آشنایی با دریاچه گمشده اورگان

دریاچه‌ گمشده در حدود سه‌هزار سال پیش با جاری شدن گدازه از کوه شنی، از کوه‌های آتشفشانی کوچک، شکل گرفت و کانالی از رودخانه را مسدود کرد تا حوض آبی کوچکی را تشکیل بدهند که اکنون دریاچه را در خود جای داده است.

دریاچه در اواخر پاییز  با جریان‌های سطحی مختلف پر می‌شود و این پروسه در تمام زمستان با باران‌های شدید و طوفان برف تداوم دارد. اما با خاتمه بهار و فرارسیدن تابستان این جریان‌ها تمام می‌شود، دریاچه هم به سمت یک دریچه بزرگ در بستر دریاچه تخلیه می‌شود. در سال‌های خشک و کم آب، دریاچه به طور کامل ناپدید می‌شود و تنها یک مرغزار کوچک در محل آن باقی می‌ماند.

این گودال با دالانی از گدازه مرتبط است. یک دالان گدازه زمانی شکل می‌گیرد که جریانی از گدازه‌های داغ خنک می‌شود و به فرم پوسته‌ سخت در می‌آیند، اما گدازه‌‌های موجود زیر این سطح همچنان جریان دارد. پس از تخلیه گدازه‌ داغ، دالان توخالی باقی می‌ماند که ممکن است به کوچکی یک فوت یا بزرگی یک تونل زیرگذر باشد. در کنار این گودال عظیم، بستر دریاچه از سنگ‌های آتشفشانی متخلخل تشکیل می‌شود و همچنین در این بستر سنگی درزها و شکاف‌هایی وجود دارد. زمانی که مقدار آب وارد شده به این قسمت بیشتر از حد باشد، دالان یا لوله‌ گدازه توانایی تخلیه کردن آن را دارد، دریاچه شروع به پرشدن می‌کند و حتی به عمق ۹ فوت می‌رسد.

آب دریاچه‌ گمشده به درون زمین نفوذ می‌کند و ذخیره‌ آب‌های زیرزمینی را افزایش می‌دهد؛ این آب‌ها در بهار در بخش‌های دیگر جنگل استفاده می‌شوند یا آب آشامیدنی جامعه را تامین می‌کنند. طبق تخمین‌ها در حدود ۷ تا ۱۰ سال طول می‌کشد که آب این دریاچه برای حضور در لیوان مصرف‌کننده‌ها آماده شود.

بسیاری از مردم برای این دالان گدازه ارزش قائل نیستند و زباله‌های زیادی مانند قسمت‌هایی از ماشین، موتور یا چیزهای باقیمانده بی‌استفاده را به این گودال پرتاب می‌کنند، احتمالا برای سرگرمی یا برای اینکه ببینند امکان بستن این گودال وجود دارد یا نه این کار را انجام می‌دهند. اما به دلایل عوارضی که وجود دارد، پرتاب هر چیزی به درون این گودال به شدت از سوی مقامات مسئول جنگل منع شده است.