فواره ساگردو

فواره ساگردو را دوک جووانی بین سال‌های ۱۶۰۲ تا ۱۶۰۴ برای خدمت به کسانی که در ایوان ونیزی جمع می‌شدند، ساخت. مجسمه‌ی زیبایی که فواره را همراهی می‌کرد، هنوز قابل رویت است. این مجسمه شامل زنی می‌شود که میان دو ستون کوچک ایستاده است و در یکی از دستان خود عصایی را نگه می‌دارد و در دیگری سپر. سنگاب فواره نیز که با گل‌های رز تزیین شده‌ بود، در طول جنگ جهانی دوم و بمباران نازی‌ها، از بین رفت.