۱۱ سؤالی که دائماً از خلبان‌ها پرسیده می‌شود

با اینکه همه مردم، تجربه‌ی خلبانی هواپیما را ندارند، اما اکثر آن‌ها تاحدودی تجربه‌ی سفر هوایی را داشته‌اند. این همان چیزی است که مردم راجع به آن صحبت می‌کنند و بین ما مشترک است. با توجه به این تجربه‌ی مشترک، صحبت‌هایی شکل می‌گیرد و فارغ از اینکه چه افرادی در این گفت‌وگو حضور دارند، در اغلب موارد، سؤالات مشابهی بارها و بارها پرسیده می‌شود. به همین دلیل در این مقاله از کجارو نه‌تنها به سؤالاتی اشاره می‌کنیم که دائماً از خلبان‌ها پرسیده می‌شود، بلکه به آن‌ها نیز پاسخ خواهیم داد.

برای مشاهده فهرستی جامع از انواع بلیط هواپیما به مقصد موردنظرتان از کجارو کمک بگیرید. از طریق موتور جست‌و‌جوی پرواز کجارو، جست‌و‌جوی آسان بلیط هواپیما به مقاصد داخلی و خارجی، مشاهده و مقایسه یکجای قیمت بلیط پروازهای سیستمی، چارتری و لحظه آخری به مقصد دلخواه و همچنین انتخاب ارزان‌ترین گزینه فراهم شده است.

فاضلاب توالت در حین پرواز به بیرون تخلیه نمی‌شود. چه کسی دوست دارد که فاضلاب توالت همسایه‌اش به باغ او ریخته شود؟ مسلماً هیچ‌کس. پس چرا فکر می‌کنید، هزاران هواپیمایی که در گوشه‌وکنار دنیا در حال پرواز هستند، این کار را انجام می‌دهند؟

سؤال برخی مسافران این است: امروزه هواپیماها خودشان پرواز می‌کنند؟ مطمئناً چنین سؤالی بدترین راه برای امتحان‌کردن حس شوخ‌طبعی خلبان‌ها به حساب می‌آید. با پرسیدن این سؤال خواهید دید که خشم آن‌ها برانگیخته می‌شود، لبخند کنایه‌آمیزی می‌زنند و زیر لب ناسزا می‌گویند یا در کمال آرامش به شما توضیح می‌دهند که طرز فکرتان اشتباه است. یکی از خلبان‌ها، خلبان‌ خودکار را با نوشتن کلمات در مایکروسافت وُرد مقایسه می‌کرد؛ او با اشاره به این مثال می‌پرسید که چه کسی آن کلمات را نوشته است؟ شما یا کامپیوتر؟ اگر کلید «غ» را پایین نگه دارید، روی وُرد «غغغغغغغغغغ» را خواهید داشت، کلمه‌ای که هیچ معنایی ندارد. همین موضوع برای خلبان خودکار نیز صدق می‌کند و به‌اندازه‌ی دستورالعمل‌هایی که خلبان به آن می‌دهد، خوب عمل می‌کند. اگر به آن گفته شود که در ارتفاع ۹۰۰ متری از سطح زمین، به‌سمت شمال حرکت کند، به‌نحو احسن این کار را انجام می‌دهد و درست از کنار کوه‌ها عبور می‌کند.

خلبان‌ها از خلبان خودکار استفاده می‌کنند تا بال‌ها را تراز نگه دارد و هواپیما را در جهتی هدایت ‌کند که خلبان مشخص کرده است. هرگونه تغییری در مسیر پرواز باید توسط خلبان به خلبان خودکار داده شود.

یکی از عجیب‌ترین سؤالاتی که از خلبان‌ها پرسیده می‌شود، همین است که آیا وضعیت brace صرفاً برای محافظت از دندان‌ها و حفظ سوابق دندانپزشکی است؟ در پاسخ به این سؤال باید گفت که وضعیت brace در زمان فرود اضطراری استفاده می‌شود تا شانس مسافران برای زنده‌ماندن را افزایش دهند. برای انجام این کار باید سر را روی صندلی مقابل قرار داد و دست‌ها را بالای صندلی گذاشت. اولاً، در شرایطی که کاهش سرعت بسیار سریع اتفاق می‌افتد، این وضعیت مانع از برخورد شدید صورت با پشت صندلی می‌شود. دوماً، چنین وضعیتی، از صورت شما در برابر سقوط اشیا محافظت می‌کند.

اگر مجبور به اتخاذ وضعیت brace شدید، انگشتان دو دست‌تان را در هم گره نکنید. دست ضعیف‌تر را روی دست قوی‌تر بگذارید و سعی کنید تاحد امکان آن را بپوشاند؛ به این ترتیب اگر چیزی روی شما افتاد، فقط دست ضعیف‌ترتان آسیب می‌بیند و می‌توانید با دست قوی‌تر، کمربند صندلی‌تان را باز کرده و هواپیما را ترک کنید.

مطمئناً بازکردن پرده‌ی پنجره و بستن میز جلوی صندلی در زمان بلندشدن هواپیما از روی باند فرودگاه، برای حفظ امنیت مسافران انجام می‌شود. تصور کنید که هواپیما پس از بلندشدن از روی باند، ناگهان شروع به کاهش سرعت و فرودآمدن ‌کند. کابین به‌تدریج مملو از دود می‌شود و کاپیتان دستور تخلیه‌ی هواپیما را می‌دهد. اگر کنار در خروج نشسته باشید، شانس با شما یار است و اول از همه پیاده می‌شوید، اما اگر کنار پنجره باشید، خروج از هواپیما کمی دیرتر اتفاق می‌افتد. حالا فکر کنید مسافرانی که در صندلی کنار راهرو و صندلی وسط نشسته‌اند، میزهای جلوی صندلی‌شان را نبسته باشند، به‌یک‌باره رسیدن به در خروج هواپیما دشوارتر هم می‌شود.

با اینکه کادر پرواز هیچ‌گاه بر اساس اتفاقی غیرقابل‌تصور برنامه‌ریزی نمی‌کنند، اما همیشه باید برای چنین رویدادهایی آماده بود. به همین دلیل است که مهمانداران قبل از پرواز و فرود هواپیما در داخل کابین قدم می‌زنند تا مطمئن شوند که همه چیز برای حوادث غیرمترقبه آماده است. همین موضوع در مورد پرده‌ی پنجره‌ها نیز وجود دارد.

با باز نگه‌داشتن پرده‌ی پنجره‌ها، همه سرنشینان کابین می‌توانند نسبت به آنچه که در بیرون هواپیما در شرف وقوع است، آگاهی پیدا کنند. بنابراین، در صورت لزوم تخلیه‌ی اضطراری، درها به روی یک موقعیت خطرناک باز نمی‌شوند. شاید به همین دلیل باشد که مسافران در تمام مدت پرواز نباید کفش‌هایشان را از پا دربیاورند.

اگر فشار هوای کابین در ارتفاع ۱۳ هزار متری از سطح زمین کاهش ‌یابد، یعنی در سطح کروز که هواپیمای ۷۸۷ دریم‌لاینر اغلب در این ارتفاع پرواز می‌کند، مسافران حدود ۱۵ ثانیه وقت دارند تا ماسک اکسیژن را روی صورت‌شان بگذارند؛ به این مدت‌زمان، «زمان هوشیاری مفید» گفته می‌شود.

درهای هواپیما با سیستم «plug» کار می‌کند و برای بازکردن در، باید آن را به‌سمت داخل هواپیما بکشید. زمانی که هواپیما از روی باند بلند می‌شود، فشار داخل کابین تنظیم شده و باعث می‌شود که درهای هواپیما، داخل قاب در چفت شوند. بنابراین تا زمانی که فشار کابین هواپیما تنظیم شده باشد، بازکردن در هواپیما غیرممکن است.

وقتی نمی‌توان درهای هواپیما را در حین پرواز باز کرد، دیگر داشتن چتر نجات چه فایده‌ای دارد؟ همه سرنشینان هواپیما وضعیت یکسانی دارند.

این موضوع قبلا وجود داشت، اما دیگر نه. در گذشته این‌طور تصور می‌شد که خطر نسبتا بالایی برای مسمومیت غذایی ناشی از غذاهای پرواز وجود دارد و به همین دلیل برای جلوگیری از بیمارشدن خلبان‌ها به‌طور هم‌زمان، آن‌ها نباید غذای مشابهی می‌خوردند. اما با پیشرفت در استانداردهای بهداشت مواد غذایی هنگام پخت‌وپز و حمل‌ونقل، خطر مسمومیت به میزان زیادی کاهش یافته است. بیشتر احتمال می‌رود که کادر پرواز از غذای رستوران یا خانه‌ی خود دچار مسمومیت و بیماری شوند تا غذای هواپیما.

واقعیت این است که امروزه بخشی از هوای کابین بازیافت می‌شود و هوای هواپیماهای مدرن، تمیزتر از همیشه هستند. هواپیمای دریم‌لاینر ۷۸۷، تنهای هواپیمای تجاری است که هوای داخل کابین را مستقیماً از هوای تازه‌ی بیرون می‌گیرد و نه از موتورها. مقداری از این هوا بازیافت می‌شود و از فیلترهای بیمارستانی هِپا عبور می‌کند تا ویروس‌ها و باکتری‌های آن گرفته شود. با این حال حتی همین هوا نیز هر چند دقیقه یک بار دوباره تازه می‌شود.

اگر هنوز هم احساس می‌کنید که هوای هواپیما حال شما را بد می‌کند، به خلبان‌ها و مهماندار هواپیما فکر کنید که هرروز مجبور هستند در این هوا کار کنند. در صورتی که هوای هواپیما برای مسافران بد بود، مطمئناً خلبان‌ها و خدمه پرواز دائماً بیمار بودند، اما این‌طور نیست.

صاعقه، پدیده‌ی هیجان‌انگیزی است که می‌تواند در عرض چند دقیقه ظاهر شود، مقادیر قابل‌توجهی انرژی تولید کند و بعد به‌شکل هوایی نازک ناپدید شود. با وجودی که انرژی یک طوفان می‌تواند برای هواپیما خطرناک باشد، اما ولتاژ بالای انرژی ناشی از برخورد صاعقه در واقع خطر چندانی برای هواپیما به وجود نمی‌آورد. علت این موضوع به سازه‌ی هواپیما برمی‌گردد که مثل قفس فارادی عمل می‌کند و همچون یک محفظه‌ جلوی میدان‌های الکترومغناطیسی را می‌گیرد. همان طور که می‌دانید، فلز رسانای خوبی برای برق است و در نتیجه صاعقه را به خود جذب می‌کند. با این حال، از آنجا که رسانای خوبی است، جریان برق در بیرون بدنه‌ی هواپیما حرکت می‌کند و وارد آن نمی‌شود. به این ترتیب، بزرگ‌ترین تاثیر برخورد صاعقه به هواپیما، شاید چند جای کوچک سوختگی باشد.

در ابتدا، یک چیز را روشن کنیم، چیزی به اسم «چاله هوایی» نداریم. هوا خیلی مشابه آب رفتار می‌کند و در نتیجه سیال است. همان طور که مفهوم چاله‌ی آبی غیرعقلانی به نظر می‌رسد، پس می‌توان به‌راحتی فهمید که چاله‌ی هوایی نیز اصلاً وجود ندارد. تربولانس یا آشفتگی هوایی در اصل تحت‌تاثیر تغییر جریان هوا در اطراف هواپیما به وجود می‌آید. همین نوسانات جریان هوا باعث واردشدن تکان‌هایی به هواپیما می‌شوند. اگر به همان مقایسه‌ای که با آب داشتیم برگردیم، این موضوع شباهت زیادی به قایق‌سواری دارد. با توجه به جریان‌ آب در زیر قایق، حرکت قایق تغییر می‌کند. قایق هیچ‌گاه به زیر آب فرو نمی‌رود، بلکه به بالا و پایین حرکت می‌کند، همین موضوع درباره‌ی هوا نیز صدق می‌کند.

با استفاده از موتور جست‌و‌جوی پرواز کجارو، می‌توانید در هر زمان بلیط هواپیما داخلی مورد نظر خود را از فروشنده‌های معتبر با پایین‌ترین قیمت بخرید.