چرا صنعت گردشگری در خط مقدم تعدیل است؟
یادداشت | ساسان نایب، همبنیانگذار فلایتیو با طرح این سوال که «چرا صنعت گردشگری در خط مقدم تعدیلهاست؟» در یادداشتی نوشته است:
۱. صنعت گردشگری جزو نیازهای اولیه جامعه مدرن است؛ اما در جامعه در حال توسعه نه! پس طبیعی است که با هر فشار اقتصادی بخشی از بازار به خواب کوتاه مدت برود و فنر عرضه و تقاضا در حالت فشردگی قرار گیرد.
۲. صنعت گردشگری مانند رستوران، سوپرمارکت، تاکسی و بسیاری از کسب و کارهای مختلف بازار سنتی یا آنلاین نیست که محصول امروز فروخته شود و همان زمان مصرف شود، درآمد قطعی باشد و یا در مدت کوتاهی قطعی شود. در گردشگری شاید ۳ یا ۶ ماه قبل یک محصول یا خدمت برای امروز فروخته میشود و تمام هزینههای مختلف از جمله مبلغ بلیط، هتل، سرمایه انسانی، تبلیغات، هزینههای جاری و غیره پرداخت میشود، برای بدست آوردن سودی که مدتها بعد برآورده میشود. درآمدی که بهدلیل قانون استرداد ۱۰۰ درصد مبالغ خدمات عرضه شده در شرایط خاص، حاصل نمیشود و با اینکه شرکت گردشگری تمام خدمات لازم رو از جمله گردآوری زنجیره تامین و خدمات قبل، حین و پس از خرید رو مدتها قبلتر پرداخت کرده است. به زبان ساده در شرایط بحرانی مثل جنگ، کرونا و مواردی مثل سیل، اعتصاب و غیره که گریبان این صنعت جذاب و دوست داشتنی را میگیرند، باعث میشوند که درآمد میانگین ۶ ماه قبل از هر اتفاقی از دست برود، چه برسد به درآمدهای جاری و آتی که با بسته بودن مرزها و یا بهدلیل بیانگیزگی و یا توان مالی محدود شده مردم محقق نمیشوند.
۳. نه تنها خبری از کمکهای دولتی نیست بلکه با بسنده کردن به بخشنامههای مطالعه نشده، توپ را از زمین سازمانهای ذیربط و یا ایرلاینها به زمین مسافر و شرکتهای گردشگری پرت میکنند؛ کاملا شبیه به دوران کرونا و موارد مشابه دیگر. بخش عمده ایرلاینها و یا هتلها مبالغ دریافت شده را صرفا به اعتبار شرکتهای فروشنده باز پس میدهند که این مهم تا باز نشدن مرزها و عدم فروش فقط یک عدد مجازی است در صورتیکه مسافران این روزها انتظار دریافت وجه پرداخت شده خود را دارند که حق مسلم و طبیعی آنهاست.
در زمان بحران صرفا این پیام به مردم منتقل میشود که مبالغ پرداختی شما به شرکتی که از آن خدمت سفر را خریدید مسترد گشته که این بحث ذاتا در بیش از نود درصد مواقع صحیح نیست. موارد بسیار گسترده دیگر نیز وجود دارد که امیدوارم در فرصت مناسب باز کنم.
فلایتیو در این روزها جایگاه مناسبی نسبت به شرایط موجود در شرکتهای گردشگری داشته است؛ اما نمیتوان انکار کرد که این صنعت با بیبرنامگی و عدم حمایت صحیح و درک درست، ناگزیر به از دست دادن داراییهای انسانی و دیگر داراییهای خود میشود که با ادامه بیتوجهی و انکار واقعیات از سوی سازمانهای مرتبط محتمل است.
دیگر شرکتهای این حوزه که ناگزیر به اتخاذ تصمیمات سخت و پیچیده بودند نیز امیدوارم بهزودی همچون گذشته با یادآوری روزهای سخت کرونا و دیگر اتفاقات این صنعت، پر امید برای حفظ و رشد صنعت گردشگری کشور پیش روند که این صنعت بدون حضور پر رنگ تاثیرگذاران این صنعت آینده روشنی نخواهد داشت.