قلعه ۳۶۵ اتاقه توسکانی؛ رنگین‌ترین قصر فراموش‌شده اروپا
در کشور ایتالیا در فاصله‌ای نه چندان دور از شهر «فلورانس» و بر فراز تپه‌ای سرسبز، یکی از شگفت‌انگیزترین آثار معماری توسکانی قرار دارد؛ «قلعه سامتزانو» (Castle of Sammezzano)، حاصل بیش از ۴۰ سال تلاش و تخیل «فردیناندو» (Ferdinando) است؛ نجیب‌زاده‌ای که برخلاف جریان زمانه، رویای دنیای متفاوتی در دل سنگ و رنگ را خلق کرد. (suzannelovellinc)
«فردیناندو» خانه‌ای بنا کرد که جلوه خیره‌کننده‌ای از رنگ و نور داشت. نمای بیرونی آن به رنگ شن‌های صحرا است و تالارهای درونی، الهام‌گرفته از سرزمین‌های دوری هستند که او همیشه آرزوی دیدن آن‌ها را داشت. نتیجه، تجلی تمام عیار سبک معماری «احیای موریش» (Moorish Revival) بود.
این قلعه قرون وسطایی، در سال ۱۶۰۵ میلادی ساخته شد؛ اما در قرن نوزدهم و زمانی که به «فردیناندو» به ارث رسید، تغیر شکل داد. بازسازی عظیم او در سال ۱۸۵۳ میلادی آغاز شد و ۳۶ سال ادامه یافت.
فضای داخلی کاخ، ترکیبی از عناصر موریش، بیزانسی، هندی و چینی است. با وجود آنکه فردیناندو آموزش رسمی ندیده بود، بازسازی‌ها نشان داد که او معماری توانا و گیاه‌شناسی خبره است. تمام کارها به طور کامل توسط صنعتگران محلی انجام شد؛ علاوه بر این، تمام آجرها، نوارهای تزئینی و کاشی‌ها در محل و تحت نظارت دقیق «فردیناندو» ساخته شدند.
درون قلعه، ۳۶۵ اتاق به تعداد روزهای سال ساختند که هرکدام با ترکیب منحصربه‌فردی از رنگ‌ها، نورپردازی‌ها و کتیبه‌هایی به زبان لاتین، ایتالیایی و اسپانیایی، داستان زندگی «فردیناندو» را روایت می‌کنند.
در این میان، مکانی به نام «اتاق سفید» در این قصر وجود دارد که شامل «تالار مدور بزرگ سفید» با گنبد شیشه‌ای است. این فضا با یک بالکن پیرامونی، کف‌پوش موزاییک مراکشی و چلچراغ‌های آهنی احاطه شده است. حتی یک کلیسای کوچک اختصاصی نیز در این اتاق قرار دارد.
قلعه سامتزانو که روی زمینی به وسعت ۶۵ هکتار ساخته شده است، زمانی توسط یکی از بزرگترین باغ‌های تاریخی توسکانی احاطه شده بود؛ باغی که بیش از ۱۰۰ گونه گیاه عجیب و غریب را شامل می‌شد. پس از مرگ «فردیناندو» و نبود نظارت دقیق او، بیشتر گیاهان غیر بومی از میان رفتند. با این حال، هنوز تعدادی از درختان غول‌پیکر «سکویا» (sequoia) که از کالیفرنیا آورده شده‌اند، پابرجا هستند.
بر دیوارهای قلعه، شعار «Non plus ultra» حک شده است؛ عبارتی لاتین که به معنای «هیچ چیز فراتر از این نیست»، ترجمه می‌شود و نشان می‌دهد که «فردیناندو» در رویای خود، به یگانگی و اصالت این اثر، اطمینان کامل داشته است.
برای مدت کوتاهی پس از جنگ جهانی دوم، قلعه به یک هتل لوکس تبدیل شد؛ اما حتی حضور مهمانان ثروتمند هم نتوانست هزینه‌های سرسام‌آور نگهداری این کاخ را تامین کند؛ چراکه این بنا، فاقد امکانات ابتدایی مدرن مانند سیستم گرمایش مرکزی یا دسترسی آسان به آب است.
امروزه، آینده قلعه سامتزانو نامشخص است. طرح‌هایی که قرار بود آن را به یک موزه عمومی بدل کنند، لغو شده‌اند. شاید روزی این اتفاق رخ دهد؛ چراکه داخل آن، دنیایی وجود دارد که فراتر از هر تصور است.
آیا قلعه سامتزانو را می‌شناسید؟ اگر فرصت بازدید فراهم شود، کدام بخش آن برایتان جذاب‌تر خواهد بود؟ به نظرتان چنین بناهای فراموش‌شده‌ای، باید به موزه عمومی تبدیل شوند یا رازآلود باقی بمانند؟ لطفا نگاه و نظر ارزشمند خود را با کجارو و همراهان آن نیز به اشتراک بگذارید.
منبع عکس کاور: luxuryoutletmall.it، نام عکاس: نامشخص
