معنی ضرب المثل فارسی؛ نرود میخ آهنین در سنگ

تاریخچه ضرب‌المثل میخ آهنین در سنگ

در زمان‌های بسیار قدیم یک کاروان برای تجارت راهی کشور یونان شد. گفته می‌شود در آن زمان‌ها، افرادی در بین راه‌ها و پشت کوه‌ها به کمین کاروان‌ها می‌نشستند و در فرصتی مناسب به آن‌ها حمله کرده و اموال و چهارپایانشان را به غارت می‌بردند.

 این کاروان بعد از چند روز کشور ایران را به مقصد یونان ترک کرد. چند روز در سفر بودند تا اینکه به یونان رسیدند. بعد از کمی استراحت در کاروان‌سرا به بازار رفتند و به خرید مشغول شدند و پس از چند روز اقامت به‌سمت ایران بازگشتند. در بین راه تعدادی راهزن، کاروان را دیدند و در گوشه‌ای مخفی شدند. به‌محض اینکه کاروان نزدیک شد به آن‌ها حمله کرده و تمام اموالشان را تصاحب کردند.

یکی از کاروانیان به نام لقمان حکیم که از بزرگان عصر خود بود، رفتار و حرکات راهزنان را نگاه می‌کرد. کاروانیان از او کمک خواستند و گفتند:

یا شیخ! تو بزرگ ما هستی و صحبت‌های شما دل همه را آرام می‌کند. از تو  خواهش می‌کنیم با دزدها حرف بزنی و متقاعدشان کنی اموالمان را به ما ببخشند.

لقمان حکیم نیش خندی زد و گفت: این افراد زبان‌نفهم هستند و اگر رحم داشتند و صحبت کردن با آن‌ها فایده‌ای داشت که به مردم رحم می‌کردند و اموال مردم را تصاحب نمی‌کردند. نصیحت روی این آدم‌های پست اثری ندارد. سپس فرمود:

نرود میخ آهنین در سنگ.

از آن زمان تا به امروز، ضرب‌المثل نرود میخ آهنین در سنگ زمانی به کار می‌رود که اشخاص جاهل هیچ نصیحتی را نمی‌پذیرند.