ریشه کلمه «کلوتی» اسکاتلندی و به معنی لباس است. برای دخیل بستن، تکه پارچه یا پارچه معمولا در آب چاه مقدس خیسانده و سپس در حال دعا کردن به شاخه درخت گره زده می‌شود. در برخی از چاهها قسمت آسیب دیده بدن بیمار با پارچه مرطوب شستشو داده شده و سپس به شاخه درخت گره زده می‌شود. با از بین رفتن لباس‌های مندرس در طول زمان، تصور می‌شود که بیماری از بین رفته است. در طول قرن‌ها نوار‌هایی از پارچه‌ها روشی برای دوخت و تکمیل لباس‌ها ارائه می‌داد اما امروزه، می‌توان جوراب، لباس، تی‌شرت و حتی شلوار دوخته شده را همراه با تکه‌هایی از لباس‌های کهنه و فاسد یافت.
چاه کلوتی در Munlochy، جزیره سیاه
قدمت این سنت به دوران پیش از مسیحیت باز می‌گردد، زمانی که مردم معتقد به وجود یک الهه یا روح محلی ساکن در چاه با قدرت‌های شفابخشی بودند. با ورود مسیحیت، کلیسا‌های محلی ارتباط و اتصال خود با چاه‌های مقدس را آغاز و مراسم دعا و نیایش توسط کشیشان محلی یا قدیسان نظارت می‌شد. در برهه‌ای از زمان، در سال ۱۵۸۱ و در زمان اصلاحات دینی پروتستان‌ها، زیارت چاه‌های مقدس غیر قانونی اعلام شد اما با این حال مردم همچنان عازم زیارت این چاهها می‌شدند و عملا این اقدام پروتستان‌ها بی‌نتیجه ماند. مشکلی که وجود دارد باقی ماندن مواد مصنوعی غیر قابل تجزیه در محل است و طبیعتا این اقدام به محیط زیست آسیب جدی می‌رساند. معروف‌ترین چاه کلوتی در اسکاتلند در مکانی به نام Munlochy، در جزیره سیاه واقع شده است. زمانی تصور می‌شد این چاه قدرت شفابخشی کودکان بیماری را که یک شب آنجا رها می‌شدند، داشته است.
