محوطه باستان شناسی اریدو

محوطه باستان‌شناسی اریدو در فاصله کمی از ناصریه قرار دارد و یکی از اولین شهرهای ناحیه جنوبی در بین‌النهرین محسوب می‌شود. با قرارگیری در فاصله ۱۲ کیلومتری از شهر باستانی اور، اریدو جنوبی‌ترین شهری است که در تمدن سومری‌ها پیرامون معابد شکل گرفته‌اند. هرچه بر بزرگی معابد افزوده می‌شد، گستره شهرها نیز افزایش می‌یافت و روستاهای کوچک به شهرهای بزرگ‌تر بدل می‌شدند.

در اسطوره‌های سومری، اریدو در اصل محل زندگی انکی، خدای سومری آب بوده است. بعدها این خدا با نام ئه آ در میان اکدیان ستوده می‌شد؛ خدایی که شهر اریدو را پایه‌گذاری کرده بود. معبد او، نظیر دیگر معابد شهرهای سومری، با استفاده از خشت پخته ساخته شده است. از این معبد که مهم‌ترین بنا در شهر باستانی اریدو به شمار می‌آمد، با نام آبزو یاد می‌کردند. آبزو در تمدن سومری به‌معنای اقیانوسی در زیر جهان بود که طبق باور ایشان، زندگی از آن نشئت گرفته است.

محوطه باستان‌شناسی اریدو امروزه در منطقه‌ای به نام تل ابوشهرین، در حدودا ۱۰۰ کیلومتری بصره قرار دارد. این شهر باستانی تحت پرونده‌ای با نام «اهوار جنوب عراق: پناهگاه تنوع زیستی و مناظر طبیعی شهرهای بین النهرین» در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده است. این پرونده شامل هورالعظیم، مرداب های مرکزی، مرداب شرقی هامار، مرداب غربی هامار، شهر باستان‌شناسی اوروک، شهر باستان‌شناسی اور و سایت باستان‌شناسی اریدو می‌شود.

بازدید از محوطه باستان‌شناسی اریدو رایگان است و در هر ساعت از شبانه‌روز می‌توانید از آن دیدن کنید.

عکس‌های گالری از گوگل‌مپ (عکاس: احمد السومري)