دیدنی های پاریس

مرتب سازی بر اساس :
clear

اولین نفری باشید که برای این مکان عکس آپلود می کنید

آثار ملی ایران میراث جهانی یونسکو

بازدید از این جاذبه رایگان است

جاهای دیدنی پاریس؛ شهر نور

پاریس با زیبایی‌های شگفت‌انگیز و فضایی جادویی، رویاهای گردشگران را تحقق می‌بخشد. این شهر بی‌نظیر پر از آثار تاریخی باشکوه مثل برج ایفل، نوتردام و خیابان و بلوار شانزلیزه است. بااین‌حال پاریس جذابیت‌های کوچکی نیز دارد: خیابان‌های سنگ‌فرش خیالی، درختان تزئینی زیبا، چای‌فروشی‌های با رایحه‌ی دلپذیر و گالری‌های هنری مدرن. ساختمان‌های این شهر، اثر هنری هستند و بیشتر شبیه موزه‌ی بزرگ واقعی روباز است. 

پاریس با بوتیک‌های شیک و غذاهای خوشمزه، مترادف بهترین چیزها در زندگی است. این شهر میراث فرهنگی خود را با حفاظت از آثار تاریخی، باغ‌های فرانسوی و مجموعه‌های هنری سطح بالای خود حفظ می‌کند. برای بازدید از مونا لیزا و شاهکارهای مونت، از موزه‌ی لوور و اورسای دیدن کنید. در محله‌های قدیمی پاریس قدم بزنید تا به خیابان‌های قرون‌وسطایی سفر کنید و در بلوار سن ژرمن دپره در کافه‌های افسانه‌ای بنشینید. پاریس در هر گوشه‌ی پنهان و بناهای مشهورش، طلسمی به‌همراه دارد. در ادامه‌ی مقاله ما را همراهی کنید تا دیدنی های این شهر پر رمز و راز را به شما معرفی کنیم.

به یاد داشته باشید کجارو به گردشگرانی که قصد سفر به پاریس یا هرکدام از شهرهای فرانسه را دارند، در انتخاب ارزان‌ترین تور کمک می‌کند. شما می‌توانید از میان پکیج‌های ده‌ها آژانس معتبر همکار کجارو، تور پاریس و تور فرانسه را انتخاب و سفرتان را با پایین‌ترین قیمت، برنامه‌ریزی کنید.

برج ایفل

برج ایفل

منبع عکس: سایت Unsplash (عکاس: Fevrier Photography)

برج ایفل شاید مشهورترین بنای تاریخی در جهان و نمادین‌ترین اثر تاریخی در پاریس است. شاید باور کردنش سخت باشد اما زمانی که برای اولین‌بار از این سازه رونمایی شد، بسیاری آن را سازه‌ای غول‌‌آسا و زشت تلقی کردند. برج ایفل توسط الکساندر گوستاو ایفل طراحی و برای نمایشگاه ۱۸۸۹ پاریس ساخته شد که سالگرد صدمین سال انقلاب فرانسه بود. این برج شامل ۱۵ هزار قطعه فولاد است که با ۲٫۵ میلیون میخ پرچ به یکدیگر وصل شده‌ است.

این سازه‌ی ابداعی امروزه به‌عنوان یک شاهکار معماری و یکی از برترین جاهای دیدنی پاریس شناخته می‌شود. از باغ تروکادرو و چمن‌زار شان دو مارس، چشم‌انداز بسیار زیبایی از برج ایفل وجود دارد که این مکان‌ها را به یکی از بهترین جاها برای عکاسی از این برج تبدیل کرده است. ارتفاع برج ایفل ۳۰۷ متر است و قبل از اینکه ساختمان امپایر استیت ساخته شود، بلندترین ساختمان جهان بود.

بازدیدکنندگان می‌توانند برای بالا رفتن از برج از آسانسور استفاده کنند، اگر هم علاقه داشتند، می‌توانند با بالا رفتن از ۳۶۰ پله، به اولین طبقه‌ی برج برسند (ارتفاع ۵۷ متری). برای رسیدن به طبقه‌ی دوم در ارتفاع ۱۱۵ متری، باید ۳۴۴ پله‌ی دیگر را نیز طی کنند. برای رسیدن به آخرین طبقه در ارتفاع ۲۷۶ متری، در طبقه‌ی دوم سوار آسانسور هیجان‌انگیز شوید. در بالا، چشم‌اندازی که از شهر مشاهده می‌کنید واقعا خیره‌کننده است. برای کسانی که به خوردن غذاهای لذیذ علاقه‌مند هستند، رستوران ژول ورن در طبقه‌ی دوم برج ایفل پیشنهاد می‌شود. این رستوران پنجره‌های بزرگی دارد که به شما اجازه می‌دهد حین خوردن غذا، از دیدن مناظر زیبای شهر لذت ببرید.

موزه لوور

موزه لوور

منبع عکس: سایت louvre.fr (عکاس: ناشناس)

ساختمان موزه‌ لوور زمانی محل اقامت پادشاهان فرانسه بود

لوور، کاخ عجیب و غریبی که زمانی خانه‌ی پادشاهان فرانسه بود، امروزه موزه‌ی فوق‌العاده‌ای از هنرهای زیبا است. بازدیدکنندگان  باید از ورودی حیاط کاخ در هرم شیشه‌ای (که در سال ۱۹۱۷ توسط لئو مینگ پی طراحی شده بود) وارد موزه شوند. در موزه‌ی لوور بیش از ۳۰ هزار اثر هنری وجود دارد، از آثار باستانی گرفته تا هنر قرون وسطی و نقاشی‌های اروپایی از قرن ۱۵ تا ۱۹ میلادی.

بازدید از تمامی بخش‌های این موزه در یک دیدار غیرممکن است؛ اما گردشگران می‌توانند روی یک گالری خاص مثل مجسمه‌های کلاسیک، هنر ایتالیایی رنسانس یا نقاشی‌های فرانسوی قرن ۱۷ تمرکز کنند؛ یا در توری که از مهم‌ترین بخش‌های موزه بازدید می‌کند، شرکت کنند. مشهورترین اثری که در این موزه از آن نگه‌داری می‌شود، مونا لیزا یا لبخند ژوکوند است که لئوناردو داوینچی بین سال‌های ۱۵۰۳ تا ۱۵۰۵ آن را به تصویر کشیده است. از دیگر شاهکارهای استثنایی این موزه می‌توان به مجسمه‌ی باستانی ونوس میلو، یادبود پیروزی ساموتراس دوره‌ی هنلیستی، جشن عروسی عظیم در کانا که توسط ورونیس در سال ۱۵۶۳ کشیده شده و نقاشی‌های بوتیچلی (Botticelli)  اشاره کرد.

موزه‌ی لوور در یک طرف باغ باشکوه تویلری محصور شده که یکی از بزرگ‌ترین و دوست‌داشتنی‌ترین پارک‌های پاریس است. معمار مشهور فرانسوی، آندره لونتر (پارک ورسای را نیز طراحی کرده بود) باغ‌های تویلری را به سبک کلاسیک فرانسوی ایجاد کرد. این باغ‌ها دارای درختان تزئین‌شده، استخرهای تزئینی و نیمکت‌ است. اینجا همچنین یک رستوران کافی‌شاپ با صندلی‌هایی در فضای باز وجود دارد. 

کلیسای جامع نوتردام پاریس

کلیسای نوتردام

منبع عکس: سایت ویکی مدیا (عکاس: sacratomato_hr)

کلیسای نوتردام که شاهکار معماری گوتیک است، در قلب پاریس، در ایل دولا سیته و نزدیک محله لاتین قرار دارد. ایل دول سیته جزیره‌ای در رودخانه‌ی سن است که مرکز تاریخی و جغرافیایی پاریس محسوب می‌شود. در این بخش کوچک، رومی‌ها شهری به نام لوتتیا را ساخته بودند و از قرن ۶ تا ۱۴، پادشاهان فرانسه در آن زندگی می‌کردند. کلیسای نوتردام در سال ۱۱۶۳، توسط پادشاه لوئیس ششم (سنت لوئیس) و «اسقف مائوریس د سالی» (Maurice de Sully) ساخته شد.

ساخت کلیسای نوتردام بیش از ۱۵۰ سال طول کشید

ساخت این بنا بیش از ۱۵۰ سال طول کشید. این کلیسا در ابتدا به سبک گوتیک اولیه ایجاد شد و بعدها اجزای دیگری همچون بخش غربی و شبستان کلیسا به آن اضافه شد که نشان‌دهنده‌ی تغییر به سبک بالای گوتیک بود. گردشگران در همان ابتدا مبهوت تزیینات نمای ساختمان، با مجسمه‌های زیاد، ستون‌های قوسی و عجیب آن می‌شوند. حتما از ۲۱ شخصیت در گالری پادشاهان بازدید کنید که سر خود را در دوران انقلاب از دست داده‌اند. امروزه این سرها در موزه کلانی به نمایش گذاشته شده‌اند. 

بعد از تحسین تزیینات در ورودی، وارد محراب شوید تا عظمت این بنای بزرگ را درک کنید. محراب این کلیسا گویی جاودانه است و گردشگران را با سوسوی شمع به خود جذب می‌کند. داخل کلیسا با شیشه‌های رنگی پنجره‌ها، به‌ویژه پنجره‌های سرخ در جناح شمالی کلیسا شکوه و عظمتی دوچندان یافته است. این اثر هنری خیره‌کننده ۸۰ وصیت‌نامه‌ی قدیمی دارد. شنبه‌ها و یکشنبه‌ها در ساعت ۹/۱۵ صبح، کلیسا نمایش سمعی بصری ویژه‌ای را برای الهام بخشیدن به گردشگران طراحی کرده است. ورودی این نمایش رایگان است. 

بلوار شانزلیزه

بلوار شانزلیزه پاریس

منبع عکس: ویکی پدیا (عکاس: Josh Hallett)

تاریخی‌ترین بلوار پاریس، تا قرن ۱۶ میلادی زمینی مردابی و متروک بود. شانزلیزه به واسطه‌ی راند پوینت، به‌عنوان تقاطع، به دو قسمت تقسیم می‌شود. پایین‌ترین قسمت شانزلیزه، در نزدیکی میدان کنکورد یک پارک بزرگ به نام باغ شانزلیزه و موزه‌ی هنرهای زیبای پتی پله قرار دارد. بخش بالایی که تا طاق پیروزی ادامه می‌یابد، در هر دو طرف پر از مغازه‌های لوکس، هتل، رستوران، کافه، سینما و تئاتر است. این منطقه‌ی شلوغ که پر از گردشگر است، مکان تجمع و گذراندن اوقات فراغت برای پاریسی‌ها نیز هست. 

شانزلیزه به‌دلیل داشتن مغازه‌های مشهور  و معتبر همچون قنادی لادوره، مغازه‌ شیرینی‌پزی که شهرت خود را مدیون چای‌خانه قرن هجدهمی‌اش و شیرینی‌های بسیار خوشمزه است. علاوه بر مغازه‌های شیک، رستوران‌های بسیار مشهوری در این خیابان وجود دارد که می‌توانید شام را آنجا نوش جان کنید. اگرچه همواره شانزلیزه با تصویری لوکس، گران و زیبا به تصویر کشیده می‌شود اما جاهایی هم هست که گردشگران و دانشجویان با بودجه‌ کم بتوانند آنجا غذا بخورند، مثل کوئیک، استارباکس و مک‌دونالد.

موزه اورسای (‌اورسی)

موزه‌ای بسیار بزرگ با سقف شیشه‌ای

منبع عکس: گوگل مپ (عکاس: Romain Plagnol)

این مجموعه‌ی هنرهای امپرسیونیست (برداشت‌گرا) مشهور، یکی از برترین جاذبه‌های گردشگری پاریس است. موزه‌ی اورسای فضایی وسیع و مجموعه‌ای دارد که آثار تمام هنرمندان امپرسیونیست را در آن به نمایش گذاشته است که شامل هنرمندان امپرسیونیست کلاسیک مثل دگا، مانه، مونته، و رنوآر و پست-امپرسیونیست‌ها مانند بونارد، سزان و ون گوک می‌شود. البته باید اشاره کرد در این‌ میان هنرمندان نقطه چین مثل سورا و سینیاک و هنرمندان بوهمی مانند تولوز لوترک نیز قرار دارند. برخی از مهم‌ترین آثار موزه شامل «مگپای یا زاغی» اثر کلود مونه می‌شود. 

موزه‌ی اورسای در پاریس بهترین مکان برای مرور تاریخ هنر امپرسیونیست است، از حرکت قلم‌موی مونت گرفته تا مناظر وحشی و رنگارنگ گاگویین. این موزه همچنین نمایشگاه‌هایی از اشیای تزئینی و عکاسی دارد؛ به‌علاوه دو کافه و یک رستوران باشکوه به گردشگران خدمت‌رسانی می‌کنند. این رستوران همان رستوران سابق هتل اورسای است و با سقف‌طلاکاری شده و لوسترهای درخشان در فهرست آثار تاریخی قرار می‌گیرد.  

کاخ اپرای گارنیه و موزه-کتابخانه اپرا

کاخی با سقف بلند و مملو از نقاشی

منبع عکس: unsplash.com (عکاس: Gwen King)

کاخ اپرای گارنیه یک تئاتر هیجان‌انگیز نئوباروک است که به‌عنوان محل برگزاری نمایش‌های اپرا و باله طراحی شده است. این ساختمان توسط چارلز گارنیه، به سبک ناپلئون سوم و بین سال‌های ۱۸۶۲ تا ۱۸۷۵ ساخته شده است. نمای این بنا دارای ستون‌های کلاسیک و ۸ مجسمه است که نمادهای افسانه‌ای را شامل می‌شود: شعر، موسیقی، شعر کوتاه حماسی، ازبر خوانی، ترانه، درام و رقص. در ایوان مجسمه‌های آهنگسازان (هالوی، میربیر، روسینی، اوبر، اسپونتینی، بتهوون و موزارت) به نمایش گذاشته شده است.

این بنا در زمینی به مساحت ۱۱ هزار متر مربع ساخته شده که بسیار باشکوه است اما ظرفیت آن تنها ۱۲۰۰ نفر است. بسیاری از فضاهای بنا به راهروهای بزرگ با ورودی راه‌پله‌های سنگ مرمر و چراغ‌های طلاکاری‌شده‌ی فراوان اختصاص داده شده است. سقف تالار سخنرانی باشکوه قرمز و طلایی توسط چاگال نقاشی و تزئین شده است. سالن‌ها به زیبایی به سبک طلاکوب و نقاشی روی گچ سقف‌ها زینت داده شده‌اند. 

موزه و کتابخانه کاخ اپرای گارنیه دارای آرشیوی از سه قرن گذشته و نمایشگاه‌های هنر اپرا است

برای درک عمیق‌تر اپرای پاریس و میراث فرهنگی غنی آن، از موزه-کتابخانه‌ی اپرا نیز بازدید کنید که داخل همین ساختمان قرار دارد. این موزه و کتابخانه دارای آرشیوی از سه قرن گذشته و نمایشگاه‌هایی است که به هنر اپرا اختصاص داده شده است. مجموعه‌ی دائمی نمایشگاه شامل طرح‌های لباس و صحنه، مدل و نقاشی‌های خانه‌ی اپرا است. در طول سال این موزه میزبان نمایشاه‌های موقت موضوعی است. 

شرکت در یکی از اجراهای اپرا در این بنا از بهترین تجربه‌های یک گردشگر می‌تواند باشد. کاخ اپرای گارنیه میزبان اجراهایی است که توسط پراستعدادترین گروه‌ها برگزار می‌شود. این ساختمان همچنین دارای کتاب‌فروشی، بوتیک و رستورانی شیک است که غذاهای کلاسیک فرانسوی سرو می‌کند. 

میدان کنکورد (Place de la Concorde)

میدن بزرگی با یک ستون بلند و چرخ و فلک

منبع عکس: گوگل مپ (عکاس: Thierry Szymkowiak)

میدان کنکورد بین سال‌های ۱۷۵۵ تا ۱۷۷۵ توسط معمار شاه لوئیس پانزدهم ساخته شده است. این میدان هشت‌ضلعی زیبا در قلب پاریس قرن ۱۸ قرار دارد. میدان کنکورد با ابعاد شگفت‌انگیز، یکی از زیباترین میدان‌های شهر است. اینجا محل وقوع چندین رویداد تاریخی مهم بوده است، از جمله اعدام شاه لوئیس شانزدهم و مسیر پیروزی ناپلئون. این میدان چشم‌انداز زیبایی بر مسیر پیروزی به‌سمت طاق پیروزی و لادفانس، همچنین به‌سمت لوور و کلیسای مادلین دارد. 

در مرکز آن، ستون هرمی شکل سنگی مصری قرار دارد که توسط نایب‌السلطنه‌ی مصر به چارلز دهم تقدیم شده بود. در طول تابستان اینجا یک چرخ فلک می‌گذارند. میدان کنکورد تقاطعی شلوغ با ترافیک سنگین است. رانندگان فرانسوی همیشه به عابران پیاده توجه نمی‌کنند، پس حتما در این میدان مراقب ماشین‌ها باشید. 

طاق پیروزی

طاق پیروزی

منبع عکس: ویکی پدیا (عکاس:‌ Jiuguang Wang)

طاق پیروزی به ارتش پیروز فرانسوی انقلاب و امپراطور اول اهدا شد. ناپلئون دستور ساخت این سازه‌ی بزرگ را در سال ۱۸۰۶ صادر کرد اما تا سال ۱۸۳۶ زنده نماند تا تکمیل ساخت آن را ببیند. این سازه توسط «ژان فرانسوا شالگرین» (JF Chalgrin) طراحی شده که بزرگ‌تر از اندازه‌ی واقعی نگاره‌ی آن است که نشان‌دهنده‌ی عزیمت، پیروزی‌ها و بازگشت شکوهمند ارتش فرانسه است.

همچنین در نمایی از این طاق که در مقابل بلوار شانزلیزه قرار دارد، اثر بسیار زیبا و برجسته‌ای از «فرانسیس رود» (Francois Rude) روی آن طاق حک شده است، به نام عزیمت داوطلبان در سال ۱۷۹۲ که با نام «مارسییز»، سرود ملی فرانسه نیز شناخته می‌شود. این اثر کنده‌کاری‌شده، سربازانی را نشان می‌دهد که آماده‌ی عزیمت هستند که توسط روح بالدار آزادی هدایت می‌شوند. در قسمت داخلی نما، اسم بیش از ۶۶۰ ژنرال و بیش از ۱۰۰ جنگ نوشته شده است.

از اینجا نمایی پانوراما از ۱۲ خیابان وجود دارد که از میدان شارل دوگل آغاز می‌شود که شامل خیابانی از شانزلیزه تا میدان کنکورد و لوور می‌شود. از اینجا می‌توانید تمام مسیرهای منتهی به لادفانس، محله‌ی مونمارتر و برج ایفل را مشاهده کنید. در پای طاق پیروزی، مقبره‌ی سرباز ناشناخته وجود دارد که تاریخ ۱۹۲۱ نشان می‌دهد که به‌عنوان یادبودی برای مردگان جنگ جهانی اول است. هر روز گروهی از سربازان شعله‌ای در این مقبره روشن می‌کنند و همه ساله در ۱۱ نوامبر، سالگرد متارکه‌ی جنگ در ۱۹۱۸ جشن گرفته می‌شود که در آن، مراسم بادبودی برای کسانی که در هر دو جنگ جهانی از دست رفته‌اند، برگزار می‌شود. 

کلیسای سنت شپل (Sainte-Chapelle)

کلیسایی مملو از جمعیت

منبع عکس: سایت theatreinparis.com (عکاس: ناشناس)

کلیسای سنت شپل جواهری از قرون‌وسطا در پاریس است

کلیسای سنت شپل در کاخ جاستیس، در جزیره‌ ایل دولا سته پاریس قرار دارد و به گفته‌ی مورخان، همچون جواهری از قرون وسطی در این شهر می‌درخشد. این شاهکار معماری گوتیک بین سال‌های ۱۲۴۲ تا ۱۲۴۸ برای پادشاه لوئیس یازدهم (سنت لوئیس) ساخته شد تا آثار عتیقه‌ی مربوط به مسیحیت را که از امپراطورهای بیزانس به دست آورده بودند، در آن قرار دهند. محراب این کلیسا نمادی از تاج خار (Crown of Thorns) را نشان می‌دهد.

این کلیسا به‌دلیل داشتن شیشه‌های پنجره‌ی رنگی نفیس شهرت دارد که باعث می‌شود نور به‌شکل تابش رنگین‌کمان به محراب بتابد. رنگ ونور نماد الوهیت و  اورشلیم آسمانی است. در سنت شپل به‌ندرت مراسماتی برای توده مردم برگزار می‌شود اما گاهی از آن به‌عنوان محل برگزاری کنسرت استفاده می‌شود. گوش دادن به موسیقی کلاسیک در این فضا، واقعا تجربه‌ی معنوی الهام‌بخشی خواهد بود. برای پیدا کردن این کلیسا از دروازه‌ی آهنی کاخ جاستیس وارد شده و به حیاط داخلی بروید. 

باغ‌ لوگزامبورگ

کاخی بزرگ با محوطه‌ای سرسبز و مملو از گل

منبع عکس: سایت itinari.com (عکاس: ناشناس)

باغ لوگزامبورگ مشهورترین پارک در پاریس بعد از باغ تویلری است. این باغ در قرن ۱۷، زمانی که کاخ لوگزامبورگ ساخته شد، ایجاد شده است اما شکل و ظاهر کنونی آن در قرن ۱۹ توسط معماری به نام ژان فرانسوا شالگرین شکل گرفته است. ویژگی اصلی باغ، تالاب بزرگ ۸ ضلعی با فواره‌ی آن است که در کنار ۲ تراس زیبا و باشکوه با چندین مجسمه قرار دارد. این قسمت از پارک به سبک فرانسوی کلاسیک ساخته شده است، با صندلی‌های متعدد که برای استفاده‌ی بازدیدکنندگان تعبیه شده است.

این پارک در میان اهالی پاریس بسیار طرفدار دارد و مردم این شهر  به‌خصوص دانشجویان محله‌ی لاتین، برای استراحت و پیاده‌روی به اینجا می‌آیند. از دیگر ویژگی‌های اصلی پارک لوگزامبورگ می‌توان به آب‌نمای زیبای مدیچی اشاره کرد که زیر درختان، در مقابل نمای شرقی کاخ قرار دارد. این حوض دارای آب‌نما در قرن ۱۷ ساخته شده و بنای تاریخی مربوط به دوران رنسانس را در خود جای داده که خدایان رودخانه‌ی رون و سن را به تصویر می‌کشد و یادآور صاحب قبلی آن، ماری مدیچی است.

تالاب بزرگ بین کودکان بسیار پرطرفدار است چون قایق‌های مینیاتوری می‌سازند و در آن روانه می‌کنند؛ کودکان دیگر از  تئاتر گرند گویگنول، نمایش سنتی عروسک خیمه شب بازی لذت می‌برند. در جنوب غربی پارک، در نزدیکی زمین‌های تنیس، تئاتر لوگزامبورگ قرار گرفته است که ظرفیت آن ۲۷۵ نفر بوده و نمایش‌های عروسکی جذاب فرانسوی در آن اجرا می‌شود. 

سکره کور و محله مونت مارتر

ازدحام گردشگر در مقابل سازه‌ای تاریخی با سه گنبد

منبع عکس:‌ سایت about-france.com (عکاس: ناشناس)

نشستن در ٰکلیسای سکره‌ کور، بلندترین نقطه‌ی پاریس حس خاصی دارد. نمای مرمر سفید آن با سبک معماری رومانسک و بیزانس ترکیب شده و از دور شبیه یک کیک عروسی است و مردم محلی نیز آن را با نام «کیک عروسی» نیز می‌نامند. داخل این کلیسا موزائیک چشمگیر مسیح با قلبی شعله‌ور، به محراب شوری احساسی و معنوی بخشیده است و مناسب برای کلیسایی است که بعد از جنگ فرانسه و پورس، به‌عنوان نمادی از امید خلق شده است.

محراب با چندین شمع روشن می‌شود که در مقابل محیط تاریکی و سایه‌دار قرار دارد. بازدیدکنندگان می‌توانند زمانی را در تراس سپری کرده و نمای بسیار دوست‌داشتنی آن را بر پاریس تحسین کنند. یا می‌توانند برای داشتن نمایی و دید بالاتر از برج بالا بروند. راه و گردشگاهی که به کلیسا ختم می‌وشد، منطقه‌ای محبوب برای مردم است چون می‌توانند در آن استراحت کرده و به نوای نوازندگان خیابانی گوش فرا دهند. هنگامی که از کلیسای سکوره کور بازدید می‌کنید، ارزش آن را دارد که زمانی را برای گشت و گذار در مونت مارتر اختصاص دهید. زمانی این محله، روستای قرون‌وسطایی کوچک بود و امروزه به‌همراه جذابیت‌های افسون‌گر قدیمی، آثار آوانگارد هم دارد.

در دوران بزم، خوشی و زیباجویی پاریس قبل از جنگ جهانی اول (Belle Epoque)، روستای مونت مارتر شروع به جذب هنرمندان معروفی چون تولوز لوترک و ادگار دگا کرد. روح بوهمی مونت مارتر هنوز هم در میدان‌های جذاب و خیابان‌های سنگ‌فرش، به‌ویژه حوالی میدان ترتر و میدان رولان دورژله دیده می‌شود. در این محله همچنین موزه‌های بسیار عالی هنری از جمله موزه‌ی مونت مارتر و موزه‌ اسپیس دالی وجود دارد. 

پانتئون

سازه‌ای تاریخی با گنبدی مرتفع

منبع عکس: سایت لونلی پلنت (عکاس: ناشناس)

پانتئون در اصل به‌عنوان یک کلیسا ساخته شد و امروزه یک بنای یادبود ملی و محل دفن مردان بزرگ فرانسه است. در سال ۱۷۵۶ پادشاه لوئیس پانزدهم به معماری به نام «ژاک ژرمن سوفلوت» (Jacques-Germain Soufflot) ماموریت داد تا کلیسای جدیدی در محل ویرانه‌های صومعه‌ سنت جنویو بسازد. ساخت این کلیسا در سال ۱۷۹۰ به پایان رسید. معمار پانتئون کمی از سبک معماری پادشاه لوئیس پانزدهم فاصله گرفته و بیشتر از سبک نئوکلاسیک استفاده کرده است.

پانتئون اولین ساختمانی در پاریس بود که به‌دنبال بازگشت به‌سادگی معماری آثار باستانی بود. این بنای تاریخی به‌عنوان استانداردی برای دوران قبل و بعد از ناپئون در نظر گرفته شد و در ساخت سازه‌های بزرگ دیگری مانند طاق پیروزی، مادلین و بورس از آن الهام گرفته شد. از کسانی که در این مکان دفن شده‌اند می‌توان به فیلسوفانی چون ولتر و روسو و نویسندگانی مانند ویکتور هوگو و امیل زولا اشاره کرد. 

میدان ووسگس

ساختمانی بزرگ با حیاطی سرسبز و فواره

منبع عکس: سایت unjourdeplusaparis.com (عکاس: ناشناس)

میدان ووسگس قدیمی‌ترین میدان پاریس است

در منطقه‌ زیبای ماراییس، قدیمی‌ترین میدان عمومی پاریس، یعنی میدان ووسگس قرار دارد که هماهنگ با محیط اطراف ساخته شده است. این میدان باشکوه، الگویی برای ساخت میدان‌های دیگر مثل میدان واندوم و میدان کنکورد شد. میدان ووسگس بین سال‌های ۱۶۰۵ تا ۱۶۱۲ ساخته شد و در ابتدا میدان رویال نامگذاری شده بود، چون در اطراف آن پر از خانه‌هایی بود که خانواده‌های اشرافی پاریس در آن‌ها زندگی می‌کردند.

این میدان به سبک معماری معمول رنسانس، به‌شکل مربع و متقارن ساخته شده که دورتادور آن را ساختمان‌های قرمز آجری با سقف‌های سنگی گرفته است. میدان ووسگس، مکانی باشکوه برای برگزاری جشنواره‌های قرن ۱۷ مانند تورنومنت‌ها، و عروسی‌های اشرافی بود. اینجا به رغم ممنوعیت «کاردینال ریشلیو» (Cardinal Richelieu) بر انجام دوئل، مکان پرطرفداری برای دوئل بود. معشوقه‌ی مشهور لوئیس سیزدهم در یکی از ساختمان‌های این میدان (ساختمان پلاک ۱۱) زندگی می‌کرد و مادام سوینیه نیز در سال ۱۶۲۶ در این میدان، (پلاک ۱ ) به دنیا آمده بود.

میدان ووسگس در محله‌ی ماراییس قرار دارد که محله‌ای تاریخی با کاخ‌های قرون‌وسطایی و رنسانس است. موزه‌ی خیره‌کننده‌ی پیکاسو در «هتل ساله» که عمارتی باشکوه از قرن ۱۷ است، قرار دارد.

امروزه ماراییس به یک محله‌شیک تبدیل شده که درصد قابل توجهی از ساکنان آن را یهودیان تشکیل می‌دهند. برای داشتن تجربه‌ای لوکس در پاریس به ماریاژ فری بروید. این مغازه‌ی چا‌ی‌فروشی زیبا، چای‌های بسیار معطر را به‌همراه خوراکی‌های شیرین سرو می‌کند؛ اینجا همچنین می‌توانید انتخاب گسترده‌ای از بهترین چای‌های پاریس را داشته و خریداری کنید. بسیاری از گردشگران برای خرید فلافل از مغازه‌ی «L'As du Falafel»، مدت زیادی را در صف می‌ایستند.

نکته‌ قابل‌توجه دیگری که در مورد این محله وجود دارد این است که ماراییس جزو معدود مناطق پاریس است که مغازه‌ها و بوتیک‌های آن یکشنبه‌ها نیز باز است. 

میدان واندوم

میدان واندام پاریس؛ منبع عکس: ویکی‌مدیا؛ عکاس: Zairon

منبع عکس: ویکی‌مدیا ( عکاس: Zairon)

این میدان زیبا توسط ژول مانسار، یکی از معماران برجسته‌ی سده بزرگ، در دوران لویی چهاردهم ساخته شده است. این میدان در ابتدا میدان لوئیس بزرگ نامیده شد. نمای خانه‌ها بین سال‌های ۱۶۸۶ تا ۱۷۰۱ ساخته شد. در ابتدا هدف از ساخت این میدان آن بود که دانشگاه‌های سلطنتی، ضراب‌خانه، کتابخانه‌ی سلطنتی و هتل برای سفیران خارجی در اطراف میدان واندوم تاسیس شود؛ اما به‌دلیل مشکلات مالی، پادشاه مجبور شد ساختمان‌های اطراف میدان را به خانواده‌های اشرافی و ثروتمند شهر بفروشد. صاحبان جدید ساختمان‌ها، عمارت‌هایی زیبا با حیاط و باغ بنا کردند. جذابیت میدان واندوم به این است که هنوز هم انسجام طراحی کلی خود را حفظ کرده است؛ در ساخت این میدان، ظاهر شاهانه با سادگی شهری ترکیب شده است.

بعد از ترمیم دقیقی که در دهه‌ی ۹۰ میلادی انجام شد، میدان واندوم شکوه و عظمت سابق خود را به‌طور کامل بازیافت. این میدان به داشتن جواهرفروشی‌های اعیانی از جمله Boucheron، Chanel،  Van Cleef & Arpels و Cartier شهرت دارد. از دیگر ساختمان‌های لوکس این میدان می‌توان به هتل ریتز اشاره کرد که ارنست همینگوی، اسکات فیتزجرالد و گرترود استاین به آن رفت و آمد داشتند. در مرکز میدان ستون برنزی ۴۴ متری وجود دارد به نام ستون یادبود ارتش بزرگ، که شکوه عملکرد ارتش فرانسه را یادآور می‌شود. 

مرکز ژرژ پمپیدو

مرکز ژرژ پمپیدو؛ منبع عکس: ویکی‌مدیا؛ عکاس: Jean-Pierre Dalbéra

منبع عکس: ویکی‌مدیا (عکاس: Jean-Pierre Dalbéra)

بین منطقه‌ی Halles و Marais  در پاریس، مرکز پمپیدو قرار دارد که مرکزی هنری و فرهنگی است. این مرکز در مقایسه با ساختمان‌های تاریخی اطراف آن، به سبک معماری مدرن ساخته شده و گاهی از آن با عنوان طرح «پشت و رو» هم یاد می‌شود، چون جزئیات معماری راه‌پله‌ها و آسانسورها در ظاهر این بنا هم دیده می‌شود. مهم‌ترین جاذبه‌ی مرکز پمپیدو، موزه‌ی ملی هنر مدرن است که مجموعه‌ی وسیعی از هنر معاصر را به نمایش گذاشته است، از هنر فو گرفته تا هنر کوبیسم و اکسپرسیونیسم، ساختارگرایی، دادائیسم و سورئالیسم، اکسپرسیونیسم تجریدی، نیو رئالیسم و هنر پاپ. بازدید از مجموعه‌ی مجسمه هم ارزش وقت گذاشتن دارد. 

لزنولید (Les Invalides)

هتل لزنولید پاریس؛ منبع عکس: ویکی‌مدیا؛ عکاس: William Crochot

 منبع عکس: ویکی‌مدیا (عکاس: William Crochot)

هتل  لزنولید به‌عنوان خانه‌ای برای سربازان معلول شده در جنگ تاسیس شد. بعد از حکومت لویی چهاردهم، سربازان ناتوان مراقبت‌های پزشکی دریافت کردند، در صورت لزوم در بیمارستان‌ها یا صومعه‌ها، اما کم‌کم به گدایی می‌افتادند. با تاسیس هتل لزنولید اولین خانه برای مردانی که در طول خدمت به ارتش دچار ناتوانی‌هایی شده بودند، افتتاح شد. این ساختمان بین سال‌های ۱۶۷۱ تا ۱۶۷۶ تحت مدیریت معماری به نام لیبرال بویونت ساخته شد و مرکز آن در کلیسای جامع سنت لوئیس قرار گرفت که بعدها دوباره توسط معمار ژول مانسار در سال ۱۷۰۶ طراحی شد.

این کلیسا با عنوان کلیسای جامع لزنولید شناخته شد و یک ساختمان برجسته‌ی مسیحی از دوران کلاسیک فرانسه است. این کلیسا به‌دلیل قرار گرفتن آرامگاه ناپلئون (که در سال ۱۸۴۰ میلادی ساخته شد) شهرت دارد. لزنولید یک موزه‌ی نظامی هم دارد که در سال ۱۷۹۴ به‌عنوان موزه‌ی توپخانه تاسیس شد که اطراف حیاط را اشغال کرده است. این موزه مجموعه‌ی وسیعی از جهیزات و لباس نظامی، سلاح، مهر و چیزهای عجیب و غریبی از چندین کشور به نمایش گذاشته شده است. اینجا همچنین یادگاری‌ها و آثار عتیقه‌ای از ناپلئون و ژنرال‌های معروف و نقشه‌ی لشگرکشی‌های فرانسه را می‌توان دید. 

کاخ رویال

کاخ سلطنتی پاریس؛ منبع عکس: ویکی‌مدیا؛ عکاس: Matias Aros M.

منبع عکس: ویکی‌مدیا (عکاس: Matias Aros M)

این ساختمان باشکوه در مقابل موزه‌ی لوور قرار دارد و نمونه‌ی دیگری از  معماری سلطنتی به شمار می‌رود. کاخ رویال در ابتدا در دوران حکومت لویی سیزدهم با نام کاخ کاردینال ساخته شد اما بعدها آن را به کاخ سلطنتی (رویال) تبدیل کردند. این بنا به‌مدت ۴ قرن محل قرارگیری کرسی قدرت بود. کاخ رویال با داشتن یک حیاط مرکزی زیبا، ساختار معماری کلاسیک فرانسوی را به نمایش می‌گذارد. این حیاط با ردیف‌های انبوهی از درختان، گویی روستایی در دل شهر به وجود آورده است. داخل حیاط مجسمه‌ای غیرمعمول مدرن از ستون‌های کوچک راه‌راه قرار دارد که ارتفاع این ستون‌ها متغیر است. مجسمه‌ها حس شگفتی و کنجکاوی گردشگران را برمی‌انگیزد. 

میدان باستیل

میدان باستیل؛ منبع عکس: ویکی‌مدیا؛ عکاس: Guillaume Flament

منبع عکس: ویکی‌مدیا (عکاس: Guillaume Flament)

امروزه تنها نام این میدان، زندان بدنام باستیل را که نماد منفور قدرت مطلق است، به یاد می‌آورد که زمانی اینجا قرار داشت. بعد از یورش مخالفان به زندان باستیل در ۱۴ ژوئیه‌ی سال ۱۷۸۹، این زندان کاملا تخریب شد. در مرکز میدان باستیل، ستون ۵۱ متری ژوئیه (Juillet) قرار دارد که در بالای آن پیکری از طلا وجود دارد که نماد آزادی است. این بنای تاریخی، انقلاب جولای ۱۸۳۰ را به تصویر می‌کشد که شاه چارلز دهم را سرنگون کرد و لویی فیلیپ را به قدرت رساند. چهار خروس فرانسوی و یک شیر روی پایه‌ی ستون کنده‌کاری شده‌اند که نماد مردم آزاد فرانسه هستند.

راه‌پله‌ای مارپیچ با ۲۸۳ پله داخل ستون وجود دارد که شما را به‌سمت جایی هدایت می‌کند که می‌توانید منظره‌ای بسیار زیبا از باستیل اپرای جدید را به تماشا بنشینید. در محل زندان باستیل خانه‌ی اپرای جدیدی قرار دارد که در ۱۳ ژوئیه‌ی سال ۱۹۸۹ به‌طور رسمی توسط  رئیس‌جمهوری میتران  افتتاح شد. این سالن تئاتر مدرن بسیار بزرگ، ۲۷۴۵ نفر ظرفیت دارد. خانه‌ی اپرای باستیل در طول سال میزبان رویدادها و اجراهایی از جمله اپرای ملی و گروه‌های ملی باله است. 

میدان شتله و برج سنت ژاک

برج سنت ژاک پاریس؛ منبع عکس: ویکی‌مدیا؛ عکاس: Drago Calavera

منبع عکس: ویکی‌مدیا (عکاس: Drago Calavera)

میدان شتله در مرکز پاریس، در منطقه‌ی ۱ قرار دارد و رو به سوی رودخانه‌ی سن است. دو سالن تئاتر مشهور پاریس، زینت‌دهنده‌ی این میدان عظیم هستند. تئاتر باشکوه شتله که در قرن ۱۹ ساخته شده است، محل برگزاری اپرا و کنسرت‌های موسیقی کلاسیک است. تئاتر ویل هم یکی از بناهای تاریخی پاریس است که در آن طیف گسترده‌ای از کنسرت‌های موسیقی برگزار می‌شود. 

محدوده‌ی اطراف میدان شتله نیز ارزش گشت‌وگذار دارد. بعد از بازدید از این میدان، مسیر خود را به‌سمت خیابان ریولی ادامه دهید، از بلوار سباستوپول گذر کنید و در یک پارک کوچک قدم بزنید تا برج سنت ژاک را پیدا کنید. این برج بین سال‌های ۱۵۰۸ تا ۱۵۲۲ به سبک اواخر گوتیک ساخته شده است که باقی‌مانده‌ی کلیسای سنت ژاک، کلیسای قدیمی شهر است. 

در طول قرون‌وسطا، این کلیسا محل ملاقات زائرانی بود که در مسیر کامینو د سانتیاگو، راهی سانتیاگو د کومپوستلا، یکی از ۳ مقصد زیارتی بزرگ مسیحیت در دوران قرون‌وسطا می‌شدند. همچنین گفته می‌شود برج سنت ژاک جایی است که بلز پاسکال یکی از آزمایش‌های برومتری خود را در آن انجام داد؛ این آزمایش تاثیر بلندی را بر ارتفاع ستون جیوه را نشان می‌دهد. 

قلعه کونسیرژری

قلعه کونسیرژری؛ منبع عکس: ویکی‌مدیا؛ عکاس: madras91

منبع عکس: ویکی‌مدیا (عکاس: madras91)

این قلعه‌ی قرون‌وسطایی، یکی از زندان‌های بدنام پاریس در انقلاب فرانسه بود. در اینجا زندانیانی مثل ماری آنتوانت و رابسپیر، در سلول‌های تاریک و در حالی که منتظر سرنوشت خود بودند، نگه داشته می‌شدند. کونسیرژری در ابتدا بخشی از کاخ قرون‌وسطایی پادشاهان کاپتی بود و امروزه آن را به یک موزه تبدیل کرده‌اند. سالن ژیروندن‌ها آثار به جا مانده از آن روزهای خونین، مثل تیغه گیوتین، مقررات زندان و یک رونوشت از آخرین نامه‌ی ماری آنتوانت را به نمایش گذاشته است.

سالن Gens d'Armes، یک سالن بسیار زیبا به سبک گوتیک است. در این اتاق ممنوعه، زندانیان محکوم به اعدام، به شخص اعدام‌کننده تحویل داده می‌شدند. برای دیدن چشم‌انداز فوق‌العاده از نمای نئوگوتیک ساختمان، در آن‌طرف رودخانه‌ی سن، در اسکله Megisserie بایستید. از این فاصله، ۳ برج قلعه، همچنین برج ساعت دیده می‌شود که بیشتر شبیه به قلعه در قصه‌های افسانه‌ای است تا یک زندان. 

طاق دفانس

طاق دفانس؛ منبع عکس: گوگل‌مپ؛ عکاس: Patrick Lilja

منبع عکس: گوگل‌مپ (عکاس: Patrick Lilja)

در غرب پاریس، در انتهای خیابان شارل دوگل مجموعه‌ای از ساختمان‌های بلند قرار دارد که از اواسط دهه‌ی ۶۰ میلادی ساخته شده است. این منطقه دفانس نامیده می‌شود که یادآور مقاومت تلخ نیروهای فرانسوی در این منطقه، در جنگ فرانسه-پروس (۱۸۷۰ الی ۱۸۷۱) است. امروزه گردشگران از این محله به‌عنوان راهنمای ورود پاریس به قرن بیست و یک بازدید می‌کنند. این طاق بزرگ توسط یوهان اوتو فان اسپرکلسن طراحی شده و بسیتر تاثیرگذار است. این سازه‌ی عظیم با ارتفاع ۱۱۰ متر، مستطیل‌شکل است و نمای آن را با سنگ مرمر سفید کارارا کار کرده‌اند. این بنای تاریخی در سال ۱۹۸۹، به مناسبت دویست‌امین  سالگرد انقلاب فرانسه افتتاح شد و به‌عنوان نماد اتحاد و برادری معاصر در نظر گرفته می‌شود. 

بلوارهای شلوغ و کافه‌های افسانه‌ای

برای کشف بهترین و زیباترین کافه‌های پاریس، بهتر است از بلوار سن-ژرمن، در منطقه‌ی ۶ شروع کنید. هر دو طرف این بلوار پوشیده از درختان بلوطی است که در یک امتداد قرار دارند، با فروشگاه‌های پرطرفدار، کافه‌های  معتبر و رستوران‌های کوچک کلاسیک. مشهورترین کافه‌ی این بلوار، کافه د فلور است که محل ملاقات  ژان پل سارتر و سیمون دو بووار بود. از دیگر کافه‌های مشهور آن می‌توان به کافه دو مگو اشاره کرد که جیمز جویس، پیکاسو، همینگوی و چندین هنرمند دیگر به آن رفت و آمد داشتند. در هر دوی این کافه‌ها گردشگران با یک کافه‌ی کلاسیک فرانسوی مواجه می‌شوند که پیشخدمت‌های آن پاپیون بسته‌اند. 

رستوران‌های کوچک بلوار مون‌پارناس هم شهرت خود را بیشتر مدیون نویسندگان و هنرمندانی هستند که به این رستوران‌ها می‌رفتند؛ دوم یکی از این رستوران‌ها است. اتاق غذاخوری این رستوران به سبک آرت دکو است و منوی آن بیشتر روی غذاهای دریایی تمرکز دارد. رستوران لا کوپول یکی دیگر از رستوران‌های کلاسیک فرانسوی است که گذشته‌ی افسانه‌ای دارد؛ از سال ۱۹۲۰ هنرمندان مشهور بسیار زیادی از جمله دراین، لجر، مان ری و پیکاسو به این رستوران می‌آمدند. لا کوپول همچنین میزبان آلبر کامو، ژان پل سارتر و مارک شاگال نیز بوده است. 

رستوران لا روتوندا در دهه‌ی ۲۰ میلادی، جایی بود که نقاشان و هنرمندان سورئالیست بیشتر به آن رفت و آمد می‌کردند. این رستوران امروزه نیز هنرمندان و سینماگران را به خود جذب می‌کند. 

پرسش‌های متداول

مشهورترین بنای تاریخی پاریس کدام است؟

برج ایفل

موزه معروف پاریس چه نام دارد؟

موزه لوور

نویسنده: مینا رهبری