پناهندگان سوری، مدلهای مینیاتوری از آثار باستانی تخریب شدهی سوریه میسازند
تنها قربانی جنگ و بمباران انسانها نیستند. گاهی بهای جنگ، از دست رفتن هویت و تاریخ یک ملت است. اما هنرمندان سوری که برای حفظ جانشان به کمپ زعتری اردن پناه آوردهاند، با راه حلی جالب سعی دارند میراث کشورشان را زنده نگه دارند تا نسل آینده با گذشتهی سوریه غریبه نباشد. با کجارو همراه شوید تا با پروژهی جالب این هنرمندان سوری آشنا شوید.
سوریه درگیر جنگ است و کمپهای پناهندگی فقط مردم جنگزدهی سوریه را در پناه خود قرار دادهاند. مردم سوریه برای فرار از جنگ و نجات جان خود و افراد خانوادهشان همه چیز خود از جمله خانه، شهر، فرهنگ و آثار تاریخی را پشت سر گذاشتهاند و تروریستهای داعش در حال نابود کردن و از بین بردن آنها هستند. در آگوست سال گذشته تمام مردم دنیا با بهت و حیرت دیدند که داعشیها سایتهای باستانی شهر تاریخی پالمیرا را که از سایتهای تاریخی تحت نظارت یونسکو است، تخریب کردند. تخریب میراث فرهنگی غنی سوریه، برای آن دسته از پناهجویان سوری که خانه و کاشانه و حتی عزیزانشان را از دست داده بودند، اندوهی مضاعف بود.
گروهی از هنرمندان خشمگین سوری که برای جلوگیری از تخریب کشورشان کاری از دستشان ساخته نبود، در اردوگاه پناهندگی زعتری اردن دور هم جمع شدند و تمام مهارتها و منابع خود را کنار هم قرار دادند تا ماکتهایی از سایتهای تاریخی سوریه که در جنگ از بین رفته بود، بسازند. این ماکتها با موادی مثل تکههای چوب دور ریخته شده، سفال، سنگ، پلی استایرن و حتی سیخهای کباب ساخته شدهاند و با توجه به ساخت ماکتها با استفاده از مواد اولیهی کمی که در اختیار این هنرمندان بوده میتوان به عزم راسخ آنها در تلاش برای حفظ تاریخ کشورشان پی برد.
تصویر بالا محمود حریری ۲۵ ساله را در حال ساخت مدلی از پالمیرا با استفاده از مواد اولیهی خاک رس و سیخهای کباب چوبی نشان میدهد. حریری پیش از آغاز جنگ در سوریه به عنوان یک معلم و نقاش مشغول به کار بود و در سال ۲۰۱۳ به کمپ زعتری پناه آورد. او میگوید:
هنگامی که به اینجا رسیدم، فکر نمیکردم کار هنری خود را اینجا ادامه بدهم، چون تصورم این بود که بیشتر از یک یا دو هفته اینجا نمیمانم. اما وقتی فهمیدم که باید چند سال را در اینجا سپری کنم، تصمیم گرفتم برای از دست ندادن مهارتهایم دوباره شروع به کار کنم.
احمد الحریری مدیر این پروژه است. به نظر او بناها و آثاری که تخریب شدهاند، فقط مربوط به سوریه نبوده و تمام کشورهای دنیا از این قضیه ضرر کردهاند. او هدف این پروژه را اینگونه بیان میکند:
هدف ما معرفی مردم سوریه به جهانیان، حفاظت از میراث و اثبات هویت سوری است و مهمترین پیامی که میخواهیم برسانیم، توقف جنگ و خونریزی در سوریه است.
هنرمندان پناهجوی سوری امیدوارند که پروژهی آنها نه تنها فرهنگ و تاریخ سوری را برای نسلهای قبل زنده کند، بلکه کودکانی که هیچ خاطرهای از سرزمین مادری خود ندارند یا هرگز در آنجا نبودهاند هم با فرهنگ و میراث سوری آشنا کند.
تا به حال ماکت پل معلق دیرالزور که روی رود فرات قرار دارد، مسجد اموی دمشق، قلعهی حلب، دروازهی نبطی و طاق بصری و همچنین مجسمهی رهبر سیاسی – نظامی معروف – صلاحالدین ایوبی – ساخته شده است.
اسماعیل حریری ۴۴ ساله است و مجسمهسازی را در همان سالهای ابتدایی زندگی فرا گرفت. پیش از شروع جنگ، او یک طراح داخلی در سوریه بود و در سال ۲۰۱۳ همراه همسر و فرزندانش به اردن فرار کرد. اسماعیل مجسمههای زیادی برای این نمایشگاه درست کرده است. اثر مورد علاقهی او دروازهی نبطی و طاق بصری، در نزدیکی درعا را به تصویر میکشد. این اثر مانند بنای اصلی از سنگهای آتشفشانی ساخته شده است. اسماعیل این سنگها را در کمپ پیدا کرده است.
قلعهی حلب یکی از بزرگترین و قدیمیترین قصرهای دنیا است که برجهای آن با ارتفاع ۴۰ متر در نقطهای استراتژیک قرار دارند و تمام شهر را تحت پوشش قرار میدادند. این قلعه که متعلق به قرن دوازدهم میلادی است، خسارات زیادی دیده که مقیاس واقعی آن هنوز هم مشخص نیست.
عکس بعدی ماکت پل معلق دیرالزور است که در سال ۱۹۲۷ برای سهولت رفت و آمد عابران پیاده، روی رود فرات ساخته شد. این اثر در شمال شرقی سوریه قرار دارد و در سال ۲۰۱۳ بر اثر اصابت گلوله و مهمات جنگی تخریب شد.
ماکت مسجد اموی در دمشق که ۱۳۰۰ سال پیش ساخته شده بود. گفته میشود که این مسجد یکی از بزرگترین و قدیمیترین مساجد دنیا است.
ماکتی از چرخهای آبی حما، که مکان آن رود عاصی است و ساخت آن به ۷۵۰ سال پیش بازمیگردد. از این چرخها برای رساندن ظرفهای آب به سطوح بالاتر استفاده میشد.
ماکت مجسمهی بزرگ برنزی صلاحالدین ایوبی که در قرن ۱۲ میلادی مسلمانان مبارز شام را علیه صلیبیون رهبری کرد. این مجسمه از سال ۱۹۹۳ روبروی قلعهی دمشق قرار دارد.
منبع:amusingplanet
دیدگاه