تور مجازی: فضا

استراتوسفر لایه‌ای از جو است که در فاصله‌ی ۱۱ تا ۵۰ کیلومتری از سطح زمین قرار دارد. این لایه از جو، خود از ۲ لایه تشکیل شده است: لایه‌ی زیرین (۲۵-۱۱ کیلومتر) و لایه‌ی فوقانی (۵۰-۲۵ کیلومتر). 

در بخش‌های زیرین استراتوسفر، دمای هوا به ۶۰ درجه زیر صفر می‌رسد و در ارتفاع ۴۵ کیلومتری دما به‌تدریج افزایش می‌یابد تا جایی که به صفر درجه سانتی‌گراد می‌رسد. در ارتفاع ۲۰-۱۵ تا ۶۰-۵۵ کیلومتر لایه‌ی ازون قرار گرفته است که از کره‌ی زمین در برابر اشعه‌های مضر خورشید محافظت می‌کند. فوقانی‌ترین لایه‌ی استراتوسفر را اغلب «لایه‌ی نزدیک به فضا» می‌گویند.

فرستادن دوربین عکس‌برداری به فضا و برگرداندن آن چالش بزرگی برای تیم ایرپانو بود. بنابراین، از کسانی که سابقه‌ی کافی در این زمینه داشتند درخواست کمک کردند تا هم در این راه راهنمای آن‌ها باشند و هم هماهنگی‌های لازم با مسئولان برای دریافت مجوز را انجام دهند.

دوربین‌ها را با استفاده از بادکنک‌های باد شده از گاز هلیوم به فضا می‌فرستند. این بادکنک‌ها تا فاصله‌ی ۳۷-۳۵ کیلومتری از سطح زمین ارتفاع می‌گیرند، کم‌کم اندازه‌ی آن‌ها بزرگ و بزرگ‌تر می‌شود تا جایی که به‌اندازه‌ی یک خانه‌ی سه طبقه می‌رسند. در نهایت، بادکنک‌ها می‌ترکند و دوربین‌ها با استفاده از چتر نجات، در امنیت کامل، به سطح زمین می‌آیند. 

بادکنک‌ها را باید قبل از طلوع خورشید به بالا فرستاد تا از نور زیبای صبحگاهی برای عکس‌برداری از کره‌ی زمین استفاده شود. آن شب، برای تیم ایرپانو شب زیبایی بود: تمام طول مسیر تا محل عکس‌برداری (منطقه‌ای در شمال شرقی مسکو) با کرم‌های شب‌تاب، ستاره‌ها و نور ماه روشن شده بود. 

هوای مطبوع خبر از یک عکس‌برداری لذت‌بخش می‌داد. اما خیلی چیزها باید قبل از سفر بررسی می‌شد. چون دوربین‌ها باید در دمای بسیار پایین عکس می‌گرفتند، احتمال آسیب‌دیدگی باتری‌ها، پوشیده شدن لنز با مه یا حتی ایجاد لایه‌ای از یخ روی دوربین وجود داشت و در آخر، باید دوربین‌ها به GPS مجهز می‌شدند تا بعد از فرود بتوان آن‌ها را به آسانی پیدا کرد. 

پس از عکس‌برداری دوربین‌ها در مزرعه‌ای در کنار گله‌ای از گاو فرود آمدند. اما از آن‌جایی که خوردنی نبودند، دست نخورده در کنار گاوها باقی ماندند تا تیم ایرپانو به سراغ آن‌ها رفتند. 

شما همراهان عزیز کجارو را به دیدن تصاویر پانوراما دعوت می‌کنیم: