موزه عالی هنر آتلانتا، نمونه ای زیبا از معماری سفید
موزه هنر آتلانتا که از آن با عنوان «موزه عالی هنر» آتلانتا نیز یاد می‌شود، یکی از چندین موزه هنر پیشرو واقع در ایالت متحده امریکا به شمار می‌رود که طراحی آن به عهده «ریچارد مه‌یر» بوده است.
موزه عالی هنر آتلانتا (High Museum of Art)، ساختمانی عمومی و مکانی برای نگهداری آثار هنری است که به جنبه‌های تطبیقی و مفهومی برنامه‌های موزه رسیدگی می‌کند.
نمای سنتی شهر آتلانتا که موطن این ساختمان پیشرفته به شمار می‌آید و نیز نقش این شهر به عنوان یک از مهم‌ترین مراکز فرهنگی در حال توسعه، توانسته است تاثیر به سزایی بر این طراحی خارق‌العاده بگذارد و زیبایی دو چندانی را برای آن به ارمغان بیاورد.
«ریچارد مه‌یر» که از او با عنوان شوالیه سفید پست مدرنیسم نیز یاد می‌شود؛ از میان انواع کاربری‌ها و موضوعاتی که به وی ارجاع شده است، معماری برای هنر و فضاهای فرهنگی را ترجیح داده و مراکز فرهنگی و موزه‌های بسیاری را طراحی کرده است که ساختمان موزه عالی هنر در آتلانتا که بخشی از مرکز هنری وودرو (Woodrow) است، از جمله موفق‌ترین و شاخص‌ترین آثار وی به شمار می‌آید.
مه‌یر در این بنا نیز همچون سایر آثار فرهنگی تعریفی متفاوت از رابطه میان شهر، مردم و هنر ارائه می‌کند و سعی دارد از گسست میان فضاهای فرهنگی و شهرها بکاهد.
نمونه‌هایی از تلاش وی را در قالب‌های خالی مربع شکل درون بنا که در آن‌ها تصاویری از شهر قابل رویت است و همچنین در نحوه تعریف ورودی توسط خطی کشیده و شیبدار که از دل بنا به سوی شهر کشیده شده و در ناخودآگاه عابرین پیرامون سایت ترجمان و نشانه‌ای از دعوت است می‌توان مشاهده نمود.
علاقه وی به فرم‌های دایره‌ای شکل و سازماندهی شعاعی، به طوری که احجام موزه در فشردگی و تمرکزگرایی شدیدی قرار داشته و ضرب آهنگ‌های مختلفی از صلبیت و شفافیت را نمایان می‌سازند.
در عین حال شباهت‌های بسیاری میان این بنا و موزه «گوگنهایم نیویورک» اثر فرانک لوید رایت وجود دارد: مرکزیت آتریوم چند طبقه با سقفی شیشه‌‌ای، رمپ‌های مدور، دیوارهای سفید و بازی نور و سایه.
آنچه در این بنا مورد نظر معمار بوده است نحوه مواجهه بیننده با آثار موزه، چگونگی حرکت و سیرکولاسیون میان گالری‌ها و توجه به شخصیت و نیازهای تک تک آثار است.
بدین ترتیب سعی شده است تا آثار به نمایش در آمده تنها از یک زاویه و یک بعد– دید از رو به رو – قابل رویت نباشند بلکه توسط رمپ‌ها و پل‌ها دید از فواصل مختلف و زوایای متفاوت به هر اثر ممکن گردیده است.
قرارگیری موزه هنر آتلانتا در محل اتصال خیابان پیچتری و شانزدهم، در حدود ۲ کیلومتری مرکز تجاری آتلانتا، و نیز دسترسی آسان به سیستم حمل و نقل عمومی، این موزه را در موقعیت مناسبی از شهر آتلانتا قرار می‌دهد.
موزه هنر آتلانتا متشکل از ۴ بخش جدا از هم است. با این وجود، یکی از این بخش‌ها که به اتاق میانی موزه، لابی و مرکز همایشات اختصاص دارد، برای متمایز شدن از چهار بخش دیگر، برش خورده است.
جدایی فضای گالری و گردشی در موزه هنر آتلانتا، امکان نظارت فضای مرکزی بر سیستم حرکت را فراهم می‌آورد و در عین حال وجود پنجره‌هایی سرتاسری به منظور هدایت نور به داخل موزه و ارائه چشم‌انداز وسیعی از شهر را میسر می‌کند.
گالری‌ها نیز با ارائه چشم اندازهای چندگانه و همچنین نمایش صمیمانه آثار در مقیاس وسیع، به برآورده نمودن نیازهای وسیع این مجموعه کمک می‌کنند.
نوری که به صورت مستقیم و یا فیلتر شده، تمام فضای این مجموعه را درنوردیده است، جدا از جنبه عملکردی، نمادی از نقش موزه در تجلی زیبایی شناختی و آشکار نمودن ارزش‌های فرهنگی نیز به شمار می‌رود و هدف اولیه این معماری که کشف ارزش‌ها و پرورش فهم تفکری مجموعه موزه از طریق تجربه فضای آن است را تامین می‌کند.
دیدگاه