تبدیل خانه پدری پیشکسوت مردم شناسی به موزه

«شبان میرشکرایی» درباره تبدیل خانه اجدادش به موزه مردم‌شناسی در تفرش که روز گذشته توسط رئیس سازمان میراث فرهنگی افتتاح شد، گفت:

این خانه بهمن ماه سال ۷۹ به شماره ۲۹۷۱۲ در فهرست میراث ملی ایران ثبت شده بود. این خانه بخشی از مجموعه بزرگی است که به موزه تبدیل شده است در گذشته این خانه یکی از بزرگ‌ترین خانه‌های تفرش با ارسی و حیاط‌های متعدد بود که بخش اصلی آن در دهه ۲۰ تخریب شد.

وی گفت که این خانه از مجموعه خانه‌هایی بود که تا سال ۷۰ مادربزرگ من در آن زندگی می‌کرد. اما با فوت او این خانه را به سازمان میراث فرهنگی دادیم تا تخریب نشود و آن را به موزه تبدیل کنند. مرمت این خانه از سال ۸۰ شروع شد و مدیرکل امور موزه‌ها و مدیرکل میراث فرهنگی استان در تغییر کاربری این خانه به موزه همکاری کردند. علت انتخاب این خانه نیز فارغ از اینکه پدرم در حوزه مردم‌شناسی متخصص است و جدا از ارزش معماری این خانه، اهمیت آن در میان مردم تفرش است. این خانه دارای ارزش میراث ناملموس مردم تفرش نیز هست. چون بسیاری از آیین‌ها و مراسم مذهبی، گردهمایی‌ها، عروسی و حل مشکلات در این خانه شکل می‌گرفت و مردم این خانه را پاتوق حل مشکلات خود می‌دانستند. از این جهت در زمان افتتاح نیز مردم تفرش در این خانه جمع شده و از تبدیل آن به موزه خوشحال بودند.

میرشکرایی در پاسخ به اینکه این خانه متعلق به پیشکسوت مردم‌شناسی است و باید نسبت به موزه‌های دیگر از لحاظ مردم‌شناسی غنی‌تر باشد بیان کرد:

ساختار موزه ساختار ثابتی نخواهد بود. برنامه‌ای که برای آن تنظیم کرده‌ایم به این صورت است که به حوزه میراث ناملموس در این خانه پرداخته شود. تنها تمرکز آن روی شی نباشد. مردم معمولا با میراث ملموس آشنایی دارند اما با میراث ناملموس کمتر. به همین دلیل سعی در آشنایی مردم با این حوزه را داریم. حتی می‌توان در این خانه برخی از آیین‌ها را نیز برگزار کرد. در کنار آن اتاقی را نیز به کارهای خلاقانه آهنگری در تفرش اختصاص داده‌ایم که ابزار کشاورزی را در ابعاد خیلی بزرگ یا خیلی کوچک درست می‌کند.

وی ادامه داد که در این خانه بیشتر وسایلی که به نمایش گذاشته شده وسایل زندگی مردم تفرش از جمله وسایل زندگی در این خانه است. مانند علم‌هایی که در زمان ایام محرم بیرون آورده می‌شد و به دوران زندیه تعلق دارد. این علم را به تکیه‌ای می‌بردند که کنار خانه قرار داشت. این تکیه نیز ساختاری مانند تکیه دولت داشت اما مدت‌ها پیش تخریب شده است. چنار کنار این تکیه نیز قدیمی بود اما آن هم اوایل انقلاب توسط سودجویانی که به‌دنبال گنج کنار درختان قدیمی می‌گشتند، سوزانده شد. به‌جای تکیه نیز یک حسینیه ساختند.