۱۰ حقیقت جالب در مورد تفلیس که نمی‌دانستید
تفلیس پایتخت گرجستان، تاریخی پر فراز و نشیب دارد. در این مطلب با ده حقیقت جالب در مورد تفلیس آشنا می‌شوید.
سنت‌ها، بناهای کهن، فرهنگ خاص و جذابیت روزگار باستان، چیزی است که در تفلیس انتظار شما را می‌کشد و همین موضوع باعث شده تا سفر به این شهر، طرفداران خاص خودش را داشته باشد. در تفلیس، داستان باشکوهی از کشوری کوچک را خواهید شنید که بیش از ۲۰۰ موزه و حدود ۱۲ هزار بنا و اثر مختلف، متعلق به دوره‌های گوناگون را در خود جای داده است که در این میان، برخی از این آثار در فهرست میراث جهانی یونسکو هم دیده می‌شوند.
تفلیس جایگاه خود را میان مقاصد محبوب ایرانی‌ها هم پیدا کرده است و اکنون تورهای متنوع تفلیس از آژانس‌های مختلفی برای سفر به گرجستان عرضه می‌شود. اگر برای سفر به تفلیس برنامه‌ریزی می‌کنید، با کمک کجارو می‌توانید بهترین تور گرجستان را پیدا و سفرتان را ارزان‌تر برنامه‌ریزی کنید.
قبل از سفر به تفلیس در مورد این شهر، بیشتر بدانید.
قدمت اولین سکونت‌گاه تفلیس به دوران باستان برمی‌گردد
سکونت‌گاه باستانی نزدیک منطقه قدیمی تفلیس، در آغاز به خاطر توسعه مسیرهای تجاری شکل گرفته است. شرایط آب‌وهوایی تفلیس با منابع آب گرم و حاوی سولفور باعث نام‌گذاری آن شده است. کلمه tbili در زبان گرجی به معنای گرم است. با توجه به اکتشافات باستان‌شناسی، قلمرو تفلیس در دوران باستان محل سکونت انسان بوده است. این شهر در قرن‌های اول تا دوم میلادی نیز یک شهر کوچک بوده است.
تفلیس میزبان قدیمی‌ترین کلیسا است
کلیسای Anchiskhati قدیمی‌ترین کلیسا در تفلیس است. این کلیسا توسط پسر واختانگ گرگ سر در قرن ششم ساخته شد. این کلیسا در ابتدا برای مریم مقدس ساخته شده بود؛ ولی در قرن هفدهم نمادی از مسیح از کلیسای جامع Anchis به این کلیسا منتقل شد و بعد از آن، اسم کلیسا به Anchiskhati تغییر کرد.
بخشی از تفلیس سیدآباد نام داشت
مقاله‌های مرتبط:
در آغاز، تفلیس محدوده‌ی Abanotubani تا تندیس 300 Aragveli در خیابان Gorgasali را پوشش می‌داد. در قرن هفدهم جانشین شاه عباس اول با گروهی از مسلمانان به این منطقه مهاجرت و در آن سکونت کرد. این منطقه از آن زمان به بعد سیدآباد نام گرفت.
منطقه بیرون از دیوارهای شهر، «شهر بیرونی» نامیده می‌شد
محدوده میدان آزادی امروزی و خیابان‌های روستاولی، پوشکین و باراتاشویلی در زمان‌های قدیم، شهر بیرونی نامیده می‌شدند. چون بیرون از دیوارهای اصلی شهر توسعه یافته بودند. در زمان قرون وسطی، اشراف شهر در این منطقه کاخ‌ها و عمارت‌هایی ساختند. اولین مراکز تجاری شهر یعنی کاروانسراها در همین بخش از شهر ساخته شده‌اند.
اولین چاپخانه در تفلیس
در ابتدای قرن هجدهم، واختانگ ششم اولین چاپخانه تفلیس را ساخت. در سال ۱۷۰۹ اولین کتاب در تفلیس منتشر شد. در سال ۱۷۱۲ دومین کتاب شوالیه پلنگینه پوش ـ که یک حماسه مشهور گرجی نوشته شوتا روستاولی است ـ منتشر شد. ساختمان این چاپخانه بین کلیسای Sioni و Anchiskhati قرار دارد. امروزه آن چه که از آن باقی مانده، فقط یادبودی است که نشان می‌دهد چاپخانه‌ای در این جا وجود داشته است.
تفلیس به آرامی به یک شهر اروپایی تبدیل می‌شود
از سال ۱۸۰۱، پادشاهی Kartl-Kakheti بخشی از امپراتوری روسیه شد. فرمانروایان جدید فورا توسعه و گسترش شهر را شروع کردند. معماری شهر تفلیس در این دوره به معماری دوره کلاسیک در اروپا و روسیه شباهت دارد. البته المان‌های معماری گرجی مثلا بالکن‌های چوبی و تزییناتی با شیشه‌های رنگی، راهروهای نقاشی شده و پلکان‌های گرد، به این سبک معماری اضافه شده است.
اولین وسیله حمل و نقل عمومی تفلیس کونکا نام داشت
کونکا تراموایی بود که با اسب روی ریل باریک کشیده می‌شد. این وسیله حمل و نقل در سال ۱۸۸۳ به ساکنان تفلیس معرفی شد. این وسیله می‌توانست تا ۲۰ مسافر را جابه‌جا کند. در سال ۱۹۰۴، تراموای برقی به شهر آمد. در عرض دو سال خط تراموا به ۱۶ کیلومتر رسید. در سال ۱۹۱۲ خط تراموا به ۴۵ کیلومتر رسیده بود.
اولین تمبر پستی امپراتوری روسیه در تفلیس چاپ شد
تمبر پستی Tbilisi Unica در سال ۱۸۵۷ در تفلیس چاپ شد. این تمبر اولین تمبر پستی نه تنها در گرجستان بلکه در کل امپراتوری روسیه بود.
کاراچوگلی و کینتو بخشی مهم از جامعه تفلیس بودند
کاراچوگلی، مردمی با موقعیت اجتماعی پایین بودند؛ ولی اصول اخلاقی خاص خود را داشتند. آن‌ها از بی‌عدالتی بیزار بودند و برای دفاع از حقوق مظلومان، یتیمان و ضعیفان تفلیس، مبارزه می‌کرند. این افراد پوشش اختصاصی خود را داشتند که بالاپوشی بلند و سیاه به اسم چوخا بود که همراه با پیراهن ابریشم سرخ و کمربندی نقره‌ای می‌پوشیدند.
کنتوها نیز فروشندگان خیابانی بودند که کار خود را در خیابان‌های تفلیس با فروش میوه و سبزی روی سینی‌های بزرگ شروع می‌کردند. علاوه بر این، اجناس دست دوم هم می‌فروختند. این دسته از اهالی تفلیس هم لباس خاص خود را داشتند که شامل شلوارهای گشاد، کمربند، شال قرمز و پیراهن بود.
زندگی اجتماعی قرن نوزدهم تفلیس را نمی‌توان بدون این دو گروه تصور کرد.
تفلیس فقط برای ۴ سال، پایتخت جمهوری مستقل گرجستان بود
بعد از انقلاب سال ۱۹۱۷ در روسیه، کمیته ویژه‌ای تشکیل شد و در تاریخ ۲۶ مه سال ۱۹۱۸، استقلال این کشور را اعلام کرد. تفلیس پایتخت جمهوری دموکراتیک گرجستان بود و فقط چهار سال طول کشید. در ۲۵ فوریه ۱۹۲۱ ارتش سرخ بولشویک ها به تفلیس حمله کردند و آن را تصرف کردند. به این ترتیب این کشور استقلالش را برای مدت ۶۹ سال دیگر هم از دست داد.
دیدگاه