پل خشتی لنگرود روی رودخانه لنگرود در مسیر راه قدیمی لاهیجان به لنگرود و در مرکز شهر، در زندگی بازار ساخته شده است. این پل، «فشکالی محله» را به «راه پشته» دو تا از محلههای بزرگ شهر لنگرود، وصل میكند. پل خشتی لنگرود را شخصی به نام حاجی آقا پرد و به دستور حاجی آقا بزرگ منجمباشی، در زمان سلطنت فتحعلی شاه، ساخته است. این پل که از خشت و آجر ساخته شده است، معروفترین بنای تاریخی لنگرود و نماد این شهر است است و در گویش گیلکی لنگرودی، به آن خَشتهپٌل و خَشتهپورد میگویند.
بر اساس اطلاعات کتاب تاریخ خانی تا سال ۹۱۲ قمری در شهر لنگرود، فقط پلی چوبی موجود بود. ازاینرو ساخت این پل را میتوان به زمان حکام کیایی گیلان منسوب دانست.
هر چند پارهای از بومیان منطقه ساخت این پل را به عهد تیموری و ایلخانیان نسبت میدهند که البته سند و مدرک معتبری دراینباره در دست نیست. اما در کتاب «دارالمرز ولایت گیلان» نوشتهی رابینو، ساخت آن در دوران صفویه ذکر شده است.
پل خشتی لنگرود، از یک سطح میانی و دو بخش جانبی شیبدار تشکیل شده و طول قسمت اول آن ۱۰/۱۵ متر و دو قسمت جانبی ۱۰ تا ۱۱ متر است. عرض پل در قسمت میانی و بین دو جانپناه ۳۴۵ تا ۳۵۰ سانتیمتر و عرض قسمت جانپناهها هر یک ۴۵ و ارتفاع آنها ۳۵ سانتیمتر است. عرض کلی پل ۴۳۰ سانتیمتر است. محل عبور عابر پیاده روی پل را در مرمتهای اخیر سنگفرش کردهاند.
پل دارای دهانه با طاق جناقی نسبتاً کند است. دو فرورفتگی در پیشانی پل و در فاصلهی بین دو قوس قرار دارد. هر یک از قوسها در سمت بیرونی دارای یک نوار آجرکاری به عرض ۱۲ سانتیمتر است که حالتی تزیینی و برجسته دارند. علاوه بر آن در کنارهی قوسها آجرچینی خاصی نیز انجام شده و حاشیهای به عرض ۶۰ سانتیمتر را به وجود آورده است.
پایهی میانی قطور پل ۴ متر عرض دارد و دو موجشکن یا سیلبرگردان در دو طرف پل برای کاستن فشار آب در ایام افزایش سطح آب تعبیه شده است. یک دهانهی کوچک بین پایه میانی پل و یک طاقنمای جناقی بر بالای آن با عرض ۵۰ سانتیمتر وجود دارد.
بر بدنهی جانبی پل، محل نصب کتیبهای به چشم میخورد که در حال حاضر نشانی از کتیبه وجود ندارد.
این پل در سالهای ۱۳۵۴ - ۱۳۵۶ توسط دفتر فنی حفاظت آثار باستانی مرمت شده است.
در همین روز:
۱. مرگ ۱۹ افسر اطلاعاتی انگلستان در یک سانحه هلیکوپتر (۱۹۴۴ میلادی)
۲. روز ملی و اعلام جمهوری در «ايتاليا» (۱۹۴۶ میلادی)
۳. روز ملی «انگلستان»