بولتن استرید؛ جویبار بیرحمی که انسان را به کام مرگ فرو می کشد

اما در زیر سطح آرام و بی‎خطر این آب‎ها شکاف‌‏های عمیقی با جریان‎های عمقی (جريان آب يا هوا كه زير جريان ديگر حركت مي‎كند) قدرتمند وجود دارد که هرگاه کسی در عمق معینی از آن بیفتد با قدرت و بی‎رحمی او را به کام مرگ می‏کشد. این باور وجود دارد که، تابه‌حال هرکسی در این تله افتاده زنده بازنگشته است و حتی جسد آن‎ها را هم پیدا نکرده‎اند.

برای اینکه درک کنیم چطور یک رود کوچک که از کوه نشات می‎گیرد، می‌‏تواند تا این حد خطرناک باشد و با نام تله‎ی مرگ مشهور شود، باید نگاهی به‌سمت بالای این جویبار داشته باشیم. این رود نسبتا کم عرض در حدود ۱۰۰ یارد بالاتر از سطح خود رودخانه‎ای با عرض ۳۰ فوت است که این رودخانه را Wharfe می‎نامند. این رودخانه از شهرستان یورک شایر عبور می‎کند و هنگامی که به منطقه‎ی Bolton Abbey می‎رسد، مجبور می‎شود از یک شکاف بسیار باریک عبور کند و این موضوع باعث می‎شود که سرعت جریان و عمق آب بشدت زیاد شود. این شکاف باریک در ابتدای رود استرید باعث شده که توهم‌انگیز به نظر برسد و به‌علت عرض کم همه فکر کنند که عمق آن نیز کم است. اما دره‏‌ها و حفره‌‏های عمیقی در بخش‎های مختلف این رود وجود دارد و هیچ‎کس نمی‌‏تواند برآورد کند که عمق واقعی یک نقطه‏‌ی خاص از آن چقدر است.

جریان آب سطح این رود بسیار آرام به نظر می‏‌رسد و به‌علت نزدیک بودن دو طرف آن مردم فکر می‏‌کنند که به‌راحتی می‏‌توانند از این طرف رود به طرف دیگر بپرند، و حتی روی سنگ‏‌های لبه آن با آرامش راه بروند زیرا همان طور که گفتیم خیلی کم‏‌عمق به نظر می‌‏رسد. اما در واقع، نام استرید از واژه‏‌ی “stride” به‌معنای " قدم بلند برداشتن" گرفته شده است.

علایم هشداری زیادی روی درخت‏‏‌های این منطقه نصب شده و به مردم گفته که سعی نکنند از روی این رودخانه بپرند. با همه‌ی این هشدارها و توضیحات هنوز هم خبرهایی از لغزش پای انسان‏‌ها و بی‌رحمانه بلعیده شدن توسط تونل‏‌های عمیق این رود به‌ظاهر آرام، به گوش می‏‌رسد.

یکی از قربانیان رود استرید پسرجوانی به نام ویلیام دی رومیلی پسر خانم آلیس دی رومیلی بود که در سال ۱۱۵۴ اقدام به پرش از این رود داشت و جان خود را از دست داد. پس از فوت ویلیام مادرش از مرگ ناگهانی او بسیار غمگین شد و تصمیم گرفت برای شادی روح پسرش زمین‏‌های اطراف آن رود را به کلیسای بولتُن ببخشد. سال‌ها بعد ویلیام وُردزوُرث شعری با نام “The Force of Prayer” (نیروی دعا) برای این واقعه سرود و باعث غم انگیزتر شدن این اتفاق شد. ترجمه‎ بخشی از این شعر حزن‌انگیز و زیبا را برای شما آورده‌ایم:

استرید، جایی برای برداشتن گام‎های بزرگ

نامی که از سال‎های دور برایش مانده:

هزاران سال است که این نام را یدک می‏‌کشد

و باید هزاران سال دیگر آن را با همین نام بخوانیم.

 

جایی که رومیلی جوان هنوز به آنجا می‏‌آید

و حالا چه چیزی برایش ممنوع است؟

شاید حالا برای هزارمین بار از این جویبار می‎پرد...

کسی می‎تواند قدم بلند برداشتن در استرید را برایش منع کند؟

 

او با سرور شادی می‎جهد...بدون اینکه مواظب چیزی باشد

جویبار قوی بود؟ سنگ‌های آن محکم بودند؟

(این‌طور نیست) رومیلی همچون اسب سرکش

با جهش‏‌هایی بلند از قبل  

برگشته و می‎جهد...

این پسر جوان در آغوش رودخانه‌ی وارف آرام می‏‌گیرد

نیرویی بی‎رحم او را غرق خود کرده

سال‎ها بود کسی رومیلی جوان را ندیده بود

تا اینکه دیروز کنار رودخانه گل سرخ بی‎جانی را دیدم...

افسر پلیسی که پس از غرق شدن یک بچه‌ی ۸ ساله در مارس ۲۰۱۰ در حال نگهبانی از رودخانه‌ی وارف است.

کلیسای بولتُن و رودخانه‌‏ی وارف

رودخانه‎ وارف در کلیسای بولتُن