روزشمار: ۷ بهمن؛ تغییر نام سن پترزبورگ روسیه به لنینگراد

محبوبه پوریوسفی
محبوبه پوریوسفی پنجشنبه، ۷ بهمن ۱۳۹۵ ساعت ۰۸:۰۰
روزشمار: ۷ بهمن؛ تغییر نام سن پترزبورگ روسیه به لنینگراد

در چنین روزی در سال ۱۹۲۴، شهر سن پترزبورگ پایتخت پیشین روسیه که به دست پتر بزرگ به صورت شهر درآمده است به لنینگراد تغییر نام داده شد که پس از فروپاشی شوروی به نام اول بازگشت داده شده است.

سن پترزبورگ دومین شهر بزرگ روسیه پس از مسکو است که در منتهی‌الیه شمال‌غرب این کشور واقع شده است. این شهر در سال ۱۷۰۳ به دستور و با نظارت پتر کبیر ساخته شد و از آن زمان تا ۱۹۱۸ پایتخت روسیه بود. این شهر که به مدت دو سده پایتخت روسیه بوده است، بین سال‌های ۱۹۱۴ تا ۱۹۲۴ میلادی پتروگراد نام داشت. پتروگراد نامی بود که نیکلای دوم واپسین تزار روسیه در هنگامه جنگ جهانی یکم که در برابر آلمان می‌جنگید بر شهر سن پترزبورگ گذارده بود تا با داشتن پسوند «بورگ» همانند نام‌های آلمانی نباشد. معنای پتروگراد شهر پتر است. گراد در زبان روسی کهن برابر گوراد در زبان روسی کنونی است و به معنی شهر است.

پس از واژگونی فرمانروایی تزارها و در زمان حکومت اتحاد جماهیر شوروی به مدت ۶۷ سال (از سال ۱۹۲۴ تا ۱۹۹۱) به نام لنین، لنینگراد خوانده شد. به رغم وصیت لنین که گفته بود نام او را بر زادگاهش نگذارند، پس از درگذشت وی، سن پترزبورگ را به لنینگراد تغییر اسم داده بودند. با فروپاشی شوروی در این کشور به نام پیشینش بازخوانده شد.

در زبان فارسی از زمان قاجار بطور عامیانه سن پترزبورگ را «پِتِل پُرت» یا «فتل فُرت» می‌نامیدند و آن را در مثل به عنوان دورترین نقاط بکار می‌بردند در اصطلاحاتی مانند «از اینجا تا پتل پورت».

این شهر به عنوان صحنه وقوع انقلاب ۱۹۱۷ روسیه و پایگاه دفاع سرسختانه در برابر آلمان نازی در زمان جنگ جهانی دوم، از جایگاهی مهم و نقشی حیاتی در تاریخ روس‌ها برخوردار است و به مرکز فرهنگی روسیه نیز شهرت دارد. سن پترزبورگ در کناره‌های رود نِوا، در شرق خلیج فنلاند در دریای بالتیک قرار گرفته است.

این شهر در بین مردم روس با لقب «پنجره‌ای به اروپا» مشهور است. با وجود اینکه سن‌پترزبورگ به نسبت بسیاری از شهرهای دنیا شهر جوانی محسوب می‌شود، اما از لحاظ جاذبه‌های تاریخی و طبیعی یکی از غنی‌ترین شهرهای دنیاست و هر کسی که به شهر سن‌پترزبورگ رفته است به شما می‌گوید که برای دیدن حداقل نیمی از جاذبه‌های دیدنی این شهر افسانه‌ای به دو یا سه روز زمان نیاز دارید.

شهر سن پترزبورگ از اغلب شهرهای اروپایی پرواز مستقیم دارند. شهر مسکو از بسیاری از شهرهای اروپایی، آمریکایی، شمال آفریقا و آسیا پرواز مستقیم دارد. از ایالات متحده آمریکا شهرهایی نظیر نیویورک، لس آنجلس، آتلانتا، شیگاگو پرواز مستقیم برای روسیه وجود دارد. از کانادا شهرهای نظیر مونترال و تورنتو پرواز مستقیم برای روسیه وجود دارد.

شهر سن پترزبورگ دارای پارک‌ها و مراکز دیدنی و تفریحی فراوانی است. این شهر به داشتن خیابان‌های عریض همانند خیابان‌های ساحلی «نوا» و «نفسکس پروسپکت» معروف است. کلیسای شهر سنت پترزبورگ مرکز کلیسای ارتودکس است. قدیمی‌ترین بناهای سن پترزبورگ «قدیس پطرس» و «قدیس بوس» است که در جزیره‌ای در رود «نوا»  قرار گرفته است.

دیدنی‌های سن پترزبورگ

قصر آرمیتاژ (Hermitage Museum)

قصر آرمیتاژ شامل مجموعه‌ای هماهنگ از ساختمان‌هاست که توسط معماران ماهر و چیره‌دست در اواخر سده ۱۸ و اوایل سده ۱۹ میلادی بنا شده است. این کاخ شامل یک ساختمان دو طبقه عظیم است که دور تا دور آن را ستونهای غول‌پیکر احاطه کرده‌اند. در این کاخ می‌توان تنوع‌ فرم‌ها و مجسمه‌های‌ فراوان‌، تزیینات‌ و گچ‌بری‌های‌ پرنقش‌ و نگار، رنگ‌آمیزی‌ شاد و تصویرهای‌ زیبایی‌ را که به‌وجود آورده‌اند را مشاهده کرد.

قصر هرمیتاژ

قصر هرمیتاژ

این قصر در واقع یکی از بزرگ‌ترین و غنی‌ترین موزه‌های جهان است که برای نگهداری مجموعه هنری خانواده سلطنتی ساخته شده است و بزرگ‌ترین موزه روسیه و سومین موزه بزرگ جهان بعد از موزه انگلستان و موزه لوور فرانسه است. این موزه در برگیرنده آثار هنری اروپای غربی، روسیه و خاورمیانه است. در غرفه فرهنگ و تمدن موزه آرمیتاژ اشیای گرانبها و عتیقه، آثار هنری، تاریخی و باستانی بسیاری از فرهنگ و تمدن ایران به نمایش گذاشته شده است. موزه آرمیتاژ به دلیل قرار گرفتن در محل کاخ زمستانی ارزش و اهمیت بسیاری دارد.

این موزه در زمان دختر پتر کبیر ساخته شد و بعدها توسط کاترین کبیر گسترش یافت و به تدریج و با گذشت زمان به کلکسیونی از نفیس‌ترین اشیای جهان و محل نگهداری کلکسیون شخصی کاترین تبدیل شد. این موزه دارای ۱۰۵۷ سالن مختلف و ۳۰۰۰۰۰۰ اثر است. تخمین زده شده که اگر برای دیدن هر قطعه این موزه تنها یک دقیقه وقت صرف کنید ۱۱ سال طول می‌کشد تا کل موزه را بتوانید ببینید!

در روبروی میدان کاخ و کاخ زمستانی ستونی در داخل میدان به نام «الکساندر فسکایا» به پاس پیروزی لشکریان روسیه بر ناپلئون در جنگ ۱۸۱۲ برپا شده است. این ستون افتخار از سنگ یکپارچه گرانیت و به ارتفاع ۵٫۴۷ متر در وسط میدان منظره ساختمان‌ها و بناهای اطراف خود را کامل کرده است و به میدان زیبایی خاصی داده است.

اسب سوار برنزی (Bronze Horseman)

اسب سوار برنزی مجمسه یادبود پتر کبیر در میدان سناتسکایا است که به دستور کاترین کبیر ساخته شده است.

اسب سوار برنزی سن پترزبورگ

کلیسای سنت ایزاک (St. Isaac's Cathedral)

 از دیگر آثار این شهر می‌توان به کلیسای جامع «سن ایزاک» و مجسمه سوار بر اسب پترکبیر اشاره کرد. کلیسای سنت ایزاک که به ایزاکیوفسکی هم معروف است بزرگترین کلیسای ارتودوکس روسیه در این شهر و چهارمین کلیسای ارتودوکس بزرگ جهان است.

قلعه پیتر و پاول (Peter and Paul Fortress)

قلعه‌های موجود در شهر سنت پترزبورگ در دوره روسیه تزاری از زندان‌های مخوف سیاسی بودند و نویسندگان و روشنفکران برجسته‌ای چون «داستایوفسکی» و «چرینشوفسکی» در آن‌ها زندانی بودند. امروزه این قلعه‌ها به موزه تبدیل شده‌اند. قلعه «پیتر و پاول» دژ اصلی شهر سنت پترزبورگ محسوب می‌شود که توسط پتر کبیر در سال ۱۷۰۳ شروع به ساخت شد. این قلعه طی یک سال ساخته شد ولی نتوانست از لحاظ نظامی مقاومت کند و بنابراین از سال ۱۷۰۶ دوباره با بدنه‌ای سنگی بازسازی شد.

قلعه پیتر و پاول

از سال ۱۷۲۰، این قلعه به عنوان پادگان شهر و همچنین زندانی برای زندانیان درجه بالا یا سیاسی به کار گرفته شد.

کلبه پتر کبیر (Cabin of Peter The Great)

این کلبه اولین کاخ پتر کبیر محسوب می‌شود که ازچوب ساخته شده است. این کلبه چوبی فقط ۶۰ متر مربع است که شامل سه اتاق می‌شود، یک اتاق خواب، یک اتاق نشیمن و یک اتاق مطالعه.

کلبه پتر کبیر

کلبه پتر کبیر

موزه روس (Russian Museum)

با وجود اینکه این موزه قابل قیاس با موزه ترتیاکوف در مسکو نیست اما موزه روس در سن پترزبورگ نیز یکی از بزرگ‌ترین موزه‌های هنر و نقاشی ملی مربوط به قرن ۱۹ است.

موزه روس

کاخ کنستانتینوفکسی در استرلنا (Konstantinovsky Palace)

قصر کنستانتین محل اقامت دوک‌های بزرگ از کاخ رومانف بوده است که شاهکار هنر معماری روسیه در قرن ۱۸ به شمار می‌رود. این موزه همه روزه از ساعت ۱۰ تا ۴ بعدازظهر باز است.

موزه روس

کاخ کاترین (Catherin Palace)

کاخ کاترین محل اقامت تابستانی تزارهای روس بوده است. بیش از ۱۰۰ کیلوگرم طلا در ساخت گچ‌بری‌ها و مجسمه‌ها و سقف این کاخ به کار برده شده است.

کاخ کاترین

کاخ کاترین

شب های سفید سن پترزبورگ

یکی از مهم‌ترین دیدنی‌ها و جاذبه‌های گردشگری روسیه است. این پدیده طبیعی هر ساله از اوایل خرداد شروع می‌شود و به علت طولانی بودن روزها در مناطق نزدیک به قطب شمال کره زمین بوجود می‌آید. موقعیت جغرافیایی شهر سن پترزبورگ ویژه است و شمالی‌ترین شهر پرجمعیت جهان به شمار می‌رود. شب‌های اوایل فصل تابستان در سن پترزبورگ شب‌های سفید نامیده می‌شود چون به علت بسیار طولانی شدن زمان تابش آفتاب در تاریکی شب فرو نمی‌رود و همه مدت شبانه‌روز یا هوا روشن است و یا گرگ و میش صبحگاهی دارد. ساکنان بومی شهر سن پترزبورگ از فصل شب‌های سفید به عنوان بهترین زمان برای پیاده‌روی طولانی‌مدت و آشنایی با زیبایی‌های شهرشان استفاده می‌کنند.

شب های سفید سن پترزبورگ

آب و هوای سن پترزبورگ

سن پترزبورگ آب و هوای مرطوب قاره‌ای دارد، اما تأثیر گردبادهای دریای بالتیک باعث می‌شود که تابستان‌هایش گرم، مرطوب و کوتاه و زمستان‌هایش سرد، مرطوب و طولانی باشند و در زمستان هم دوره‌هایی از گرمای نسبی را تجربه کند. متوسط حداقل دما در زمستان ۹ درجه زیر صفر است، هر چند دمای ۳۵ درجه زیر صفر را هم برای این شهر ثبت کرده‌اند. یخ زدن سطح زمین در زمستان‌های سن پترزبورگ پدیده‌ای معمول است و بخش‌هایی از رود نِوا هم که در محدوده شهر قرار دارند در ماه‌های نوامبر یا دسامبر یخ می‌زنند و در آوریل این یخ‌ها کم‌کم آب می‌شوند. به طور میانگین، سن‌پترزبورگ ۱۲۳ روز برفی در هر سال دارد که معمولا بین ماه‌های دسامبر تا مارس توزیع شده‌اند.

سطح بارندگی سالانه شهر حدود ۶۰۰ میلی‌متر است و بیش‌ترین بارش‌ها هم اواخر تابستان اتفاق می‌افتند. آب و هوای سن‌پترزبورگ مرطوب است و میانگین رطوبت به ۷۸ درصد می‌رسد. آسمان این شهر هم ۱۶۵ روز در سال تمام‌ابری است، بنابراین حتی اگر تابستان به سن‌پترزبورگ می‌روید، باید برای آب و هوایی مرطوب، ابری و حتی بارانی آماده باشید.

در همین روز:

  • الحاق ايران به قرارداد جهانی آزادی تبادل افكار يونسكو (۱۳۴۴ شمسی)
  • روز ملی «استراليا»
  • میشیگان بیست و ششمین ایالت آمریکا شد. (۱۸۳۷ میلادی)
  • زادروز «برنهارد اردمانسدر» تاريخ‌دان آلمانی (۱۸۸۳ میلادی)
  • تصویب کوه راکی به عنوان پارک ملی توسط کنگره آمریکا (۱۹۱۵ میلادی)
  • روز ملی و اعلام جمهوی در هندوستان (۱۹۵۰ میلادی)
  • هندی زبان رسمی هندوستان می‌شود. (۱۹۶۵ میلادی)

مطالب مرتبط:

دیدگاه