با تور مجازی از جزایر آزور پرتغال دیدن کنید

_{نسخه اولیه این مقاله در تاریخ ۱۳۹۹/۰۵/۱۴ منتشر شده و در تاریخ ۱۴۰۰/۰۴/۰۵ به‌روزرسانی شده است.}

مجمع‌الجزایر «آزور» Azores متعلق به کشور پرتغال است. نام این جزایر از کلمه لاتین Azures به‌معنای «لاجوردی» برگرفته شده است. برخی افسانه‌ها این جزایر را مکانی می‌دانستند که شاهین‌ها به سوی آن در پرواز بودند و راه را به دریانوردان نشان می‌دانند؛ اما طبق تحقیقات دانشمندان، شاهین‌ها هرگز در مجمع‌الجزایر آزور سکونت نداشته‌اند. با ما همراه شوید تا بدون نیاز به شاهین یا هر نوع راهنمای دیگری، با تور مجازی از این جزایر رویایی و روح‌نواز بازدید کنید.

واژه لاجوردی، توصیف کاملی از مجمع‌الجزایر آزور به دست می‌دهد! این مجمع‌الجزایر از ۹ جزیره آتشفشانی مستقل تشکیل شده است که بزرگ‌ترین آن‌ها «سائو میگل» Sao Miguel نام دارد. سائو میگل ۷۴۴٫۵ کیلومتر مربع وسعت دارد و ۱۴۰‌ هزار نفر را نیز در خود جای داده است. این جزیره، شکلی طویل و باریک دارد که در امتداد شرق به غرب کشیده شده است. سائو میگوئل از دو توده آتشفشانی پدید آمده است که توسط رشته کوهی از هم جدا می‌شوند. «پیکو دا وارا» ناپ مرتفع‌ترین قسمت این جزیره است که با ۱۱۰۳ متر ارتفاع از سطح دریا، در منتهی‌الیه شرقی آن قرار گرفته است.

بزرگترین تالاب مجمع‌الجزایر آزور، «لاگوئا داس ست سیدادس» نام دارد که در دهانه آتشفشان خاموش جزیره سائو میگل تشکیل شده است. نامی که بومی‌های پرتغال برای این تالاب برگزیده‌اند، «تالاب هفت‌شهر» است. آنان معتقدند زمانی هفت اسقف که توسط اعراب تحت تعقیب قرار گرفته بودند، به این جزایر در اقیانوس اطلس پناه‌ بردند و هفت شهرک در آنجا احداث کردند.

تالاب هفت شهر، از دو قسمت تشکیل شده است که آب یکی سبز و دیگری آبی است. روایت جالبی در خصوص علت تفاوت رنگ این دو قسمت از دریاچه نقل می‌شود:

زمانی یک شاهزاده خانم و مردی چوپان به یکدیگر علاقه داشتند؛ اما پادشاه با ازدواج آنان مخالفت می‌کرد و آن دو مجبور به جدایی شدند. شاهزاده و چوپان به‌قدری در فراغ یکدیگر گریستند که از اشک آن‌ها دو دریاچه پدید آمد؛ از آنجایی که چشمان شاهزاده خانم سبزرنگ بود، آب یکی از قسمت‌های دریاچه‌ سبز شد و قسمت آبی دریاچه، مشابه رنگ چشمان چوپان شد.

در قسمت جنوبی سائو میگل، دهکده‌ای وجود دارد که تاسیس آن به قرن پانزدهم میلادی باز می‌گردد. معبدی قدیمی در این دهکده قرار دارد که تندیس مریم مقدس در آن از قرن شانزدهم به‌جای مانده است. محل احداث این معبد، بر بلندای تپه‌ای در نزدیکی دهکده است و راز حمل مصالح به آن ارتفاع خود از نکات جالب‌توجه است. اولین سازه معبد در سال ۱۷۶۴ کامل شد و نقطه عطف معماری آن، وجود بالکن‌هایی مرتفع است که به‌وسیله‌ کاشی‌هایی با طرح‌های کتاب مقدس مزین شده‌اند.

 در قسمت شرقی سائو میگل، منطقه‌ای به‌ نام «واله داس فرناس» وجود دارد که به خاطر گیاهان دارویی و حوضچه‌های آب شفابخش مشهور است. در قسمت غربی این منطقه و ارتفاعات آن نیز چشمه‌های آب‌گرم فراوان و آبفشان‌هایی با حرارت بسیار بالا دیده می‌شود. حرارت این آبفشان‌ها به‌قدری بالاست که افراد محلی از آن‌ها برای پختن ظروف سفالی استفاده می‌کرده‌اند. همه این جاذبه‌های شگفت‌انگیز سائو میگل را به یکی از مهم‌ترین جاهای دیدنی پرتغال تبدیل کرده است.

سواحل سائو میگل، سرشار از چشم‌اندازهای رویایی و دل‌انگیز است و طبیعت سرسبز و سرزنده‌ای دارد. به‌گونه‌ای که به این جزیره از مجمع‌الجزایر آزور، لقب «جزیره سبز» داده‌اند. اکنون با استفاده از پنجره‌ای که در ابتدای این مطلب تعبیه شده است، می‌توانید به گشت‌وگذار در تلاقی رنگ سبز و آبی در این جزایر بپردازید. کجارو روزانه مطالب مختلفی را با محوریت تورهای مجازی و سفرهای تصویری به اشتراک می‌گذارد. اگر به این دست از مطالب علاقه‌مندید، بازدید روزانه را از کجارو فراموش نکنید.