چگونه یک کشیش انگلیسی، تعطیلات ساحلی را ابداع کرد
کشورهای زیادی خود را مبدع تعطیلات ساحلی می‌دانند؛ اما افتخار کشف تعطیلات ساحلی که از تفریحات موردعلاقه‌ی مردم دنیا است، در حقیقت متعلق به کدام کشور است؟
انگلستان، خود را مبدع تعطیلات ساحلی می‌داند و با اینکه کشورهای زیادی همین ادعا را دارند، اما شواهد تاریخی به‌وضوح نشان می‌دهند که در ۲۲ جولای ۲۸۳ سال قبل، یک کشیش انگلیسی برای اولین‌بار ایده‌ی گذران تعطیلات در ساحل، به‌همراه همسرش، به ذهنش خطور کرد.
شاید بسیاری از مردم با این حرف مخالف باشند. درست است که در دو میلیون سال گذشته یا بیشتر که از تکامل انسان می‌گذرد، برخی از نیاکان ما احتمالاً به فکر استراحت در کنار ساحل و گوش‌دادن به صدای امواج افتاده بودند، اما تا زمانی که فسیل یک صندلی آفتاب‌گیر در شبه‌جزیره‌ی یوکاتان یا جسدی با لباس شنا پیدا نشده است، افتخار کشف تعطیلات ساحلی را که مورد علاقه‌ی مردم دنیای مدرن است، به چه کسی باید نسبت دهیم؟
مقاله‌های مرتبط:
کشیش کلارک در سال ۱۷۳۶ کارت پستال شیکی به دوستش، آقای بویر فرستاد که روی آن نوشته بود: اکنون در حال آفتاب‌گرفتن در ساحل برایتون هستیم، اینجا واقعاً عالی است، تابه‌حال چیزی بهتر از این ندیده‌ام. صبح‌ها در دریا شنا می‌کنم و بعد ماهی می‌خرم. شب‌ها برای هواخوری بیرون می‌رویم و بقایای اردوگاه‌های قدیمی ساکسون را نگاه می‌کنیم.
کشف تعطیلات ساحلی، نبوغ یک مبتکر واقعی را نشان می‌دهد. استیو جابز برای طراحی آی‌پد، دهه‌ها سعی کرد، هنری فورد سال‌ها طول کشید تا بتواند خطوط مونتاژ را در هایلند پارک میشیگان راه‌اندازی کند؛ اما کشیش کلارک عملاً یک شبه، الگویی برای تعطیلات ساحلی به‌وجود آورد که تا به امروز به همان شکل ادامه یافته است.
در ساحل همه چیز وجود دارد، از وقت‌گذرانی در زیر نور خورشید و شنا گرفته تا غذای دریایی؛ همچنین می‌توانید این تفریحات را به رخ دوستان خود بکشید! با اینکه کشیش کلارک بابت لذت‌بردن از چنین خوشی‌های جسمانی قدری هم احساس گناه داشت، اما با تظاهر به حضور در یک فعالیت فرهنگی اصلاحی نظیر ارودگاه‌های ساکسون، این حس بد را جبران می‌کرد.
کشف کشیش کلارک احتمال داشت مثل بسیاری از اختراعات درخشانی که در زمان نامناسبی اتفاق افتادند، به بوته‌ی فراموشی سپرده شود، اما شانس با او یار بود و یک پزشک مشهور با تأیید جعلی خاصیت درمانی این نوع تعطیلات به رواج آن کمک کرد. دکتر ریچارد راسل شیاد، در برایتون مقاله‌ای در سال ۱۷۵۰ منتشر کرد و به تعریف و تمجید از مزایای آب دریا، نزدیک‌بودن به آن، وارد شدن به آب دریا و حتی نوشیدن آن پرداخت. نصایح دکتر باعث شد که طبقه‌ی اشراف جامعه روانه‌ی کنار دریا شوند. به این ترتیب، صنعت تعطیلات به‌وجود آمد که شامل ماشین‌های حمام (مشابه اتاقک‌های پشت گاری که اسب‌ها حمل می‌کردند) و ماهیگیران محلی قوی بود که به افراد متمول ترسو کمک می‌کردند تا وارد امواج شده و از آن خارج شوند.
دکتر راسل همچنین به بیمارانش توصیه کرده بود برای تحریک سیستم گوارشی خود، آب دریا بنوشند. این دکتر حکیم، برای سه یا چهار بار اجابت مزاج، مصرف ۴۷۳ میلی‌لیتر آب دریا را برای افراد بالغ توصیه کرد. خانواده‌ی سلطنتی نیز از رژیم دکتر راسل پشتیبانی کرد و جرج چهارم، شاهزاده‌ی نایب‌السلطنه، برای درمان گواتر خود به برایتون رفت، خانه‌ای در آنجا ساخت و درست مشابه گوئینت پالترو، بازیگر آمریکایی که رژیم بدون گلوتن دارد، شاهزاده به‌سراغ درمان با آب دریا رفت.
جرج چهارم و مهمانانش در برایتون
از زمان جرج چهارم تاکنون، تفرجگاه‌های زیادی اطراف این ساحل بریتانیایی ساخته شده است و به‌واسطه‌ی وجود تفریحات بیشتر و گسترش خطوط راه‌آهن، گردشگران خود را به این ساحل می‌رسانند. بعدها اسکله‌ها، الاغ‌سواری، قنادی، فیش اند چیپس در روزنامه، کارت‌پستال‌های جسورانه‌ی دونالد مک‌گیل و مبارزه‌ی مادز و راکرز که در تعطیلات آخر هفته در ساحل با یکدیگر مبارزه می‌کردند، اضافه شدند.
رفتن به ساحل و سایر ایده‌های بریتانیایی به سایر نقاط دنیا منتقل و به یک کسب‌وکار وسیع بین‌المللی تبدیل شد. حتی میهن‌دوستان کوته‌فکر نیز اقرار می‌کنند که ساحل‌گردی بریتانیایی پس از جهانی‌شدن، پیشرفت زیادی کرد. توجیه درمانی کذب و تاحدی دور از عقل دکتر راسل برای گرفتن حمام آفتاب، در مناطقی با آب‌وهوای گرم‌تر، کمتر مورد توجه قرار گرفت. سواحل اروپایی به‌لطف آب‌های زلال، غذاهای خوشمزه و آفتابی دلنشین توانستند محیطی جهنمی را به جایی فوق‌العاده لذت‌بخش تبدیل کنند.
امروزه وقتی که به اروپا و سواحل فوق‌العاده دیدنی و متعدد آن سفر می‌کنید و درخشش شن‌های طلایی جزیره‌ی ری (Île de Ré)، صخره‌های قرمزرنگ الگاروه و دریاچه‌های یونان را می‌بینید، به‌یاد بیاورید که همه‌ی این اتفاقات با سفر چند روزه‌ی یک کشیش در قرن هجدم به برایتون به‌وقوع پیوست. البته علت رواج تعطیلات ساحلی و اینکه چرا حتی برخی از نیاکان گمنام ما پیش از این کشیش به ساحل می‌رفتند، این بوده است که حضور در ساحل، یکی از لذت‌های بزرگ زندگی به‌حساب می‌آید. شاید این موضوع برای همه‌ی انسان‌ها صدق نکند، اما ساحل برای افراد زیادی مثل بهشت است.
قدرت اسرارآمیز دریا و حتی فکرکردن به ساحل در یک روز سرد زمستانی نیز ذهن گردشگران زیادی را مملو از لذت می‌کند، حتی گاهی اوقات که بی‌خوابی به‌سراغ‌تان می‌آید، خود را در یک ساحل تصور می‌کنید و صدای امواج مانند لالایی برایتان عمل می‌کند. اما چرا؟ نوادگان دکتر راسل دلایل زیادی برای این موضوع مطرح کرده‌اند: یون‌های منفی در هوای دریا، تابش تشعشعات خورشید به غده‌ی کاجی مغز و صدای شلپ‌شلپ هیپنوتیزم‌کننده‌ی امواج باعث آرامش روح نگران و خسته‌ی انسان می‌شود. شاید این ادعا دور از واقعیت نباشد.
دکتر والاس جی نیکولز در کتاب ذهن آبی، به بررسی رابطه‌ی عمیق بین آب و انسان و مزایای متعدد آن برای سلامتی پرداخته است. طبق پژوهش‌های مختلفی که در این کتاب به آن‌ها اشاره شده است، صدای آب به‌خودی‌خود باعث بروز تغییراتی در مغز و به‌تبع آن حس آرامش می‌شود. نزدیک‌بودن به آب یا رفتن داخل آب دریا می‌تواند حال انسان، احساس ارتباط با دیگران و حتی خلاقیت ما را بهتر کند. دکتر نیکولز برای اثبات ادعای خود به بنجامین فرانکلین، ولادیمیر نابوکوف و ادموند روستان نویسنده‌ی نمایشنامه‌ی سیرانو دو برژراک اشاره می‌کند که همگی عاشق نوشتن در وان حمام بودند.
گمانه‌زنی‌های جالبی درباره‌ی مزایای ساحل برای انسان وجود دارد، اما آیا افراد عاشق ساحل‌گردی خودشان تاکنون به این حقایق پی نبرده‌اند؟ دلیل دیگری برای این احساس خوب هنگام حضور در ساحل وجود ندارد؟ نشستن در ساحل بدان معنا است که شما در محیط اداره، ترافیک سنگین یا قطار و متروی شلوغ نیستید. رفتن به ساحل باعث می‌شود که زندگی انسان به اصول اولیه خلاصه شود: دریا، ساحل و آسمان. البته به حوله، کتاب، چتر آفتابی و ضدآفتاب نیز نیاز است. بهترین زمان برای حضور در ساحل، اوایل صبح و اواخر بعدازظهر است که نور آفتاب ملایم می‌شود و اواسط روز نیز برای صرف نهاری طولانی و گشت‌وگذار در قلعه‌های ساکسون مناسب است.
عظمت خیلی از موضوعاتی که در خاطره‌ی ما هستند، با افزایش سن کوچک‌تر به‌نظر می‌رسند؛ اما این اتفاق هیچ‌گاه برای دریا رخ نمی‌دهد و در نگاه ما کوچک نمی‌شود. ابعاد و حرکت دریا است که همیشه حیرت و تفکر را در انسان رقم می‌زنند. بوی آب دریا، شن‌های داغ و کرم ضدآفتاب، صدای آب، رنگ‌های سرزنده، گرمای خورشید و بافت زبر حوله‌ی ساحل، طعم شوری آب پس از شنا و... همه‌ی وجود انسان را در بر می‌گیرد. افراد عاشق ساحل همیشه از لحظه حال لذت می‌برند، در واقع توجه‌کردن به زمان حال، همان چیزی است که امروزه آن را با نام ذهن‌آگاهی و درمان قرن ۲۱ با آب دریا می‌شناسند. یادتان باشد که ساحل محلی کامل و بی‌نقص است و نیازی نیست که هیچ‌کاری در آن انجام دهید.
شما می‌توانید فقط به تماشای شنای دیگران مشغول شوید و در کمال تعجب نگاه کنید که یک شناگر سال‌خورده با کرال سینه طول ساحل را با موزونی و مهارت هرچه تمام‌تر شنا می‌کند؛ یا اینکه خودتان تنی به آب بزنید. با وجود ویژگی‌های فلسفی و حتی معنوی‌ای که در ساحل وجود دارد، اینجا صومعه یا کلیسا نیست و چنانچه شخصی رادیو گوش کند یا بستنی بخورد، خدشه‌ای به فضای ساحل وارد نمی‌شود. اگر هم چنین حسی دارید، می‌توانید صندلی خود را کمی دورتر ببرید.
ساحل شباهت زیادی به شاهکارهای هنری نظیر حکایت‌های کنتربری (The Canterbury Tales) دارد، جایی‌که موضوعات بی‌اهمیت و احمقانه منجر به تقویت احساس طرحی باشکوه می‌شوند. این موارد احمقانه و گذرا در بخشی از ابدیت گنجانده شده‌اند، مثل احمقی که می‌خواهد پشت یک حوله‌ی ساحل، لباسش را عوض کند، در محلی که اقیانوس و آسمان گسترده آن را احاطه کرده است.
هچنین کشش گرانش ماه نیز باعث شده است که جزرومد از صخره‌ها فاصله بگیرند و یک فسیل ژوراسیک از یک آمونیت، ستاره‌ی دریایی یا خرچنگ نعل‌اسبی نمایان شود. مهم‌ترین مرحله‌ی زندگی روی کره‌ی زمین در ۳۷۵ سال قبل در ساحل اتفاق افتاد، زمانی که تیکتالیک (یک گونه‌ی منقرض‌شده از ماهی‌های گوشتی‌باله) از اجداد ماهیان چهارباله، برای اولین‌بار از آب بیرون آمد. علاوه بر این، زمانی که انسان قدم به ساحل گذاشت، مایل بود که به‌سمت مراحل اولیه‌ی تکاملی خود حرکت کند. برای ما انسان‌ها، پوشیدن لباس ساده‌ی شنا و دورشدن از محدودیت‌های مدرنیته، حس آرامش خیال به‌همراه دارد. در یک جمع خانوادگی می‌نشینیم، آتش روشن کرده و سرپناهی بدوی برپا می‌کنیم. کوچک‌ترها می‌توانند به شکار مشغول شوند یا در اشکال مختلف نمایش شرکت کنند، در حالی‌که بزرگ‌ترها عقل خود را روی هم می‌گذارند تا آب‌وهوای روز بعد را پیش‌بینی کنند.
ما می‌توانیم روند تکاملی زندگی‌مان را در ساحل ترسیم کنیم: از خاطرات قدیمی دوران کودکی در سواحل آزاد جزایر بالئاری یا گوا یا تایلند گرفته تا ساحلی که فرزندمان برای اولین‌بام قدم به آب دریا گذاشت. سواحل نیز تنوع زیادی دارند، از ساحل سنگی مدار شمالگان، جایی‌که شکارچیان قوم چوکچی به قصابی فیل‌دریایی مشغول هستند، تا ساحل ریگی ایست‌بورن که یک نفر در حال روشن‌کردن باربیکیوی یک‌بار مصرف است. هرچند که همه‌ی آن‌ها واقعاً مشابه هستند.
حوضچه‌های صخره‌ای همچنان در زمان جزرومد پایین، به‌چشم می‌خورند؛ بوی اقیانوس تغییر نکرده است؛ خانواده‌ها مثل همیشه دور هم می‌نشینند و همان حرف‌های همیشگی را می‌زنند؛ همه‌ی این‌ها یادآور سفرهای قبلی به ساحل هستند. با وجود فراز و فرود امپراتوری‌های انسانی، مایه‌ی مسرت است که از زمان کشیش بریتانیایی، هیچ‌چیزی به‌غیر از کریکت، راه‌آهن، فوتبال و اینترنت، در ساحل تغییر نکرده است. تعطیلات ساحلی، هدیه‌ای از طرف بریتانیا به دنیا محسوب می‌شود که با کمک دنیا به بهشت روی زمین تبدیل شد.
اگر شما هم مشتاق سفر به انگلیس و بازدید از سواحل آن هستید می‌توانید به کمک کجارو قیمت تور انگلیس آژانس‌های مسافرتی مختلف را با یکدیگر مقایسه کنید و تور موردنظرتان را با پایین‌ترین قیمت از آژانس‌های همکار کجارو بخرید. همچنین برای داشتن برنامه‌ریزی دقیق‌تر برای سفر خود، کجارو فهرست کاملی از جاهای دیدنی انگلیس را در اختیار شما قرار داده است که ضمن کسب اطلاعات لازم درباره آن‌ها، سفر راحت‌تر و بهتری به انگلیس داشته باشید.
دیدگاه