روستای واران

یکی از جاهای دیدنی محبوب و کمتر شناخته شده در حوالی دلیجان روستای واران است. قدمت این روستای ییلاقی به دوره ساسانی بازمی‌گردد. گفته می‌شود که شاه اردشیر اول با سربازان خود از روستای واران عبور کرد و دستور داد تا اسب‌ها از رودخانه «ازنا» آب بخورند. پس از این اتفاق، با افزایش رفت و آمد سربازان استراحتگاه‌ها و به‌تدریج سکونتگاه‌های دائمی متعددی در روستا شکل گرفتند. بر اساس سرشماری انجام گرفته در سال ۱۳۸۵ هجری شمسی، جمعیت روستا ۱۱۴ خانوار شامل ۲۵۷ نفر اعلام شده است.

از دیدنی‌های روستای واران می‌توانیم به دو استراحتگاه متروکه، کوه‌های بلند، باغ‌ها و مزارع سرسبز، چشمه‌ها، مراتع سرسبز و درختان عظیم گردو، بادام و چنار اشاره کنیم. بادام کوهی، بنه، زرشک، فرفیون و زالزالک بخش مهمی از پوشش گیاهی روستا را تشکیل می‌دهند. از گونه‌های جانوری مهم این منطقه نیز می‌توان به قوچ و میش، پاژن، بز، آهو، گرگ، پلنگ، سارگپه و بلدرچین اشاره کرد. این روستای کوچک و دوست‌داشتنی به‌دلیل آب و هوای ییلاقی در فصول گرم سال به محلی مناسب برای گذراندن اوقات فراغت گردشگران تبدیل می‌شود.

_{عکس‌های گالری از ویزیت ایران؛ عکاس: نامشخص}