- chevron_right کجارو
- chevron_right مجله گردشگری
- chevron_right اخبار
- chevron_right جاذبه‌ها
- chevron_right راهنمای سفر
- تبلیغات در کجارو
کجارو قصد دارد شما را به سفری خاطره‌انگیز و فراموش‌نشدنی به منطقه‌ای بی‌نظیر و بکر در غرب کشور دعوت کند. جایی که از رفتن به آن پشیمان نمی‌شوید و باز هم دوست دارید در اولین فرصت دوباره به آنجا سفر کنید. این مکان، روستای شگفت انگیز و تماشایی، روستای هجیج کرمانشاه است؛ روستایی با معماری منحصربه‌فرد، طبیعت زیبا و دل‌نواز و جاذبه های متعدد که در منطقه اورامان این استان و در شهر پاوه قرار دارد.
پس در سفر به غرب ایران و روستاگردی در هجیج رویایی هم‌سفر کجارو باشید.
منبع عکس: مشرق نیوز
روستای هجیج در ۳۴ کیلومتری شهر پاوه و ۱۲۳ کیلومتری کرمانشاه در بخش نوسود قرار گرفته است. پاوه از شهرهای مرزی استان کرمانشاه است که در ۱۲۲ کیلومتری شمال غربی این استان قرار دارد. این شهرستان از شمال و شمال شرقی به شهرستان مریوان در استان کردستان، از شرق و جنوب به شهرستان جوانرود و از غرب به کشور عراق (اقلیم کردستان) منتهی می‌شود.
منبع عکس: مشرق نیوز
مسیر دسترسی و جاده‌ی روستای هجیج، یکی از زیباترین مسیرهای سفر جاده ای ایران است. برای رسیدن به هجیج که در میان دره‌ای سبز قرار گرفته باید از جاده‌ای پرپیچ و خم و از میان صخره‌های سنگی و چندین تونل عبور کنید.
جایی که هجیج قرار دارد، دره‌ای خوش آب‌وهوا و سرسبز است که این روستا را در آغوش خود پناه داده است. هجیج در زبان کردی به معنی دره‌ی سرسبز و عمیق است که نامی برازنده برای این روستا محسوب می‌شود. البته هجیج را به‌صورت حجیج نیز می‌نویسند.
عکاس: خداوندی
من در این آبادی، پی چیزی می‌گشتم: پی خوابی شاید، پی نوری، ریگی، لبخندی
«سهراب سپهری»
بعد از گذر از مسیری پرپیج‌وخم با چشماندازهای بی‌نظیر و منحصربه‌فرد در منطقه‌ی اورامان پاوه، هجیج در انتظار شما است. روستایی با معماری و طبیعت شگفت‌انگیز که وقتی پای بر آن بگذارید، شما را به دنیایی بکر و حیرت آور می‌برد. در این روستای شگفت‌انگیز همه چیز پر از صفا و صمیمیت است، حتی خانه‌ها. روستایی که شکل خاص معماری و بافت آن نشان از نزدیکی و اتحاد مردمانش دارد. خانه‌های هجیج به‌گونه‌ای شکل گرفته‌اند که بام خانه‌ایی، حیاط خانه‌ی همسایه است. خانه‌های سنگی‌ای که هرچند بزرگ نیستند اما خبر از بزرگی دل‌های مهربان ساکنانش می‌دهند.
این روستا ۵۳ هکتار مساحت دارد و یکی از زیباترین و پاکیزه‌ترین روستاهای اورامان به شمار می‌رود. شمال، غرب و جنوب هجیج را کوهستان و شرق آن را روستای سیروان احاطه کرده است. هجیجی‌ها مکان زندگی‌شان را با سنگ و بدون ملاط، به‌صورت خشکه‌چین در دو طبقه و رو به رود سخاوتمند و حیات‌بخش سیروان و در پناه دره‌ای که با مهربانی آن‌ها را در آغوش خود جای داده است، ساخته‌اند.
البته امروزه خانه‌هایی با مصالح مقاوم‌تر و جدید نیز دیده می‌شود. خیابان‌ها نیز سنگ‌فرش شده و به‌صورت نیم‌دایره ایجاد شده‌اند. در شکل‌گیری بافت این مکان، شيب و خط قعر دره به‌عنوان آبراه و کمبود زمین، تاثیر گذار بوده است.
منبع عکس: مشرق نیوز
در مورد شکل‌گیری روستای هجیج روایت‌های متعددی وجود دارد. برخی می‌گویند:
فردی از خاندان ائمه اطهار که در پی مبارزه علیه ظلم خلفای عباسی به این منطقه می‌آید و بنای روستای هجیج را می‌گذارد. وی در عبور از هر روستایی که بر سر راه بود یک فرد صنعت‌گر را با خود همراه کرد. آهنگری از روستای شرکان نخستین فردی بود که به او پیوست و پس از او نجاری از روستای سرخه کوت با آن‌ها همراه شد. آن‌ها پس از عبور از کوه‌های هفت کشان، کوه تخت، شاهو، دازانی و زرده، معماری از روستای دیوزپا، گیوه‌کشی از منطقه پاوه، جولابافی از روستای بدرآباد ماهی‌دشت و گیوه‌بافی از روستای طویله را با خود همراه کردند تا به محل هجیج رسیدند و بنای این روستا را بنیان نهادند.
و اما حالا به سراغ دیدنی‌های روستای هجیج می‌رویم، در ادامه با کجارو همراه باشید.
منبع عکس: خبرگزاری ایرنا
همه‌چیز برای قابی از خاطرات رویایی و دلنشین آماده است؛ چراکه هجیج پر از زیبایی و چشماندازهای تماشایی است که می‌توانند بهترین سوژه‌های شما برای عکاسی و ثبت لحظه‌های به‌یادماندنی باشد. هجیج مجموعه‌ای دیدنی از جاذبه‌های گردشگری تاریخی، طبیعی، مذهبی، آبی و صنایع دستی کرمانشاه را در خود جای داده است. کوسه هجیج، رودخانه‌ی سیروان، چشمه بل و غیره، از دیدنی‌های این روستا است که در ادامه با این مکان‌ها آشنا می‌شوید.
منبع عکس: خبرگزاری مهر (عکاس: آرین نصراللهی)
منبع عکس: مشرق نیوز
ساکنان هجیج مردمان کرد مهربان و مهمان‌نواز هستندی که با لهجه‌ی کردی هورامی صحبت می‌کنند. مردمانی خودکفا که به لطف مراتع و چراگاه‌های سرسبز و با صفا به دام‌داری مشغول‌اند و در کنار آن به نگهداری و پرورش انواع طیور نیز می‌پردازند. کشک، شیر، دوغ، روغن حیوانی و کره از فرآوردههای لبنی هجیج است. باغ‌داری نیز یکی دیگر از فعالیت‌های این اهالی است و ميوههایی مثل گردو، انار و انگور از محصولات این روستا محسوب می‌شوند. پرورش درختان نیز يکی از مهم‌ترين منابع برای تأمین درآمد مردم روستا به شمار می‌رود. ساکنان روستا در برخی مواقع نیز صخره‌های کوه را می‌تراشند و گود می‌کنند. سپس با ریختن خاک و کود در آن، سیب‌زمینی و صیفی‌جات و حتی درخت پرورش می‌دهند.
کار و هنر مردمان هجیج به این فعالیت‌ها خلاصه نمی‌شود؛ در گذشته جولایی، چوخورانه و مَرس بافی نیز از هنرهای دیگر این اهالی بوده است که دوباره در حال احیای آن‌ها هستند. در حال حاضر برخی به تولید گليم، جاجيم، شال، گيوه، دستمال و سبد، لباس‌های محلی رنگارنگ و به‌ویژه گیوه که پاپوش سنتی کردها است و به آن «کِلاش» می‌گویند، می‌پردازند. در سفر به این منطقه، خرید لباس‌های محلی رنگارنگ و به‌خصوص سوغات روستای هجیج یعنی گیوه را فراموش نکنید. جالب بدانید که گیوه‌ی هجیجی برای پای چپ و راست تفاوتی نمی‌کند و دیگر کفش‌های‌تان لنگه به لنگه نمی‌شود.
پوشش مردان هجیج نیز دیدنی است و چشم‌نوازی می‌کند. مردان از کلاه، شلوار کردی، قبا (نوعی پوشش بلند)، سره (نوعی قبای کوتاه) و گيوه برای پوشش خود استفاده می‌کنند و زنان نیز سربند، پيراهن، کُلَنجه (نوعی پوشش با تزيينات مختلف)، قبا (نوعی لباس آستيندار) و جافی (نوعی شلوار) بر تن می‌کنند.
منبع عکس: خبرگزاری ایرنا
یکی از مهمترین مراسمی که در هجیج برگزار می‌شود، مراسم ذکر و سماع دراویش طریقت قادریه است. دراویش در روزهایی خاص در مراسمی که با دف و هوره برگزار می‌کنند به ذکر و سماع می‌پردازند. آن‌ها با حالت گريه و استغاثه به خلسه فرو می‌روند و در همین حال از مريد و مرشد خود یاری می‌طلبند. نواها و رقصهای عرفانی بخشی از این مراسم خاص را تشکیل می‌دهند. در مورد هوره هم بهتر است بدانید که هوره؛ آواز ممتدی است که خواننده، شعرها و ابیات بی‌شماری را در ذهن داشته و آن‌ها را هنگام آواز به‌صورت پی‌درپی استفاده می‌کند، گاه شعرها سروده‌ی خود خواننده است و گاهی شعرهای مورد استفاده متعلق به شاعر دیگری است. بان بنه‌ای، بنیری‌چر، دودنگی، باریه، غریبی، ساروخانی، گل و دره، پاوه موری، قطار، هجرانی، مجنونی، سحری و هی‌لاوه، مقام‌های «هوره» هستند.
در مورد موسیقی محلی این منطقه نیز جالب است بدانید سازی هجیجی‌ها استفاده می‌کنند، شمشال است که نوای سوزناکی دارد. این ساز یکی از انواع سازهای بادی است و شبیه نی میباشد که همراه با آوازهای سوزناک و گیرا نواخته می‌شود. در مراسم مختلف به‌ویژه در سوگواریها و مراسم حماسی نیز از این ساز استفاده می‌کنند.
منبع عکس: خبرگزاری ایرنا
برای کسانی که در سفر به‌دنبال غذاهای محلی و امتحان کردن خوراکی‌های مختلف هستند، هجیج با غذاهای محلی و خوش‌مزه یکی از بهترین مکان‌ها است. پس در سفر به در این روستا از غذاهای کردی این منطقه غافل نشوید. برخی از غذاهای هجیجی مخصوص فصل زمستان اما نگران نباشید؛ در هر زمان که به آن جا سفر کنید، می‌توانید کوفته هجيجانه، خورشت قسقوان و ترخينه را نوش جان کنید.
اما غذاهای محلی در اینجا خلاصه نمی‌شود و شما می‌توانید جاده‌ی هجیج را حدود نیم ساعت ادامه دهید و به روستایی به نام بلبر برسید. این روستا در کنار طبیعت زیبا، رستوران‌های کبابی دارد و گوشت بسیار تازه‌ی گوسفندی را به‌صورت چنجه عرضه می‌کند و مزه‌ی این کباب برای همیشه زیر دندانتان می‌ماند. خوراکی‌های هجیج با کباب بلبر تمام نمی‌شود؛ چون بوی نان تازه شما را وسوسه می‌کند و به سوی خود می‌کشد و اگر کمی دقت کنید، می‌بینید که درست روبه‌روی همین کبابی‌ها، نوعی نان ضخیم، شبیه تافتون پخت می‌شود. این نان که کلانه نام دارد به این شکل تهیه می‌شود که آن را در روغن سرخ می‌کنند و داخل چرب و خوش طعمش را را با سبزیجات محلی پر می‌کنند.
منبع عکس: اینستاگرام(hajijhotel@)
روستای هجیج اقلیمی معتدل و کوهستانی دارد. در فصل زمستان به‌دلیل بارش برف و باران هوای این منطقه سرد و در فصل بهار و تابستان از هوای بسیار مطبوع و دل‌پذیری برخودار است. هرچند هر فصل و زمانی هجیج زیبایی خاص خود را دارد اما بهترین زمان رفتن به هجیج بهار و تابستان است.
نگران اقامت در روستای هجیج نباشید؛ چراکه در این روستا مسافرکاشانه و اقامتگاه های بوم گردی زیادی وجود دارد. البته در زمان‌هایی که گردشگران زیادی به این منطقه سفر می‌کنند، روستاییان نیز خانه‌های خود را به مسافران اجاره می‌دهند.
بعد از گشت‌وگذار در هجیج از سایر جاهای دیدنی پاوه هم دیدن کنید. در ادامه از جاذبه‌ها و مکان‌های گردشگری شهر پاوه خواهیم گفت که پیشنهاد می‌دهیم در سفر به این منطقه‌ی بی‌نظیر از آن‌ها دیدن کنید.
آبشارهای درگماله، مجموعه آبشارهای شرکان دشه دری بر، غار مورگه با، غار دست‌ساز خالو حسین، روستای شمشیر، روستای نُسمه، روستای تاریخی خانقاه، اکوکمپ ساتیار، یادمان شهدای پاوه از جمله مکان‌های دیدنی هستند. اگر به مردم‌شناسی و آشنایی با آداب و رسوم این منطقه علاقه دارید، بازدید از موزه‌ی مردم‌شناسی را از دست ندهید. برای کسانی هم که خریدن کردن در سفر، جزو اولویت‌هایشان هست، بازارچه مرزی پاوه را معرفی می‌کنیم.
روستا، نفس آرامی از احساس است، زمزمه برق نسیم سحری، می‌برد هوش و دلم گاه به گاه می‌نگرم، بر افق‌های ظلام شهرمان می‌رود احساسم می‌شوم غرق ریا و مبهوت، گاه به گاه می‌نگرم دل ساده پر خونم را سر سفره دل می‌شوم و سردی و رنگ و ریا، می‌زند در ذوقم گاه به گاه می‌نگرم به تفاوت در میان رنگ‌ها.
علیرضا قندی
عکس کاور از مشرق نیوز
نویسنده: اکرم زمانی نوری
