شاهکارهای مفقود بودایی؛ ۳۳ اثر در عمق خاک کشف شد

به نقل از هریتیج‌دیلی؛ در بین بناهای شاخص معبد (Wat Thammachak Sema Ram) مجسمه خوابیده بودا قرار دارد که قدمت آن به حدود سال ۶۵۷ میلادی می‌رسد.

در جریان عملیات سازه‌ای برای محافظت از این مجسمه، ظروف سفالی مدفون در عمق ۱.۳ متری خاک کشف شدند. بررسی‌های ابتدایی نشان داد که این ظرف شامل ۳۳ قطعه ساخته‌شده از ترکیبی از طلا، نقره و برنز است.

در میان اشیا کشف‌شده، حلقه‌های طلایی، گوشواره‌های نقره‌ای، زیورآلات برنجی با اشکال منحصربه‌فرد و گوشواره‌های حلزونی‌شکل دیده می‌شود که مشابه آن‌ها پیش‌تر در سایت فو کائو تونگ (Phu Khao Thong) استان رانگونگ و سایت تا چانا (Tha Chana) استان سورتانی تایلند یافته شده بودند.

کاوش‌ها همچنین به کشف صفحه برجسته‌کاری‌شده‌ای از آلیاژ سرب-قلع منتهی شد. این صفحه به‌عرض ۸ سانتی‌متر و ارتفاع ۱۲.۵ سانتی‌متر، تصویر بودایی را نشان می‌دهد که به حالت نشسته بر روی گل نیلوفر و در حال اجرای «ویتارکا مودیرا» (Mudrā Vitarka) است؛ حرکتی نمادین برای انتقال آموزه‌ها و حکمت معنوی.

علاوه بر این، یک نقش برجستهٔ آسیب‌دیده نیز پیدا شده که بودایی ایستاده را به‌عنوان شخصیت مرکزی به تصویر می‌کشد. این بودا با ردا و در حال اجرای «ویتارکا مودیرا» با هر دو دست، احاطه‌شده توسط دو شخصیت همراه است که یکی از آن‌ها احتمالاً نمایانگر «فرا فروم» (Phra Phrom)، تجسم تایلندی خدای هندو، براهما، به‌عنون خالق در کیهان‌شناسی هندو است.

کارشناسان در حال ارزیابی اهمیت تاریخی این یافته‌ها هستند. این کشف نه‌تنها درک ما را از هنر مذهبی آغازین تایلند غنی می‌سازد، بلکه سرنخ‌هایی از مهارت‌های ساخت، نمادپردازی و تأثیرات فرهنگی میان‌منطقه‌ای در جنوب‌شرقی آسیا در دوران باستان ارائه می‌دهد.