راز بینی نئاندرتال‌ها فاش شد؛ پایان یک معمای پر بحث!
به نقل از هریتیج‌دیلی؛ یک فسیل نئاندرتال که به شکلی استثنایی سالم باقی مانده است، به یکی از بحث‌برانگیزترین معماها درباره تکامل انسان پایان داد. این فسیل که به مرد آلتامورا شهرت دارد، نشان می‌دهد که ساختار چهره و بینی پهن نئاندرتال‌ها، برخلاف تصور رایج، یک سازگاری ویژه برای تنفس در آب‌وهوای سرد عصر یخبندان نبوده است.
پژوهشگران توانسته‌اند برای اولین بار ساختارهای داخلی و بسیار ظریف بینی این فسیل را بررسی کنند. مرد آلتامورا در سال ۱۹۹۳ میلادی در یک غار کارستی در نزدیکی شهر آلتامورا در ایتالیا کشف شد. این فسیل که با لایه ضخیمی از کلسیت پوشیده شده، بین ۱۲۸ تا ۱۸۷ هزار سال قدمت دارد.
نئاندرتال‌ها، یکی از نزدیک‌ترین خویشاوندان منقرض‌شده انسان مدرن، همواره به دلیل ویژگی‌های چهره‌شان، به‌خصوص بینی بسیار پهن و صورت برجسته (که در علم به آن پروگناتیسم میانی صورت می‌گویند)، موضوع بحث‌های داغ علمی بوده‌اند. این ویژگی‌ها با الگوی رایج در میان جمعیت‌های سازگار با سرما که معمولا بینی‌های باریک‌تری دارند، در تضاد بود و این پرسش را ایجاد می‌کرد که آن‌ها چگونه در اقلیم خشن اروپا زنده می‌ماندند.
پژوهشگران با استفاده از فناوری تصویربرداری آندوسکوپی پیشرفته، توانستند حفره بینی مرد آلتامورا را با جزییات بی‌سابقه‌ای مطالعه کنند. یافته کلیدی این بود که در ساختار داخلی بینی این فسیل، هیچ‌کدام از سازگاری‌های ویژه‌ای که دانشمندان برای دهه‌ها تصور می‌کردند برای جبران شکل خارجی بینی‌شان وجود داشته، دیده نمی‌شود.
این کشف نشان می‌دهد که بینی نئاندرتال‌ها، با وجود ظاهر متفاوتش، کاملا کارآمد بوده و نیازهای بالای انرژی بدن آن‌ها را تامین کرده است. در نتیجه، به نظر می‌رسد چهره برجسته آن‌ها نه برای بهبود تنفس، بلکه در نتیجه فشارهای تکاملی گسترده‌تری شکل گرفته که چهره‌ای قدرتمند و بسیار کارا را برای زندگی در محیط‌های سرد پلیستوسن اروپا به وجود آورده است.