هرچه در گودال الماس پیدا کردید مال خودتان
در این مکان هرکسی می‌تواند با پرداخت مبلغ ناچیز به‌عنوان ورودی، به جستجوی الماس بپردازد و هرچه که پیدا می‌کند را برای خود نگه دارد. این زمین ۱۵ هکتاری، همه‌ساله توسط صدها هزارمعدن‌جو، برای کشف سنگ‌های قیمتی شخم‌زده می‌شود. برخی از این افراد از اَلَکِ ویژه‌ای بنام «سروکا» برای شستن و جدا کردن الماس‌های سنگین، از خاک و شن استفاده می‌کنند. برخی دیگر نیز تا زانو در گل‌ولای فرو می‌روند و با دستان خود به دنبال کوچک‌ترین درخشش الماس می‌گردند.
در صدسالی که از کشف "گودال الماس" می‌گذرد، هزاران قطعه الماس و نیز سنگ‌های نیمه قیمتی در این منطقه یافت شده است. یکی از این جواهرات، الماس ۴۰ قیراطی «عمو سام» (Uncle Sam) است که بزرگ‌ترین الماس کشف‌شده در این مکان است. طبق گفته‌ی مسئولین این پارک، جویندگان سالانه بیش از ۶۰۰ الماس در رنگ‌ها و اندازه‌های مختلف ازاینجا پیدا می‌کنند و از زمانی که این مکان در سال ۱۹۷۲ تبدیل به پارک ایالتی شد، بیش از ۳۱ هزار الماس در این منطقه یافت شد.
الماس‌هایی که ازاینجا پیدا می‌شوند، ۳ میلیارد سال پیش در گوشته‌ی زمین و در ۶۰ الی ۱۰۰ مایلی زیرپوسته‌ی آن تشکیل‌شده‌اند که درنتیجه‌ی فشار و حرارت بسیار بالا از کربن به حالت بلوره‌ای درآمده‌اند. در حدود ۱۰۰ میلیون سال قبل، گدازه‌ها، این الماس‌ها را در پی فوران مهیب یک کوه آتشفشانی بزرگ با ایجاد گودالی ۳۲ هکتاری به سطح زمین آوردند که کل محیط اطراف را آکنده از ماگما کرد. در میان گدازه‌ها تکه‌های زیادی از سنگ‌های گوشته‌ی زمین وجود داشت که به همراه ماگما به سطح زمین آمده بودند. این تکه‌ها با عنوان زینولیت (بیگانه‌سنگ) نیز شناخته می‌شوند که حاوی الماس است.
شرایط جوی طی سالیان بسیار زیاد، ماگمای سطح زمین را از بین برده و الماس‌های مقاوم را روی خاک نمایان کرد. معمولاً الماس‌ها در کنار دیگر سنگ‌های نیمه قیمتی مانند یاقوت ارغوانی، عقیق و سنگ یشم روی خاک‌ها یافت می‌شوند. اولین الماسی که در این منطقه پیدا شد، به سال ۱۹۰۶ برمی‌گردد؛ زمانی که جان هادلستون دو سنگ بلورین عجیب‌وغریب را در مزرعه‌اش یافت. هالدستون حدس می‌زد که این سنگ‌های بلورین الماس باشند. بنابراین آنها را به یک جواهرفروشی محلی برد و او نیز اصل بودن الماس‌ها را تائید کرد. چیزی نگذشت که سیل عظیمی از جمعیت برای کشف الماس به مورفریزبورو رفتند. هالدستون که علاقه‌ی چندانی به کندوکاو الماس نداشت، زمینش را باقیمت ۳۶ هزار دلار به چند جوینده‌ی الماس فروخت.
بعد از مدتی تلاش برای کشف الماس، این مکان درازای پرداخت مبلغ ورودی برای یافتن جواهر، در اوایل دهه‌ی ۵۰ قرن بیستم میلادی بر روی عموم باز شد و نامش نیز به گودال الماس تغییر کرد. ایالت آرکانزاس آمریکا، این مکان را در سال ۱۹۷۲ خریداری نمود و اقدام به افتتاح "پارک ایالتی گودال الماس" کرد.
بیشتر الماس‌هایی که در اینجا پیدا می‌شوند، بسیار کوچک و به‌اندازه‌ی سر یک چوب‌کبریت هستند. این الماس‌ها برای تراشکاری و تبدیل به سنگ تزئینی بسیار کوچک‌اند. اما هرازگاهی جویندگان، الماس‌های ۳ یا ۵ قیراطی نیز پیدا می‌کنند که می‌تواند هزاران دلار ارزش داشته باشد.
