تار استپس، پل صخره‌ای باستانی

در دشت‌های دوون (Devon) در جنوب غربی انگلستان، مثل دیگر مناطق مرتفع این کشور، مردم عهد باستان با قرار دادن تخته سنگ‌های مسطح بزرگ روی توده‌های سنگی بدون استفاده از هیچ ملات یا سیمانی، پل‌هایی سنگی ساخته‌ بودند تا بتوانند از رودخانه‌ها عبور کنند. به این پل‌ها پل تخته سنگی یا Clapper Bridge می‌گویند. اسم Clapper Bridge از کلمه‌ی آنگلوساکسونی «cleaca» به معنای «پل زدن با سنگ‌ زیرپا» (Stepping Stones) برگرفته شده است. بنابراین به نظر می‌رسد اولین پل‌های تخته‌سنگی با قرار گرفتن صخره‌های مسطح روی سنگ‌های زیرپای موجود در رودخانه بنا شده بود. پیشینه‌ی اکثر پل‌های تخته‌سنگی به قرون وسطی می‌رسد و قدمت بعضی از آن‌ها حتی به دوران بسیار دورتری می‌رسد.

یکی از معروف‌ترین پل‌های تخته‌سنگی «تار استپس» است که روی رودخانه‌ی بارلی (Barle) در پارک ملی اکسمور سومرست (Somerset) کشیده شده است. این پل با ۱۷ تخته سنگ و طول ۵۵ متر بزرگ‌ترین پل تخته‌سنگی انگلستان است. سطح پل بسیار نزدیک به سطح آب رودخانه است و کمتر از یک متر با سطح آب اصلی رودخانه فاصله دارد. بر اثر گذشت زمان کف رودخانه لجن و گل و لای زیادی جمع شده و این باعث می‌شود که هنگام وقوع سیل و با بالاتر آمدن سطح رودخانه، آب از روی پل عبور کند. تا به حال چند مرتبه تخته‌ سنگ‌های ۲ تنی این پل به علت وقوع سیل از پل جدا و جا به جا شده‌اند که خوشبختانه هر بار  پس از چنین اتفاقی پل تعمیر شده است.

زمان ساخت پل تار استپس نامشخص است اما نظریه‌هایی وجود دارند که آن را مربوط به عهد برنز می‌دانند و در مقابل نظریه‌هایی تار استپس را مربوط به حدود سال ۱۴۰۰ پس از میلاد می‌دانند. محلی‌ها معتقدند که شیطان در حال ساخت این پل بوده که ریسمان‌های پیشبندش پاره می‌شود و به همین دلیل سنگ‌هایی که حمل می‌کرده را در محلی غیر از محل پل به زمین گذاشته است. بعد از این ماجرا شیطان طلسمی روی پل می‌گذارد، بر اساس این طلسم اولین موجودی که از رودخانه عبور می‌کرد محکوم به نابودی بود. بنابراین روستاییان یک گربه را وادار می‌کنند که از رودخانه عبور کند و گربه‌ی بیچاره هنگام عبور از روی پل تکه تکه می‌شود. پس از این ماجرا کشیش دهکده از روی پل عبور می‌کند و هیچ صدمه‌ای به او وارد نمی‌شود.

هم اکنون بیش از ۲۰۰ سال است که تار استپس گردشگران را به سوی خود جذب می‌کند.