پارک ییلدیز

پارک ییلدیز استانبول یکی از پارک‌های قدیمی و بزرگ این شهر است که به‌عنوان یکی از جاذبه های گردشگری استانبول، هر ساله گردشگران زیادی را به‌سمت خود می‌کشد. این پارک شاهد سلطنت پادشاهان زیادی بوده است و هرکدام از آن‌ها یادگاری از خود در این پارک به جا گذاشته‌اند. در فصل بهار شکوفه‌های گل‌های رنگارنگ پارک دیدن دارد. با کجارو همراه باشید.

باغ سلطنتی ییلدیز که امروزه بیشتر با نام پارک ییلدیز شناخته می‌شود، پارکی تاریخی و شهری به شمار می‌رود. این پارک یکی از بزرگ‌ترین پارک‌های عمومی استانبول است و بازدید از آن می‌تواند تجربه‌ای جالب را در سفر به استانبول رقم بزند.

عکس از گوگل‌مپ (عکاس: heba medi)

پارک ییلدیز زمانی بخشی از باغ سلطنتی کاخ ییلدیز بود. در دوران حکومت سلطان عبدالحمید دوم، این پارک محصور میان دیوارها، فقط به کاخ‌نشینان اختصاص داشت. در حال حاضر پارک ییلدیز یک باغ بسیار زیبا با گل‌ها، گیاهان و درختان فوق‌العاده جذابی است که در عصر عثمانی‌ها از سراسر جهان جمع‌آوری شده‌اند. شما می‌توانید از این پارک شاهد چشم‌انداز وسیعی بر تنگه‌ بسفر باشید. این پارک مکان بسیار مناسبی برای گذراندن پیک‌نیک به‌خصوص در آخر هفته‌ها است. دو عمارت چادیر و مالتا برای استراحت، نوشیدن چای، خوردن صبحانه و ناهار مورد استفاده قرار می‌گیرد.

پارک ییلدیز در منطقه‌ بشیکتاش استانبول قرار دارد و در میدان ییلدیز، بین کاخ ییلدیز و چراغان واقع شده است. پارک ییلدیز دو ورودی جداگانه دارد؛ یکی از درب‌ها در خیابان چراغان و دیگری در خیابان پالانگا قرار گرفته است که از هر دو خیابان می‌توانید به پارک دسترسی داشته باشید. (مشاهده روی نقشه)

عکس از گوگل‌مپ (عکاس: pasa 34)

در دوران بیزانس این منطقه به‌عنوان جنگل مورد استفاده قرار گرفت. در زمان سلطنت سلیمان، سلاطین از این منطقه به‌عنوان منطقه‌ شکار خود استفاده می‌کردند. در قرن‌های بعد این باغ پشت کاخ‌های ساحلی ماند. در قرن ۱۹ در پی ساخت کاخ، محله شروع به رشد کرد. نام پارک نیز از اولین قصری که در آن بنا شد (قصر ییلدیز) گرفته شده است.

در زمان عبدالحمید دوم در قرن ۱۹ باغ بیرونی قصر به مساحت ۲۵ هکتار توسط دیوارهای بلند احاطه و از بیشه‌ پشتی آن جدا شده بود. یک دریاچه‌ی مصنوعی، چند عمارت، خانه‌های تابستانی و یک کارخانه‌ تولید ظروف چینی در این بخش افتتاح شد.

عکس از ویکی‌پدیا (صاحب اثر: نامشخص)

در اوایل سال‌های ۱۶۰۰ میلادی این باغ رفته رفته برجسته‌تر شد. در آن دوران این پارک را «باغ کازانجی اوغلو»» می‌نامیدند؛ چون متعلق به خانواده‌ کازانجی اوغلو بود و باغ را به دختر سلطان مراد چهارم عثمانی، کایا سلطان به‌عنوان هدیه تقدیم کرده بودند.

با گذر زمان، اعضای سلسله‌ عثمانی تغییرات زیادی روی این باغ ایجاد کردند. از میان این افراد میهری شاه سلطان (مادر سلطان سلیم سوم)، سلطان محمود دوم، سلطان عبدالعزیزخان و سلطان عبدالحمیدخان از کسانی بودند که تغییرات را در باغ اعمال کردند. میهری شاه سلطان اولین عمارت باغ را بنا کرد؛ چون زیبایی‌های طبیعی آن بیشه‌ منحصربه‌فرد با درختان باشکوه و گل‌های زیبا او را مجذوب خود می‌کرد. بعد از آن یک عمارت دیگر توسط سلطان محمود دوم بنا شد. در دوران سلطان عبدالعزیزخان تعداد عمارت‌ها افزایش یافت که از مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به «چادیر»، «مالتا»، «شاله» و «تالیم‌هانه» (تعلیم خانه) اشاره کرد. اما از میان تمام این عمارت‌ها فقط عمارت‌های چادیر، مالتا و شاله کیوسک تخریب نشده‌اند.

عکس از گوگل‌مپ (عکاس: murat yazici)

سلطان عبدالحمیدخان از کاخ دلمه باغچه به باغ ییلدیز نقل مکان کرد و بعد از آن چند عمارت کوچک، مسجد حمیدیه و چند کارگاه مختلف مانند تعمیرات، نجاری و ریخته‌گری آهن در باغ تاسیس کرد. به‌علاوه او یک مقر نظامی بنا کرد که ظرفیت بیش از ۱۴ هزار سرباز را داشت و کیوسک تالیم‌هانه را تاسیس کرد تا پادشاه قیصر ویلهلم آلمان، زمانی که به به استانبول می‌آمد، بتواند به‌راحتی دروازه را تماشا کند. سخنان سلطان عبدالحمید نشان می‌دهد که این پارک چقدر باارزش است:

در ساخت وجب به وجب این پارک از طلا استفاده شده است.

منظور از این حرف این است که برای ساخت این پارک هزینه‌ی زیادی شده است.

پارک ییلدیز به دو بخش تقسیم شده است؛ بخش بیرونی و کارخانه‌‌ چینی‌سازی. بخش بیرونی به روی عموم باز است و شامل عمارت‌های شاله، چادیر و مالتا می‌شود. کارخانه چینی‌سازی نیز همچنان فعال است. پوشش گیاهی پارک شامل گیاهان مگنولیا، برگبو، درختان ارغوان و شاه بلوط هندی می‌شود. به‌علاوه در این پارک درختان بلوط، سرو، کاج، سرخدار، سدر و درخت ون روییده‌اند. همچنین در بخش بیرونی دو دریاچه‌ی مصنوعی هم وجود دارد.‌

بلندترین قسمت پارک «ییلدیز شاله» است که در سال ۱۸۸۰ برای شکار سلطان عبدالحمید ساخته شده است. شاله (کلبه‌ ییلاقی) زمانی برای انجام تحقیقات به روی عموم بسته شد؛ اما واقعا ارزش این را دارد که روزهای بازگشایی سری به آن بزنید.

در حدود ۵۰۰ متری شاله، به عمارت مالتا می‌رسید. این عمارت در سال ۱۸۷۰ ساخته شد و سلطان عبدالحمید برادر خود را در آن زندانی کرد. تراس این عمارت دورنمایی از تنگه‌ بسفر دارد و اتاق ناهارخوری در طبقه‌ دوم، با سقفی مزین به لوستر آراسته شده است.

به فاصله‌ ۱۰ دقیقه پیاده‌روی از عمارت مالتا، کارخانه‌ چینی‌سازی قرار گرفته است. ساختمان فوق‌العاده زیبای این کارخانه را یک معمار ایتالیایی به نام «ریموندو دارونکو» طراحی کرده است؛ وی سبک جدید هنر را به استانبول معرفی کرد. شما می‌توانید از داخل این کارگاه هم دیدن کنید. همچنین در این کارگاه، چینی‌های تولیدشده به فروش می‌رسند که از محصولات آن می‌توان به فنجان و نعلبکی، و ماگ‌های جذاب با تصاویر سلاطین عثمانی اشاره کرد.

بهترین زمان برای بازدید از این پارک ماه آوریل است، زمانی که گل‌های بهاری (مانند لاله‌های رنگارنگ) شکوفه می‌زنند.

عکس‌های گالری از گوگل‌مپ (عکاسان: Kemal SULTAN، Travelkolik Hasan UREY و Mert Beser)

پارک ییلدیز به‌صورت شبانه‌روزی باز است. اگر بدون ماشین به پارک می‌روید، ورودی آن رایگان است؛ اما برای توقف خودرو در پارکینگ پارک باید مبلغ ۸ لیره (۲۰۲۰) بپردازید. بازدید از کارخانه چینی نیز از ساعت ۹ تا ۱۸ در روزهای دوشنبه تا جمعه ممکن است. این مکان در روزهای شنبه و یکشنبه و تعطیلات مذهبی فعالیت ندارد.

نویسنده: مینا رهبری