آیا هواپیماها می توانند در هر نقطه از آسمان پرواز کنند؟

_{سلب‌ مسئولیت: تحریریه‌ی کجارو در تهیه‌ این محتوای تبلیغاتی نقش نداشته و مسئولیتی در قبال صحت آن ندارد.}

معمولا هواپیماها از یک فرودگاه به فرودگاه دیگر در حال طی کردن مسیرهای هوایی هستند. جالب است بدانید هواپیما در یک خط مستقیم پرواز نمی کند، بلکه از یک نقطه به نقطه دیگر منتقل می‌شود. در مسافت های بزرگ‌تر، این مسیر چند خطی تقریبا خط مستقیم دارد. دلیل آن ساده است: هرچه مسافت کوتاه تر باشد، از سوخت کمتری استفاده می‌شود.

بسیاری از مردم فکر می‌کنند هواپیما در یک خط خمیده پرواز می‌کند. حداقل در رادارهای پروازی مسیر به‌صورت منحنی و همچنین در صفحه نمایش پردازنده نمایش داده می‌شود. هیچ رازی وجود ندارد: زمین گرد است، در حالی که نقشه ها و مانیتورها مسطح هستند. هرچه مسیر به قطب نزدیک تر باشد، این خط ترسیم کننده مسیر، بیشتر تغییر کرده و منحنی می‌شود.

به‌عنوان مثال، فرض کنید برای یک سفر هیجان‌انگیز تصمیم به خرید بلیط خارجی گرفته‌اید و می‌خواهید یک مسیر طولانی را با هواپیما طی کنید. بلیط هواپیما خارجی به‌راحتی قابل خرید است اما آیا فکر کرده‌اید هواپیمای شما چه مسیری را از طریق اقیانوس ها طی می‌کند یا خلبانان چگونه مسیر را انتخاب می‌کنند؟ مسیری از تهران به کوالالامپور در روی نقشه بسیار پرپیچ و خم به نظر می‌رسد اما وقتی یک الگوی جهانی را انتخاب کنید و یک رشته را بین دو شهر ترسیم کنید، مشخص می‌شود که مسیر واقعی هواپیما در واقع بسیار نزدیک به یک خط است، و آن کوتاهترین فاصله است. 

از آنجا که هواپیماها با سرعت بسیار بالایی در هوا پرواز می‌کنند، در صورت نزدیک شدن بیش از حد به یکدیگر، می‌تواند بسیار خطرناک باشد. به همین دلیل جهت ایمنی بیشتر، هواپیماها باید از دستورات فرودگاه و کنترل کننده هوایی در مرکز کنترل پیروی کنند.

در مرکز کنترل، اطلاعات گرفته شده از تجهیزات راداری که در مکانهای مختلفی تنظیم شده‌اند، وارد رایانه می‌شوند. اطلاعاتی از جمله مکان هواپیما در پرواز را می‌توانید به سرعت دریافت کنید. بر اساس این اطلاعات،  کنترل کننده ترافیک هوایی، دستورالعمل هایی برای هواپیماها صادر می‌کنند.

فرودگاه و در برج مراقبت، کنترل کننده ترافیک هوایی در مرکز کنترل مسئول فضای هوا است. برج کنترل فرودگاه و مرکز کنترل مسئولیت را تقسیم می‌کند.

سیستم‌های سازمانی وجود دارد که به هزاران هواپیما امکان می‌دهد آسمان را با خیال راحت به اشتراک بگذارند. راه های هوایی، نقاط مشخص شده (نوعی علائم نامرئی) که هواپیما را هدایت می‌کند، کمک ناوبری ثابت و ایستگاه. های مرتبط با زمین هستند که دارای سیگنال های رادیویی بوده که می‌توانند هواپیما را انتخاب کنند. 

هر راه هوایی نام خاص خود را دارد دقیقا مانند مسیر 66 یا I40 و نام های خاص (مانند بین راه ها، بزرگراه ها یا جاده‌های برگشتی). راههای هوایی کمتر از 18000 پا را مجرای هوایی پیروز و آنهایی که بالاتر از 18،000 پا قرار دارند، مسیرهای جت نامیده می‌شوند. راههای هوایی جدیدتر که مستقیماً بین قسمت‌های داخلی اجرا نمی شوند، راه های هوایی Q یا T نامیده می‌شوند. هر راه هوایی با نامه مربوطه هدایت می‌شود. 

ترافیک هوایی توسط اعزام کننده هایی که مراقب هواپیماهایی هستند که یکی پس از دیگری در همان مسیر پرواز می‌کنند، مدیریت می‌شود تا مطمئن شوند که به یکدیگر نزدیک تر از 5 کیلومتر نمی شوند.

امروزه به‌دلیل محدودیت‌های قانونی مانند پرواز در منطقه مسکونی پرجمعیت و سایر مکانهای حساس سیاسی، گاهی اوقات استفاده از کوتاهترین مسیر پروازی ممنوع است.

شاید شنیده باشید که هواپیما در حالت پرواز اتوماتیک قرار دارد. در این صورت هواپیما طبق مسیر

تعیین شده پرواز می‌کند. از نظر تئوریکی، خلبان نیازی به نگاه کردن به بیرون ندارد تا ببینند کجا می‌روند! اما اگر به‌دلیل هواپیماهای دیگر در اطراف، ممکن است مسیر قطع شود و خلبان مجبور شود برای اصلاحات جزئی مداخله کند.

با پیشرفت های نوین در هواپیما های امروزی دیگر نیاز نیست تا خلبانان دید کافی داشته باشند بلکه فقط لازم است تا مسیر را به‌درستی روی کامپیوتر بارگذاری کند. این فناوری تا جایی پیش رفته است که ممکن است یک هواپیمای مدرن مانند یک بوئینگ 777 می‌تواند در هنگام فرود خودکار با دید صفر (عموماً به 100 متر محدود شود) به زمین بنشیند.

برای اطلاعات بیشتر در این زمینه و خرید بلیط خارجی می‌توانید به سایت تیک بان مراجعه کنید.