آرمان شهرهایی که آرمان شهر نشدند؛ آرویل

آوریل در سال ۱۹۶۸ به دست یک راهنمای مذهبی فرانسوی به نام میرا آلفاسا در جنوب هند تاسیس شد و پس از گذشت ۵ دهه همچنان در حال شکوفایی است. این جامعه مدنی در حال حاضر ۲۵۰۰ نفر جمعیت با ۴۹ ملیت مختلف دارد و دولت هند نیز از آن حمایت می‌کند؛ البته جمعیت این شهر در حال افزایش است و توانایی جذب ۵۰ هزار نفر را دارد. از ابتدا هم قرار بود این شهر جمعیتی بیش از جمعیت کنونی خود داشته باشد.

اگر بخواهیم هدف از ایجاد این شهر را در چند جمله بیان کنیم، باید بگوییم که رهبران آن قصد دارند این شهر شهرت جهانی پیدا کند و به مکانی تبدیل شود که زن و مرد بدون هیچ گونه مشکل و بدون توجه به عقاید، نگرش‌‌ها و ملیت‌های یکدیگر، در کنار هم زندگی کنند. در واقع هدف اصلی از تاسیس آوریل، ایجاد فهمی عمیق از وحدت تمام انسان‌ها است.

این شهر با کمربندی سبز جهت جلوگیری از دست‌درازی ساکنان شهرهای اطراف به آن، احاطه شده و در مرکز آن یک گنبد عظیم با روکشی از طلا خودنمایی می‌کند. قسمت داخلی این شهر از بخش‌های مختلفی همچون «ناحیه بین‌المللی»، «ناحیه فرهنگی»، «ناحیه مسکونی» و «ناحیه صلح و آشتی» تشکیل شده است.برای رسیدن به آوریل و دیدار با ساکنان آن که دو سوم آن‌ها هندی نیستند، باید مسیری خاکی و ناهموار را پشت سر بگذارید.

ظاهرا رهبران این شهر قصد دارند خود را وقف ترویج مبانی الهی کنند و اهداف والایی را در سر می‌پرورانند؛ اما ظاهرا باید به تلاش برای رسیدن به این اهداف پایان دهند. در گذشته در سراسر این شهر حلقه‌های طلایی دیده می‌شد و رهبران شهر با بیان این جمله که این حلقه‌ها نماد پاسخ الهی به گرایش انسان به تعالی هستند، مردم را متقاعد می‌کردند. اگر چه چنین توجیهی مضحک و خنده‌دار است.

همانطور که در ابتدا گفتیم، این شهر در حال حاضر بی‌نقص و ایده‌‌آل نیست و مشکلات زیادی دارد. روزنامه‌نگاری در سال ۲۰۱۵ از این شهر بازدید کرد و نگرش‌های نگران‌کننده خود نسبت به این شهر را صراحتا بیان کرد. او گفت که آرویل به‌عنوان یک آرمان شهر مشکلات زیادی دارد و معضلاتی همچون دزدی و آزار جنسی در صدر مشکلات این شهر قرار دارند. وی با بیان این موضوع که برای ورود و خروج و کنترل افراد در این شهر قوانین سخت‌گیرانه‌ای وجود ندارد، اعلام کرد که مشکلات بزرگی همچون تجاوز جنسی، خودکشی و حتی قتل نیز دامن‌گیر این شهر هستند.