بم یکی از شهرهای استان کرمان است که در جنوب شرقی ایران قرار دارد. بم پایتخت گردشگری جنوب شرق ایران است و در فاصله ۱۹۵ کیلومتری جنوب شرقی کرمان قرار دارد. بر اساس سرشماری سال ۱۳۹۵، جمعیت بم ۱۲۷.۳۹۶ نفر است.
بم از شمال و غرب به کرمان، از جنوب غرب به جیرفت، از جنوب شرق به عنبرآباد و از شرق به محمدآباد محدود می‌شود.
آب‌وهوای بم گرم و خشک است اما به دلیل مجاورت با کویر آب‌وهوای متغیری دارد، گاهی اوقات در تابستان‌ها گرم‌ترین و در زمستان‌ها سردترین نقطه کشور گزارش. میزان بارندگی سالانه، متوسط ۶۸ میلی‌متر است. مساحت بم ۵۴ کیلومترمربع است.
ارگ بم بزرگترین بنای خشتی جهان است که از لحاظ عظمت و زیبایی با دیوار چین مقایسه می‌شود زمین‌لرزه بم، در تاریخ ۵ دی سال ۱۳۸۲ رخ داد و آمار قربانیان این زلزله بین ۵۲ هزار تا ۸۲ هزار نفر گزارش‌شده است. زلزله بیش از ۸۵ درصد از ارگ بم را تخریب کرد.
در رابطه با بم و وجه‌تسمیه آن روایات تاریخی زیادی وجود دارد. در فرهنگ معین کلمه بم، آوای درشت و خشن معنی شده است. در مرات البلدان در رابطه با وجه‌تسمیه بم آمده:
یکی از پادشاهان هخامنشی به نام بهمن بن اسفندیار به خونخواهی پدرش از استخر فارس به زابل یکی از شهرهای سیستان و بلوچستان فعلی لشگر کشی نموده و فرامرز پسر رستم از این جریان مطلع گردیده و برای سرکوبی بهمن بن اسفندیار به‌سوی او لشگر کشی نموده و این دو دشمن با لشگرهایشان در بم کنونی به هم رسیده و پس از جنگ بهمن پیروز گردید و فرامرز را به دار آویخت. محل فعلی دارزین و جایی که دار ازآنجا به دارزین منتقل گردیده به نام دارستان معروف است، بهمن پس از پیروزی در محل جنگ برج و بارویی تأسیس کرده که آن را بم نامیده و بم مخفف بهمن بن اسفندیار است.
بم درگذشته به پاریس ایران شهرت داشته است. در سفرنامه «پاتی نجر» جهانگرد انگلیسی که در سال ۱۱۸۹ خورشیدی نوشته‌شده است، از بم به‌عنوان مرکز صنعت کرمان یادشده.
در شاهنامه فردوسی و کتاب کارنامک اردشیر بابکان، ردپای بم دیده می‌شود. در این کتاب‌ها محله‌ای به نام «کجاران یا کوزران» وجود دارد که این محله درواقع در شمال شرقی بم قرار دارد و یکی از قدیمی‌ترین محله‌های بم است.
لباس محلی بم، درواقع لباس محلی است که در سایر نقاط کرمان از آن استفاده می‌شود و این منطقه لباس محلی خاصی ندارد. پوشاک محلی زنان شامل چارقد، پیچه (نقاب)، چادر دلاغ، شلیت، پیرن، پیرن شش ترک، یل (نوعی کت)، پای‌پوش می‌شود.
پوشش محلی مردان عبارت است از: کلاه نمدی، کلاه دوره‌ای، پیراهن، قبا، سرداری، جلیقه، شال کمر.
پوشاک نوزادان عبارت است از:
- دور گوشو: پارچه‌ای سه‌گوش یا چهارگوش که روی سر نوزاد می‌اندازند
- چارقدو: روسری‌های چهارگوش کوچک
- کلاه چینو: کلاهی که دورتادور آن چین‌خورده و پارچه‌ای بر روی آن دوخته‌شده است
- لچک: نوعی روسری
- شمیلوی کلاه‌دار: نوعی شنل از جنس مخمل
زبان مردم استان کرمان و شهر بم، فارسى با لهجه کرمانى است. این لهجه شباهت زیادى به لهجه شیرازى دارد. علاوه بر زبان فارسى، اقلیت‌های مذهبى به زبانه‌ای خودشان صحبت می‌کنند. در بین عشایر زبانه‌ای ترکى و بلوچى هم رایج است.
ازجمله سوغاتی‌های بم می‌توان به عرقیات، خرما، قاووت، زیره اشاره کرد.
صنایع‌دستی بم و استان کرمان عبارت‌اند از: قالی، گلیم، جاجیم، ظروف مسی، آجیده.
ازجمله غذاهای سنتی بم می‌توان به آش سبزی یا یونجه و آب بنه اشاره کرد.
بدون شک مهم‌ترین جاذبه تاریخی بم، ارگ بم است که مربوط به عصر اشکانی یا هخامنشی است و تا اواخر دوره قاجار مورداستفاده قرار می‌گرفته است. ارگ بم در تاریخ ۱ فروردین سال ۱۳۴۵ در فهرست آثار ملی ثبت شد و در سال ۲۰۰۴ در لیست آثار میراث جهانی یونسکو ثبت شد. بازسازی ارگ بم به ۱۲ کشور خارجی سپرده‌شده است.
از دیگر جاذبه‌های تاریخی می‌توان به بازار سنتی سرپوشیده بم، مسجد سید بم، مسجد حضرت رسول (ص) اشاره کرد.
از جاذبه‌های طبیعی و مکان‌های گردشگری بم می‌توان به رودخانه آدوری، منطقه ییلاقی دهبکردی، کوه برفو، کوه بی سوخته، روستای خواجه عسکر، آبشار تنگ تاهران اشاره کرد.
