آب‌ گذر وانویتلی

آب‌‌گذر وانویتلی که با نام آب‌‌گذر کارولینو نیز شناخته می‌شود، به افتخار شاه چارلز سوم از دودمان بوربون بین سال‌های ۱۷۵۳ تا ۱۷۹۶ میلادی ساخته شد. هدف از احداث این آب‌راه تهیه آب حوضچه‌های ماهی، فواره‌ها و جوی‌های پلکانی باغ‌های قصر سلطنتی کسرتا بوده است. در طول مسیر، کارولینو آب تعداد از روستاهای کوهستانی را تامین و زمین‌های مسطح را آبیاری می‌کند.

مغز متفکر پشت آب‌‌گذر وانویتلی، لوئیجی وانویتلی نام دارد. علاوه بر این سازه، وی کار ساخت قصر سلطنتی کسرتا را نیز به عهده داشت. سبک باروک و نئوکلاسیک وانویتلی چشم‌اندازی تماشایی را در این آب‌گذر منحصر‌به‌فرد خلق کرده است. با توجه به ارزش تاریخی و معماری، آب‌ گذر وانویتلی در سال ۱۹۹۷ میلادی، در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید.

آب‌‌گذر وانویتلی مسیر خود را از چشمه‌های مجاور بوچیانو آغاز می‌کند و با طی مسیری ۳۸ کیلومتری به قصر می‌رسد. بخش اعظم این مسیر زیرزمینی است. سرعت جریان در مسیر تغییر چندانی ندارد و پس از چهار ساعت، آب از چشمه‌ها به قصر راه می‌یابد.

آب‌‌گذر وانویتلی در مرتفع‌ترین نقطه خود به ۵۵ متر می‌رسد. این قسمت که روی دره مادالونی پل می‌زند، ۵۲۹ متر طول دارد و متشکل از سه ردیف طاق‌ است. این طاق‌ها شامل ۴۳ عدد می‌شود که در نوع خود قابل‌توجه است.

عکس‌های گالری از گوگل‌مپ (عکاسان: Nicola Costanzo، giuseppe vaiano، Paolo Giorgetti، Nicola Zanna)