- chevron_right کجارو
- chevron_right مجله گردشگری
- chevron_right اخبار
- chevron_right جاذبهها
- chevron_right راهنمای سفر
- تبلیغات در کجارو
تفلیس، پایتخت کشور گرجستان، شهری پر از تناقضها است؛ جایی که ساختمانهای مدرن و معماری قدیمی به زیبایی در کنار هم قرار گرفتهاند. این شهر از زمان تاسیس، متحمل تهاجمهای بسیاری شده و چندین بار سوزانده و دوباره ساخته شده است؛ اما علیرغم تمام این حوادث، کماکان توانایی این را دارد که فرهنگ غنی و تاریخ پر از آشوبش را به نمایش بگذارد.
تفلیس، بهغیر از مقاصد محبوب گردشگری، گنجینههای منحصربهفردی نیز دارد که از دید گردشگران دور مانده است. کجارو در این مقاله، برخی از بهترین جاهای دیدنی تفلیس را به شما معرفی خواهد کرد تا در سفر بعدی خود، آنها را در برنامهتان بگنجانید.
فراموش نکنید که بهترین و ارزانترین آفرهای تور تفلیس را میتوانید در کجارو پیدا کرده و از آژانسهای معتبر خریداری کنید.
قلعه ناریکالا و شهر قدیمی تفلیس، گرجستان، عکاس: مگدلانا پالوچوفسکا (Magdalena Paluchowska)
قلعه ناریکالا، بر فراز قدیمیترین منطقه پایتخت یعنی آبانوتوبانی و روی تپهای شیبدار، در میان چشمههای سولفور و باغ گیاهشناسی قرار دارد. قدمت این ساختمان آجری به قرن چهارم برمیگردد؛ زمانی که تفلیس، ارگی پارسی بود. کلیسای سنت نیکولاس که در حیاط این قلعه دارد و ساختمان جدیدی (۱۹۹۷-۱۹۹۶) به شمار میآید؛ در حقیقت، جایگزین کلیسایی از قرن سیزدهم شد که در اثر آتشسوزی، از بین رفت. شما میتوانید از میدان Maidan راهی تپه شوید و از آن بالا بروید یا از تلهکابین استفاده کنید.
منبع عکس: سایت flickr.com (عکاس: ناشناس)
درست در نزدیکی قلعه ناریکالا، مجسمه بزرگ زنی به چشم میخورد که یک شمشیر و جام را نگه داشته است. این مجسمه آلومینیومی با ۲۰ متر ارتفاع، کارتلیس ددا (مادر گرجستان) نام دارد که نهتنها نماد تفلیس، بلکه بهعنوان نماد کل کشور شناخته میشود. شمشیر این مجسمه، برای دشمنانی است که به شهر میآیند و جام پر از نوشیدنی نیز به دوستانی تعلق دارد که پا به تفلیس میگذارند.
کلیسای متخی و مجسمه پادشاه واختانگ، عکاس: میشل سمخاراده (Micheil Samkharadze)
کلیسای متخی، روبهروی قلعه ناریکالا و در کنار مجسمه پادشاه واختانگ (بنیانگذار شهر تفلیس) قرار دارد و محلی مهم و مشهور به حساب میآید. در همین محل بود که پادشاه، قصر خود و اولین کلیسای منطقه را در قرن پنجم ساخت. قدمت کلیسای امروزی به قرن سیزدهم برمیگردد و از آن زمان تاکنون، چندین بار مورد بازسازی و تعمیر گسترده قرار گرفته است.
منبع عکس: househotels.com (عکاس: ناشناس)
تفلیس برای خانههای مسکونی قدیمی با بالکنهای منحنی رنگارنگش مشهور است که بر فراز میدان Maidan و کلیسای متخی قرار دارند. از طریق راهرو، به حیاط داخلی خانه میرسید که مردم محلی به آن، «حیاط ایتالیایی» میگویند؛ جایی که مردم در گذشته برای غیبتکردن، خوردن نوشیدنی و شام، گرد هم میآمدند.
پل صلح، عکاس: جورج مل (George Mel)
یکی از اولین سازههای مدرن معماری که به تفلیس اضافه شد، پلی از استیل و شیشه است. یک معمار ایتالیایی به نام میشل دلوچی (Michele De Lucchi)، این پل پیادهرو را روی رودخانه متکواری طراحی کرد که در سال ۲۰۱۰ برای استفاده عمومی، افتتاح شد. خیابان اریکل دوم که یک خیابان پیادهروی پر از کافه است، از طریق این پل به پارک رایک (Rike) متصل شده است.
چشمانداز پارک رایک از منطقه آولاباری ، عکاس: بایا داگنیدزه (Baia Dzagnidze)
یکی از فضاهای تفریحی در بخش قدیمی تفلیس، پارک رایک است که شامل استخرها، چشمهها، یک صفحه شطرنج غولپیکر و دهها صندلی میشود. در طول عصرهای تابستانی، محلیها و بازدیدکنندگان، از نمایش چشمههای رقصان بههمراه موسیقی و نمایش نور، لذت میبرند.
منبع عکس: mygeotrip.com (عکاس: ناشناس)
بزرگترین نماد کلیسای ارتودوکس گرجستان، پس از دوره اتحاد جماهیر شوروی، کلیسای جامع تثلیث تفلیس است. این کلیسای جامع روی تپه الیا و بر فراز منطقه آولاباری قرار دارد و به همین دلیل، از مناطق مرکز شهر، قابلرؤیت است. ساختوساز کلیسای جامع تثلیث، حدود یک دهه به طول انجامید و در سال ۲۰۰۴ به روی عموم، باز شد. ارتفاع آن ۸۴ متر است و یک صلیب از جنس طلا روی گنبد مرکزی آن قرار دارد.
برج ساعت، عکاس: بایا داگنیدزه (Baia Dzagnidze)
برج ساعت، یکی از ساختمانهای نسبتا جدید پایتخت است که توسط رزو گابریادزه (Rezo Gabriadze)، عروسکگردان و نمایشنامهنویس، ساخته شد و شامل صدها کاشی دستساز است که توسط خود او طراحی شدهاند. در هر ساعت، یک فرشته از در بالای برج، بیرون میآید و با چکش، زنگ را به صدا درمیآورد. هنگام ظهر و ساعت هفت عصر، شما میتوانید یک نمایش کوچک عروسکی به نام چرخه زندگی را در اینجا تماشا کنید.
چاه و ماشین چاپ، عکاس: بایا داگنیدزه (Baia Dzagnidze)
کمی دورتر از مرکز شهر تفلیس، چاپخانه زیرزمینی منحصربهفردی وجود دارد که استالین جوان و همکارانش، برای انتشار تبلیغهای اتحاد جماهیر شوروی در اوایل قرن بیستم، از آن استفاده میکردند. این چاپخانه زیر یک چاه و در ۱۷ متری زیر زمین ساخته شده است. آنها از طریق پایینرفتن از چاه، به چاپخانه دسترسی پیدا میکردند؛ اما چاپخانه دارای یک خروج اضطراری هم بود که در صورت لورفتن این مکان میتوانستند از آن استفاده کنند.
نویسندگان: نگین توکلی و مینا رهبری