موزه فضای باز ویلد و دانلند؛ زندگی در تاریخ انگلستان (قسمت دوم)
در موزه فضای باز ویلد و دانلند، بازدیدکنندگان میتوانند نحوه زندگی مردم در ادوار مختلف انگلستان را تجربه کرده و درباره آن اطلاعات کسب کنند.
مقاله مرتبط:
موزه فضای باز ویلد و دانلند در انگلستان، از جمله موزههایی است که نه تنها به حفظ و نگهداری تاریخ میپردازد، بلکه از آن نیز فراتر رفته و به بازسازی نحوه زندگی مردم در زمانهای گذشته و آموزش آن نیز اهمیت میدهد. در این موزه، بازدیدکنندگان میتوانند نحوه آشپزی، لباس پوشیدن و کارهای روزمره مردم در تاریخ انگستان را تجربه کرده و در این زمینه اطلاعات بیشتری کسب کنند. در این قسمت از مقاله به معرفی دو بخش از بخشهای موزه پرداختهایم.
نمایشها
موزه ویلد و دانلند دارای برنامههای منظمی از نمایش نحوه زندگی است که در آن، بازدیدکنندگان نه تنها میتوانند با چگونگی زندگی مردم در گذشته آشنا شوند، بلکه میتوانند در برخی از جنبههای آن، مانند پخت و پز در دوره تئودورین، آموزش ببینند. هدف از این کار، دور شدن از فضای زندگی مدرن و تجربه تعامل بیشتر با طبیعت، به روشهای تاریخی است.
نمایش نحوه زندگی سنتی و بومی
در موزه ویلد و دانلند در روزهای مختلف، نمایشهای متفاوتی از نحوه زندگی سنتی و بومی برگزار میشود، برخی از این نمایشها به نحوه تهیه صنایع مختلف به روش سنتی میپردازد. صنایعی مانند آهنگری، تهیه آرد به روش دستی، تراشکاری و درو کردن محصول، و همچنین تکنیکهای ساختمانسازی به روش سنتی مانند سنگتراشی، تهیه ملات ساختمان و پرچینسازی، در این مجموعه به علاقهمندان آموزش داده میشود. نکته جالب توجه آن است که هر خانه در این مجموعه، متعلق به دوره خاصی از تاریخ انگلستان است، بنابراین فعالیتها، نحوه زندگی و تهیه صنایع در هر منزل به روش آن دوره از تاریخ تشریح میشود.
در مجموع فعالیتهای این بخش به دو قسمت اصلی تقسیم میشود:
آشپزی سنتی
در آشپزخانه تئودوری این موزه، غذاهایی که توسط ساکنان این دوره تاریخی در سده ۱۵۴۰ مصرف میشده، آماده و پخته میشود. بازدیدکنندگان میتوانند غذاهایی مانند پنیر و کره دستساز، نان پخته شده بر روی آتش در فضای باز، کوفته سرخشده ( شیرینی پر شده با اسفناج، پیاز و سایر سبزیجات)، آش تهیه شده از سبزیهای فصلی (شامل نمونه سبزیهای دورههای تاریخی گذشته) و ترکیب ناآشنای شیرین و لذیذی از گوشت گاو، گردو و آلوی پخته شده را تجربه کنند. تهیه این غذاها و خوراکیهای دیگر، در دورههای مختلف در این مجموعه آموزش داده میشود.
گیاهان سنتی
بسیاری از گیاهان و سبزیجاتی که در این موزه مورد استفاده قرار میگیرند، در باغهای دورهای موزه پرورش داده شدهاند. گیاهانی که در رژیم غذایی دوره تئودورین نقش مهمی ایفا میکردند و اطلاعات ما را از تنوع طعمهای موجود در زمانهای گذشته افزایش میدهند. طیف وسیعی از گیاهان سبز برگی که مصرف میشده، همگی در زمانهای مختلفی از سال، برای تهیه غذا در موزه مورد استفاده قرار میگیرد.
غذاهای فصلی
در زمانگذشته نه تنها هر فصل غذاهای فصلی مخصوص به خود را داشته است، بلکه مذهب نیز اصلاحات غذایی خاصی را با خود به همراه آورده بود. مردان و زنان ملزم بودند تا در زمانهایی مانند بارداری، جمعهها و شنبهها از غذاهای خاصی استفاده کنند. به همین دلیل، در آشپزخانه این موزه، غذاهای فصلی نیز سرو شده و همچنین در روزهای «روزهداری»، از گوشت و تخممرغ در تهیه غذاها استفاده نمیشود.
زندگی روزمره به روش بومی
تمامی آشپزان این مجموعه، چه کسانی که از پرسنل مجموعه هستند و چه کسانی که به صورت داوطلبانه در این مجموعه فعالیت میکنند، نه تنها از کار کردن در آشپزخانه لذت میبرند، حتی به کارهای جنبی این بخش مانند تمیزکاری، نگهداری، جمعآوری هیزم و کنترل آتش اجاق، آبیاری و جمعآوری گیاهان و پختن گوشت و نان بر روی آتش نیز علاقه خاصی دارند.
بهداشت مواد غذایی
یکی از دلایلی که به مجموعه موزه اجازه میدهد تا بتواند غذاهایی به سبک تئودورین را سرو کند، این است که آشپزخانهای مجهز به تمام امکانات مدرن و به روز شده با بالاترین استانداردها، تمام مراحل آمادهسازی و سرو مواد غذایی را از نظر بهداشتی کنترل میکند. مجموعه موزه ویلد و دانلند به طور سختگیرانهای استانداردهای بهداشتی را دنبال کرده و در صورت نیاز، آموزشهای لازم و جدید را در زمینه بهداشت مواد غذایی، در برنامههای خود قرار میدهد.
پروژه لباسهای سنتی
پروژه لباسهای سنتی موزه در سال ۲۰۰۷ آغاز شد، و با فعالیت یک گروه سوزندوزی برای دوخت لباسها به تاریخیترین روش ممکن، شروع به کار کرد. این لباسها نه تنها در زمانهای مشخصی به عنوان تاکید بیشتر بر فضای تاریخی موزه پوشیده میشود، بلکه به عنوان وسیلهای برای تشریح بیشتر نحوه استفاده از لباس و دوخت و دوز در گذشته، مورد استفاده قرار میگیرد.
روند تولید لباسها و آموزش درباره تاریخ و تکنیکهای آنها، از اساسیترین نکات این پروژه است. موزه برای تهیه این بخش تحقیقات بسیاری را زیر نظر افراد حرفهای انجام داده است. ایده اصلی این پروژه نیز استفاده از مواد و تکنیکهای تاریخی تا حد ممکن است. به عنوان مثال، لباسهای دوره تئودورین با رنگهای گیاهی رنگ میشده و دستدوز بودند، برخلاف لباسهای ویکتورین که با رنگهای صنعتی رنگ شده و برای دوخت آنها از ماشین استفاده میشده است.
لباسهای این پروژه نه تنها با هدف دیدن، بلکه با هدف پوشیدن نیز دوخته میشوند. به همین دلیل است که این لباسها در روزهای خاصی در موزه پوشیده میشود. پوشاک در مسیر تحول خود، تغییراتی را به جا میگذارد که به الگویی برای تاریخ و معنی پوشاک تبدیل میشود. محل رفو و تعمیر لباسها، نشان از نوع فعالیتی دارد که مردمان گذشته به آن مشغول بودهاند؛ کمرنگ شدن طرح لباسها، نشان از ساعات کاری دارد که مردم زیر نور آفتاب کار میکردهانددارد و لکه گل به جا مانده بر روی لباسّها نیز، زندگی و کار را در حومه شهرها بازگو میکند.
مانند بخش آشپزی، پروژه لباسهای سنتی نیز، نحوه زندگی مردم را به صورت جرخشی در دورههای مختلف و بخشهای مختلف موزه به نمایش میگذارد.
منظرهها
موزه ویلد و دانلند به بازدیدکنندگان خود پیشنهاد میکند که از مناظر طبیعی دورههای تاریخی دیدن کنند. خانههایی قدیمی با باغهایی بومی، اسبهایی که زمین را شخم زده یا گوسفندانی که در درهها پرسه میزنند، به همراه بوی گیاهان و صداهایی که هیچ عنصر مدرنی در آن دخیل نیست، از عواملی هستند که بازدیدکنندگان را به استراحت در طبیعت این مجموعه فرا میخواند. بخش منظرههای موزه ویلد و دانلند، شامل ۳ قسمت است:
مزرعهداری و نگهداری از حیوانات اهلی
از زمان تاسیس این موزه در دهه ۱۹۷۰، نگهداری از طیف گستردهای از حیوانات در برنامه کار این مجموعه قرار گرفته است. هدف از این کار، نمایش چشمانداز کاری تاریخی و شیوههای کشاورزی در جنوبشرقی انگلستان بوده است. حیواناتی که در این مجموعه نگهداری میشوند شامل موارد زیر هستند:
- اسبهای سنگین که در فعالیتهای فصلی کشاورزی مانند کاشت، برداشت، شخم و حمل هیزم از جنگل از آنها استفاده میشود.
- یک جفت گاو ساسکس که گاری کوچکی را برای رساندن غذا به دیگر حیوانات حمل میکنند. از این گاوها در شخم زدن زمین نیز استفاده میشود.
- گوسفندانی که در آغلهای سنتی نگهداری میشوند.
- مرغهای ساسکس که در اطراف مزرعهها و اصطبلها به غذا خوردن مشغول هستند.
- و غازهایی که در باغ سیب به دنبال غذا میگردند.
رفاه حیوانات
حیوانات این موزه بخشی از تیم آن محسوب میشوند و شرایط زندگی طولانی و راحتی برای آنها در نظر گرفته شده است. پرسنل موزه برای حیوانات اسم انتخاب میکنند، به آنها احترام میگذارند و با آنها حرف میزنند. همچنین، تمام اقدامات لازم برای اطمینان از سلامت و رفاه این حیوانات انجام میشود.
تمرکز اصلی در این بخش بر آن است تا از رژیم غذایی حیوانات، محل زندگی امن و مطمئن، داشتن همنوع، تمرینات مداوم، و داشتن سرپناه اطمینان حاصل شود؛ بدین ترتیب، حیوانات به صورت آزادانه، رفتار طبیعی خود را ابراز میکنند.
بسیاری از حیوانات این مجموعه از ملاقات با بازدیدکنندگان لذت میبرند، اما همیشه اطمینان حاصل میشود که حیوانات فضای کافی برای حرکت را داشته باشند. این موزه به بازدیدکنندگان خود توصیه میکند که از غذا دادن به حیوانات خودداری کرده و پس از لمس کردن آنها، دستهای خود را بشویند.
سلامت حیوانات موزه
تیم پرسنل موزه و داوطلبان به طور روزانه وضعیت سلامت حیوانات را بررسی کرده و در صورت مشاهده موارد مشکوک، به سرعت آن را تشخیص داده و با پزشک مربوطه تماس حاصل میکنند.
کشاورزی ارگانیک
غلات و ریشههای سنتی زیادی در مزرعههای موزه ویلد و دانلند کشت داده میشوند. در اواخر تابستان، گندم درو شده و در دستههای بزرگ، برای آسیاب شدن در پاییز آماده میشود. بخشی از گندمها که نمیتواند برای آرد مورد استفاده قرار گیرد به غذای مرغها تبدیل شده، و کاه آن نیز برای بخش ساختمانهای تاریخی موزه مصرف میشود.
ساختمانهای سنتی مزرعه مانند انبار، اصطبل، انبار غله و محل نگهداری از ماشینهای کشاورزی نیز در این موزه نمایش داده میشود. بازدیدکنندگان میتوانند ماشینآلات کشاورزی از قرن نوزده و ۲۰ و وانتهای چرخدار را در این موزه مشاهده کنند.
جنگل مخصوص برای نیازهای موزه
در سالهای ابتدایی راهاندازی موزه، تپهای در بالای موزه به عنوان مکانی برای کاشت درخت جهت تهیه هیزم انتخاب شده بود، که تا به امروز، گونههای مختلفی از درختان در این محدوده کاشته شده است. در داخل این جنگل، منطقهای است که به درختان فندق اختصاص دارد. تاکنون مناطق بسیاری به گونههای مختلف اختصاص داده شده است اما در حال حاضر فندق و شاهبلوط از مهمترین آنها هستند.
ایجاد این جنگل از نظر اقتصادی اهمیت بسیاری داشت، زیرا سوخت برخی وسایل موزه، چوب لازم جهت ساخت آغل یا قفس پرندگان و چوب لازم جهت هیزم یا تهیه ساختمانها، همگی از این بخش تامین میشود. هیزمهایی که در خانههای سنتی موزه استفاده میشود، از جمله مهمترین مواردی است که از طریق این جنگل تامین شده و روند برداشت، جمعآوری و حمل هیزم را توسط کارگران در زمانهای گذشته نشان میدهد.
دشت گلهای وحشی
موزه متعهد است تا جای ممکن به محیط زیست فضایی که تحت نظر دارد، اهمیت دهد. به همین منظور، ۶ باغ سنتی این موزه با استفاده از کود و کمپوست تغذیه شده و دشتهای موزه نیز برای حمایت از زندگی حیوانات بومی منطقه مانند زنبورها، پرندگان، پستانداران، پروانهها و گونههای بیمهره مدیریت شده است.
حفاظت از دشت گلهای وحشی نه تنها به اکوسیستم منطقه کمک کرده است، بلکه به بازدیدکنندگان نیز این امکان را میدهد تا بخش مهمی از میراث طبیعی را مشاهده نمایند. دشت گلهای وحشی این موزه با استفاده از برخی گلهایی که اختصاصا برای بازیهای المپیک سال ۲۰۱۲ پروش داده شده بود، در سال ۲۰۱۲ ساخته شد.
۲۰۰ متر مربع دشت که میراث با ارزشی از المپیک است، دارای گلهای با ارزشی از منطقه ساسکس است، که در زمانهای گذشته بسیار متداول بودهاند، اما با گذشت زمان و تغییر روشهای کشاورزی، کاهش چشمگیری پیدا کردهاند. با وجود آن که در سالهای ابتدایی، روند رشد گلهای وحشی به کندی پیش میرفت، اما پس از گذشت چند سال، مسئولان موزه اکنون امیدوار هستند که بتوانند گونههای بیشتری از گیاهان و گلهای وحشی را در این منطقه پرورش دهند.
مزرعههای این موزه، در صورت امکان به صورت دستی شخم زده میشوند و در غیر این صورت، برای شخم از اسبهای سنگین استفاده میکنند. در درو، اغلب از داسهای استرالیایی که سبکتر و راحتتر هستند استفاده میشود، اما در موارد به خصوص داس انگلیسی نیز مورد استفاده قرار میگیرد. شخم زدن در این مجموعه به عنوان بخشی از دورههای آموزشی برای بزرگسالان نیز برگزار میشود.
عکس: موزه ویلد و دانلند
دیدگاه