با نقاشی های معروف جهان آشنا شوید

نقاشی های معروف جهان، حاصل نبوغ، خلاقیت و استعداد ذاتی خالقان این آثار هستند؛ اما نکته‌ای که باعث به شهرت رسیدن این نقاشی‌ها شده‌، داستان‌هایی است که این آثار برای ما روایت می‌کنند. در ادامه با ما همراه باشید تا شما را به سفری به کشورهای مختلف ببریم و با معروف ترین نقاشی‌های جهان و داستان‌های نهفته در آن‌ها آشنا کنیم.

نقاشی های معروف جهان:

• مونالیزا؛ اثر لئوناردو داوینچی
• جیغ؛ اثر ادوارد مونک
• شام آخر؛ اثر لئوناردو داوینچی
• دختری با گوشواره‌ی مروارید؛ اثر یوانس ورمیر
• زایش ونوس؛ اثر ساندرو بوتیچلی
• گل‌های آفتابگردان؛ اثر ونسان ون‌گوگ
• بوسه؛ اثر گوستاو کلیمت
• امپرسیون طلوع آفتاب؛ اثر کلود مونه
• آفرینش آدم؛ اثر میکل آنژ
• گرنیکا؛ اثر پابلو پیکاسو
• شب پرستاره؛ اثر ونسان ون گوگ
• گشت شبانه؛ اثر رامبراند
• ندیمه‌ها؛ اثر دیه‌گو ولاسکوز
• رقص در مولن دولا گالت؛ اثر پیر اوت رنوار
• دوشیزگان آوینیون؛ اثر پابلو پیکاسو
• تداوم حافظه؛ اثر سالوادور دالی 
• تراس کافه در شب؛ اثر ونسان ون گوگ
• گوتیک آمریکایی؛ اثر گرنت وود
• گیتارنواز پیر؛ اثر پابلو پیکاسو
• مکتب آتن؛ اثر رافائل

۱. مونالیزا؛ اثر لئوناردو داوینچی

• تکنیک اثر: رنگ روغن روی تخته چوب صنوبر
• سبک اثر: رنسانس
• ابعاد اثر: ۵۳ × ۷۷ سانتی‌متر
• آدرس محل نگهداری اثر: فرانسه، پاریس، موزه لوور (مشاهده روی نقشه)

_{منبع عکس: ویکی پدیا (عکاس: نامشخص)}

مونالیزا (Mona Lisa) مشهورترین نقاشی جهان توسط داوینچی در سال ۱۵۰۳ روی چوب درخت صنوبر یا همان سپیدار خلق شد. داوینچی در این اثر یکی از واقع‌بینانه‌ترین و گیراترین لبخندهای نقاشی شده را به تصویر درآورده است. گفته می‌شود این نقاشی تصویری است که داوینچی به سفارش فرانچسکو دل جیوکوندو (Francesco del Giocondo)، تاجر ثروتمند ابریشم فلورانسی، از «لیزا گراردینی»، همسر وی، ترسیم کرده که یک پرتره با ارتفاع نیمه است؛ البته کارشناسان هنوز کاملا از این موضوع مطمئن نیستند و هویت مونالیزا نامشخص است. نام دیگر این نقاشی، «لبخند ژکوند» نیز از فامیلی این تاجر فلورانسی نشئت گرفته است. برخی افراد مانند فروید حدس می‌زنند که مونالیزا مادر داوینچی است؛ در حالی که برخی آن را پرتره خود داوینچی می‌دانند.

داوینچی کشیدن مونالیزا را در ایتالیا شروع کرد؛ اما آن را در فرانسه به پایان رساند. فرانسوای اول، این اثر را در «کاخ فونتن‌بلو» (Palace of Fontainebleau) به نمایش گذاشت و این اثر به‌مدت یک قرن، همان جا ماند. لویی چهاردهم مونالیزا را به کاخ ورسای برد و در قرن نوزدهم این اثر در اتاق خواب ناپلئون آویزان شد.

مونالیزا در سال ۱۸۰۴ در موزه لوور نصب شد. به گفته‌ تاریخ‌دانان، مونالیزا پیش از قرن بیستم در خارج از حیطه‌ محافل هنری شناخته شده نبود؛ اما در سال ۱۹۱۱، یک کارمند سابق موزه‌ لوور، این نقاشی را به سرقت برد و به‌مدت دو سال آن را مخفی کرد. او به‌عنوان یک وطن‌پرست ایتالیایی معتقد بود که مونالیزا باید به ایتالیا برگردانده شود. این سرقت باعث شهرت این نقاشی در میان مردم شد. البته باید بدانید که نقاشی لبخند مونالیزا در نهایت به موزه‌ لوور بازگردانده شد و در حال حاضر رکورددار گران‌ترین ارزیابی بیمه با قیمت ۱۰۰ میلیون دلار است. طبق قانون میراث فرهنگی فرانسه، امکان خریدوفروش این اثر وجود ندارد و این نقاشی متعلق به مردم است.

۲. جیغ؛ اثر ادوارد مونک

• تکنیک اثر: رنگ روغن، پاستیل و چسب رنگ
• سبک اثر: اکسپرسیونیسم
• ابعاد اثر: ۷۳٫۵ × ۹۱ سانتی‌متر
• آدرس محل نگهداری اثر: نروژ، اسلو، موزه ملی و موزه مونک (مشاهده روی نقشه)، (مشاهده روی نقشه)

_{منبع عکس: artang.ir (عکاس: نامشخص)}

جیغ (The Scream)، اثر ادوارد مونک، نقاش مشهور نروژی است به‌عنوان نمادی از اضطراب، ترس، رنج و هیجان در جهان شناخته می‌شود. جیغ یک اثر هنری واحد نیست و مونک چهار نسخه از این نقاشی را ایجاد کرده است. گفته می‌شود که ایده این نقاشی زمانی به فکر مونک رسید که در حال پیاده‌روی عصرگاهی با دوستانش بود و غروب آفتاب و نور قرمز خیره‌کننده‌ای را دید. خود مونک دراین‌باره می‌نویسد:

آسمان سرخ شد. به رنگ خون. من متوقف شدم. احساس خستگی کردم و به حصار تکیه دادم. در بالای سر مردم شهر خون بود و هوای گرم، زبانه‌های آتشین بود. دوستانم راه را ادامه دادند و من در آنجا لرزیدم و از اضطراب ایستادم و احساس کردم یک جیغ بی‌کران از طبیعت عبور می‌کند.

جیغ در سال ۱۸۹۳ به تصویر کشیده شد. در سال‌های ۱۹۹۴ و ۲۰۰۴، دو نقاشی جیغ به سرقت رفتند و به این ترتیب توجه عموم مردم به این دو اثر هنری جلب شد. هر دو نقاشی در نهایت پیدا شدند. در سال ۲۰۱۲ نیز یکی از نقاشی‌های پاستلی در یک مزایده به قیمت ۱۲۰ میلیون دلار فروخته شد. 

جالب است بدانید که چهره‌ی آندروژنی که در جلوی این نقاشی دیده می‌شود، در واقع منشا جیغ در نقاشی نیست؛ بلکه سعی دارد جلوی جیغ دلخراشی را بگیرد که از طبیعت به گوش می‌رسد. این نقاشی جزو آثار انگشت‌شماری است که ایموجی آن طراحی شده است. 

آخرین مطلب نوشته شده درباره نقاشی جیغ در فوریه ۲۰۲۱، کشف نویسنده کلماتی است که در گوشه چپ بالای این اثر نوشته شده‌اند و با چشم معمولی دیده می‌شوند. خواندن این نوشته سال‌های سال به طول انجامید و در نهایت معلوم شد که جمله مذکور به این شرح است:

تنها یک دیوانه می‌توانست این نقاشی را بکشد!

محققان مدت‌ها زمان صرف کردند تا بفهمند که چه کسی این کلمات را نوشته است. یک منتقد دانمارکی در سال ۱۹۰۴ متوجه این نوشته شد و تصور می‌کرد که این کلمات تنها اقدامی خرابکارانه از سوی یکی از بازدیدکنندگان هستند. در نهایت با اسکن و تحقیقات در این زمینه مشخص شد که خود مونک این جمله کوچک را پس از اتمام کار با مداد نوشته است.

۳. شام آخر؛ اثر لئوناردو داوینچی

• تکنیک اثر: فرسکو
• سبک اثر: رنسانس والا
• ابعاد اثر: ۸۸۰ × ۷۰۰ سانتی‌متر
• آدرس محل نگهداری اثر: ایتالیا، میلان، صومعه «سانتا ماریا دل گراتزیه» (مشاهده روی نقشه)

_{منبع عکس: ویکی پدیا (عکاس: نامشخص)}

شام آخر (The Last Supper)، دیوارنگاره‌ای مستطیل‌شکل در سالن غذاخوری صومعه «سانتا ماریا دل گریزیا» در شهر میلان است که صحنه آخرین شام مسیح و ۱۲ حواریون، قبل از به صلیب کشیده شدن را به تصویر می‌کشد. داوینچی برای کشیدن این اثر از روش‌های نوین نقاشی دیواری استفاده نکرد و به‌جای آن، رنگ روغن را به کار گرفت. خشک شدن رنگ روغن زمان زیادی می‌برد و به همین دلیل، داوینچی زمان زیادی را صرف به تصویر کشیدن این نقاشی کرد. داوینچی مجبور شد در ابتدا دیوار را با یک لایه دوتایی ژسو و ماستیک مهر و موم کند تا بتواند نقاشی‌ خود را روی آن به تصویر بکشد.

شام آخر بارها بازسازی شده است؛ زیرا متاسفانه عوامل زیست محیطی این نقاشی را تخریب کرده‌اند و شاید امروز چیز زیادی از رنگ‌های استفاده شده توسط داوینچی باقی نمانده باشد. این اثر در دوره‌ای خلق شد که تصاویر مذهبی، موضوع اصلی آثار هنری را تشکیل می‌دادند. شام آخر دو بار در معرض خطرات جنگ قرار گرفت. اولین بار در زمانی بود که لشگر ناپلئون از دیواری که این نقاشی روی آن قرار داشت، به‌عنوان هدف تمرینی استفاده کردند. این اثر در زمان جنگ جهانی دوم نیز پس از بمباران سقف صومعه، برای چند سال در هوای آزاد قرار داشت.

۴. دختری با گوشواره‌ی مروارید؛ اثر یوانس ورمیر

• تکنیک اثر: رنگ روغن روی بوم
• سبک اثر: عصر طلایی نقاشی هلند
• ابعاد اثر: ۳۹ × ۴۴٫۵ سانتی‌متر
• آدرس محل نگهداری اثر: هلند، لاهه، موزه Mauritshuis (مشاهده روی نقشه)

_{منبع عکس: ویکی پدیا (عکاس: نامشخص)}

دختری با گوشواره مروارید (Girl With a Pearl Earring)، اثر ورمیر، نقاش برجسته‌ هلندی است. این نقاشی در سال ۱۶۶۵ خلق شده است و اغلب آن را با مونالیزا مقایسه می‌کنند؛ البته باید بدانید که این دو اثر با هم متفاوت هستند و دختری با گوشواره مروارید یک پرتره نیست؛ بلکه یک ترونی (tronie) است. این سبک از کشورهای فقیر در زمان ورمیر نشئت می‌گیرد و به‌جای توجه به افراد، اغلب کاراکترها یا مدل‌هایی خیالی را به تصویر می‌کشد که پوشش‌های خیالی با ژست‌هایی اغراق‌آمیز دارند.

زمینه سیاه نقاشی دختری با گوشواره مروارید دارای یک لایه‌ رنگ سبز عمیق است که با استفاده از یک لعاب سبز زیرلایه‌ زمینه‌ سیاه آن به‌وجود می‌آید. لعاب سبز مدت‌ها است که رنگ باخته؛ البته دختر به تصویر کشیده شده در این اثر کماکان زیبایی خود را حفظ کرده است. جالب است بدانید که یک فیزیک‌دان هلندی در سال ۲۰۱۴ عنوان کرد که با توجه به بازتاب آینه‌ای، گلابی شکل بودن و درشتی این گوشواره، به نظر می‎‌رسد جنس آن از مروارید نیست و یک گوشواره از جنس قلع به‌نظر می‌رسد که جلا داده شده است.

۵. زایش ونوس؛ اثر ساندرو بوتیچلی

• تکنیک اثر: تمپرا روی بوم
• سبک اثر: رنسانس
• ابعاد اثر: ۲۷۸ × ۱۷۲ سانتی‌متر
• آدرس محل نگهداری اثر: ایتالیا، فلورانس، گالری اوفیتزی (مشاهده روی نقشه)

_{قسمتی از تابلوی زایش ونوس. منبع عکس: ویکی پدیا}

زایش ونوس (The Birth of Venus) توسط ساندرو بوتیچلی، نقاش ایتالیایی دوره‌ رنسانس در اواسط دهه ۱۴۸۰ خلق شد. این اثر که حضور ونوس در خشکی را به تصویر می‌کشد، یکی از آثار هنری کلاسیک است که در آن تصویری اسطوره‌ای و ترکیبی جدید از سبک رنسانس و فرهنگ کلاسیک یونانی را می‌بینید. ونوس، الهه عشق، در این اثر پس از مدت‌ها حضور و رشد در اعماق دریاها، در ساحل و از یک صدف بزرگ تولد دوباره‌ای را تجربه می‌کند.

بوتیچلی، زایش ونوس را به سفارش خانواده‌ مدیچی، یکی از قدرتمندترین سلسله‌های بانکی آن زمان در فلورانس ترسیم کرد. این خانواده به‌عنوان حامی هنر، سهم گسترده‌ای در سفارش و حمایت از هنرمندان برای چند نسل داشتند. این نقاشی یک تفاوت قابل‌توجه با آثار دیگر بوتیچلی دارد؛ او برخلاف همیشه زایش ونوس را روی بوم نقاشی کرد؛ در حالی که آثار دیگر او روی چوب هستند.

۶. گل‌های آفتابگردان؛ اثر ونسان ون گوگ

• تکنیک اثر: رنگ روغن روی بوم
• سبک اثر: پست‌امپرسیونیسم، هنر مدرن
• ابعاد اثر: ۷۳ × ۹۲٫۱ سانتی‌متر

_{منبع عکس: vangoghmuseum.nl (عکاس: نامشخص)}

گل‌های آفتابگردان (Sunflowers) نام مجموعه‌ای از ۱۲ نقاشی از گل‌های آفتابگردان است که توسط ون‌گوگ در سال‌های ۱۸۸۶ تا ۱۸۸۹ در پاریس و آرل خلق شده‌اند. اولین تصویر از این مجموعه که در پاریس نقاشی شده، دارای گل آفتابگردانی است که در یک گلدان قرار گرفته است و برخی از گل‌ها روی سطح یا رومیزی صاف قرار دارند؛ اما در نقاشی‌های بعدی که در آرل کشیده شده‌اند، گل‌های آفتابگردان به‌صورت مرتب و ایستاده در گلدان‌ها قرار گرفته‌اند.

گفته می‌شود که ون‌گوگ خود را با گل آفتابگردان همسان‌سازی می‌کرد؛ پس می‌توان گفت که وی در زمان کشیدن گل‌های آفتابگردان، به شکلی نمادین در حال خلق سلف‌پرتره یا خودنگاره بوده است و حالات روحی ون‌گوگ را می‌توان در این مجموعه دید.

رنگ‌روغن زردی که در کارهای بعدی ون‌گوگ استفاده می‌شود، به‌تازگی در دسترس نقاشان قرار گرفته بود و وی از این سایه‌های زنده و زرد در کارهای خود استقبال کرد. جالب است بدانید که گل آفتابگردان در ادبیات هلندی، نمادی از فداکاری، وفاداری و تعهد به دوستی است. این گل در مراحل مختلف غنچه کردن تا پژمرده شدن، چرخه زندگی از تولد تا مرگ را به مخاطب یادآوری می‌کند. هر یک از نقاشی‌های این مجموعه در یک موزه قرار دارند. به‌طور مثال سه نقاشی با ۱۵ گل آفتابگردان در موزه هنر توکیو، گالری ملی لندن و موزه ون‌گوگ در آمستردام هستند؛ در حالی که گلدان‌های با ۱۲ گل آفتابگردان در مونیخ آلمان و فیلادلفیا آمریکا قرار دارند.

۷. بوسه؛ اثر گوستاو کلیمت

• تکنیک اثر: رنگ روغن و برگ‌های طلا
• سبک اثر: هنر نو، هنر مدرن، سمبولیسم، مکتب جدایی وین
• ابعاد اثر: ۱۸۰ × ۱۸۰
• آدرس محل نگهداری اثر: اتریش، وین، گالری کاخ بلودر (مشاهده روی نقشه)

_{منبع عکس: ویکی پدیا (عکاس: نامشخص)}

گوستاو کلیمت نقاش نمادگرای اتریشی، اثر بوسه (The Kiss) را در سال ۱۹۰۷ خلق کرد. بیشتر این اثر با رنگ روغن روی بوم است؛ اما می‌توان آن را یک نقاشی مخلوط به حساب آورد؛ زیرا شامل برگ‌های طلا، پلاتین و نقره می‌شود. بوسه از بهترین آثار نمایانگر جنبش سمبولیسم (نمادگرایی) است. گوستاو کلیمت در این اثر از برگ طلا استفاده کرد تا ظاهری کاملا ظریف و درخشان ایجاد کند. در این اثر می‌توانید تاثیرات هنری بیزانس را در رداهایی بیبنید که بر تن زوج عاشق داخل نقاشی است.

در بوسه زن و مردی را می‌بینید که در پس زمینه‌ای آرام و یکنواخت در لبه یک چمنزار، یکدیگر را می‌بوسند. مرد خم شده است تا زن را ببوسد؛ در حالی که زن روی بستری از گل زانو زده و بیشتر پذیرای بوسه است تا فعالانه در آن شرکت کند. بخشی از برگ‌های طلای به کار رفته در لباس مرد از اشکالی سیاه و سفید و مستطیلی شکل تشکیل شده است؛ در حالی که لباس زن مزین به گل‌هایی رنگارنگ است. بر اساس نظر موزه‌ آپر بلودر، کلیمت در نقاشی بوسه، یک عبارت تمثیلی درباره‌ عشق در قلب وجود انسان را به تصویر کشیده است.

۸. امپرسیون طلوع آفتاب؛ اثر کلود مونه

• تکنیک اثر: رنگ روغن روی بوم
• سبک اثر: امپرسیونیسم
• ابعاد اثر: ۶۳ × ۴۸ سانتی‌متر
• آدرس محل نگهداری اثر: فرانسه، پاریس، موزه Musée Marmottan Monet (مشاهده روی نقشه)

_{منبع عکس: ویکی پدیا (عکاس: نامشخص)}

امپرسیون طلوع آفتاب (Impression Sunrise) در سال ۱۸۷۲ توسط کلود مونه نقاش معروف فرانسوی خلق شد. این اثر که لنگرگاه شهر زادگاه نقاش در لوهاور فرانسه را به ما نشان می‌دهد، از نام‌گذاری جنبش امپرسیونیسم الهام گرفته است. طلوع آفتاب در سال ۱۸۷۴ میلادی و در جریان اولین نمایشگاه هنری مستقل امپرسیونیست‌ها به نمایش عمومی گذاشته شد.

مونه برای کشیدن طلوع آفتاب از ضربه‌های بسیار نرم و تماس‌های بی‌نظم قلم مو بر سطح بوم استفاده کرده است. وی خورشید را با همان میزان درخشندگی آسمان اطراف آن به تصویر کشیده شده است؛ شرایطی که فقط زمانی ممکن است که غلظت رطوبت هوا، بالا باشد. مونه این کار را با استفاده از رنگ‌های مکمل سرد و گرم به‌جای تغییر در مقدار یا روشنایی رنگ‌ها انجام داد. قایق‌ها و شخصیت‌ها در طلوع آفتاب مسطح و شبیه به سایه هستند؛ در حالی که بازتاب نور قرمز خورشید در آب، فرمی ملموس از ضربات آشکار قلم روی بوم را به نمایش می‌گذارد.

۹. آفرینش آدم؛ اثر میکل آنژ

• تکنیک اثر: فرسکو (دیوارنگاری)
• ابعاد اثر: ۵۷۰ × ۲۸۰ سانتی‌متر
• آدرس محل نگهداری اثر: ایتالیا، واتیکان، صومعه سیستین چپل (مشاهده روی نقشه)

_{بخشی از نقاشی آفرینش آدم| منبع عکس: ویکی مدیا کامنز (عکاس: نامشخص)}

آفرینش آدم (The Creation of Adam) اثر میکل آنژ روی سقف کلیسای سیستین در واتیکان از زیباترین و خارق‌العاده‌ترین نقاشی‌های جهان است؛ بهترین اثر هنری که به سبک نقاشی دیواری در طول سال‌های ۱۵۰۸ تا ۱۵۱۲ ترسیم شده است. میکل آنژ برای ترسیم این اثر به‌تنهایی هرروز ساعت‌ها بالای داربست کار می‌کرد. مساحت کل نقاشی دیواری تقریبا ۵۰۰ متر مربع و شامل بیش از ۳۰۰ شکل است. خط مرکزی سقف شامل ۹ قسمت از کتاب پیدایش است و آفرینش آدم  چهارمین قاب است.

در نقاشی آفرینش آدم یکی از روایت‌های انجیل از کتاب آفرینش را می‌بینید که در آن، خداوند با نفسی حیات‌بخش به انسان زندگی می‌بخشد. میکل آنژ در این اثر خداوند و حضرت آدم را در حالی که دستان‌شان را به سوی یکدیگر دراز کرده‌اند، به تصویر کشیده است. حوا نیز در حالی که دست خداوند را به دور گردن خود دارد، به نظر آرام می‌آید؛ اما کنجکاوانه به آدم می‌نگرد. در این نقاشی می‌بینید که انگشتان خداوند و حضرت آدم تقریبا یکدیگر را لمس می‌کنند. برای تماشای این اثر باید سرتان را بالا بگیرید و سقف را تماشا کنید؛ تصویری که تا ابد در ذهن شما نقش خواهد بست.

با کمی دقت به نیمه راست تصویر، برشی عرضی از مغز انسان با جزئیاتی قابل‌توجه را خواهید دید که تسلط بالای نقاش بر آناتومی بدن انسان را نشان می‌دهد. برخی افراد بر این باور هستند که مضمون این اثر این است که «خدای هر فرد مغز او است». آفرینش آدم بارها در طول تاریخ بازسازی شده است. جالب است بدانید که سقف کلیسای سیستین در طول قرن‌ها بارها به‌دلایل مختلفی مانند مواجهه با دود شمع صدمه دید. سقف این کلیسا در سال ۱۹۸۹ ترمیم و تمیز شد و مردم با دیدن رنگ‌های درخشان و سرزنده‌ آفرینش آدم، شگفت‌زده شدند.

۱۰. گرنیکا؛ اثر پابلو پیکاسو

• تکنیک اثر: رنگ روغن روی بوم
• سبک اثر: کوبیسم، سورئالیسم
• ابعاد اثر: ۷۷۷ × ۳۴۹ سانتی‌متر
• آدرس محل نگهداری اثر: اسپانیا، مادرید، موزه Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofía (مشاهده روی نقشه)

_{منبع عکس: britannica.com. (عکاس: نامشخص)}

گرنیکا (Guernica) در سال ۱۹۳۷ توسط پابلو پیکاسو به درخواست ناسیونالیست‌های اسپانیا در فرانسه خلق شد. در این اثر اعتراضی و ضد جنگ، حمله هوایی نیروهای نازی آلمان و فاشیست ایتالیایی به شهر گرنیکا در منطقه باسک و بمباران این شهر در دوره جنگ داخلی اسپانیا نشان داده شده است. زمانی که به این اثر نگاه کنید، متوجه اغتشاش و سردرگمی چشمگیری خواهید شد؛ اما اگر کمی بیشتر تامل کنید، مولفه‌های اصلی این اثر از جمله مرگ، خشونت، بی‌رحمی، زجر و درماندگی را خواهید دید که با استفاده از قالبی سیاه و سفید و به سبک عکس‌های خبری در جراید کنار یکدیگر قرار گرفته‌اند. پیکاسو خود درباره این اثر و مولفه‌های آن، این‌طور می‌گوید:

اگر شما معانی مشخص به مولفه‌های نقاشی‌های من بدهید، ممکن است کاملا به حقیقت نزدیک شده باشید؛ اما به هیچ عنوان به نیت من در جان‌بخشی به این مولفه‌ها پی نبرده‌اید. هر حدس، گمان و استنتاجی که شما دارید بخشی از حالتی است که من هم تجربه کرده‌ام؛ اما به‌صورت ناخودآگاه و غیرارادی. من نقاشی می‌کنم برای خود نقاشی. من اشیا را برای چیزی که هستند، می‌کشم.

گرنیکا در ابتدا در فرانسه به نمایش عموم درآمد. این نقاشی در سفر با یک تور جهانی، به سراسر دنیا سفر کرد و بودجه‌ حاصل از این تور، تحت عنوان کمک مالی برای کمک به جنگ ‌دگان اسپانیا صرف شد. در طول جنگ جهانی دوم، این اثر به موزه‌ هنرهای معاصر نیویورک منتقل شد تا از اثرات جنگ در امان بماند. پیکاسو درخواست کرد تا زمان بازگشت دموکراسی به اسپانیا، این نقاشی در نیویورک باقی بماند. در سال ۱۹۸۱، حدود ۶ سال پس از مرگ فرانسیسکو فرانکو، دیکتاتور اسپانیایی، این اثر به مادرید بازگشت.

۱۱. شب پرستاره؛ اثر ونسان ون گوگ

• تکنیک اثر: رنگ روغن روی بوم
• سبک اثر: پست‌امپرسیونیسم، هنر مدرن
• ابعاد اثر: ۹۲ × ۷۴ سانتی‌متر
• آدرس محل نگهداری اثر: آمریکا، نیویورک، موزه‌ هنر مدرن نیویورک (مشاهده روی نقشه)

_{منبع عکس: vangoghgallery.com. (عکاس: نامشخص)}

شب پرستاره (The Starry Night) مشهورترین اثر ون‌گوگ زمانی در سال ۱۸۸۹ میلادی خلق شد که وی در بیمارستان روانی «سن پل مووزول» در حوالی «سن ریمی د پرووانس» فرانسه بستری بود و از افسردگی و پارانویا رنج می برد. او یک سال پس از خلق این اثر، خودکشی کرد. شب پرستاره در واقع چشم‌انداز ذهنی ون‌گوگ از یک دهکده ایدئال قبل از طلوع آفتاب است؛ وی این تصویر را با الهام از منظره پنجره اتاقش کشید. شب پرستاره نمونه بارز نبوغ ون‌گوگ و استفاده جسورانه او از براش‌های ضخیم است.

آسمان در شبی پوشیده شده با ابرهایی چرخان، ستارگانی فروزان و هلال درخشان ماه، پس‌زمینه رویاگونه‌، شب پرستاره با رنگ‌های زرد و آبی را تشکیل می‌دهند. اگرچه در توصیف عناصر اثر به وضوح اغراق شده‌ است؛ به‌سادگی می‌توان با آن‌ها احساس نزدیکی کرد. در پایین خط افق و در زیر تپه، شهر کوچکی در این اثر به چشم میخورد. خانه‌هایی با رنگ‌های تیره و پنجره‌های روشن، برج بلند کلیسا در مرکز شهر روی ساختمان‌هایی کوچک‌تر و ترکیبی بزرگ، تاریک و تاحدودی مبهم در سمت چپ حسی عجیبی به بیننده منتقل می‌کنند. ون‌گوگ در نامه‌ای به امیل برنارد این‌طور می‌نویسد:

شب رنگارنگ‌تر از روز است. در دل شب ستارگان بیش از یک سری نقاط ساده‌ سفید روی صفحه‌ای سیاه به نظر می‌رسند و به رنگ‌های زرد، صورتی و حتی سبز ظاهر می‌شوند.

نقاشی شب پرستاره در کارگاه طبقه همکف تیمارستان نقاشی شده است. جالب است بدانید که ون‌گوگ در طول ۱۲ ماه اقامت در این مکان، ۳۲ بار تصویر منظره پنجره اتاقش را با کمترین میزان تغییر نقاشی کرده بود که تابلو شب پر ستاره یکی از این نقاشی‌ها محسوب می‌شود. وی این چشم‌انداز را در ساعت‌های مختلف روز در شرایط متفاوت آب و هوایی از جمله طلوع آفتاب، طلوع ماه، روزهای آفتابی و گرم، روزهای بارانی و روزهای طوفانی به تصویر کشیده است.

• تکنیک اثر: رنگ روغن روی بوم
• سبک اثر: پست‌امپرسیونیسم، هنر مدرن
• ابعاد اثر: ۹۲ × ۷۴ سانتی‌متر
• آدرس محل نگهداری اثر: آمریکا، نیویورک، موزه‌ هنر مدرن نیویورک (مشاهده روی نقشه)

۱۲. گشت شبانه؛ اثر رامبراند

• تکنیک اثر: رنگ روغن روی بوم
• سبک اثر: باروک، عصر طلایی نقاشی هلند
• ابعاد اثر: ۴۳۷ × ۳۶۳ سانتی‌متر
• آدرس محل نگهداری اثر: هلند، آمستردام، موزه امپراتوری رایکس (مشاهده روی نقشه)

_{منبع عکس: artsy.net. (عکاس: نامشخص)}

نگهبان شب یا گشت شبانه (The Night Watch) در سال ۱۶۴۲ توسط رامبراند، نقاش هلندی و مشهور به «استاد واقعی نور» خلق شد. این نقاشی داستان عزیمت گروهی از نگهبانان شهر به‌همراه «کاپیتان‌ فرانس بَنینگ کوک» (Frans Banning Cocq) را به تصویر می‌کشد. نام اصلی این اثر، کاپیتان فرانس بَنینگ کاک با سروان ویلم ون رایتنبرگ است. رامبراند مردی متمول بود و برای کارهایش دستمزدهای بالایی دریافت می‌کرد. او برای خلق این اثر، دستمزدی معادل ۱۶۰۰ گیلدر گرفت که در تاریخ هلند، رقمی افسانه‌ای بود. 

نگهبان شب به سه دلیل به‌عنوان یکی از مشهورترین نقاشی‌های جهان معرفی می‌شود. اول اینکه نقاشی‌های نظامی یا پرتره‌های گروهی به‌طور کلی صحنه‌هایی کاملا ایستا هستند که در آن‌ها حرکتی کم یا بدون حرکت وجود دارد؛ با این وجود، در این اثر، نگهبانانی شبه نظامی به رهبری یک کاپیتان را می‌بینید که آماده بیرون رفتن هستند. دومین نکته این نقاشی، اندازه بسیار بزرگ آن است. سومین نکته جالب‌توجه، استفاده‌ چشمگیر از نور خورشید و سایه در این نقاشی است.

بر پایه یک نسخه کپی از گشت شبانه (اثر لوندنس در سده هفدهم میلادی) ثابت شده است که بخش‌هایی از این اثر در سال ۱۷۱۵ برای جای گرفتن در یکی از اتاق‌های کاخ سلطنتی در مرکز آمستردام بریده شده‌اند. موزه ملی هلند این اتتفاق را موضوعی ناراحت‌کننده در پیشینه این نقاشی اعلام و در ژوئن ۲۰۲۱ بخش‌های بریده شده را بازسازی کرد. 

نگهبان شب در طول تاریخ متحمل آسیب‌های جدی شده است. در سال ۱۹۱۱، یک آشپز نیروی دریایی که از کار بی‌کار شده بود، در اعتراض به از دست دادن شغلش با یک چاقو به تابلوی نقاشی حمله کرد و شیاری زیگ زاگ در بوم آن به وجود آورد که بعدها تا حدودی ترمیم شد. دومین حمله با چاقو به این اثر هنری نیز در سال ۱۹۷۵ توسط فرد دیگری رخ داد. پس از آن، گشت شبانه تحت مراقبت دائمی قرار گرفت؛ با این حال، در سال ۱۹۹۰ نیز فردی با اختلالات روانی با اسپری کردن محلول سولفوریک اسید روی سطح این تابلو به نقاشی آسیب رساند. ارزش این نقاشی حدود یک میلیون دلار برآورد می‌شود.

۱۳. ندیمه‌ها؛ اثر دیه‌گو ولاسکوز

• تکنیک اثر: رنگ روغن روی بوم
• سبک اثر: باروک
• ابعاد اثر: ۲۷۶ × ۳۱۸ سانتی‌متر
• آدرس محل نگهداری اثر: اسپانیا، مادرید، موزه پرادو (مشاهده روی نقشه)

_{منبع عکس: ویکی پدیا (عکاس: نامشخص)}

ندیمه‌ها (Las Meninas) به‌عنوان بزرگ‌ترین نقاشی تاریخ اسپانیا و یکی از رازآلودترین آثار هنری جهان شناخته می‌شود. این اثر توسط ولاسکوز در سال ۱۶۵۶ به سفارش پادشاه فیلیپ چهارمِ اسپانیا خلق شد. پادشاه فیلیپ چهارم از سال ۱۶۲۱ تا ۱۶۶۵ بر اسپانیا حکومت می‌کرد؛ او تا سال ۱۸۱۹ در قصر سلطنتی اقامت داشت و پس از آن به پرادو (Prado) رفت.

در نقاشی ندیمه‌ها، یک پرتره‌ گروهی از یک خاندان سلطنتی اسپانیایی را می‌بینید که شاهزاده مارگریت ترزای پنج ساله در مرکز این نقاشی قرار دارد و تعدادی از خدم و حشم به دور او می‌چرخند. این نقاشی قرن‌ها است که به‌عنوان یکی از پیچیده‌ترین آثار هنری جهان معرفی می‌شود؛ اثری که مورخان هنر را تا حدی گیج کرده است. اثر ندیمه‌ها یک بازی عجیب و غریب و گسستی از آثار سنتی است که شامل شخص ولاسکوز، یک راهبه، یک کوتوله و شاهزاده خانم می‌شود. در آن زمان در تصاویر سفارشی مشابه، فقط خانواده‌ سلطنتی با نظم و سلسله مراتبی مشخص به تصویر در می‌آمدند؛ در حالی که در نقاشی ندیمه‌ها هیچ‌کدام از این قوانین دیده نمی‌شود.

یکی از دیگر نکات رمزآلود نقاشی ندیمه‌ها، چیدمان این اثر است. به نظر می‌رسد همان طور که بیننده به تابلوی عجیب او خیره می‌شود، افرادی هم درون تابلوی نقاشی، از یک قاب پنجره به ما خیره شده‌اند. این تصویر آینه‌وار در قسمت دیگری از این نقاشی به چشم می‌خورد؛ جایی که ولاسکوز خودنگاره یا سلف‌پرتره‌ خود را نقاشی می‌کند.

۱۴. رقص در مولن دولا گالت؛ اثر پیر اوت رنوار

• تکنیک اثر: رنگ روغن روی بوم
• سبک اثر: امپرسیونیسم، هنر مدرن
• ابعاد اثر: ۱۷۵ × ۱۳۱ سانتی‌متر
• آدرس محل نگهداری اثر: فرانسه، پاریس، موزه اورسی (مشاهده روی نقشه)

_{منبع عکس: ویکی پدیا (عکاس: نامشخص)}

رقص در مولن دولا گالت (Dance at Le Moulin De La Galette) بهترین و معروف‌ترین اثر پیر اوت رنوار در سال ۱۸۷۶ در پاریس و با الهام از باغی بر فراز تپه‌های مون مارتر خلق شد؛ اثری که تصویری از گردهمایی منظم یکشنبه پاریسی‌های عادی در اواخر سده نوزدهم در مولن دولا گالت را به تصویر می‌کشد. جالب است بدانید که بیشتر چهره‌ها در این اثر، مشتری‌های عادی مولن و مردم عادی نیستند و در واقع، این دوستان خود نقاش هستند که در حالت‌هایی کاملا اتفاقی و گاهی کاملا حرفه‌ای به تصویر کشیده شده‌اند. 

اوت رنوار در مورد این اثر گفته‌ است:

بیشترین سعی را می‌کنم تا برای سرگرمی و لذت مردم نقاشی کنم و نه برای خسته و کسل کردن آن‌ها تا توجه آن‌ها را به‌سمت چیزهایی جلب کنم که ارزش دیدن داشته باشد؛ چیزهایی که لزوما در خودشان نمی‌بینند.

نسخه تقریبا یکسان کوچک‌تری (با ابعاد ۷۸ × ۱۱۴ سانتی‌متر) نیز از نقاشی رقص در مولن دولا گالت توسط رنوار نقاشی شده است که گفته می‌شود در یک مجموعه خصوصی در سوئیس قرار دارد. این اثر تقریبا به اثر بزرگ‌تر شباهت دارد؛ با این تفاوت که در آن از رنگ‌های روشن‌تری استفاده شده است.

۱۵. دوشیزگان آوینیون؛ اثر پابلو پیکاسو

• تکنیک اثر: رنگ روغن روی بوم
• سبک اثر: کوبیسم
• ابعاد اثر: ۲۳۳٫۷ × ۲۴۳٫۹ سانتی‌متر
• آدرس محل نگهداری اثر: آمریکا، نیویورک، موزه‌ هنر مدرن نیویورک (مشاهده روی نقشه)

 _{تابلوی دوشیزگان آوینیون در موزه هنر مدرن نیویورک. منبع عکس: singulart.com؛ عکاس: نامشخص}

زمانی که دوشیزگان آوینیون (Les Demoiselles d’Avignon) برای اولین بار در سال ۱۹۱۶ به نمایش درآمد، حتی از برخی از نزدیک‌ترین دوستان پیکاسو مانند «ماتیس»، این اثر را به یک شوخی تشبیه کردند. این نقاشی که در تابستان سال ۱۹۰۷ در فرانسه خلق شد، در زمان خودش به باور بسیاری از افراد، یک اثر غیراخلاقی بود؛ اثری که بحث و جدال بزرگی را در جامعه هنری ایجاد کرد. پیکاسو برای تکمیل این نقاشی حدود ۹ ماه زمان صرف کرد؛ اثری که به باور برخی، واکنشی به فیلم «Le Bonheur de vivre» و برهنه آبی هنری ماتیس بوده است.

پیکاسو در اثر دوشیزگان آوینیون، سنت‌های نقاشی غربی و هرگونه فرم شناخته شده را در هم شکست و گریزی به ماسک‌های آفریقایی زد که در موزه‌ مردم‌نگاری «دو تروکادرو» (Palais du Trocadro) دیده بود. سوژه اصلی این اثر، پنج زن در بارسلون هستند. پیکاسو در خلق این اثر از زوایایی تند، اغراق در خصوصیات چهره، تحریف بدن زنان و فرم‌های هندسی به روشی ابتکاری استفاده کرده است. پیکاسو انتظار فرم ایدئال از زنان را در این نقاشی به چالش کشیده است.

۱۶. تداوم حافظه؛ اثر سالوادور دالی 

• تکنیک اثر: رنگ روغن روی بوم
• سبک اثر: سورئالیسم
• ابعاد اثر: ۳۳ × ۲۴ سانتی‌متر
• آدرس محل نگهداری اثر: آمریکا، نیویورک، موزه‌ هنر مدرن نیویورک (مشاهده روی نقشه)

_{منبع عکس: moma.org (عکاس: نامشخص)}

تداوم حافظه (The Persistence of Memory) در سال ۱۹۳۱ توسط سالوادور دالی در پاریس خلق شد. گفته می‌شود که تداوم حافظه از نظریه نسبیت انیشتین (Theory of Relativity) الهام گرفته شده است؛ البته برخی این اثر را حاصل جریان گذر اندیشه‌های دالی از دیدگاه فرویدی می‌دانند. در این اثر که بر پایه تئوری منحصربه‌فرد «نرمی» و «سختی» دالی شکل گرفته‌ است، ساعت‌هایی جیبی به تصویر کشیده شده‌اند که به نحو خارق‌العاده‌ای نرم و انعطاف‌پذیر هستند.

«تداوم حافظه» شامل خودنگاره‌ای می‌شود که ساعت نرمی روی آن افتاده است. برای دالی، این ساعت‌های نرم معرف چیزی به نام «پنیر کامامبر زمان» بودند؛ ساعت‌هایی که نشان می‌دهند زمان، مفهوم و معنای خود را در جهان ناخودآگاه از دست داده است. ساعتی فلزی که مانند تکه گوشتی فاسد، مورچه‌ها را به خود جذب می‌کند و درکی عبث از موقعیت را به نمایش می‌گذارد.

برخی باور دارند که نگاه کردن به «تداوم حافظه» سبب می‌شود تا در زندگی و نحوه‌ گذراندن وقت‌ خود بیشتر تامل کنید. تداوم حافظه از اولین آثار دالی است که در آن با استفاده از توهمات خود، تصویر یک ذهن پارانوئید را به تصویر کشید. این تصویر بارها و بارها به‌صورت چاپ‌های کوچک، کارت پستال‌ها و پوسترهای دیواری بازتولید شده است.

۱۷. تراس کافه در شب؛ اثر ونسان ون گوگ

• تکنیک اثر: رنگ روغن روی بوم
• سبک اثر: پست‌امپرسیونیسم، کلویزونیسم
• ابعاد اثر: ۶۵٫۳ × ۸۰٫۷ سانتی‌متر
• آدرس محل نگهداری اثر: هلند، استان خلدرلاند، اترلو، پارک ملی هوخه فیلوو، موزه ملی کرولر مولر (مشاهده روی نقشه)

_{منبع عکس: pakistan.desertcart.com (عکاس: نامشخص)}

تراس کافه در شب (Cafe Terrace at Night) در سال ۱۸۸۸ در شهر آرل در جنوب فرانسه توسط ون‌گوگ، دو سال قبل از خودکشی وی، خلق شد. این شهر کوچک و مناظر اطراف آن تاثیر فراوانی بر زندگی هنری ون‌گوگ گذاشتند؛ به‌طوری که شماری از معروف‌ترین آثار این نقاش مانند گل‌های آفتابگردان و اتاق زرد در دوران اقامت ون‌گوگ در آرل خلق شده‌اند. تراس کافه در شب اولین تلاش ون‌گوگ برای ایجاد پس زمینه‌ای با درخشش ستارگان در شب بود. کمی پس از خلق این اثر، او «شب پرستاره بر فراز رُن» را خلق کرد و در نهایت موفق به خلق شب پرستاره در سال ۱۸۸۹ شد.

تراس کافه در شب همچون بیشتر کارهای خلاقانه دیگر ون‌گوگ، بی‌بدیل و پر از احساس است. این اثر تصویری بسیار دقیق و صادقانه از فضای گرم و آرام از شب را در شهر منتقل می‌کند. نورپردازی خاص آن در شب، تصاویری عجیب و جادویی، ترکیب رنگ و کنتراست‌های قابل‌توجهی را ایجاد کرده است؛ گویی این شهر به دو دنیای کاملا مجزا و در تضاد با هم تقسیم شده است. یک بخش، جهانی با آسمان شبی پرستاره همراه با سکوت و خوابی آرام را به بیننده نشان می‌دهد؛ در حالی که در بخش دوم، جهانی دیگر، فضایی پر آشوب و کافه‌ای با نورهایی روشن و رنگ‌های نارنجی، زرد و ارغوانی را به تصویر می‌کشد. تراس کافه در شب یک فضای معمولی، روزمره و بی‌اهمیت همراه با عدم جدیتی مربوط به روز را با خود دارد.

کافه شهر آرل در حال حاضر با نام ون‌گوگ شناخته می‌شود و علاقه‌مندان می‌توانند برای تماشای منظره نقاشی ون‌گوگ به این کافه سر بزنند. این اثر توسط ون گوگ امضا نشده است؛ با این حال، او حداقل در سه بخش از نامه نگاری‌هایش از این اثر یاد کرده است. یکی از این نامه‌ها برای خواهر ون‌گوگ نوشته شده بود؛ نامه‌ای که از آن برای تایید اینکه این اثر برای ون‌گوگ است، استفاده شد. 

۱۸. گوتیک آمریکایی؛ اثر گرنت وود

• تکنیک اثر: رنگ روغن روی Beaver board (تخته ساخته شده از خرده چوب به هم فشرده)
• سبک اثر: مدرنیسم، پیشگامان منطقه‌گرایی (Regionalism)
• ابعاد اثر: ۶۲ × ۷۴ سانتی‌متر
• آدرس محل نگهداری اثر: آمریکا، انیستیتوی هنری شیکاگو (مشاهده روی نقشه) 

_{منبع عکس: theguardian.com (عکاس: نامشخص)}

گوتیک آمریکایی (American Gothic) یکی از مشهورترین تصاویر هنر آمریکایی است که در سال ۱۹۳۰ توسط گرنت وود نقاشی شده است. این نقاش اهل ایالت آیووا این نقاشی را بر اساس تصویری از یک خانه در شهر کوچک الدون واقع در ایالت آیووا خلق کرده است. در این نقاشی یک کشاورز به‌همراه دختر پیر مجرد وی به تصویر کشیده شده‌اند. این دو مقابل خانه سفیدرنگ خود با معماری گوتیک ایستاده‌اند؛ عنوان تابلو نیز برگرفته از معماری خانه است. افرادی که در نقاشی گوتیک آمریکایی می‌بینید، خواهر خود نقاش و دندانپزشک خانوادگی آنان هستند. ثبت اثر با دقت بالا در ریزترین جزئیات و صورت‌های خشک و خالی از حس کشاورز و دخترش، به احتمال زیاد از دوران هنری رنسانس در مناطق شمالی اروپا الهام گرفته شده است.

زمانی که نقاشی گوتیک آمریکایی برای اولین بار به نمایش گذاشته شد، به‌سختی از آن انتقاد شد؛ به‌طوری که برخی افراد آن را یک کاریکاتور اهانت‌آمیز از روستاییان ساده دانستند؛ اما پس از مدت اندکی این اثر به‌عنوان یکی از مهم‌ترین آثار هنری آمریکا و یک گرامی‌داشت از ارزش‌های اصیل آمریکایی قلمداد شد. این نقاشی بنا بر نظر اکثر منتقدان یکی از ۱۰ نقاشی مشهور در تاریخ هنر به شمار می‌رود. تصویر زن اثر گوتیک آمریکایی نیز به‌عنوان یکی از زن‌های سه‌گانه‌ای (مونالیزا و مادر جیمز ویسلر) شناخته می‌شود که هنر نقاشی آنان را جاودانه کرده‌ است. 

۱۹. گیتارنواز پیر؛ اثر پابلو پیکاسو

• تکنیک اثر: رنگ روغن روی چوب
• سبک اثر: دوره آبی پیکاسو
• ابعاد اثر: ۸۲٫۶ × ۱۲۲٫۹ سانتی‌متر 
• آدرس محل نگهداری اثر: آمریکا، انیستیتوی هنری شیکاگو، مجموعه یادبود هلن بریج براتلت (مشاهده روی نقشه)

_{منبع عکس: ویکی پدیا (عکاس: نامشخص)}

گیتارنواز پیر (The Old Guitarist) در سال‌های ۱۹۰۳ تا ۱۹۰۴ در دوره‌ «آبی» پیکاسو نقاشی شده است؛ دوره‌ای در زندگی هنری پابلو پیکاسو که سال‌های ۱۹۰۱ تا ۱۹۰۴ را شامل می‌شود. وی در آغاز این دوره جوانی ۱۹ ساله بود. مشخصه تابلوهای خلق‌شده در این دوره رنگ آبی و سبز آن‌ها است؛ تابلوهایی با فضایی غم‌آلود که  مردم فقیر، مست و گدایان را نشان می‌دهند. خودکشی یکی از دوستان پیکاسو به نام «کارلوس کاساگماس» از جمله رویدادهای مهم و اثرگذار بر دوره آبی بود. تراژدی، تدفین کاسماگاس و زندگی از دیگر نقاشی‌های مهم این دوره هستند. پیکاسو در سال ۱۹۰۴ به پاریس بازگشت و از آن زمان وارد دوره دیگری به نام «دوره صورتی» یا «دوره دلقک» شد.

در گیتارنواز پیر، پیرمرد نابینا و نحیفی با لباس مندرس دیده می‌شود که روی گیتار خود قوز کرده است و در یکی از خیابان‌های بارسلونا در اسپانیا می‌نوازد. جالب است بدانید پس از آنالیز این نقاشی با اشعه ایکس  توسط انستیتوی هنر شیکاگو مشخص شد که چند تصویر دیگر، زیر نقاشی وجود دارند که یکی از آن‌ها سر یک زن شبح مانند در قسمت بالایی گردن مرد نوازنده است که به‌سمت چپ متمایل است. این اثر یادگار دوره افسردگی و تاثیرات اکسپرسیونیسم نوظهور آن زمان است. گیتارنواز پیر به‌عنوان یکی از مشهورترین آثار پیکاسو و مشهورترین نقاشی‌های جهان شناخته می‌شود.

۲۰. مکتب آتن؛ اثر رافائل 

• سبک اثر: فرسکو (دیوارنگاری)
• ابعاد اثر: ۷۷۰ × ۵۰۰ سانتی‌متر
• آدرس محل نگهداری اثر: ایتالیا، کاخ آپوستولیک واتیکان، اتاق‌های رافائل (مشاهده روی نقشه)

_{عکاس: نگین توکلی}

مکتب آتن (The School of Athens) یکی از مشهورترین آثار رافائل، نقاش دوره رنسانس است که در بین سال‌های ۱۵۰۹ تا ۱۵۱۱ میلادی به‌عنوان بخشی از دیوارنگاری اقامتگاه پاپ در واتیکان خلق شده است. در این اثر که به عنوان شاهکار رافائل و تجسمی تمام عیار از روح کلاسیک دوران اوج رنسانس شناخته می‌شود، تصویر تقریبا همه‌ فیلسوفان مهم یونان، دانشمندان، ریاضی‌دانان و دیگر شخصیت‌های شناخته شده وجود دارد. در دوره خلق مکتب آتن، پاپ جولیوس دوم با تشویق هنرمندان بزرگی چون لئوناردو داوینچی، رافائل، میکل آنژ و دل سارتو، شهر رم را جایگزین شهر فلورانس کرد؛ به‌طوری که این شهر را می‌توان متمرکزترین مکان آثار هنری اروپا در طول سال‌های رنسانس برشمرد.

در مکتب آتن چهره‌های مختلفی چون سقراط، افلاطون، ارسطو، فیثاغورث، بطلیموس، اقلیدس، ابن رشد، ابن سینا و زرتشت خورگان دیده می‌شوند؛ در حالی که به‌ظاهر مشغول به اشتراک گذاشتن عقاید و آموزش از یکدیگر هستند. این اشخاص که در دوره ‌های متفاوت زمانی زندگی می‌کردند، همگی در این قاب و زیر یک سقف جمع شده‌اند. البته خود رافائل به‌طور صریح به نام شخصیت‌های موجود در اثر اشاره نکرده‌ است و منبع مشخصی درباره این اثر و نام‌گذاری شخصیت‌های آن وجود ندارد. نکته قابل‌توجه در مورد این نقاشی استفاده از روش فرافکنی است که رافائل از داوینچی آموخته است. هدف رافائل از خلق تصویر «مکتب آتن»، ایجاد یک نظم و هارمونی میان روح مسیحیت و روح پیشینیان با انعکاس محتوای کتابخانه پاپ بود که شامل مضمونی با درونمایه فلسفه، الهیات، علم حقوق و ادبیات می‌شود.

مکتب آتن در روی یکی از دیوارهای اتاق‌های رافائل (Stanze di Raffaello) در کاخ آپوستولیک واتیکان نقاشی شده است. رافائل در ابتدا در اتاق Stanza della segnatura کار طراحی و دکور را آغاز کرد و «مکتب آتن» به احتمال زیاد دومین نقاشی بود که در آنجا پایان یافت. «مکتب آتن» پس از نقاشی «دیسپیوتا» (که روبه‌روی آن قرار دارد) و «پارناسوس» به‌عنوان سومین شاهکار هنری رافائل شناخته می‌شود. «مکتب آتن» تنها دیوارنگاری است که توسط پنجره‌های اتاق قطع نشده است.

_{منبع عکس: honarnameh.com (عکاس: نامشخص)}

اگر از نقاشی های معروف جهان دیدن کرده‌اید یا نقاشی مشهور دیگری می‌شناسید& اطلاعات و نظرات خود را با ما و سایر خوانندگان کجارو در میان بگذارید.

_{منبع عکس کاور: louvre.fr (عکاس: نامشخص)}