با تور مجازی از عمیق ترین دره جهان دیدن کنید

عمیق‌ترین دره جهان، یکی از جاذبه‌های مهم آمریکا است؛ جایی در «فلات کلرادو» که با نام «گرند کنیون» (Grand canyon) شناخته می‌شود. واژه «Grand» به‌معنای «بزرگ و باشکوه» است و «Canyon» عنوانی است که به دره‌های بسیار عمیق یا «ژرف‌دره‌ها» داده می‌شود.

گرند کنیون در سال ۱۹۷۹ در فهرست میراث طبیعی یونسکو به‌ثبت رسیده است؛ فهرستی که در سال ۱۹۷۲ به‌وجود آمد و این موضوع نشان می‌دهد که گرند کنیون، جزو نخستین میراث طبیعی یونسکو باشد. با کجارو همراه شوید تا از دریچه تور مجازی، به تماشای گرند کنیون بنشینیم.

عرض ژرف‌دره گرند کنیون، بین ۲۰ تا ۶ کیلومتر متغیر است؛ با این حال در نقطه‌ای منحصربه‌فرد، عرض دره به‌ ۸۰۰ متر می‌رسد. این کاهش عرض با نزدیک شدن صخره‌ها در قسمت‌های تحتانی، تا ۱۰۰ متر نیز کاسته می‌شود.

شکل‌گیری گرند کنیون، حاصل گذر ۱۰ میلیون سال است و بر خاک این دره، شواهدی از چهار دوره زمین‌شناسی مشاهده می‌شود. نیروهای زیرزمینی، سبب بالا رفتن بستر «رودخانه کلرادو» شده‌‌اند و آب جاری را به سطح فلات رانده‌اند. این امر طی سالیان طولانی سبب فرسایش صخره‌های نرم شده است و این روند همچنان ادامه دارد و رودخانه کلرادو روزانه نیم‌میلیون تن سنگ را می‌شوید؛ به‌گونه‌ای که حتی سخت‌ترین دیواره‌های گرانیتی صخره نیز از این فرسایش در امان نیستند و سالانه حدود یک‌چهارم میلی‌متر از آن‌ها کاسته می‌شود.

_{عکس‌ از وب‌سایت airpano}

گرند کنیون تنها به شکافی باریک در سطح زمین شباهت ندارد؛ بلکه این پدیده زمین‌شناختی صخره‌های متعددی با شکل پاگودا‌های غول‌پیکر، هرم‌های عظیم‌الجثه، برج‌های بلند و دیواره‌های سنگی را در بر می‌گیرد که مطلقا ساخته دست طبیعت هستند.

این پدیده‌های طبیعی شگفت‌انگیز، تحت مطالعه زمین‌شناسان و دانشمندان علوم مدرن قرارگرفته‌اند و گرند کنیون را به یکی از مشهورترین جاذبه‌های گردشگری آمریکا مبدل کرده‌اند. بسیاری از صخره‌های گرند کنیون، با نام اختصاصی خود شناخته می‌شوند. «معبد ویشنو»، «معبد شیوا» و «تخت ووتان» از جمله این نام‌ها هستند.

اسامی کنونی صخره‌های گرند کنیون مربوط به دوران معاصر هستند. در دوره باستان، اقوام بومی آمریکایی این صخره‌های عجیب را با عناوین دیگری می‌نامیدند که اکنون اطلاعاتی از آن در دست نیست؛ گرچه سنگ‌نگاره‌هایی با قدمت بسیار در این ژرف‌دره کشف شده است.

_{عکس‌ از وب‌سایت airpano}

گرند کنیون در دو مقطع زمانی کشف شد. نخستین‌بار سربازان اسپانیایی که سودای کشف طلا را در سر داشتند، با این ژرف‌دره برخورد کردند. پس از آنکه اسپانیایی‌ها اثری از طلا در منطقه نیافتند و با فقدان منابع آبی مواجه شدند، بی‌‌‌توجه به مناظر تحسین‌برانگیز منطقه، راه بازگشت را در پیش گرفتند و هرگز اشاره‌ای به این مکان نکردند.

قرن‌ها بعد و زمانی که اروپایی‌ها گرند کنیون را از یاد برده بودند، «پروفسور جان وسلی پاول» در سال ۱۸۶۹ میلادی نخستین گروه علمی را به منطقه اعزام کرد. پاول و گروه او به کاوش در این ژرف‌دره و توصیف آن پرداختند و یافته‌های آنان، نقش بسزایی در شناساندن گرند کنیون به جهانیان داشتند؛ تاجایی که یکی از دریاچه‌های زیبای منطقه که از جاهای دیدنی آمریکا نیز محسوب می‌شود، به‌پاس تلاش‌های پروفسور پاول، با عنوان «دریاچه پاول» نام‌گذاری شد.

_{عکس‌ از وب‌سایت airpano}

امروزه سفر به گرند کنیون، در فهرست نخستین جاذبه‌هایی قرار دارد که هر گردشگری در سفر به آمریکا، خواهان بازدید از آن‌ها است. اکنون بسیاری از خطوط هوایی آمریکا عمدا بر فراز این ژرف‌دره پرواز می‌کنند تا مسافران آن‌ها، از منظره‌های بدیع و خیره‌کننده لذت ببرند. حتی در دهه‌های گذشته مرسوم بود که خلبانان اطراف این دره چرخ می‌زدند تا مسافران، تمام زوایای این دره را تماشا کنند؛ اما پس از برخورد دو هواپیما در سال ۱۹۵۶، رقص برفراز گرند کنیون ممنوع شد.

با‌این‌حال، علاوه بر سفر به گرند‌ کنیون یا پرواز بر فراز این ژرف‌دره، گزینه دیگری نیز در دسترس علاقه‌مندان قرار گرفته و آن استفاده از پنجره‌ای است که در ابتدای این مقاله قرار دارد. کجارو روزانه مطالب مختلفی را با محوریت تورهای مجازی و سفرهای تصویری به اشتراک می‌گذارد. اگر به این دست از مطالب علاقه‌مند هستید، بازدید روزانه را از کجارو فراموش نکنید.