماه‌های زمستانی ژانویه تا مارس (اواسط دی تا اواسط اسفند) برنامه‌ریزی کنید. برای تجربه بهترین آب‌وهوا، ماه‌های آوریل و مه (فروردین و اردیبهشت) یا سپتامبر و اکتبر (شهریور و مهر) را برای زمان بازدیدتان در نظر بگیرید. جالب اینکه در تابستان می‌توانید شاهد هوای سرد و مه‌آلود در سانفرانسیسکو و جزیره آلکاتراز باشید.

_{منبع عکس: cityexperiences.com (عکاس: ناشناس)}

داستان‌ها و فرار زندانیان آلکاتراز هر کسی را وسوسه می‌کند تا برای یک بار هم که شده از این جاذبه‌ متفاوت و جالب بازدید کند. نظر شما چیست؟ دوست دارید روزی یکی از بازدیدکنندگان آلکاتراز باشید؟ حتما دیدگاه خود را با سایر کاربران کجارو در میان بگذارید.

_{منبع عکس کاور: گوگل مپ (عکاس: Grzegorz Marszałkowski)}