- chevron_right کجارو
- chevron_right جاذبهها
- chevron_right هتل
- chevron_right مقاصد
- chevron_right رستوران
- افزودن مکان
در شمال غرب کشور و در نزدیکی شهر اسکو می‌توانید یکی از اعجاب‌آورترین روستاهای ایران را ببینید. روستایی صخرهای و اسرارآمیز که در پای دامنه‌های کوه آتشفشانی سهند جا خوش کرده است. این روستا یکی از نمونه‌های نادر روستاهای صخرهای جهان است که کماکان مردمانش در خانه‌های سنگی که به آن کران می‌گویند، زندگی می‌کند. اگر دوست دارید با این مکان جادویی بیشتر آشنا شوید، در سفر به طبیعت زیبای منطقه کندوان تبریز و بازدید از معماری صخرهای حیرت‌انگیز آن هم‌سفر کجارو باشید.
منبع عکس: خبرگزاری مهر (عکاس: میلاد رفعت)
کندوان یکی از شگفت‌انگیزترین روستاهای صخرهای ایران و جهان و از جاهای دیدنی استان آذربایجان شرقی است که در دل صخره‌های کله قندی جای گرفته است و به روستای کله قندی نیز شناخته می‌شود. این روستای ییلاقی و تاریخی، در پای دامنه‌های کوه آتشفشانی سهند و در کنار رودخانه کندوان قرار دارد. کوهستانی بودن منطقه سبب ایجاد جویبارهایی در سطح مناطق شیب‌دار شده است که به‌سمت دره حرکت می‌کنند و سرشاخه‌های اولیه این رودخانه را تشکیل می‌دهند. در اطراف این روستا مراتع سرسبز زیبایی وجود دارد که عشایر زیادی را به آن جا می‌کشاند. سراسر شرق دره را نیز درختان بید كوهستانی، گردو، نارون و بادام تشكیل می‌دهد.
ویژگی شاخص کندوان، معماری صخرهای و منازل روستایی آن است که از طریق حفر سنگ‌های کله قندی معروف به کران پدید آمده است. این صخره‌های کله قندی در اثر فعل و انفعالات آتشفشانی کوه‌های سهند ایجاد شده‌اند. توده‌ها و گدازه‌های مذاب آتشفشانی، به‌وسیله باد، برف و باران در طی هزاران سال متمادی شکل گرفته و به فرم کران درآمده است و چنین منظره اعجا‌ب‌آوری در یکی از خوش آب‌وهواترین نقاط ایران ایجاد شده است.
روستای کندوان در اردیبهشت ۱۳۷۶ در فهرست میراث ملی کشور به ثبت رسیده است. از ویژگی‌های دیگر این روستا، که آن را در میان روستاهای معروف صخرهای جهان مانند «گورمه» ترکیه و «داکوتای» آمریکا زبانزد کرده، جریان زندگی در آن است. در حالی که این روستاها متروکه و خالی از سکنه هستند؛ مردمان کندوان همچنان به مانند گذشته در داخل خانه‌های سنگی که درون صخره‌ها کنده‌اند، زندگی می‌کنند؛ به همین علت، کندوان یکی از نمونه‌های زنده معماری صخرهای و در حال سکونت دنیا محسوب می‌شود.
منبع عکس: خبرگزاری میزان (عکاس: علی اسداللهی ستوه)
شکل‌گیری روستای کندوان و صخره‌های کله قندی آن مرهون موهبت طبیعت و فعالیت آتشفشانی کوه سهند است. ارتفاعات سهند یکی از مهم‌ترین كوه‌های آتشفشانی خاموش ایران است. از دهانه‌های قلل آتشفشانی سهند و دیگر كوه‌های آتشفشانی، طی هزاران سال، مواد مذاب بیرون جهیده است. این گدازه‌ها در طی قرون متمادی روی هم انباشته شده و به‌تدریج روی آن‌ها پوسته‌ای از سنگ توف (Tuff) در طبقات مختلف ایجاد شده است.
توف‌ها و گدازه‌های آتشفشانی، به‌وسیله باد، باران و برف در طی هزاران سال متمادی تغییر شكل یافته و به فرم كران در آمده است و كم كم قسمت‌های كم مقاومت و كمتر سخت كران، ریخته و بخش‌های سخت‌تر باقی مانده و وضعیت كنونی را ایجاد کرده است كه بیشتر به معجزه طبیعت شباهت دارد.
باد و باران مفرط به‌خصوص در كران‌های بخش ورودی روستای كندوان بیشتر مؤثر بوده و صدمه زیادی به آن‌ها وارد كرده است؛ در صورتی كه در شرق و انتهای روستا به خاطر وجود تپه‌های مرتفع، كران‌ها بلندتر و سالم‌تر باقی مانده‌اند.
منبع عکس: خبرگزاری تسنیم
در مورد ساكنان اولیه روستای کندوان و قدمت آن نظریات متعددی وجود دارد. گفته شده مردمان این روستا عشایری بودند كه قبلا از كندوان به‌عنوان ییلاق استفاده می‌كرده‌اند و از خانه‌های حفر شده در داخل كران‌ها، به‌عنوان منزل موقتی بهره می‌برده‌اند كه بعدها زحمت كوچ را كم کردند و در آن جا ساکن شدند.
برخی دیگر معتقدند که در گذشته عده‌ای از جنگجویانی كه از این محل می‌گذشتند، به‌علت موقعیت مناسب محل از نظر نظامی، به‌خصوص موقعیت توپوگرافی آن كه نفوذ از بالای دامنه را غیرممكن می‌سازد، آن را به‌عنوان پناهگاه خود برگزیدند و شروع به حفر خانه‌ها در داخل كران‌ها كردند.
عده‌ای نیز این روستا را مربوط به دوره‌های پیش از اسلام می‌دانند؛ اما روایتی که از بقیه قوی تر است قدمت روستای کندوان را به زمان حمله مغولان به ایران نسبت می‌دهد. گفته می‌شود هنگامی که مغولان به این منطقه حمله کردند، مردمان روستای زیرزمینی حیله‌ور که در نزدیکی کندوان و دو کیلومتری غرب آن زندگی می‌کرده‌اند به صخره‌های کندوان پناه آوردند و با کندن داخل این صخره‌ها خانه‌های خود را برپا کردند. البته عوامل دیگر مانند بلایای طبیعی و سیل نیز در جابه‌جای اهالی حیله ور به کندوان موثر بوده است.
منبع عکس: خبرگزاری میزان (عکاس: علی اسداللهی ستوه)
كندوان از دو كلمه «كند» و «وان» تشكیل شده است كه كند در زبان تركی به‌معنای روستا است؛ وان نیز پسوند اسم مكان است.
برخی می‌گویند كه كندوان از كلمه كندن و كنده گان یا كندوی عسل مشتق شده است كه به خاطر خوش آب‌وهوایی منطقه، پرورش زنبور عسل از دیر باز در این روستا رایج بوده است؛ یا اینكه كنده‌‌های تو خالی به كندوهای (كندی‌ها) غلات شباهت دارند و احتمالا از این كلمه اقتباس شده است.
بر اساس نظر دیگری، كندوان همان «كندیوان» یا «كندئوان» یک كلمه مركب از سه جزء «كندی»، «ائو»، «ان» است كه كندی به‌معنای خود و ائو به‌معنای خانه و ان پسوند مكان است. پس كندوان معنی «خانه‌ای از خود» را می‌دهد.
منبع عکس: خبرگزاری تسنیم
مردم کندوان در فضاها و خانه‌هایی زندگی می‌کنند که در اصطلاح محلی به آن‌ها قیه (صخره) یا کران گفته می‌شود. اصطلاح کران از کلمه کراندن به معنی زخم زدن و بیرون ریختن و کندن هر شیء آمده است البته شاید به معنی بی‌کران هم باشد. آن‌ها بر اساس نیاز و تا آن جا كه نوع سنگ‌ها امكان كندن را می‌داده است، درون صخره‌های مخروطی شكل را می‌کندند و به‌صورت فضاهای زندگی در می‌آوردند. کران‌ها به‌صورت چندتایی، جفتی، تكی، مخروطی شكل و دوک مانند و از جنس لاهار و ایگنمبریت هستند، بلندی این كران‌ها به بیش از ۶۰ متر نیز می‌رسد.
اولین کران‌های حفر شده که در آن‌ها سکونت یافته‌اند، در قسمت مرکزی روستا و در اطراف مسجد جامع قدیمی واقع شده و با افزایش جمعیت و نیاز به فضاهای سکونت بعدی، ابتدا صخره‌های غربی و در ادامه صخره‌های شرقی حفر شده‌اند. در ضمن اولین شرط ازدواج برای جوانان، داشتن خانه‌ای حفر شده بوده است كه هنگام ازدواج توسط فامیل‌های پسر كنده می‌شد.
شکل‌گیری افقی خانه‌ها به‌دلیل نبود صخره‌های طبیعی است. از سوی دیگر برای جلوگیری از شکستن صخره‌ها، ضخامت دیوارها باید زیاد باشد که این موضوع مانع گسترش بیش از اندازه خانه‌ها می‌شود؛ طوری که اگر تعداد طبقات زیاد باشند، از مقاومت بنای صخرهای کاسته می‌شود. به این ترتیب، شکل‌گیری بناها به‌طور کامل تحت تأثیر عوامل جغرافیایی است.
فضاهای داخلی كران‌ها و تعداد طبقات و فرم آن‌ها بستگی به حجم و شكل آن‌ها دارد و عموما دو طبقه است، ولی كران‌های سه و چهار طبقه نیز وجود دارد که طبقه همکف طویله، طبقه اول مسکونی، طبقه دوم اتاق مهمان و طبقه سه انبار است. ارتباط كران‌های طبقات بالایی از طریق پله‌های زیبایی از بدنه خود كران امكان‌پذیر است و از داخل هیچ نوع ارتباطی وجود ندارد. تنها ارتباط داخلی در یکی از كران‌ها مشاهده می‌شود كه پلكان داخلی، آستانه طبقه همكف را به زیرزمین (انبار) متصل می‌كند. ابعاد كران‌ها نیز به‌علت رعایت مسئله ایمنی و ایستایی آن‌ها نسبتا كوچک است و در مواردی كه نیاز به فضاهای بزرگ‌تری همانند مسجد و آغل بوده، در وسط كران‌ها، ستون‌های قطوری از خود سنگ تراشیده‌اند تا موجب ایستایی سقف‌ها شود.
به‌طور کلی کران‌ها شامل فضای اصلی، یوک یری (جای رختخواب)، مطبخ، گزنه (صندوق خانه)، آستانا (ورودی)، آستانه، پنجره و آبریزگاه است.
منبع عکس: خبرگزاری تسنیم
فضای اصلی کران‌ها به‌عنوان نشیمن، اتاق پذیرایی و خواب مورد استفاده قرار می‌گیرد. در برخی از كران‌ها محل خواب به‌صورت سكویی سنگی و با ارتفاع نسبتا كم و مفروش به گلیم و جاجیم در قسمتی از اطاق اصلی تعبیه شده و افراد خانواده روی آن می‌خوابند. هنگام ورود به اكثر اتاق‌های اصلی در قسمت راست آن‌ها محلی مخصوص قرارگیری ظروف آب، شیر و لبنیات وجود دارد كه جهت هدایت آب‌های زاید آن سوراخی به بیرون از كران كنده شده است. در دیوارهای جانبی طاقچه‌ها و رف‌هایی كنده شده كه وسایلی نظیر چراغ و كتاب و آیینه در آن‌ها گذاشته می‌شود جهت نصب چراغ در برخی از كران‌ها گیره‌هایی از وسط سقف تعبیه شده است.
كف اطاق‌های اصلی توسط پالاس و گلیم و فرش‌های دست‌باف محلی مفروش شده است در اكثر اتاق‌های اصلی، تنور نان پزی وجود دارد كه پیش از این علاوه بر طبخ، در زمستان‌ها نیز خاصیت گرمادهی داشته است؛ ولی اكنون به‌علت استفاده ساكنان از نفت در گرمایش اتاق‌های اصلی، تنورهای درونی از كار افتاده و جهت طبخ از تنورهای داخل مطبخ یا از تنورهای خارج از كران‌ها استفاده می‌شود و در نتیجه عدم ایجاد دود ناشی از تنور در داخل دیواره كران‌ها را سفیدكاری كرده‌اند. پیش از این، سفید كاری با خاک سفیدی كه در محل موجود بوده، انجام می‌گرفته است؛ ولی در حال حاضر با گچی كه از اسكو آورده می‌شود، انجام می‌گیرد.
تنورها به‌صورت حفره‌هایی گرد هستند كه در كف سنگی كران‌ها حفر شده و اكثرا جهت تهویه دود ناشی از طبخ به حفره‌های قیفی شكل طبیعی منتهی میشوند. تقریبا همه خانه‌ها را با تیشه دستی كنده‌اند؛ ولی چنان ظرافت و دقتی در ساختن دیوارها، طاقچه‌ها، جای درها و پنجره‌ها به كار برده‌اند كه تصور اینکه روزی همه این فضاها پر بوده و آن‌ها را با تكه تكه كندن سنگ به وجود آورده‌اند، کمی دشوار است.
منبع عکس: خبرگزاری مهر (عکاس: میلاد رفعت)
محل نسبتا بزرگ و مسطحی در دیواره اطاق اصلی است كه جهت گذاشتن لحاف، تشک، جاجیم و لباس مورد استفاده قرار می‌گیرد و به‌وسیله پرده از فضای اصلی جدا می‌شود.
منبع عکس: خبرگزاری مهر (عکاس: میلاد رفعت)
قسمت ورودی هر كران در اصطلاح محلی آستانا نامیده می‌شود و دو نوع است. در برخی كران‌های بزرگ كه محدودیت فضایی وجود ندارد، ورودی جداگانه وجود دارد و شست‌وشوی ظروف و لباس و حتی خود اهالی خانه نیز در این قسمت انجام می‌گیرد؛ ولی در كران‌های كوچک‌تر جهت جلوگیری از ورود آب به محل نشیمن محل آستانا توسط دیواره كوتاه سنگی از بخش اصلی نشیمن جدا شده و كار شست‌وشو در قسمتی از خود محل نشیمن انجام می‌گیرد. محل شست‌وشو به‌صورت حوضچه سیمانی است كه به آب لوله‌كشی روستا متصل است و سوراخی به بیرون جهت دفع آب‌های زائد دارد.
منبع عکس: خبرگزاری تسنیم (عکاس: Tahere Rokhbakhsh)
آشپزخانه معمولا خارج از اتاق اصلی و در مجاورت آن قرار دارد. گاهی نیز در داخل كران اصلی، با استفاده از تنور آشپزی انجام می‌گیرد.
منبع عکس: خبرگزاری مهر (عکاس: میلاد رفعت)
گزنه به انبارهای كوچک درون كران گفته می‌شود كه مایحتاج هفتگی خانوار از قبیل حبوبات گندم، جو و آرد در آن‌ها نگهداری می‌شود.
منبع عکس: خبرگزاری تسنیم (عکاس: Tahere Rokhbakhsh)
ساکنان روستای کندوان در خانه‌ها را به‌دلیل حفظ امنیت گونه‌ای قرار داده‌اند که امکان ورود حیوانات وحشی و نیز دشمنان احتمالی به داخل خانه‌ها وجود ندارد و درب‌ها و پنجره‌ها را کمی داخلی‌تر نصب می‌کنند. با توجه به‌سختی و محدودیت حفر آن‌ها را به ارتفاع ۱٫۶ تا ۱٫۵ متر و عرض۱٫۳ تا ۱ متر حفر کردند و اكثرا از نوع چوب هستند که در سال‌های اخیر تعداد بسیار كمی از آن‌ها تبدیل به درهای آهنی شده‌اند.
منبع عکس: خبرگزاری مهر (عکاس: میلاد رفعت)
با توجه به افزایش قطر و ضخامت قسمت‌های پایین كران‌ها، نورگیرها در طبقات بالای كران‌ها قرار گرفته‌اند و هر فضایی دارای حداقل سطح نورگیری است. جنس پنجره‌ها اكثرا چوبی وبه شكل چهارخانه با قطعات كوچک است. جهت جلوگیری از ورود برف و باران به درون فضاها، پنجره‌ها در داخل فضای دیوارها تعبیه شده‌اند.
منبع عکس: خبرگزاری تسنیم (عکاس: Tahere Rokhbakhsh)
در كندوان به‌علت آهكی بودن نوع خاک و مشكلات دفع فاضلاب و همچنین به‌علت نیاز و مصرف فضولات انسانی، كندن چاه فاضلاب مرسوم نیست؛ از این‌رو، آبریزگاه‌ها اكثرا در كنار معابر و در خارج از كران‌های مسكونی قرار گرفته و به‌صورت اطاقكی دست‌ساز و دو طبقه است كه طبقه پایین به‌صورت انبار فضولات است و با توجه به شیب زمین چند محل نشیمن و انباره داشتند. برخی آبریزگاه‌ها دارای دو چاه است كه در صورت پر شدن یكی، تا خشک شدن و استفاده از فضولات آن، از چاه دیگری استفاده می‌کنند.
این فضولات را با خاكستری كه از تنورها به دست می‌آید، مخلوط و خشک کرده و جهت تقویت خاک مزارع و باغات و رشد محصولات، به‌صورت کود استفاده می‌کنند. پیش از این، هر چند خانوار از یك آبریزگاه مشترک استفاده می‌کرد؛ ولی در حال حاضر به‌دلیل مسائل بهداشتی هركس مجبور به تعبیه آبریزگاه خصوصی در حریم كران خود شده است؛ ولی به‌ندرت در محل‌هایی كه محدودیت فضایی وجود دارد، آبریزگاهی مورد استفاده مشترک دو خانوار قرار می‌گیرد.
منبع عکس: خبرگزاری تسنیم (عکاس: Tahere Rokhbakhsh)
مسیرهای پیاده در روستای كندوان در حقیقت همان شیارهای ناشی از جریان تخریبی آب‌های جاری است. روی بعضی از این شیارها پله‌هایی از چوب ساخته‌اند تا رفت‌وآمد در آن ساده شود. پله‌های سنگی در فضاهای بیرون اغلب با ارتفاع بسیار بلند ساخته شده و روستاییان بدون احساس ناراحتی از آن بالا و پایین می‌روند. راه‌های ارتباطی بین مخروط‌ها بسیار باریک است؛ ولی با این همه آنان در عبور و مرور از آن‌ها احساس ناراحتی نمی‌كنند.
گسل‌ها مجموع بافت كندوان را به چند رشته تقسیم می‌كنند و در عین حال كه از نظر سیمای ده، لبه و حد تلقی میشوند، نقش هدایت فاضلاب و آب باران و برف را نیز به طرف رودخانه به عهده دارند و اغلب برف‌هایی كه به پهنه كوه و بالای مجموعه مخروط‌ها می‌نشیند، از این گسل‌ها جاری می‌شود و به رودخانه می‌ریزد.
منبع عکس: خبرگزاری مهر (عکاس: میلاد رفعت)
منبع عکس: خبرگزاری ایرنا، خبرگزاری مهر (عکاس: میلاد رفعت) و خبرگزاری ایسنا (عکاس: علیرضا محمدی)
منبع عکس: خبرگزاری ایرنا
روستای کندوان در ارتفاع ۲,۲۰۰ متری از سطح دریا قرار دارد و روستایی ییلاقی، كوهستانی و سردسیر با آب و هوایی مطبوع در تابستان است. در فصل‌های پاییز و زمستان روستای کندوان آب و هوای سردی دارد؛ به‌گونه‌ای که مردمان آن ۱۸۰ روز از سال را در شرایط یخبندان می‌گذرانند.
منبع عکس: خبرگزاری مهر (عکاس: میلاد رفعت)
حرفه اهالی کندوان تحت تأثیر آب‌وهوا و اقلیم این منطقه است. به‌علت ارتفاع بالا و وجود برف در تمام مدت سال و ذوب تدریجی برف‌ها، مراتع طبیعی در اطراف روستا وجود دارد که همین امر موجب شده تا دامداری جزو فعالیت‌های اصلی اهالی به شمار رود. کشاورزی دیمی نیز در دامنه‌ها و زمین‌های ناهموار منطقه در مسیر چشمه‌سارهای پرآب کوهستانی انجام می‌شود. باغداری نیز از دیگر شغل‌های مردمان این روستا است.
منبع عکس: خبرگزاری مهر (عکاس: میلاد رفعت)
عسل کوهستان یکی از مهم‌ترین محصولات کندوان است. لبنیات، آب‌معدنی، گردو، گیاهان دارویی، دوشاب یا شیره انگور، عسل و بادام از خوراکی‌هایی است که می‌توانید با خود از این روستا سوغات ببرید. همچنین گلیم، جاجیم و روسری‌های کلاقه‌ای نیز از صنایع دستی تولید شده این مردمان است.
خشکبار یکی دیگر از سوغات خطه آذربایجان است که به برکت آب و هوای مناسب در اکثر مناطق استان، محصولات خشکبار با کیفیت عالی عرضه می‌شود. در صورتی که در فصل تابستان به کندوان سفر کردید، از میوه‌های خوش‌مزه این فصل و این روستا مانند زردآلو و آلبالو غافل نشوید.
گاهی نیز در ایام نوروز نمایشگاه صنایع دستی در ورودی روستا برگزار می‌شود و هنرهای سنتی و سوغات کندوان در معرض نمایش و فروش قرار می‌گیرد. چاپ باتیک به‌عنوان هنر منحصربه‌فرد منطقه اسکو، سفال، انواع هنرهای چوبی از جمله منبت، معرق و کنده‌کاری، بافته‌های داری مانند قالی و گلیم و ورنی، شیشه‌گری سنتی، سنگ‌های قیمتی و نیمه قیمتی، غذاهای محلی و خشکبار، همراه با عسل بسیار مرغوب کندوان و دیگر سوغاتی‌های استان در این نمایشگاه وجود دارد که می‌توانید از آن‌ها خرید کنید.
منبع عکس: خبرگزاری تسنیم
معماری صخرهای روستای کندوان مهم‌ترین دلیل جذب گردشگران است. معماری حیرت‌انگیز و اعجاب‌آور که هر بیننده‌ای را برای لحظاتی هم که شده میخ‌کوب می‌کند. غیر از معماری زیبای کندوان، طبیعت سرسبز و تماشایی با مناظر دلکش آن نیز بسیار دیدنی است. آب و هوای مطبوع کوهستانی، وجود رودخانه پرآب، مناطق ییلاقی اطراف روستا و باغات سرسبز منطقه از دیگر جذابیت‌های این روستای ییلاقی است.
چشمه آب‌معدنی کندوان خاصیت درمانی دارد و از دیگر بهانه‌های مسافران برای سفر به این روستا محسوب می‌شود. آب این چشمه جزو آب‌های کربنات کلسیم سرد با دمای ۱۰ درجه است و کمترین میزان آهک را دارد و برای بیماران کلیوی بسیار مفید است.
منبع عکس: خبرگزاری مهر (عکاس: میلاد رفعت)
امروزه هرچند زندگی در کران‌های کندوان همچنان ادامه دارد، در طول زمان با افزایش جمعیت در روستای کندوان خانه‌هایی با ساختار متفاوت از کران‌ها با به کارگیری سنگ لاشه و ملاط گلی ساخته شد. در طی ده‌های اخیر توسعه جدید روستا با ساختار و مصالح جدید سنگ، آجر، سیمان و تیرآهن در قسمت جنوب محور اصلی و نزدیک به ورودی روستا صورت گرفته است.
از دلایل اصلی این ساخت‌‌وسازها که بر سیما و منظر بافت روستای کندوان تأثیر گذاشته است می‌توان به فضای داخلی مرطوب و نامناسب کران‌ها، عدم توانمندی روستاییان در تجهیز بهینه فضای داخلی کران‌ها، فشار بسیار کم آب لوله‌کشی در داخل کران‌ها، دوری از ورودی اصلی روستا و مناسبات اقتصادی، عدم دسترسی مناسب به رودخانه و نیز چشمه روستا اشاره کرد. بیشتر بخش‌های افزوده شده خانه‌ها در این منطقه بعد از انقلاب اسلامی صورت گرفته است.
در حال حاضر عواملی معماری کندوان را تهدید می‌کند. نفوذ آب، فشار، تغییرات دما و عوامل این‌چنینی موجب شکست کران‌ها شده است. افزایش بی‌شمار گردشگران بدون داشتن برنامه و فراهم آمدن زیرساخت‌های لازم و هماهنگ با بافت کندوان موجب آسیب رسیدن به این روستای صخرهای و تاریخی ارزشمند شده است. این مسائل روند ثبت جهانی این روستا را در فهرست میراث جهانی یونسکو با مشکل مواجه کرده است.
روستای کندوان یکی از جاهای دیدنی اسکو استان آذربایجان شرقی است که در فاصله ۶۵ کیلومتری شهر تبریز، و ۱۸ کیلومتری از شهرستان اسکو، در میان درهای در کنار رودخانه کندوان واقع شده است. این روستا در دامنه شمالی ارشد داغ و قسمت غربی رشته کوه سهند به‌صورت پلکانی و با شیب تند حدود ۷۰ درجه قرار گرفته است.
منبع عکس: خبرگزاری میزان (عکاس: علی اسداللهی ستوه)
منبع عکس: خبرگزاری ایرنا
برای رسیدن به روستای کندوان باید راهی استان آذربایجان شرقی شوید و مسیر شهر اسکو را در پیش بگیرید. بعد از گذر از اسکو و شهر اسفنجان به یک دوراهی در هفت کیلومتری جاده می‌رسید. راه سمت چپ شما را به روستای کندوان می‌رساند.
چنانچه بدون وسیله شخصی راهی این سفر شدید، در شهر اسکو پرس‌وجو کنید و سراغ ماشین‌های که به‌سمت روستای کندوان می‌روند را بگیرید.
منبع عکس: خبرگزاری میزان (عکاس: علی اسداللهی ستوه)
روستای کندوان در پاییز و زمستان و بهار آب‌وهوای سردی دارد و میزان بارندگی در این منطقه زیاد است، بنابراین در این فصل‌ها ممکن است با بارش شدید برف و یخبندان مواجه شوید. در ابتدای بهار نیز کندوان هوای بسیار خنکی دارد. بهترین زمان سفر به این روستا اواخر بهار و فصل تابستان است.
منبع عکس: خبرگزاری تسنیم
در روستای کندوان اقامتگاه‌های متعددی وجود دارد که می‌توانید زندگی در کران‌ها و خانه‌های کله قندی را برای یک شب هم شده تجربه کنید. اهالی روستا نیز خانه‌های خود را به مسافران و گردشگران اجاره می‌دهند.
برخی از اقامتگاه‌های روستای کندوان در ادامه معرفی شده‌اند:
هزینه سفر به کندوان با توجه به قیمت هتل، رستوران، حمل‌ونقل و بازدید از دیدنی‌های روستا بسیار متغیر است؛ با این وجود برای هر قشر و هر سلیقه‌ای، سفری به‌یادماندنی خواهد بود.
منبع عکس: گوگل مپ (عکاس: کارن ماندگار)
از تهران تا کندوان حدود ۶۷۰ کیلومتر است که طی این مسیر به‌وسیله خودروی شخصی تقریبا ۷٫۵ ساعت طول می‌کشد. با توجه به نوع خودروی شما، میزان مصرف بنزین و استفاده از کولر، هزینه بنزین برای این مسافت مبلغی حدود ۱۲۰ هزار تومان در نیمه اول سال ۱۴۰۱ خواهد شد.
با توجه به موقعیت کوهستانی روستای کندوان و وسعت کم این جاذبه گردشگری، استفاده از وسایل حمل‌ونقل عمومی برای دسترسی مستقیم به این مکان وجود ندارد؛ اما می‌توانید به‌وسیله قطار، هواپیما و اتوبوس خود را به تبریز برسانید و از آنجا با سواری یا اتوبوس به‌سمت کندوان حرکت کنید.
هزینه بلیط اتوبوس تهران به تبریز ۱۶۹ هزار تومان، هزینه بلیط هواپیما بین ۸۸۰ هزار تومان تا بالاتر از دو میلیون تومان و هزینه بلیط قطار نیز از ۱۱۸ هزار تومان تا ۲۷۰ هزار تومان در نیمه اول سال ۱۴۰۱ است. هزینه سفر از تبریز تا کندوان (اتوبوس و تاکسی) نیز حدود ۶۰ هزار تومان در سال ۱۴۰۱ می‌شود. از آنجا که روستای کندوان کوچک است، برای تردد در روستا به وسیله نقلیه نیاز نخواهید داشت.
منبع عکس: گوگل مپ (عکاس: Amir Maljai)
روستای گردشگری و کوهستانی کندوان، هتلی پنج ستاره دارد که هزینه یک شب اقامت برای دو نفر بسته به نوع اتاق حدود ۱,۰۹۰,۰۰۰ تا ۲,۸۳۵,۰۰۰ تومان می‌شود. علاوه بر آن، اقامتگاه‌های بوم‌گردی متعددی در این روستا فعالیت می‌کنند که هزینه یک شب اقامت در آن‌ها در سال ۱۴۰۱ بین ۳۰۰ هزار تومان تا ۱,۲۰۰,۰۰۰ تومان است.
منبع عکس: گوگل مپ (عکاس: محمدعلی صدری)
رستوران و کافی شاپ هتل صخرهای کندوان و همین طور رستوران باغ فدک کندوان، بهترین گزینه‌های پیش روی شما برای صرف غذا هستند. هزینه هر وعده غذا قطعا به نوع غذا بستگی دارد که به‌عنوان مثال برای آبگوشت، چلو کباب و چلو جوجه حدود ۵۰۰,۰۰۰ تومان، برای چلو برگ ۱۰۰,۰۰۰ تومان، چلو سلطانی ۱۵۰,۰۰۰ تومان، چلو وزیری و چلو بختیاری ۹۰,۰۰۰ تومان، قرمه سبزی ۴۰,۰۰۰ تومان باید بپردازید. هزینه نوشیدنی و مخلفات کنار غذا را نیز به مبلغ اضافه کنید.
بودجه پیشنهادی برای گذراندن یک شب در روستای کندوان با کمترین هزینه حدود ۱,۰۰۰,۰۰۰ تومان در سال ۱۴۰۱ برای دو نفر است که این مبلغ با توجه به هزینه سفر با خودروی شخصی محاسبه شده است. در صورتی که از هواپیما برای سفر به تبریز استفاده کنید، هزینه‌های شما در این بخش با توجه به قیمت بلیط هواپیما حدود ۱,۷۰۰,۰۰۰ تومان و با اتوبوس و قطار به‌ترتیب مبلغی بین ۱,۰۷۰,۰۰۰ تا ۱,۲۰۰,۰۰۰ خواهد بود.
در نظر داشته باشید که در سفر به این روستا، مبلغی را برای خرید سوغاتی مانند عسل کنار بگذارید.
روستاگردی در کندوان را با دیدن سایر جاذبه‌های دیدنی این منطقه کامل کنید. یکی از نزدیک‌ترین مکان‌های تماشایی به کندوان روستای حیله ور است که در همسایگی و دو کیلومتری آن قرار دارد. روستایی زیرزمینی و اسرارآمیز که چیزی از اعجاز و شگفتی کندوان کم ندارد.
نویسنده: اکرم زمانی نوری
آثار ملی ایران