قانون حجاب و عفاف درباره میراث و گردشگری چه می‌گوید؟
قانون حجاب و عفاف برای وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی در حوزه‌های کاری خود وظایفی را مشخص کرده است.
متن نهایی قانون «حمایت از خانواده از طریق ترویج فرهنگ عفاف و حجاب» معروف به قانون حجاب پس از رفت و برگشت های متعدد میان مجلس و شورای نگهبان در ۷۴ ماده و مجموعا در ۵ فصل تنظیم و نهایی شده است. در بخش وظایف دستگاه‌ها و ذیل وظایف وزارت میراث و گردشگری درباره این قانون مواردی مشخص شده است.
ماده ۲۴ – وزارت میراث فرهنگی گردشگری و صنایع دستی به‌منظور تحقق اهداف این قانون، مکلف به انجام دادن وظایف زیر است:
۱. برنامه‌ریزی فرهنگی گردشگری اسلامی و طراحی الگوهای اسلامی ایرانی در برگزاری انواع گشت‌های سیاحتی؛ ۲. نظارت از طریق تهیه و تدوین دستورالعمل اجرائی جهت دفاتر خدمات سیاحتی و گردشگری اماکن اقامتی و پذیرایی، موزه‌ها و بناهای تاریخی به‌منظور ترویج فرهنگ عفاف و حجاب در اماکن تحت نظارت و استفاده از ظرفیت تشکل‌های حرفه‌ای گردشگری؛ ۳. بررسی صلاحیت عمومی و تخصصی متقاضیان فعالیت در مراکز تحت پوشش وزارتخانه اعم از مدیران متصدیان و شاغلان دفاتر خدمات مسافرتی و گردشگری مراکز اقامتی و،پذیرایی راهنمایان گردشگران توسط حراست وزارتخانه به‌منظور پیشگیری از ورود افراد فاقد صلاحیت بر مسند مشاغل مذکور در جهت تامین امنیت اخلاقی برای خانواده‌ها در این مراکز و اصلاح مقررات مربوط بر اساس این قانون؛ ۴. اطلاع‌رسانی به گردشگران نسبت به قوانین جمهوری اسلامی ایران در مورد شؤون اسلامی و فرهنگی و نظارت بر گروه های گردشگر خارجی به‌منظور رعایت شؤون اسلامی و تبیین سبک زندگی اسلامی خانواده محور»؛ ۵. طراحی و اجرای آموزشهای سبک زندگی اسلامی خانواده محور» و «فرهنگ عفاف و حجاب» در سرفصل‌های دوره‌های عمومی گردشگری با همکاری سازمان تبلیغات اسلامی برای مؤسسات تحت پوشش؛ ۶- ایجاد نهاد سفر و گردشگری خانواده محور با بهره‌گیری از سامانه هوشمند یک‌پارچه گردشگری به‌منظور عمومی‌سازی گردشگری و استفاده از امکانات و خدمات رفاهی دستگاه‌های مختلف به‌گونه‌ای که سالانه حداقل چهل درصد (٪۴۰) اماکن در اختیار زوجین در دو سال اول ازدواج خانوادههای دارای سه فرزند و بیشتر و اشخاص و خانوادههای معرفی شده از سوی نهادهای ذی‌ربط قرار گیرد. ۷. نظارت شناسایی و جلوگیری از فعالیت‌های غیرمجاز در فضای حقیقی و مجازی گردشگری و تفریحی از طریق فرماندهی انتظامی جمهوری اسلامی ایران (فراجا) و معرفی آن‌ها به مرجع قضایی
همچنین در ماده ۴۱ این قانون آمده است:
در صورتی که در محل کسب حرفه یا شغل مجازی یا غیر مجازی، صاحبان یا کارکنان آن‌ها به هر ترتیب مرتکب برهنگی، بی‌عفنی کشف حجاب یا بدپوششی شوند علاوه بر اعمال مجازات مقرر برای مرتکب، صاحب حرفه یا شغل در مرتبه اول به جزای نقدی درجه پنج با دو ماه سود ناشی از درآمد آن شغل هرکدام بیشتر باشد و به تشخیص قاضی ممنوعیت خروج از کشور ۶ ماه تا دو سال و در مراتب بعدی به جزای نقدی درجه چهار یا چهار ماه سود ناشی از درآمد آن شغل هرکدام بیشتر باشد و ممنوعیت خروج از کشور شش ماه تا دو سال محکوم می گردد. تبصره ۱ – مسیرها و محل های گردشگری به‌عنوان محل کسب و کار مسئولان با متصدیان یا صاحبان گروه ها و گشت (تورها) و اردوهای گردشگری اعم از رسمی یا غیررسمی محسوب می‌شود.
داغ‌ترین مطالب روز