آبشار سرخ هورس تِیل در پارک ملی یوسیمیتی، کالیفرنیا
آبشار سرخ هورس تِیل (Horsetail) در پارک ملی یوسیمیتی در ایالت کالیفرنیا منظره‌ای جالب و تماشایی را بوجود آورده است. این آبشار، یک آبشار موسمی است که در فصل زمستان و اوایل بهار جاری می‌شود و در قسمت شرقی صخره اِل کاپیتان (El Capitan) به سمت پایین فرو می‌ریزد. دیواره‌های صخره‌ی ال کاپیتان از سنگ خارا و گرانیت تشکیل شده‌اند و یکی از زیباترین و با ابهت‌ترین صخره‌های گرانیتی پارک ملی یوسیمیتی را بوجود آورده‌اند. این آبشار به تنهایی، چندان جذابیتی ندارد و بسیار عادی به نظر می‌رسد، یک جریان باریک آب است که توسط برف‌های مذاب ایجاد می‌شود و ۴۸۰ متر از روی صخره‌ی اِل کاپیتان به سمت پایین فرو می‌ریزد اما در اواخر ماه فوریه در صورتی که هوا صاف و آفتابی باشد در پایان روز، آخرین اشعه‌های خورشید روی آب این آبشار انعکاس پیدا می‌کند و باعث درخشش آب به رنگ سرخ و مذاب می‌گردد به طوری که این آبشار زیبا شبیه گدازه‌های روان و مذاب آتشفشان به نظر می‌رسد. هر ساله صدها عکاس و هزاران بازدیدکننده و توریست در این منطقه جمع می‌شوند تا قبل از غروب خورشید در حالی که روشنایی روز کم کم محو می‌شود این نمایش خارق‌العاده‌ی طبیعی را ببینند. این پدیده‌ی حیرت‌انگیز کمتر از ده دقیقه طول می‌کشد.
برای اینکه چنین پدیده‌ی شگفت‌آوری اتفاق بیافتد، شرایط بسیاری لازم است. در صورت مهیا بودن تمامی این شرایط، آب این آبشار به رنگ آتش و مذاب‌های آتشفشانی درمی‌آید. اولین و مهمترین شرط این است که آبشار هورس تِیل باید جریان داشته باشد بدین معنا که دمای محیط باید نسبتا بالا باشد تا اینکه توده‌های برف فشرده شده در بالای صخره ذوب شوند تا آب این آبشار تامین شود. آب این آبشار به طور کلی توسط برف‌های مذاب تامین می‌شود بنابراین اگر هوا بسیار سرد باشد، برف‌های بالای صخره، یخ‌زده باقی خواهند ماند و آب این آبشار جریان پیدا نمی‌کند. در فصل پاییز پرتوهای خورشید همانند ماه فوریه و با همان زاویه‌ی تابش روی دره‌ی یوسیمیتی (Yosemite valley) می‌تابند اما در این وقت از سال، آبی وجود ندارد که اشعه‌های خورشید را جذب نماید.
ثانیا در زمان غروب خورشید، آسمان باید صاف باشد. هیچ ابر، باران و برفی نباید مانع این رخداد خارق‌العاده شود زیرا در صورت نامساعد بودن شرایط جوی، اشعه‌های خورشید به این آبشار نخواهند رسید. خوشبختانه در فصل زمستان آب و هوای این منطقه بسیار متغییر است. حتی اگر در اوایل روز، هوا ابری و بارانی باشد، این امکان وجود دارد که در زمان غروب خورشید هوا صاف و بدون ابر شود. دره‌ی یوسیمیتی در سال ۱۸۵۱ توسط اروپاییان کشف شد اما در آن دوران از این آبشار طبیعی هرگز نامی برده نشد. به احتمال زیاد هیچ کس در زمان مناسب و در شرایط جوی مناسب به این آبشار زیبا نگاه نکرده بود تا اینکه در سال ۱۹۷۳ این پدیده‌ی طبیعی برای اولین بار در یک عکس دیده شد که این عکس توسط یک صخره‌نورد و عکاس حرفه‌ای به نام گالِن روُول (Galen Rowell) گرفته شده بود اما این آبشار همچنان ناشناخته باقی ماند تا اینکه در عصر اینترنت، شهرتی جهانی پیدا کرد.