مرور شماری از تسخیر شده ترین مسیرهای راه پیمایی آمریکا
پیاده‌روی و راهپیمایی از جمله فعالیت‌هایی است که فرصتی مناسب هم برای ورزش و هم برای لذت بردن از زیبایی‌های بکر طبیعت در اختیار افراد قرار می‌دهد. اما گاهی نیروهای ماورایی، این لذت را به کابوسی هولناک تبدیل می‌کنند. این بار در کجارو با مرور منتخبی از جاده و مسیرهای تسخیرشده‌ی معروف آمریکا همراه شما هستیم.
گشت‌وگذار در دل طبیعت، جذابیتی انکارناپذیر دارد. حس خوب نوازش خنکای نسیم، شنیدن نغمه‌ی دل‌انگیز پرندگان و قدم زدن زیر سایه‌سار درختان، لذتی است انکارناپذیر، گویی در میان رویایی فراموش‌نشدنی هستید. اما گاهی بر این مسیرهای راهپیمایی، سایه‌ای تیره و تار می‌افتد. سایه‌ای که در پیوندی ناخوشایند با گذشته‌ی این مکان‌هاست. اینجا دیگر در کنار آواز پرندگان، زمزمه‌هایی نیز به گوش می‌رسد. زمزمه‌هایی از دنیایی دیگر و از مخلوقاتی دیگر.
شماری از مسیرهای راهپیمایی در گوشه و کنار جهان با این داستان‌ها به شهرت رسیده‌اند. این بار در سلسه مقالات گردشگری وحشت، ما نیز شما را به گشت و گذاری متفاوت در دل منتخبی از این مسیرها دعوت می‌کنیم. از مدینه فاضله‌ی نازیسم‌ها گرفته تا دروازه‌ی جهنم، با معرفی ده مسیر تسخیر شده و ترسناک همراه شما هستیم. اگر دوست دارید و البته شجاعت روبه‌رو شدن با حضور نیروهای ماورایی را هم دارید، شاید بد نباشد حتی در قاب تصویر قدم در این مسیرها بگذارید.
مقاله مرتبط:
مجموعه مقالات گردشگری وحشت به معرفی بهترین‌های دنیای ترس و هیجان پرداخته و بدون هیچ‌گونه پیشداوری، تنها به بیان مدارک و مستندات موجود در رابطه با این مکان‌ها می‌پردازد. ما صحت و سقم این داستان‌ها را تایید نکرده و تنها در مقام معرفی، داستان هرکدام را برای شما بازگو می‌کنیم. قضاوت با شما است که این داستان‌ها را بپذیرید یا خیر.
مسیر ترنسپت (Transept)، آریزونا
مسیر پیاده روی ترنسپت (Transept) از حاشیه‌ی شمالی زمین‌های "کمپ‌گراوند" (Campground) شروع شده و تا "گرند کنین لاج" (Grand Canyon Lodge) در پارک ملی "گرند کنیون" امتداد یافته است. این مسیر از میان خرابه‌های دلگیر و ترسناک “Puebloan” عبور می‌کند که درست در میانه‌ی راه قرار گرفته‌اند. اما جدا از هر داستان دیگری، این مسیر هم تسخیر شده است، آن هم توسط زنی گریان که ظاهرا به این جاده علاقه شدیدی دارد. افرادی که این مسیر را برای راهپیمایی انتخاب کردند، ادعا می‌کنند صدای مویه و زاری کسی را شنیده‌اند، اما کسی را مشاهده نکردند. هر چند گروهی دیگر این بانوی گریان را دیده‌اند که لباسی سفید با گل‌های آبی به تن داشته است. بر اساس افسانه‌ها، گفته می‌شود زنی جوان بعد از آنکه پی برد همسر و فرزندش طی سانحه‌ای دلخراش جان سپرده‌اند، در همان نزدیکی به زندگی خود پایان داده است.
مسیر خانه روح، تنسی
حتی نام این مسیر، به‌تنهایی برای ترساندن افراد ترسو کافی است. مسیر "خانه‌ی روح" از میان گورستانی قدیمی عبور کرده که منزلگاه ابدی اجساد بر جای مانده از اعضای خانواده ساکن مزرعه "متسون هاچینسِن" (Matson Hutchinson) است. یکی از افسانه‌هایی که حول این مکان شکل گرفته، حکایت از آن دارد که دختر هاچینسون به دلیلا ابتلا به بیماری سل در اواخر سال ۱۸۰۰ جان سپرده است. گفته می‌شود روح این دختر در این گورستان سرگردان است و گریه می‌کند، به‌رغم اینکه مدت‌هاست دیگر نام و نشانی از این مزرعه و ساکنان آن باقی نمانده است.
ترسناک‌تر آنکه افرادی که در این مسیر راهپیمایی می‌کنند، ادعا کردند در عکس‌هایی که از گورستان نورتون (Norton) گرفته‌اند، اشکالی شبح‌وار و روح‌گونه نمایان شده که گویی پشت سنگ قبرها سنگر گرفته و در هوا شناورند.
کوهستان بلاف (Bluff)، ویرجینیا
پناهگاه پانچ‌باول (Punchbowl Shelter)، یکی از استراحتگاه‌های بین‌راهی است که به عاشقان راهپیمایی فرصت نفس تازه کردن می‌دهد، قبل از آنکه دوباره بار سفر بسته و مسیر خود را در این ناحیه کوهستانی ادامه دهند. مسیری که به‌عنوان بخشی از مسیر راهپیمایی “Appalachian” شناخته می‌شود، به نظر می‌رسد اکنون در تملک موجودی از دنیای ماورایی است. روحی شیطان و نسبتا بدجنس که متعلق به "اتی کلاین پاول" (Ottoe Cline Powell) چهار ساله است. کودکی که ظاهرا این استراحتگاه و مسیر منتهی به آن را به تسخیر خود درآورده است.
ظاهرا این کودک بیش از یک قرن پیش در این کوهستان کشته شده است؛ زمانی که بعد از مدرسه در حال پرسه زدن در این ناحیه بوده است. در مورد این پناهگاه داستان‌های متعددی بر سر زبان‌ها است که بر اساس آن‌ها، راه‌پیمایان بارها با روح اُتی جوان مواجه شده‌اند که هنوز هم دنبال راهی برای بازگشت به نزد خانواده‌اش بوده و میل داشته هرچه سریع‌تر از این کوهستان دورافتاده دور شود.
مزرعه مورفی (Murphy Ranch)، کالیفرنیا
در ناحیه‌ی کوهستانی "سانتا مونیکا" (Santa Monica) بقایای یک مزرعه دورافتاده جا خوش کرده که گذشته‌ای تلخ و ناخوشایند دارد. گفته می‌شود دوست‌داران نازی‌ها، این مزرعه را که مزرعه‌ی مورفی نام دارد، در اواخر ۱۹۳۰ تاسیس کردند. در واقع آن‌ها با خوش‌خیالی در مورد روزهای پس از غلبه نیروهای آلمان بر ایالات متحده خیال‌پردازی کرده و اولین پایه‌های سرزمین رویایی و مدینه‌ی فاضله‌ی خود را در قالب این مزرعه بنیان نهادند. اما به هر صورت سرنوشت جنگ، آن‌گونه که برایش رویاپردازی می‌کردند، پیش نرفت.
اکنون این مسیر خلوت و متروکه به امتداد چهار مایل در میان "دره توپانگا" (Topanga Canyon) قرار گرفته و بقایای ترسناکش دل عابران پیاده را به وحشت می‌اندازد. بنایی که اکنون با دیوارنگاری‌های متعدد به‌طور کامل پوشیده شده است. در بهار سال ۲۰۱۶، گروهی از راه‌پیمایان گزارش دادند ساختمان در شرف خراب شدن است، پس شاید خیلی زود دیگر چیزی از این مکان و ترس‌هایش باقی نماند.
آبشار "Bash Bish"، ماساچوست
در پایان مسیر پیاده‌روی در قلّه‌ی واشنگتن، گردشگران و راه‌پیمایان مشتاق با آبشار زیبای “Bash Bish Fall” مواجه می‌شوند، آبشاری با ۶۰ فوت ارتفاع. اما داستانی که در پس این زیبایی ناب طبیعت نهفته است، برخلاف ظاهر دلفریب آبشار، اصلا دلپذیر و دوست‌داشتنی نیست. بر طبق داستان‌ها زن موهیکان جوانی به‌دلیل گناهی که مرتکب شده بود، متهم شناخته شده و مجازات شد. افراد قبیله‌اش او را به یک قایق کانو بسته و از این آبشار به پایین انداختند.
گفته می‌شود درست بعد از آنکه قایق او به لبه‌ی آبشار رسید، هاله‌ای از پروانه‌های رنگارنگ ظاهر شده است. اگرچه قایق حامل او، شناور در گودال زیرین آبشار پیدا شد، اما هرگز بقایای جسد این زن جوان به دست نیامد. سال‌ها بعد دختر او نیز به روشی مشابه و با پریدن از آبشار به زندگی خود پایان داد. راه‌پیمایان امروزه ادعا می‌کنند شکلی شبح‌مانند از زنی جوان را مشاهده کرده‌اند که گویی درست پشت آبشار ایستاده است.
مسیر "Iron Goat"، واشنگتن
قربانیان یکی از بدترین حوادث و فجایع ریلی تاریخ آمریکا ظاهرا مسیر راه‌آهن پیشین تونل آیرون گوت (Iron Goat) را به تسخیر خود درآورده‌اند. حدود ۱۰۰ نفر طی این سانحه در سال ۱۹۱۰، جان خود را از دست دادند. این حادثه به‌دنبال ریزش بهمن روی داد که دو قطار مسافربری را از مسیر خود خارج کرد. کسانی که امروزه در این مسیر رفت و آمد می‌کنند، می‌گویند گاهی صدای برخورد فلز بدنه‌ی قطارها را با هم شنیده و فریاد قربانیان حادثه هنوز در تونل‌های این مسیر به گوش می‌رسد.
قلّه چوکورا، نیوهمپشایر
بر طبق افسانه‌های محلی، کوهستان ناهمواری در نیوهمپشایر به‌دلیل حضور روحی انتقامجو به شهرت رسیده است. این داستان مردی از قبیله بومیان آمریکا به نام "چوکورا" (Chocorua) است. او روزی به خانه برگشت و پسرش را مرده یافت. او باور داشت همسایه‌اش که از مهاجران بود، با خوراندن سم موجب کشته شدن فرزندش شده است.
چوکورا به فکر انتقام افتاد؛ آن هم با سلاخی کردن کل اعضای خانواده‌ی مرد همسایه. مهاجران، او را تا ارتفاعات کوهستان تعقیب و در نهایت مجروح کردند. چوکورا که دیگر راه فراری نمی‌دید، با پریدن از کوه، مرگ را انتخاب کرد، اما در عین حال قبل از پریدن، مهاجران را نفرین کرد. در طول این مسیر ۹ مایلی با تصور چنین نفرینی در ذهن، راهپیمایی کردن کاری سخت و دشوار است.
مسیر نورتون کریک، کارولینای شمالی
تپه‌هایی که اطراف مسیر "نورتون کریک" (Norton Creek) قرار گرفته‌اند، ظاهرا توسط یک روح شیطانی به تسخیر درآمده‌اند که در داستان‌های افسانه‌ای قبیله "چروکی" (Cherokee) به‌عنوان "انگشت نیزه‌ای" معرفی می‌شود. دلیل این نام‌گذاری این است که یکی از انگشتان او بسیار بلند بوده و از نظر تیزی با تیغه‌ی فولادی برابری می‌کرده است. گفته می‌شود انگشت نیزه‌ای در کوهستان بزرگ مه‌آلودی در شمال کارولینا و تنسی (Tennessee)، پرسه می‌زند. او اغلب خود را شبیه زنی پیر و مهربان نشان داده و رهگذران را آزار می‌دهد.
البته این‌گونه نیست که هر روحی که این ناحیه را به تسخیر خود در آورده، بدنهاد و شیطان صفت باشد، گاهی هم ارواح رفتاری دوستانه در پیش می‌گیرند. مثلا نور سفیدی که گفته می‌شود متعلق به یکی از مهاجران است، بسیاری از گردشگران گم شده را به سلامت به مکانی امن می‌رساند.
دروازه جهنم، کالیفرنیا
جاده‌ی "امپایر ماین" (Empire Mine)، یکی از مسیرهایی است که گزارش‌‌های زیادی پیرامون وضعیت ماورایی آن در دست بررسی است. این جاده به روی ماشین‌ها بسته است و فقط دوچرخه‌سواران و افراد عاشق راهپیمایی در آن رفت و آمد دارند. در طول مسیر این جاده با خرابه‌های یک کشتارگاه مواجه می‌شویم، مکانی با رنگی از خون و خشونت و درست در پایان جاده با یک دیوانه‌خانه متروکه مواجه می‌شویم که همان دروازه‌ی جهنمی ماست.
مسیر عبور و مرور اینجا درهم شکسته، خراب و پوشیده از دیوار نوشته است. در سال ۱۹۹۵ گزارش شد که مردی جوان حین پیاده‌روی در این مسیر آسیب دیده، گلوی او خراشیده شده و آرواره‌اش شکسته است. بالطبع افرادی که در این مسیر رفت و آمد می‌کنند، باید ریسک مواجه شدن با چنین حوادثی را نیز بپذیرند.
غار ماموت، کنتاکی
غار ماموت (Mammot Cave) یکی از بزرگ‌ترین سیستم‌های غاری جهان است و همچنین به‌عنوان مرکز فعالیت‌های ماورایی نیز شناخته می‌شود. این غار زمانی به‌عنوان اقامتگاه مورد استفاده‌ی بیماران مبتلا به سل بود، این غار درست در نزدیکی جایی قرار گرفته که از آن تحت عنوان صخره‌ی اجساد یاد می‌شود، جایی که اجساد بیماران قبل از مراسم خاکسپاری در آنجا قرار داده می‌شد.
راه‌پیمایان که مسیر خود را تغییر داده و سری هم به داخل غار می‌زنند، ادعا می‌کنند صدای نجوای ارواح را شنیده‌اند که گویی سرفه می‌زنند، ارواحی که ظاهرا به بیماران مسلولی تعلق دارد که روزگاری در اینجا واپسین روزهای زندگی خود را گذرانده و از عوارض بیماری سل رنج می‌بردند.
پارک ملّی المپیک، واشنگتن
در مسیر هشت مایلی که همچون حلقه‌ای دور "دریاچه‌ی کرسنت" (Cresent lake) کشیده شده است، باید مراقب اطرافتان باشید، چراکه گفته می‌شود این جاده در تسخیر روحی است که از او به‌عنوان "بانوی دریاچه" نام برده می‌شود. در سال ۱۹۳۷ پیشخدمتی به نام "هالی ایلینگوور" (Hallie Illingworth) به قتل رسیده و جسدش به داخل آب‌های این دریاچه انداخته شد.
سال‌ها بعد ماهیگیری موفق شد بقایای جسد این زن بخت برگشته را پیدا کند. راه‌پیمایان ادعا می‌کنند با شبح زنی در لباس سفید مواجه شده‌اند که در این مسیر و درست در نزدیکی آب‌های دریاچه قدم می‌زده است.
اینجا پایان سفر ما است، اما این سفر ادامه دارد. در مجالی دیگر با مرور شماری دیگر از مسیرهای ترسناک و تسخیر شده، با شما همراه خواهیم بود.
اما تا اینجا نظر شما در مورد این مسیرها چیست؟ اگر شانس پیاده‌روی در یکی از آن‌ها را پیدا می‌کردید، مسیر موردعلاقه‌تان کدام بود.
دیدگاه