ایستگاه های رادیویی اعداد؛ یادگار جنگ سرد

در زمانی که جنگ سرد در اوج خود بود و جاسوسی‌های کشورهای درگیر غوغا می‌کرد، آژانس‌های اطلاعاتی کشورها باید با مامورین خود از طریق امواج کوتاه‌برد ارتباط برقرار می‌کردند. فرستنده امواج رادیو در سراسر دنیا در مکان‌های مخفی ساخته شده بودند و پیغام‌های کدگذاری شده را به صورت مداوم در قالب رشته‌ای از اعداد مخابره می‌کرد. پیغام‌ها معمولا با یک ملودی یا چندین بوق شروع می‌شد و بعد از آن اعداد با صدایی بلند خوانده می‌شدند.

جالب اینجا است که هرکس رادیویی در اختیار داشت و آن را روی موج این پیغام‌ها تنظیم می‌کرد، می‌توانست این پیام‌های کدگذاری شده را بشنود؛ اما همانطور که می‌دانید، تنها مامورانی که صلاحیت داشتند، قادر به رمزگشایی این پیام‌ها بودند. برای بقیه مردم، تنها رشته‌ای از اعداد بود که پشت سر هم خوانده می‌شدند. دیگر گویندگان رادیوها، که کم و بیش در مورد این کانال‌های رادیویی صحبت می‌کردند، به این امواج، لقب ایستگاه اعداد را داده بودند.

اولین باری که از این ایستگاه‌ها استفاده شد، به دوران جنگ جهانی اول برمی‌گردد و اولین کسی که متوجه این موضوع شد، شخصی به نام «آنتوان هابسبورگ» شهروند بود. هابسبورگ پیام‌های کدگذاری شده دشمن را بر روی کاغذ می‌نوشت و قبل از رفتن به مدرسه، آن‌ها را در اختیار دفتر وزارت جنگ قرار می‌داد.

وزارت جنگ طبیعتا ایستگاه‌های شنود خودش را داشت، اما وقتی به دلیل سرما و یخ‌زدگی قادر به دریافت پیام‌ها نبودند، از نوشته‌های آنتوان هابسبورگ استفاده می‌کردند.

در زمان جنگ سرد، اهمیت استفاده از این روش مخابره دوچندان شد. آژانس اطلاعاتی بریتانیا در اواسط سال ۱۹۷۰، یکی از این ایستگاه‌های رادیویی را در بریتانیا و یکی دیگر را در قبرس در اختیار داشت.

طبق یافته‌های وزارت داخلی چک و سرویس امنیتی سوئیس، کشور چک اسلواکی سابق نیز از این ایستگاه‌های اعداد جهت جاسوسی‌های خود استفاده کرده است.

آن دوران گذشته است و تکنولوژی پیشرفت‌های عظیمی در زمینه ارتباطات و رمزگشایی حاصل کرده است. اما با این همه پیشرفت، این روش هنوز هم یکی از ایمن‌ترین و مورد اعتمادترین روش‌های مخابره است و هنوز هم می‌توان از آن استفاده کرد. این روش کاملا مخفیانه است و گیرندگان آن می‌توانند در هر کجای جهان باشند و دستورات را بدون این که نشانی از خودشان باقی بگذارند، دریافت کنند. تنها چیزی که برای این کار نیاز دارند، یک رادیو است.

یکی از مشهورترین ایستگاه‌ها که از سال ۱۹۷۰ تا به حال فعال است، ایستگاه «یو وی بی ۱۷» است. این ایستگاه رادیویی بر روی موج ۴۶۲۵ کیلوهرتز قابل دریافت است و پیغام آن شامل بوقی عجیب است و بیشتر از یک ثانیه طول نمی‌کشد و همیشه در حال تکرار است. بعضی اوقات این سیگنال کدگذاری شده توسط یک صدا که به زبان روسی حرف می‌زند، متوقف می‌شود و به صورت مختصر چندین شماره و کلمه را تکرار می‌کند.

نکته جالب توجه اینجا است که این صدای بوق به صورت داخلی تولید نمی‌شود. این بدین معنا است که میکروفون آن باز است و این صدا توسط یک دستگاه پشت میکروفون تولید می‌شود.

کسانی که پیگیر این موضوع بودند، به روش مثلثی موقعیت آن را پیدا کردند. موقعیت آن در مکانی به نام «پوواروفو» بود که در حدود ۳۰ کیلومتری مسکو واقع شده بود. اما در سال ۲۰۱۰ فرستنده این ایستگاه رادیویی به نزدیکی شهر «سنت‌پترزبورگ» برده شد. موقعیت فعلی‌ آن، آن طور که حدس زده شده است، در ۷۰ کیلومتری مسکو قرار دارد.

در سال ۲۰۱۱ گروهی از جستجوگران شهری پایگاه نظامی در پوواروفو را پیدا کردند که حدس زده می‌شد فرستنده این ایستگاه رادیویی در آنجا باشد. یک سابقه رادیویی نیز در آنجا یافت شد که مهر تائیدی بود بر موج ۴۶۲۵ کیلوهرتزی موج رادیو.

این موضوع اگرچه خیلی مهیج و جالب است، اما باید خاطرنشان کرد که «یو وی بی ۷۶» تنها ایستگاه عددی فعال موجود نیست.چندین ایستگاه اعدادی همانند این ایستگاه وجود دارند که به زبان‌های مختلف اعم از انگلیسی، لهستانی، آلمانی، روسی و چینی در حال مخابره هستند. تنها کاری که در این زمینه می‌توانیم انجام دهیم، این است که رادیوی خود را بیاوریم و آن را به فرکانس مربوطه وصل کنیم و پیغام‌ها را بشنویم.

نظر شما دوستان در مورد این ایستگاه‌های اعداد چیست؟

در قسمت نظرات منتظر پاسخ شما عزیزان هستیم.